Πρόλογος Οικονικής: Έγραφα προ
καιρού σε ένα άρθρο http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/12/blog-post_22.html
, ότι «ο χώρος των Οικολόγων Πρασίνων, αν και
απογυμνωμένος από πολλά στελέχη, είναι ικανός να παράγει
εκπλήξεις.. Απόδειξη η τελευταία εκλογή ως επικεφαλής του
ψηφοδελτίου για την ευρωλίστα ενός ατόμου (Β.Πισίας)απολύτως άσχετου με
την επιστημονική ή ακτιβίστικη οικολογία, που προσχώρησε μόλις πριν δυο
εβδομάδες στο κόμμα !» Και κοντά σε αυτά σημείωνα την «μετανάστευση των Πασόκων στους
Οικολόγους Πράσινους», όχι βεβαίως γιατί είμαι αντίθετος με την μεταστροφή κάποιων πολιτών σε μια κρίσιμη έως υπαρξιακή φάση για τη χώρα, (Αντίθετα, στις αναρτήσεις μου
υπογραμμίζω επίμονα το πόσο καλόδεκτοι πρέπει να είναι στο αντιμνημονιακό
στρατόπεδο οι πολίτες που αναστοχάζονται και αποτάσσουν την νεοαποικιοκρατία!) αλλά
διότι έβλεπα ότι τα φαινόμενα της πολιτικής μετανάστευσης στη συγκεκριμένη
περίπτωση ισοδυναμούσαν με εισοδισμό και αναπαραγωγή (στο τετράγωνο μάλιστα!) της
συγκεχυμένης φυσιογνωμίας των ΟΠ……
Στο ένα και μοναδικό κείμενό μου που δημοσιεύθηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, απάντησε ο Β.
Πισσίας με διάφορες ευπρεπείς ασάφειες
(παλιά του τέχνη κόσκινο !) και μαζί του ο Γ.Παρασκευόπουλος,
σε μια επίδειξη αφενός ανασφάλειας (οι ομάδες χτυπάνε από ένα πέναλτυ στο
γήπεδο, ρε παιδιά !) και αφετέρου μάπετ σόου (δηλαδή ο Πισσίας βάζει το Face και ο Παρασκευόπουλος την άποψη). Κάποιοι έκριναν τις απόψεις μου
υπερβολικές, παραγνωρίζοντας και άλλες μαρτυρίες όπως αυτή του Κώστα Λουκέρη http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/11/blog-post_6399.html
, και εν είδει χουλιγκανικής μαρίδας
προσπάθησαν να με πικάρουν…Να όμως που τώρα, μια τόσο σοβαρή κατάθεση άποψης όπως αυτή της Ελεάννας
Ιωαννίδου «εγκρίνει και επαυξάνει» τον δικό μου καταγγελτικό λόγο . Ιδού ορισμένα σημεία του άρθρου της Ιωαννίδου περί Πισσία:
«….η απουσία του από τα
οικολογικά κινήματα που άνθισαν στην Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια σε συνδυασμό με
το γεγονός ότι ποτέ δεν συμμετείχε σε κάποιο συλλογικό όργανο των ΟΠ, από αυτά
που συνδιαμόρφωσαν την πολιτική μας πρόταση ως σήμερα…
ο στρογγυλεμένος
λόγος του….
ένας
άνθρωπος, άξιος κατά τα άλλα, αλλά μη Οικολόγος και μη
Πράσινος… »
ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ
Έγινα μέλος στους Οικολόγους Πράσινους
πριν από 7 χρόνια για τους ίδιους λόγους, για τους οποίους έθεσα και
υποψηφιότητα για τη λίστα του κόμματος στις επερχόμενες ευρωεκλογές: γιατί οι
Οικολόγοι Πράσινοι είχαν την τόλμη να βάζουν ψηλά στην ατζέντα τους θέματα που
έδειχναν να απασχολούν λίγους, όπως το περιβάλλον και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η ρήξη με τον εθνολαϊκισμό και η κατηγορηματική αντίθεση στην πολιτική βία, τα δικαιώματα της lgbt κοινότητας, η αποποινικοποίηση των ναρκωτικών, το σπάσιμο των σεξιστικών στερεοτύπων μαζί με κάθε άλλη ρατσιστική συμπεριφορά, δεν υπήρξαν ποτέ στο περιθώριο ή υπό αμφισβήτηση απ τους ανθρώπους που εκπροσώπησαν το κόμμα μέχρι τώρα.
Η στάση του επικεφαλής της ευρωλίστας μας, Βαγγέλη Πισσία, με έχει απογοητεύσει συνολικά ως προς αυτά, αλλά και άλλα, εξίσου σημαντικά ζητήματα. Και ενώ η παρουσία του στο ευρωψηφοδέλτιο θα μπορούσε να προσδώσει την ανανέωση που είχε ανάγκη ο χώρος, λόγος για τον οποίο προσωπικά καλοδέχτηκα την υποψηφιότητά του στην ευρωλίστα μας, ωστόσο η απουσία του από τα οικολογικά κινήματα που άνθισαν στην Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ποτέ δεν συμμετείχε σε κάποιο συλλογικό όργανο των ΟΠ, από αυτά που συνδιαμόρφωσαν την πολιτική μας πρόταση ως σήμερα, δυστυχώς, ανέδειξε, και την αδιαφορία του για θέσεις που βρίσκονται στον πυρήνα της πολιτικής μας πρότασης, όπως φάνηκε ήδη, ενάμιση μήνα μετά την εκλογή του από μια οργανωμένη μειοψηφία στο κόμμα.
Η αναζήτηση από τον Βαγγέλη Πισσία σημείων επαφής και ιδεολογικής συνάφειας των Ο.Π. με τους Ανεξάρτητους Έλληνες και το ΕΠΑΜ, η προσπάθεια ένταξης της τρομοκρατίας σε ένα πολιτικό σκεπτικό, η σιωπηρή αποδοχή απαράδεκτων πρακτικών από ολοκληρωτικά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής και εν γένει η τακτική των ίσων αποστάσεων και του στρογγυλεμένου λόγου που συνδέεται με τη συμμετοχή του σε διεθνείς αποστολές, η απόπειρά του να εντάξει τους Οικολόγους Πράσινους στους διεθνείς υποστηρικτές του καθεστώτος Άσαντ την ίδια ώρα που έμενε άφωνος για την τραγωδία των Σύριων και Αφγανών προσφύγων στο Φαρμακονήσι, η φοβικότητά του απέναντι σε θέματα ταμπού, όπως τα δικαιώματα της lgbt κοινότητας και η αποποινικοποίηση των ναρκωτικών, η συμμετοχή του σε ομάδες εργασίας για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, στις οποίες συμμετέχει και ο υφυπουργός του Σουφλιά και στα πορίσματα των οποίων απουσιάζει το πρόταγμα στο περιβάλλον, βρίσκονται εκτός της πολιτικής ατζέντας που θέλω να υπηρετήσω.
Πιστεύω πως δεν μπορεί να είναι τέτοια η πολιτική οικολογία που θέλουμε, που έχει ανάγκη η χώρα, δεν βοηθάει σε κάτι η επιτυχία ενός ψηφοδελτίου με τέτοιο στίγμα.
Όλη αυτή η κατάσταση είναι αποτέλεσμα μιας σταδιακής παράδοσης του κόμματος στους μηχανισμούς και τις στρατηγικές που ενέτασσαν το συμφέρον της πολιτικής οικολογίας σε ασφυκτικές προσωπικές φιλοδοξίες και αναζητούσαν τον εχθρό εκεί όπου δεν υπήρχε, με αποτέλεσμα την σταδιακή απομάκρυνση, με απογοήτευση, πολλών δραστήριων και άξιων ανθρώπων, πολλών ζωτικών μικρών ψηφίδων της Πράσινης πολιτικής πρότασης, και τη συνεπακόλουθη συρρίκνωση της φωνής της πολιτικής οικολογίας μέσα στους Οικολόγους Πράσινους.
Η εκλογή ενός ανθρώπου, άξιου κατά τα άλλα, αλλά μη Οικολόγου και μη Πράσινου, δεν είναι παρά το σύμπτωμα μιας κατάστασης με βαθύτερα αίτια που αντανακλούν -αντί να θεραπεύουν - την παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας στο κόμμα, και εκφράστηκε με μια εσωκομματική μεθόδευση που λειτούργησε ως μπούμεραγκ στους εμπνευστές της, αλλά με το ίδιο χτύπημα έβγαλε νοκ - άουτ και τις τελευταίες πιθανότητες να συνεχίσουμε το έργο μας στην Ευρωβουλή.
Λυπάμαι για τα ελάχιστα ενεργά μέλη του κόμματος που πίστεψαν - και πιστέψαμε - πως ο Πισσίας θα μπορούσε να συμμετέχει σε μια όμορφη συλλογική προσπάθεια, ως μία από τις πολλές φωνές που έχουμε ανάγκη, αλλά μου είναι αδύνατο να δώσω λευκή επιταγή, συμμετέχοντας σε ένα ψηφοδέλτιο, ο επικεφαλής του οποίου υποστηρίζει μια πολιτική ατζέντα που απέχει από τις δικές μου αρχές και αξίες.
Παραμένω, ωστόσο, στους Οικολόγους Πράσινους, ως μέλος και ως συντονίστρια της Θεματικής Ομάδας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αφενός γιατί γνωρίζω πόσοι συνεπείς συναγωνιστές για το περιβάλλον και τα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκονται ακόμα εδώ, αλλά και στην προσπάθειά μου να εξαντλήσω την όποια δυνατότητα προσφοράς μου στον τομέα των δικαιωμάτων, σταθερά αντίθετη σε φοβικές αντιλήψεις σαν αυτές που εκφράστηκαν παραπάνω αλλά και σε αποφάσεις οργάνων, όπως η πρόσφατη που ήρε την υποστήριξη του κόμματος σε συνδικαλιστική δράση για το χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους.
Για όσους απογοητεύονται: η πολιτική οικολογία στην Ελλάδα δεν μαράθηκε, απλά δεν έχει προλάβει να ανθίσει ακόμα. Ο σπόρος, όμως, έχει πέσει. Το μόνο που χρειάζεται, είναι οι συνθήκες που θα του επιτρέψουν να «δώσει». Γι αυτές θα συνεχίσω να δουλεύω στο πλευρό πολλών από εσάς σε πολλές ακόμα, πολύπλευρες -και ίσως πιο αποτελεσματικές - μάχες.
Η ρήξη με τον εθνολαϊκισμό και η κατηγορηματική αντίθεση στην πολιτική βία, τα δικαιώματα της lgbt κοινότητας, η αποποινικοποίηση των ναρκωτικών, το σπάσιμο των σεξιστικών στερεοτύπων μαζί με κάθε άλλη ρατσιστική συμπεριφορά, δεν υπήρξαν ποτέ στο περιθώριο ή υπό αμφισβήτηση απ τους ανθρώπους που εκπροσώπησαν το κόμμα μέχρι τώρα.
Η στάση του επικεφαλής της ευρωλίστας μας, Βαγγέλη Πισσία, με έχει απογοητεύσει συνολικά ως προς αυτά, αλλά και άλλα, εξίσου σημαντικά ζητήματα. Και ενώ η παρουσία του στο ευρωψηφοδέλτιο θα μπορούσε να προσδώσει την ανανέωση που είχε ανάγκη ο χώρος, λόγος για τον οποίο προσωπικά καλοδέχτηκα την υποψηφιότητά του στην ευρωλίστα μας, ωστόσο η απουσία του από τα οικολογικά κινήματα που άνθισαν στην Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ποτέ δεν συμμετείχε σε κάποιο συλλογικό όργανο των ΟΠ, από αυτά που συνδιαμόρφωσαν την πολιτική μας πρόταση ως σήμερα, δυστυχώς, ανέδειξε, και την αδιαφορία του για θέσεις που βρίσκονται στον πυρήνα της πολιτικής μας πρότασης, όπως φάνηκε ήδη, ενάμιση μήνα μετά την εκλογή του από μια οργανωμένη μειοψηφία στο κόμμα.
Η αναζήτηση από τον Βαγγέλη Πισσία σημείων επαφής και ιδεολογικής συνάφειας των Ο.Π. με τους Ανεξάρτητους Έλληνες και το ΕΠΑΜ, η προσπάθεια ένταξης της τρομοκρατίας σε ένα πολιτικό σκεπτικό, η σιωπηρή αποδοχή απαράδεκτων πρακτικών από ολοκληρωτικά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής και εν γένει η τακτική των ίσων αποστάσεων και του στρογγυλεμένου λόγου που συνδέεται με τη συμμετοχή του σε διεθνείς αποστολές, η απόπειρά του να εντάξει τους Οικολόγους Πράσινους στους διεθνείς υποστηρικτές του καθεστώτος Άσαντ την ίδια ώρα που έμενε άφωνος για την τραγωδία των Σύριων και Αφγανών προσφύγων στο Φαρμακονήσι, η φοβικότητά του απέναντι σε θέματα ταμπού, όπως τα δικαιώματα της lgbt κοινότητας και η αποποινικοποίηση των ναρκωτικών, η συμμετοχή του σε ομάδες εργασίας για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, στις οποίες συμμετέχει και ο υφυπουργός του Σουφλιά και στα πορίσματα των οποίων απουσιάζει το πρόταγμα στο περιβάλλον, βρίσκονται εκτός της πολιτικής ατζέντας που θέλω να υπηρετήσω.
Πιστεύω πως δεν μπορεί να είναι τέτοια η πολιτική οικολογία που θέλουμε, που έχει ανάγκη η χώρα, δεν βοηθάει σε κάτι η επιτυχία ενός ψηφοδελτίου με τέτοιο στίγμα.
Όλη αυτή η κατάσταση είναι αποτέλεσμα μιας σταδιακής παράδοσης του κόμματος στους μηχανισμούς και τις στρατηγικές που ενέτασσαν το συμφέρον της πολιτικής οικολογίας σε ασφυκτικές προσωπικές φιλοδοξίες και αναζητούσαν τον εχθρό εκεί όπου δεν υπήρχε, με αποτέλεσμα την σταδιακή απομάκρυνση, με απογοήτευση, πολλών δραστήριων και άξιων ανθρώπων, πολλών ζωτικών μικρών ψηφίδων της Πράσινης πολιτικής πρότασης, και τη συνεπακόλουθη συρρίκνωση της φωνής της πολιτικής οικολογίας μέσα στους Οικολόγους Πράσινους.
Η εκλογή ενός ανθρώπου, άξιου κατά τα άλλα, αλλά μη Οικολόγου και μη Πράσινου, δεν είναι παρά το σύμπτωμα μιας κατάστασης με βαθύτερα αίτια που αντανακλούν -αντί να θεραπεύουν - την παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας στο κόμμα, και εκφράστηκε με μια εσωκομματική μεθόδευση που λειτούργησε ως μπούμεραγκ στους εμπνευστές της, αλλά με το ίδιο χτύπημα έβγαλε νοκ - άουτ και τις τελευταίες πιθανότητες να συνεχίσουμε το έργο μας στην Ευρωβουλή.
Λυπάμαι για τα ελάχιστα ενεργά μέλη του κόμματος που πίστεψαν - και πιστέψαμε - πως ο Πισσίας θα μπορούσε να συμμετέχει σε μια όμορφη συλλογική προσπάθεια, ως μία από τις πολλές φωνές που έχουμε ανάγκη, αλλά μου είναι αδύνατο να δώσω λευκή επιταγή, συμμετέχοντας σε ένα ψηφοδέλτιο, ο επικεφαλής του οποίου υποστηρίζει μια πολιτική ατζέντα που απέχει από τις δικές μου αρχές και αξίες.
Παραμένω, ωστόσο, στους Οικολόγους Πράσινους, ως μέλος και ως συντονίστρια της Θεματικής Ομάδας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αφενός γιατί γνωρίζω πόσοι συνεπείς συναγωνιστές για το περιβάλλον και τα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκονται ακόμα εδώ, αλλά και στην προσπάθειά μου να εξαντλήσω την όποια δυνατότητα προσφοράς μου στον τομέα των δικαιωμάτων, σταθερά αντίθετη σε φοβικές αντιλήψεις σαν αυτές που εκφράστηκαν παραπάνω αλλά και σε αποφάσεις οργάνων, όπως η πρόσφατη που ήρε την υποστήριξη του κόμματος σε συνδικαλιστική δράση για το χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους.
Για όσους απογοητεύονται: η πολιτική οικολογία στην Ελλάδα δεν μαράθηκε, απλά δεν έχει προλάβει να ανθίσει ακόμα. Ο σπόρος, όμως, έχει πέσει. Το μόνο που χρειάζεται, είναι οι συνθήκες που θα του επιτρέψουν να «δώσει». Γι αυτές θα συνεχίσω να δουλεύω στο πλευρό πολλών από εσάς σε πολλές ακόμα, πολύπλευρες -και ίσως πιο αποτελεσματικές - μάχες.
Πηγή : http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/giati-paraitoymai-apo-tin-eyrolista-tis-eleannas-ioannidoy