Ενεργειακές μονοδρομήσεις* και «αεριτζήδες»

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 30.8.14

Οι οπαδοί των γιγαντιαίων ανεμογεννητριών που διεκδικούν  παρουσία  ακόμη και στα ευαίσθητα κυκλαδικά τοπία,  διαφημίζουν  συχνά εαυτούς ως αποκλειστικούς υποστηρικτές της αιολικής ενέργειας. Στην πραγματικότητα όμως η «ενεργειακή μονοδρόμηση» που  επιχειρούν να επιβάλλουν , κάθε άλλο παρά εξαντλεί το φάσμα των αιολικών εφαρμογών.

 Το 1955 ο Τζέημς Ντην έπαιζε στο φιλμ « Γίγας»  παρουσιάζοντας ένα απολύτως ρεαλιστικό σκηνικό   άντλησης πετρελαίου  με την αξιοποίηση παραδοσιακών ανεμόμυλων! . Για τις ανεμογεννήτριες του μεσοπολέμου τύπου Jacobs, που έφεραν την έλικα στη θέση της  παραδοσιακής φτερωτής ( Τύμπας, Αυγή, 25.1.2009)δεν χρειαζόταν  δίκτυο μεταφοράς και υψηλή τάση. Και φυσικά  δεν χρειάζονταν επιδοτήσεις, δεν αναπτυσσόταν  παραπέρα εξάρτηση από χώρες-παραγωγούς ανεμογεννητριών , δεν δημιουργούντο    «δουλείες» σε ευαίσθητες περιοχές του χώρου με την απόθεση απίθανων ποσοτήτων μπετόν, δεν παράγονταν  αισθητικοί αχταρμάδες, δεν παρενοχλείτο η  ζωντανή φυση….

Η «συμπαραγωγή» (co-production), υπό την έννοια της επιτόπιας σύλληψης αιολικής  ενέργειας  και της αδιαμεσολάβητης διοχέτευσής  της σε διάφορες παραγωγικές διαδικασίες, παραμένει πάντα εφικτή.  ...
Στο μικρό νησί της Ηρακλειάς  η  πλωτή ανεμογεννήτρια  «Υδριάδα» (επικεφαλής προγράμματος Ν.Νικητάκος) τροφοδοτεί  σταθμό αφαλάτωσης θαλασσινού νερού. Η «αστική» ανεμογεννήτρια της Εταιρείας McCamley  εγκαθίσταται εύκολα στις στέγες κτιρίων και  είναι σχεδόν αθόρυβη, με ελάχιστες  δονήσεις και  αναταράξεις..

Η συμπαραγωγή αιολικών κιλοβάτ και βιομηχανικών, βιοτεχνικών και άλλων προϊόντων,   περιορίζει   τις  μεταφορές ηλεκτρισμού  με τα πολυέξοδα δίκτυα , τις αναπόφευκτες  καθοδόν απώλειες , τους κινδύνους  μπλακ –άουτ και της πρόκλησης πυρκαγιών . Και το μόνο που θίγει είναι η  ιδιοτελής και δογματική εμμονή  των επιδοτούμενων «αεριτζήδων», στην θεώρηση  όλων των ενεργειακών ροών  ως παραποτάμων σε ένα και μοναδικό ποταμό ενέργειας.

Στις κεντροευρωπαϊκές χώρες,  όπου οργανώνεται πλέον  η έξωση των γιγαντιαίων ανεμογεννητριών από τον χερσαίο χώρο ενώ  κάποιοι σιγοψιθυρίζουν «bon pour L’orient»(σε ελεύθερη απόδοση : καλό για τους βλάχους της Ευρώπης…), ένας εμβληματικός ηγέτης της γερμανικής Αριστεράς όπως ο Όσκαρ Λαφονταίν καταγγέλλει  με πάθος την καταστροφή του τοπίου που προκαλούν τα αιολικά πάρκα…

To 1983 οι Sunday Times  παρουσίαζαν ένα ιστιοφόρο  μήκους 32 μέτρων και πλάτους 8,5, με πανιά  πολυεστέρα και σκαρί με επένδυση χάλυβα, που έκανε  υπερπόντιες μεταφορές μέχρι και  14.000 τόνων φορτίου. Τότε η  ιστιοπλοϊα για παραγωγικούς σκοπούς φαινόταν  ρετρό, όμως  επανέκαμψε  με χαρακτηριστικά δημοσιεύματα (Καθημερινή 27.7.2008)  που αναφέρονταν  στην αξιοποίηση ειδικών ιστίων, ηλεκτρονικά διαχειρίσιμων,  από μεγάλα ποντοπόρα σκάφη, παράλληλα με τις ντηζελομηχανές ....

Ποιο είναι το συμπέρασμα από αυτά; Απλούστατα,  ότι το  οικολογικό κίνημα πρέπει να αντισταθεί στον τεχνοκρατικό  ζουρλομανδύα που επιχειρούν διάφοροι   να φορέσουν  στη κοινωνία ! Και να καταγγείλλει  απερίφραστα αυτό που ευαγγελίζονται – δηλαδή την  προοπτική μιας φύσης κουρελέ…....

*ΠΗΓΗ : ιστότοποι oikoniki και  oikologein