Ο
Παναγιώτης Λαφαζάνης συνεντευξιάζεται από τον Νίκο Παπαδημητρίου, όπου λίαν
επιεικώς (συντροφική αλληλεγγύη γαρ…) αποφεύγει να πει ότι η έννοια των «διαπραγματεύσεων»
είναι χρηστική μόνο από πάσχοντες από πολιτικό
Αλτσχάϊμερ ….Σχετικά http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/07/blog-post_4971.html
Κατά τα
άλλα, νομίζω ότι η ιδέα της μονομερούς διαγραφής του χρέους που υποστηρίζει ο
Λαφαζάνης – σε αντίθεση με την προσωρινή διακοπή της εξυπηρέτησής του – δεν είναι
ρεαλιστική στα πλαίσια της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας, ενώ αντίθετα
είναι ρεαλιστικότατη η διπλωματική και πολιτική κίνηση για την
επανεξέταση του πραγματικού μεγέθους του και για το συμψηφισμό του στη
γερμανική περίπτωση…
Ερωτά
ο Παπαδημητρίου, απαντά ο Λαφαζάνης :
* Ο πρωθυπουργός εμφανίζεται τις τελευταίες ημέρες να
επιδιώκει "πολιτική διαπραγμάτευση" με τους δανειστές. Πιστεύετε ότι
μπορεί να του βγει το πολιτικό σχέδιο;
Πρέπει να
έχει κανείς «διεστραμμένη» φαντασία για να θεωρεί ότι ο Α. Σαμαράς επιδιώκει
πολιτική διαπραγμάτευση με τη Γερμανία και την Ε.Ε. Η πολιτική «διαπραγμάτευση»
, άλλωστε, έχει γίνει και έχει καταλήξει σε πλήρη «παράδοση» με ένα μνημονιακό
πρόγραμμα, το οποίο προβλέπει νέα σκληρά μέτρα. Τέλος, για να λέμε τα
σύκα-σύκα, η λύση στην ελληνική τραγωδία δεν θα έλθει μέσα από
«διαπραγματεύσεις» με την τρόικα (Ε.Ε., ΕΚΤ, ΔΝΤ), αλλά μέσα από την ισχυρή
βούληση μιας κυβέρνησης της Αριστεράς να προχωρήσει αποφασιστικά, έτσι κι
αλλιώς, σε ένα νέο ριζοσπαστικό δρόμο διαγραφής του χρέους, ακύρωσης των
Μνημονίων, εθνικοποίησης των τραπεζών, στοχευμένης σεισάχθειας στα ιδιωτικά
δάνεια και σύγκρουσης με τις επιλογές της Ευρωζώνης αλλά και της Ε.Ε.
* Όλοι προεξοφλούν ότι μετά τις ευρωεκλογές θα γίνει η
συνολική συζήτηση για το χρέος, η κατάληξη της οποίας θα έχει και νέο Μνημόνιο.
Αυτή η κυβέρνηση είναι σε θέση να φέρει νέο Μνημόνιο στη Βουλή ή θα προσφύγει
σε εκλογές νωρίτερα;
Το νέο
Μνημόνιο θα έρθει ως οδυνηρή συνέπεια της νέας χρηματοδότησης της τρόικας για
την κάλυψη του βέβαιου «χρηματοδοτικού κενού», ενώ τα νέα σκληρά μέτρα, που
άρχισαν να ανακοινώνονται ως καταιγίδα , θα καλύψουν το πανθομολογούμενο «δημοσιονομικό
κενό». Αυτά δείχνουν την απόλυτη αποτυχία και το εφιαλτικό αδιέξοδο των
εφαρμοζόμενων πολιτικών. Όσο για τη συζήτηση σχετικά με το χρέος, δεν θα αφορά
«κούρεμά» του ούτε κατά ένα ευρώ, αλλά κυρίως την επιμήκυνσή του, προκειμένου η
χώρα και οι γενιές που έρχονται να είναι αιχμάλωτες σε όλη τη διάρκεια του
αιώνα. Με ρωτάτε αν μπορούν αυτές οι πολιτικές να περάσουν στη Βουλή. Το
πραγματικό ερώτημα για μένα είναι: Θα ξεσηκωθεί ο λαός για να τις ανατρέψει και
μαζί τους να ανατρέψει και την κυβέρνηση; Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση για την
Αριστερά και η ευθύνη των πολιτών.
* Στην εκλογική σας περιφέρεια, τη Β' Πειραιώς, η
Χρυσή Αυγή κατέγραψε μεγάλη επιρροή και μεγάλη ικανότητα εγκληματικής και άλλης
δραστηριότητας. Αιφνιδιαστήκατε; Πώς εξηγείτε το φαινόμενο; Οι οργανώσεις της
Αριστεράς και οι κοινωνικοί φορείς είχαν εντοπίσει το γεγονός και ποιες
πρωτοβουλίες είχαν αναλάβει;
Στις πιο
φτωχές, εργατικές και λαϊκές περιοχές του λεκανοπεδίου, όπως στη Β' Πειραιά, ο
ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε τα μεγαλύτερα εκλογικά ποσοστά σε όλη την Ελλάδα. Το τραγικό
είναι ότι στις ίδιες περιοχές σημειώνει υψηλή επιρροή και παρουσιάζει ισχυρή
απεχθή εγκληματική δράση και η Χρυσή Αυγή, παρά το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και
συνολικά η Αριστερά ανέπτυξαν σε αυτές τις συνοικίες μεγάλες πρωτοβουλίες για
την αντιμετώπισή της. Η πρόκληση για την περιθωριοποίηση του νεοφασισμού
απαντάται με μια μεγάλη ιδεολογική, πολιτική, εκπαιδευτική και πολιτιστική
λαϊκή προσπάθεια, στη διεξαγωγή της οποίας υστερούμε συνολικά ως Αριστερά. Και
κυρίως απαντάται με την ένταση των προσπαθειών για γρήγορη ανατροπή και μια νέα
προοδευτική πορεία ελπίδας και προοπτικής για τη χώρα.
* Εισηγηθήκατε να ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ "παρών"
και όχι "υπέρ" στην τροπολογία για την αναστολή χρηματοδότησης
κομμάτων. Ποια πλεονεκτήματα και ποια μειονεκτήματα θα είχε αυτή η στάση; Τι
σταθμίσατε τελικώς για τη δική σας ψήφο στη Βουλή;
Η τροπολογία
αυτή θέτει δύο όρους για την αναστολή χρηματοδότησης ενός κόμματος, που σχετίζονται
με δικαστικές διώξεις αναφορικά με τα άρθρα 187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα.
Το άρθρο 187 αφορά τις «εγκληματικές οργανώσεις», το οποίο αν και απαράδεκτο,
θα μπορούσε να γίνει «ανεκτό», μόνο και μόνο γιατί πράγματι «φωτογραφίζει»,
χωρίς να αναφέρει, τη «Χρυσή Αυγή» που διώκεται ως εγκληματική οργάνωση και
στοχεύει στην αναστολή χρηματοδότησής της. Το απαράδεκτο άρθρο 187Α, όμως,
αφορά «τρομοκρατικές ενέργειες» και «τρομοκρατικές οργανώσεις» και δεν έχει
σχέση με τη δίωξη της Χρυσής Αυγής. Και το ερώτημα είναι γιατί προσετέθη αυτό
το άρθρο 187Α, αφού η Χρυσή Αυγή δεν διώκεται με αυτή τη διάταξη και επομένως
δεν αναστέλλεται με αυτήν η χρηματοδότησή της; Ποιον ή ποιους φωτογραφίζει η
διάταξη περί «τρομοκρατικής οργάνωσης»; Γιατί αυτή η προληπτική νομοθεσία; Τι
σκοτεινό έχει κατά νου η κυβέρνηση;
Ήταν λάθος
και ατόπημα του ΣΥΡΙΖΑ που απεδέχθη να συμπεριληφθεί στην τροπολογία και το
άρθρο 187Α και να το ψηφίσει μαζί με Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜ.ΑΡ. και αυτό το είπα,
μαζί με άλλους συντρόφους/ισσες , από την πρώτη στιγμή στα όργανα του κόμματος.
Και ήταν λάθος διότι από τη μια εισάγεται προληπτικά (!) μια διάταξη που
«προβλέπει» αυθαίρετα τη δυνατότητα ένα κοινοβουλευτικό κόμμα να διωχθεί στο
μέλλον ως «τρομοκρατική οργάνωση», ενώ από την άλλη η ίδια απαράδεκτη διάταξη
του 187 Α δίνει τη δυνατότητα, με τις ρυθμίσεις που περιέχει, να διωχθούν όχι
μόνο πράξεις, αλλά και προθέσεις και επιδιώξεις, ακόμα και αγωνιστικές
διαμαρτυρίες.
Το λάθος του
ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσει μια τέτοια διάταξη και μάλιστα μαζί με ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜ.ΑΡ. και Ν.Δ.,
φάνηκε πιο καθαρά από τη στάση του ΠΑΣΟΚ, το οποίο, ενώ υποστήριζε την
τροπολογία, έσπευσε ευτελώς και πρωτοφανώς να καταθέσει πρόταση ονομαστικής
ψηφοφορίας επ' αυτής για να περιορίσει, ενδεχομένως, το εύρος της ψήφισής της,
με μοναδικό στόχο να αξιοποιήσει εσωτερικές αντιρρήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ και για
τίποτε άλλο.
Η επιλογή
μου να ψηφίσω τελικά την τροπολογία, παρά τη ριζική μου διαφωνία, έγινε μόνο
και μόνο για να μην κάνω και δεύτερη ζημιά στον ΣΥΡΙΖΑ, πέραν της ψήφου του
στην τροπολογία, και να μην δώσω τη δυνατότητα στο ΠΑΣΟΚ και στο μνημονιακό
μπλοκ να μιλάνε για διχασμένο ΣΥΡΙΖΑ και να βλέπουν τον τελευταίο να
δοκιμάζεται. Νομίζω δεν θα υπήρχε κανένα όφελος για την Αριστερά από μια τέτοια
εξέλιξη και ιδιαίτερα τούτη τη στιγμή και γι' αυτό το θέμα. Πάντως ο ΣΥΡΙΖΑ
τώρα πρέπει να βγάλει κάποια γενικότερα συμπεράσματα από τη στάση του στην
τροπολογία, γιατί αύριο φοβούμαι ότι μπορεί να είναι πολύ αργά.
* Είχατε εισηγηθεί -και είχε γίνει δεκτό από την Κ.Ε.
του ΣΥΡΙΖΑ, τη συγκρότηση ενωτικών λαϊκών επιτροπών για την κυβερνητική
ανατροπή, στις γειτονιές. Ποια τα πρώτα συμπεράσματα και ποιες οι άμεσες
δυνατότητες;
Η
προοδευτική ανατροπή, για να μην μείνει απλώς μια επικοινωνιακή εκφώνηση ή μια
φαντασίωση και ευχάριστη επιθυμία, απαιτεί να εργασθούμε για τις προϋποθέσεις
της. Προοδευτική ανατροπή δεν πρόκειται να υπάρξει χωρίς ισχυρό κόμμα
δραστήριων μελών, με παρουσία στους χώρους και τους αγώνες. Όπως προοδευτική
ανατροπή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ένα τέτοιο ισχυρό ριζοσπαστικό κόμμα να
συμβάλει αποφασιστικά στην πολιτική οργάνωση και κινητοποίηση ευρύτερα του
λαού. Αυτόν τον ρόλο καλούνται να παίξουν οι ενωτικές λαϊκές επιτροπές παντού,
στους χώρους δουλειάς και στις συνοικίες. Λαϊκές επιτροπές αγώνα για τα λαϊκά
προβλήματα και την προοδευτική αλλαγή. Έχουμε καθυστερήσει αφάνταστα σε αυτήν
την κατεύθυνση και πρέπει να κινηθούμε και να συμβάλουμε ταχύτατα στη
συγκρότηση τέτοιων αυτόνομων λαϊκών επιτροπών με φαντασία και πρωτοτυπία, χωρίς
καπελώματα, προκατασκευασμένες συνταγές και στεγνές ομοιομορφίες.
* Το ΚΚΕ δήλωσε ότι δεν θα στηρίξει την υποψηφιότητα
Τσίπρα για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Άλλη μια χαμένη ευκαιρία για την ενότητα της
Αριστεράς;
Δεν νομίζω
ότι η αρνητική στάση του ΚΚΕ στην υποψηφιότητα του Αλ. Τσίπρα για την προεδρία
της Κομισιόν είναι το καταλληλότερο θέμα προκειμένου να μιλήσουμε για χαμένες
ευκαιρίες στην υπόθεση της σύμπραξης της Αριστεράς. Πέραν αυτού, σήμερα όσο
ποτέ, παρά τις μεγάλες δυσκολίες, χρειάζεται να δούμε όχι χαμένες ευκαιρίες,
αλλά θετικές και εποικοδομητικές πρωτοβουλίες για μια όσο το δυνατόν πιο μεγάλη
και συμπαραταγμένη Αριστερά.