Κάποιοι
υπερεκτίμησαν ΚΑΙ τις δυνάμεις τους αλλά
ΚΑΙ τη δυναμική της κοινωνίας, νομίζοντας ότι θα προκαλέσουν με τη δράση τους μια
γενικότερη πολιτική απόρριψη του
μνημονιακού σχηματισμού. Δεν ήξεραν, αλλά και δεν ρώτησαν , σαν εγωπαθείς «πρωτοπόροι»
που ήταν : Εσώκλειστοι σε μια άγονη αυτοναφορικότητα δεν κατάλαβαν τον υπερφίαλο χαρακτήρα μιας
"τριπλής πολιτικοποίησης", δεν άφησαν την κοινωνία να χαλαρώσει και τους φιλικά προσκείμενους αυτοδιοικητικούς
παράγοντες να ξεφύγουν από τις γενικότητες και τη διανοητική οκνηρία, επεξεργαζόμενοι θέσεις συμβατές με τη φιλοσοφία της ευρείας Αριστεράς. Και δεν ανακήρυξαν τις ευρωεκλογές ως κορυφαία μάχη, ως μάχη των μαχών, με πιλοτική σημασία για το μέλλον της Ευρώπης και την
απολύτρωση της χώρας από τα αποικιακά δεσμά.
Αν δεν ήταν
οι επαφές της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ με τη Ρωσική Ομοσπονδία, κι αν δεν
ήταν οι θερμοί πατριωτικοί λόγοι του Αλέξη Τσίπρα από το βήμα της συγκέντρωσης στην πλατεία Κοτζιά (16.5.14) που
σηματοδοτούσαν το άνοιγμα προς την ευρύτερη κοινωνία, τα πράγματα θα ήταν
σχεδόν κατάμαυρα. Τώρα είναι απλώς μαύρα, με φωτεινή εξαίρεση την μέχρι στιγμής
επιτυχία της Δούρου…
Θα
φτάσουν πέντε ημέρες για να εστιάσει ένα
κόμμα τη πεπερασμένη πολιτική του ενέργεια εκεί που θα όφειλε εξαρχής να
εστιάσει;