Φυσικά και έχει δίκιο ο Λαφαζάνης !

Του Σπύρου Γκουτζάνη 

Σημείωση ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : Η επανάληψη είναι μητέρα της μαθήσεως……. Δες σχετικά http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/12/blog-post_10.html

 Γ. Μαλούχος : «το να λες πώς έχει δίκιο ο Λαφαζάνης δεν σε καθιστά ταυτόχρονα και... μέλος της Αριστερής ή της όποιας άλλης πλατφόρμας….»

ΓΚΟΥΤΖΑΝΗΣ :

«Αν πιστεύει κανείς ότι θα μας χρηματοδοτούν για να κάνουμε σοσιαλιστικούς μετασχηματισμούς, δεν νομίζω ότι είναι ιδιαίτερα έξυπνο ...Τι θα λέμε; Για Ευρωπαϊκή Διάσκεψη για το Χρέος; Να πάμε και σε Πλανητική! Εμείς μεθαύριο θα πρέπει να πάρουμε μέτρα. Τι θα κάνουμε δηλαδή; Ή θα προχωρήσουμε μπροστά σε σύγκρουση για να προκαλέσουμε ντόμινο ή θα περιμένουμε πότε θα γίνει η Διάσκεψη».

Είναι απόσπασμα από την τοποθέτηση του Παναγιώτη Λαφαζάνη στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ η οποία δεν άρεσε στον κ. Παπαδημούλη ή στον κ. Μηλιό που βγήκαν στα ραδιόφωνα για να πουν ότι ο κ. Λαφαζάνης εκφράζει την άποψη της μειοψηφίας.

Μόνο που ο κ. Λαφαζάνης είπε αυτό που πλέον θα έπρεπε να αποτελεί κοινό τόπο και βάση για  οποιαδήποτε συζήτηση :  Ότι στην ΕΕ δεν υπάρχει περιθώριο καλοπροαίρετης διαπραγμάτευσης.

Το ένιωσε ο κ. Παπανδρέου όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Σαρκοζί. Τέτοιες ψευδαισθήσεις είχε και ο νυν πρωθυπουργός και στην πορεία υποχρεώθηκε να γίνει ο πιο ακραίος εφαρμοστής του Μνημονίου το οποίο κατήγγειλε. Στην ΕΕ επιβάλλει την δική της εθνική πολιτική η Γερμανία που συμπίπτει με τις επιλογές της διεθνούς του Χρήματος και η πολιτική τους δεν θα αλλάξει επειδή μία ομάδα πολιτισμένων αριστερών με καλά αισθήματα για τον κόσμο θα πει στον κ. Σόιμπλε ότι δεν είναι και τόσο ανθρωπιστικό να επιβάλλει λιτότητα. Αν νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν διαπραγμάτευση εντός του πλαισίου των εταίρων και δανειστών δεν είναι μόνο αφελείς είναι επικίνδυνοι. Ας ρωτήσουν τον κ. Σαμαρά τί έχει υποφέρει από την πρώτη συνάντηση με τους Γερμανούς που υποχρεώθηκε να πει “ουδείς αναμάρτητος” κι ας μην το πίστευε ως την τελευταία του επίσκεψη στο Βερολίνο όπου προσφέρθηκε -αφελώς- να γίνει η αιχμή του δόρατος του γερμανικού success story της λιτότητας στην Ευρώπη μήπως γλιτώσει μαζί και την χώρα του.

Ο κ. Παπαδημούλης μπορεί να νομίζει ότι θέλει, ο κ. Αλέξης Τσίπρας όμως όσο κι να κάνει ελιγμούς για να γίνει αποδεκτός από διεθνείς κύκλους ή για να διευρύνει το ακροατήριό του στην ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να έχει διαφορετική άποψη από τον κ. Λαφαζάνη. Φυσικά και θέλει και θα προσπαθήσει να παραμείνει η χώρα στην ΕΕ αλλά είναι υποχρεωμένος να προετοιμαστεί και για την ρήξη. Δεν μπορεί να δεχθεί να γίνει ο διάδοχος των Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά εφαρμόζοντας την πολιτική τους. Αν πάλι νομίζει κανείς ότι εντός του πλαισίου που βάζει το μνημόνιο μπορεί να διατηρεί την αριστερή του ατζέντα ας ρωτήσει τον κ. Φώτη Κουβέλη που ξεκίνησε με τις καλύτερες προθέσεις και έφυγε τρέχοντας -και δεν είναι και η πιο σκληρή Αριστερά ο κ. Κουβέλης.

*Πηγή: «Πρώτο Θέμα» (11/12/13)