Μπράβο του,
χίλιες φορές μπράβο. Οι βολές του είχαν κοινωνική ευαισθησία, καυτηρίαζαν την παρα-δικαστική λειτουργία των
τηλε-δικαστηρίων που υπερβαίνουν τα όρια
της κριτικής , διαπίστωναν την εγκληματικότητα και την αποστέρηση του πολίτη
από τη προστασία του Νόμου – χρησιμοποιώντας έναν όρο («αποπροστασία») που
θύμιζε παρεμφερείς όρους με το στερητικό «από» : Αποανάπτυξη, απορρύθμιση, αποδόμηση,
αποδιοργάνωση, κλπ.
Στην Ιταλία
υπήρξαν εισαγγελείς που εκστράτευσαν εναντίον της Μαφίας και έχασαν ακόμη και
τη ζωή τους…Στην Ελλάδα ο Γιάννης Ντεγιάννης καταδίκασε σε θάνατο τους πρωταίτιους
του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου, μέσα σε συσχετισμούς
εξαιρετικά δυσμενείς για τη μεταπολιτευτική Δημοκρατία. Οι δικαστές Πολυζωίδης
και Τερτσέτης έσωσαν τον Κολοκοτρώνη από το εκτελεστικό απόσπασμα, παρά τις
πιέσεις των Βαυαρών. Ο Σαρτζετάκης
κάθισε στο σκαμνί τους δολοφόνους του Λαμπράκη – όταν το παρακράτος νόμιζε πως ήταν του χεριού του ως νεαρός ανακριτής…
Στην Ελλάδα και αλλού, η Δικαστική
Εξουσία είχε την ευκαιρία να επιδείξει την ιδεαλιστική εμμονή της στο Δίκαιο.
Οι δυο οικονομικοί Εισαγγελείς, που
έπραξαν το απολύτως αυτονόητο σχετικά με τις κατηγορίες για φούσκωμα του
ελλείμματος από την ΕΛΣΤΑΤ, αλλά και ο κ. Παπαδάκης που αναφέρεται στις «τζάμπα
(λόγω βουλευτικής ασυλίας) αγριάδες» του
κ. Λοβέρδου, έδειξαν ότι πιστεύουν και
εμμένουν στο Δίκαιο.
Γράφει ο κ.
Παπαδάκης :
Όσοι διαχρονικά ασκώντας εξουσία, μας έφθασαν σ’ αυτή την κατάσταση,
που οδήγησαν εκατοντάδες νέων στην ανεργία στερώντας τους το όνειρο και την
ελπίδα στη ζωή, δεν πρέπει να προκαλούν και δεν έχουν καμία θέση ανάμεσά μας.
Η επιστολή και σχόλια στο