Το 2003 η έκθεση ΟUTLOOK
είχε σκανδαλίσει το Χριστεπώνυμο πλήρωμα και είχε προκαλέσει την απόσυρση του έργου του Βέλγου Τιερύ Ντε Κορντέ, γιατί έβαλε ευθέως
εναντίον του Ιησού Χριστού. Παρ’ όλα αυτά μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης έδειξε
νηφαλιότητα, ενώ η συζήτηση που επακολούθησε τον σκανδαλισμό και την απόσυρση
έφερε στην επιφάνεια διάφορες περιπτώσεις διώξεων λόγω προσβολής της 
Θρησκείας. Για μια τέτοια
περίπτωση, που αφορούσε τον Μίμη Ανδρουλάκη ως συγγραφέα, το δικαστήριο
αποφάνθηκε μεταξύ άλλων ότι «εκτός από το δικαίωμα του
καλλιτέχνη , υπάρχει και το δικαίωμα του κοινού να απολαμβάνει ένα έργο τέχνης
και υπό μια έννοια, ο περιορισμός αυτού
του δικαιώματος αποτελεί προσβολή της δικής του προσωπικότητας» (Σταύρου Τσακυράκη, «Θρησκεία κατά
τέχνης», εκδόσεις ΠΟΛΙΣ 2005).
Οι Μουσουλμάνοι που
κατά καιρούς εμφανίστηκαν θιγόμενοι από διάφορες διακωμωδήσεις της θρησκείας τους
στον ευρωπαϊκό χώρο, θα μπορούσαν κάλλιστα να χρησιμοποιήσουν το όπλο της κριτικής
πριν να επιστρατεύσουν την κριτική των όπλων και των επιθέσεων. Δεν το έκαναν,
γιατί στην πραγματικότητα το αντιδυτικό και ισλαμόφιλο πνεύμα εξέφραζε
την αντίθεση στα αίσχη του Ιμπεριαλισμού στην καπιταλιστική
περιφέρεια.
Υπάρχει επομένως η ανάγκη μιας διεθνούς συζήτησης για το ζήτημα όπως και η
αντιμετώπιση ενός πνεύματος βίας, που
παραγνωρίζει κάθε ανθρωπιστική αρχή – όπως είναι λ.χ. ο
σεβασμός των αμάχων. Γιατί η ιστορία των
επιθέσεων μάλλον φαίνεται να έχει
διάρκεια – όπως έδειξε η χθεσινή επίθεση εναντίον εφημερίδας του Αμβούργου που είχε αναδημοσιεύσει σκίτσα
του προφήτη Μωάμεθ από την Charlie Hebdo