Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
(Το χαρτί υγείας και το σαπούνι που ενίοτε απουσιάζει από τις τουαλέτες της Υπηρεσίας
Πολιτικής Αεροπορίας (προσωπική μαρτυρία)…Τα δρομολόγια των φέρυ που περικόπτονται και περικόπτουν την προσπελασιμότητα σε κάποια νησιά… Οι
κατσικόδρομοι (κατ’ ευφημισμόν επαρχιακοί δρόμοι) που αφήνονται στο χάλι τους….
Τι λένε όλα αυτά; Ο ΔΕΛΑΣΤΙΚ κομίζει μια ακόμη περίπτωση υποβάθμισης της ποιότητας ζωής, αυτή τη φορά από το χώρο του Πολιτισμού…Γ.Σχ.)
Αυτή τη
φορά, οι Ελληνες θαυμαστές του Αστερίξ (μεσόκοποι οι πιο φανατικοί!) δεν
ήταν τυχεροί. Πέντε εκατομμύρια (!) αντίτυπα της νέας περιπέτειας του
μικρόσωμου Γαλάτη, σε 23 γλώσσες, τέθηκαν σε κυκλοφορία σε 17 χώρες ταυτόχρονα
την Πέμπτη, 24 Οκτωβρίου. Κανένα από αυτά όμως δεν ήταν στα Ελληνικά. Η
καταθλιπτική μνημονιακή Ελλάδα δεν έχει λεφτά να αγοράσει τα δικαιώματα έκδοσης
αυτού του τόσο δημοφιλούς και στη χώρα μας κόμικς! Αντιθέτως, η νέα ιστορία
αυτή («Ο Αστερίξ στους Πίκτες», όπως ονομάζονταν στα Λατινικά οι
κάτοικοι της Σκωτίας) εκδόθηκε ήδη στα... Κελτικά, τα Ουαλικά και τα Σκοτσέζικα
- για να καταλάβουμε πόσο
έχουμε κατρακυλήσει στη σκάλα της Ευρώπης.
Στη Γαλλία
το νέο άλμπουμ του Αστερίξ εκδόθηκε σε... 2.000.000 (!) αντίτυπα για
πρώτη έκδοση και άλλα 1.500.000 αντίτυπα στη Γερμανία, όπου και εκεί
είναι ιδιαίτερα δημοφιλής ο μικρός το δέμας Γαλάτης.
Από το 1959
που εκδόθηκε το πρώτο άλμπουμ μέχρι τώρα έχουν κυκλοφορήσει μόλις 35 (μαζί με
την τελευταία) περιπέτειες του Αστερίξ και έχουν πουλήσει τον ασύλληπτο
αριθμό των...350 εκατομμυρίων αντιτύπων! Από αυτά τα 350 εκατ. βιβλία τα 130
έχουν πουληθεί στη Γαλλία και τα 120 στη Γερμανία. Τα υπόλοιπα 100
εκατομμύρια αντίτυπα είναι μεταφρασμένα σε 105 (!) γλώσσες και
διαλέκτους, πέρα από τα Γαλλικά και τα Γερμανικά. Ο Αστερίξ είναι ένα κατ'
εξοχήν ευρωπαϊκό κόμικς, καθώς είναι εντελώς άγνωστο στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία,
τη Ρωσία και την Κίνα. Παρόλο που ο συγγραφέας των ιστοριών, ο Ρενέ
Γκοσινί, πέθανε πολύ νωρίς με εντελώς απροσδόκητο τρόπο -το 1977, κατά τη
διάρκεια ενός ιατρικού τεστ κοπώσεως- ο σκιτσογράφος Αλμπέρ Ιντερζό
συνέχισε μόνος του την έκδοση γράφοντας ο ίδιος τα κείμενα. Σε πολύ πιο αργούς
ρυθμούς, είναι η αλήθεια, καθώς 24 ιστορίες είχαν βγει τα πρώτα δεκαοκτώ χρόνια
(1959-1977) από κοινού με τον Γκοσινί όσο ζούσε και μόνο 10 ιστορίες έβγαλε
ο Ιντερζό τα επόμενα... 36 χρόνια (1978 - 2013)! Σαφώς κατώτερης ποιότητας,
αλλά με αυξανόμενη επιτυχία.
Η τελευταία
πραγματική ιστορία που έβγαλε ο Ιντερζό το 2005 («Κι ο ουρανός έπεσε στο
κεφάλι τους» ήταν ο τίτλος της στα Ελληνικά) ήταν εντελώς απαράδεκτη και
επικρίθηκε σφοδρότατα από πάρα πολλούς κριτικούς και φανατικούς αναγνώστες.
Εχοντας σωρεύσει μεγάλο πλούτο και 80 ετών πλέον τότε, το 2008 ο Ιντερζό
ανακοίνωσε ότι ο Αστερίξ θα τον ακολουθήσει στον τάφο του. Ο ουρανός έπεσε
στο κεφάλι του! Διαφώνησαν βίαια με την απόφασή του η Αν Γκοσινί, μοναδική
κόρη του προ δεκαετιών τεθνεώτος συνεργάτη και φίλου του, που κατείχε το 20%
των δικαιωμάτων, αλλά και η δική του κόρη, η Σιλβί Ιντερζό, κάτοχος του 40%
των δικαιωμάτων, με την οποία μάλιστα ο ακραία φιλάργυρος Ιντερζό βρέθηκε
σε μια ατελείωτη δικαστική διαμάχη. Τελικός νικητής της διαμάχης ο μεγάλος
εκδοτικός οίκος Ασέτ (Hachette), στον οποίο κατέληξαν να πουλήσουν και οι
τρεις πρωταγωνιστές (Αλμπέρ Ιντερζό, Σιλβί Ιντερζό και Αν Γκοσινί) τα
δικαιώματά τους.
Ο εκδοτικός
οίκος όμως είχε κάθε λόγο να θέλει τη συνέχιση της έκδοσης νέων ιστοριών του
Αστερίξ. Ετσι, με απόλυτη μυστικότητα προετοιμάστηκε το έδαφος για την
έκδοση της νέας ιστορίας, που έχει ως κύριο χαρακτηριστικό ότι πλέον κανένας
από τους δύο δημιουργούς της, ούτε φυσικά ο σεναριογράφος Ρενέ Γκοσινί,
αλλά ούτε και ο σκιτσογράφος Αλμπέρ Ιντερζό, δεν έλαβαν μέρος στη δημιουργία
της. Ο νέος σεναριογράφος Ζαν - Ιβ Φερί και ο νέος σκιτσογράφος
Ντιντιέ Κονράντ επελέγησαν με απίστευτη εχεμύθεια, χωρίς κανένας να
αντιληφθεί οτιδήποτε. Το αποτέλεσμα της δουλειάς τους είναι εντυπωσιακό.
Εντυπωσιακή
η δουλειά του σκιτσογράφου, δεν δίνει καμιά εντύπωση ασυνέχειας, ενώ το
σενάριο είναι εμφανώς ανώτερο όλων των ιστοριών που έγραψε μόνος του ο Αλμπέρ
Ιντερζό. Αν οι νέοι δημιουργοί του Αστερίξ -στην ηλικία δεν είναι καθόλου νέοι
καθώς και οι δύο τους έχουν κλείσει τα 54, καθώς γεννήθηκαν την ίδια χρονιά
με το πρώτο άλμπουμ του Αστερίξ!- κατορθώσουν να συνεργαστούν αρμονικά
μεταξύ τους, τότε οι σημερινοί εξηντάρηδες, πενηντάρηδες και λοιποί ανά την
Ευρώπη φανατικοί αναγνώστες του Αστερίξ που έζησαν από παιδιά όλη τους τη ζωή
διαβάζοντας από χρόνο σε χρόνο τις ιστορίες του, θα συνεχίσουν ίσως να τον έχουν
συντροφιά και στα βαθιά τους γεράματα.
Γιατί παρά
τα 350 εκατομμύρια άλμπουμ και το νέο ρεκόρ που έχει βάλει στο μάτι ο
εκδοτικός οίκος, να υπερβεί δηλαδή η νέα περιπέτεια τις πωλήσεις 3 (!)
εκατομμυρίων αντιτύπων μόνο μέσα στη Γαλλία (το 1 εκατομμύριο το ξεπέρασε
το 1965 με την περιπέτεια «Ο Αστερίξ και η Κλεοπάτρα» και τα 2 εκατομμύρια το
1980 με το «Η μεγάλη τάφρος»), η αλήθεια είναι άλλη: ο Αστερίξ γερνάει με τη
γενιά που τον αγάπησε και θα σβήσει μαζί της. Επί της ουσίας ο Αλμπέρ Ιντερζό
είχε δίκιο όταν αποφάσισε να κρεμάσει τα ζωγραφικά πινέλα του...
*Δημοσιεύθηκε στο "EΘΝΟΣ" την Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013