Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΕ ΜΑΣΑΕΙ

τὸ γατί μου
δὲ χορταίνει μόνο μὲ χάδια
θέλει καὶ φαΐ
τὸ κορμί μου
δὲ χορταίνει μόνο μὲ φαΐ
θέλει καὶ χάδια*

 Η άρνηση του Χριστιανόπουλου να πάρει  το μεγάλο βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού, έφερε στην επιφάνεια ένα παλιότερο κείμενό του, το «Εναντίον», όπου ο Θεσσαλονικιός ποιητής τασσόταν εναντίον της λογοτεχνικής τάξης πραγμάτων και ιδιαίτερα εναντίον των βραβεύσεων. Έχω κάποιες  αντιρρήσεις για επί μέρους σημεία του συγκεκριμένου «μανιφέστου» – λόγου χάρη για τις βολές εναντίον όλων των εφημερίδων, όλων των ιδεολογιών, όλων των φιλοδοξιών…Όμως σε γενικές γραμμές το «Εναντίον» βάζει πολλούς κατεργάρηδες στο πάγκο τους και  εμβάλλει σε σκέψεις για τη διαπλοκή πολιτικών και ανθρώπων της τέχνης: Για τους επιδοτούμενους και τσανακογλύφτες  διανοούμενους , για τους κουλτουριάρηδες  με τις βαθυστόχαστες μπούρδες τους, για το «κωλοχανείο»- άλλως- γνωστό – και- ως-  ΕΛΛΑΔΑ,  και φυσικά για την τόσο απαισιόδοξη και τόσο  εύγλωττη και τόσο «Νοστραδάμεια» (προφητική) απόφανσή του : ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ…..

Υποθέτω – τίποτε περισσότερο ! – ότι η περυσινή ανακήρυξη του Χριστιανόπουλου σε επίτιμο διδάκτορα του ΑΠΘ – που τιμούσε πολύ περισσότερο το ΑΠΘ παρά τον ίδιο ! – έδωσε το θάρρος στους παράγοντες του Υπουργείου Πολιτισμού να του προσφέρουν βραβείο και χρήματα. Υποθέτω ακόμη ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν πήραν χαμπάρι ότι ο καλός μας λογοτέχνης δέχθηκε την φιλοφρόνηση του ΑΠΘ απλώς γιατί  δεν ήθελε να κακοκαρδίσει τους φίλους του. Περί αυτού έγραφα πέρυσι τον Ιούνιο:   

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2011/06/blog-post_02.html 

 « Ο Χριστιανόπουλος έκανε αυτή την υποχώρηση ως αντιπροσφορά αγάπης, σε αυτούς που ήθελαν να του δείξουν τη δική τους»

Με την άρνηση της βράβευσης από το  Υπουργείο πολιτισμού, ο Χριστιανόπουλος έκανε μια πράξη πολύ πιο ηρωϊκή από εκείνη  του Ζαν Πωλ Σαρτρ :  Ο τελευταίος  αρνήθηκε μεν  το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1964 για να μη βάλει σε κίνδυνο την ανεξαρτησία του , πλην όμως  ήταν ήδη ένας καταξιωμένος λογοτέχνης,  σε μια ανθούσα πολιτιστική αγορά και μάλιστα με πολιτική στήριξη. Αντίθετα ο Χριστιανόπουλος τα έβαλε με όλους, ενώ ακόμη και τον καιρό εκείνο που  στιχουργούσε υπέρ της ερωτικής συντεχνίας του («Σαν τους αριστερούς σας αγαπώ αδέλφια μου ….. αυτοί για το ψωμί, εμείς για το κορμί») πάμπολλοι αριστεροί τον στραβοκοίταζαν ….

 



*Το μανιφέστο του Χριστιανόπουλου, που ανακριβώς  είχα τοποθετήσει στη δεκαετία του 80, δημοσιεύθηκε το 1979 στο Περιοδικό «Διαγώνιος» (Τεύχος 1) Πατήστε στην  ΠΗΓΗ

*Αφιερώνω το στιχούργημα του ΝΧ για τις γάτες στους απανταχού γατόφιλους, κι ακόμη στη Βίλμα – που αμφιβάλλω αν θυμάται τις βραδιές στα τέλη της δεκαετίας του 70, όταν της τηλεφωνούσα και της διάβαζα Χριστιανόπουλο…..