Αυτή η υπόθεση της κλήσης σε απολογία του Επίκουρου καθηγητή Δημήτριου Πατέλη (Πολυτεχνείο Κρήτης) ύστερα από απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και σύμφωνα με όσα ορίζονται στο άρθρο 6 του ΠΔ/τος 12/26.7.1933», είναι μια υπόθεση με άμεσες επιπτώσεις στην «Ακαδημαϊκή» - και όχι μόνο – ελευθερία . Μια υπόθεση πιλοτική όσον αφορά τις προσπάθειες νόθευσης της Ελευθερίας της Έκφρασης και άμβλυνσης της αντιπροσωπευτικότητας (ή γραφειοκρατικοποίησης…) της εξουσίας….
Ο Πατέλης παραπέμφθηκε στο πειθαρχικό Συμβούλιο των μελών του ΔΕΠ με το ερώτημα της απόλυσης διότι διατύπωσε εγγράφως ενστάσεις του σχετικά με διαδικασίες που αφορούσαν την εκλογή των πρυτανικών αρχών και τη λειτουργία συλλογικών οργάνων στη Διοίκηση των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. Η κριτική του δικαιώθηκε μεν από το ΣτΕ - το οποίο ακύρωσε τις πρυτανικές εκλογές - όμως η πρώϊμη διατύπωσή της (προ της έκδοσης της απόφασης του ΣτΕ) – άφησε τον Πατέλη έκθετο σε πειθαρχικές εναντίον του δράσεις….
Το ερώτημα που μπαίνει – και που βάζει εύστοχα η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ Θεανώ Φωτίου σε σχετική ερώτησή της προς τους Υπουργούς Παιδείας και Δικαιοσύνης- αφορά το κατά πόσο οι πολίτες «δικαιούνται δια να ομιλούν» για διοικητικά ζητήματα μόνο υπό την κάλυψη σχετικών δικαστικών αποφάσεων. Το κατά πόσο ένα ζήτημα μη επιλυθέν δικαστικώς πρέπει να είναι «άβατο» στον δημόσιο κριτικό λόγο…
Στην ερώτησή της υπογραμμίζει η Φωτίου :
«Επειδή το Κράτος οφείλει να λειτουργεί σύμφωνα με το Σύνταγμα και να διαφυλάσσει τους δημόσιους Λειτουργούς του από προσωπικές διώξεις.
Επειδή κάθε έλληνας πολίτης έχει το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης
Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί,
1) Προτίθενται να διαφυλάξουν την ακαδημαϊκή ελευθερία και το
αυτοδιοίκητο των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων υιοθετώντας ρύθμιση που θα απαγορεύει την πειθαρχική δίωξη των πανεπιστημιακών λειτουργών για την έκφραση γνώμης και την άσκηση κριτικής στην διοίκηση των Α.Ε.Ι;
ΥΓ. Εν όψει, έργο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ