Η υποθετική ιστορική αλήθεια, είναι ένα παιγνίδι της σκέψης, πολύ προκλητικό για να είναι αληθινό, αλλά και ριζοσπαστικό τέχνασμα, που φέρνει στην επιφάνεια, πολλές και καλά κρυμμένες αδυναμίες, της κυρίαρχης ηθικής.
Ήταν στην μόδα τη δεκαετία των ανατροπών (την εποχή των εναλλακτικών κινημάτων και των ρηξικέλευθων απόψεων). Τότε λοιπόν, που όλα, μα όλα κρίνονταν με γνώμονα τις αντιλήψεις της φεμινιστικής και χίπικης κουλτούρας, του αντί-επιστημονισμού και του αντί-ρασιοναλισμού, βγήκαν στη φόρα ερωτήματα, που επανέρχονται επίκαιρα σήμερα στην εποχή που ζούμε, των μεγάλων πολιτιστικών και οικονομικών διαψεύσεων.
Ακολουθώντας λοιπόν την τακτική του Σωκράτη, ξεγεννάμε μέσω ερωτημάτων, τις αντιφάσεις του Χριστιανισμού, με βάση δυό υπαρκτά θέματα, της τρέχουσας ειδησεογραφίας. Το χρέος και την αντισύλληψη.
1. Ένα από τα κρίσιμα λοιπόν ερωτήματα, ζητάει απάντηση από τους Χριστιανοδημοκράτες πολιτικούς, από τους Χριστιανούς οικονομολόγους, απ’ όλους εν τέλει εκείνους, που στήριξαν και στηρίζουν την ηθική και πολιτική κυριαρχία του καπιταλισμού, πάνω στις αξίες του αλληλοσεβασμού και της αλληλεγγύης.
Αν είχατε σήμερα σ’ ένα πάνελ, από την μια, τη σχολή του Λονδίνου (με την συντηρητική της δημοσιονομική άποψη), από την άλλη την Άνγκελα Μέρκελ (με την ενσυνείδητη, όπως δηλώνει χριστιανική κουλτούρα), βαθιά επηρεασμένη από τον θρησκευόμενο λουθηριανό πατέρα της και απέναντί τους, τον ίδιο το Χριστό, πώς θ’ απαντούσατε στην «Παραβολή του Ασώτου»;
Δηλαδή να χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα, εκείνη η σημειολογική ιστορία, βάση της οποίας, ο άσωτος γιός έφαγε τις επιχορηγήσεις, τα δάνεια και την περιούσια, πέρασε καλά κι όταν αργότερα επανήλθε μετανιωμένος στην οικογένεια, πήγε να πάρει ακόμα ένα κομμάτι από το συνετό αδελφό του, που δούλευε συνεχώς για χρόνια, αποταμιεύοντας τον μόχθο του και κάνοντας οικονομίες από σαγηνευτικές πολυτέλειες;
Ο Χριστός δικαιολόγησε και συγχώρεσε τον άσωτο. Θεώρησε ότι το πάθημα του, του έγινε μάθημα. Ότι η καλή οικογενειακή σχέση, απαιτεί συγκατάθεση κι από τις δυό πλευρές, για να επιτευχθεί μια διαφορετική επανεκτίμηση των ανθρωπίνων αξιών. Ότι ο δράστης, αντιλαμβάνεται μέσα από την συνεισφορά του, την αξία της αξιοπρεπούς συμβίωσης. Η επανορθωτική δικαιοσύνη λοιπόν, δεν στηρίζεται στην τιμωρία και στην μείωση της προσωπικότητας του δράστη, αλλά στη συνεννόηση και στη λογική του ξεπεράσματος των διαπροσωπικών αδιεξόδων (θύματος- δράστη), για να μην εκκολαφθεί εθνικισμός, διαπροσωπικό μίσος, υποχθόνιος ή εμφανής ρατσισμός. Για να μην επαναληφτεί με δυό λόγια, όλη αυτή η εβραιοφοβία και εβραιομανία (της προπολεμικής εποχής), που έφερε τον Γερμανό στο γνωστό κόμπλεξ του εξευτελισμού κι από την άλλη οδήγησε όλους τους άλλους, στο να ξεχάσουν, στο να μελανώσουν τη συνολικότερη συνεισφορά των Γερμανών, στον παγκόσμιο πολιτισμό. Γιατί λοιπόν τώρα οι Γερμανοί, πέφτουν (με τους δανεισμένους απ’ αυτούς λαούς), ανόητα στο ίδιο σφάλμα, της προγενέστερης απομόνωσής τους;
Οι ενστάσεις σ’ αυτό το υποθετικό σενάριο, έχουν ηθικοπλαστικό και πολιτικό περιεχόμενο. Όμως, το fair play του χριστιανισμού διδάσκει, ότι όσα κι αν συσσωρεύονται κατά του δράστη, για τον επαχθή χαρακτήρα του και την ελαφρόμυαλη μέχρι κι επικίνδυνη άσωτη συμπεριφορά του, ο Χριστός, δηλαδή ο κήρυκας της αξιοπρέπειας και της αλληλοβοήθειας, ήταν έτοιμος να συγχωρέσει τους Έλληνες «ζορμπάδες», στο υποθετικό πάνελ του εν λόγω παραδείγματος.
Οι μαθητές του λοιπόν (Μέρκελ και LSA), γιατί ωρύονται για τους άσωτους, ενώ από την άλλη δηλώνουν βαθιά πίστη στα κηρύγματα και στο νόημα των χριστιανικών λόγων; Η προτεσταντική ηθική των Γερμανών, η καλβινιστική λογική των Ολλανδών, η καθολική προσήλωση των ρεπουμπλικάνων, ο ορθόδοξος δογματισμός, αντιπαλεύουν ή υποστηρίζουν το καπιταλιστικό οικοδόμημα; Η αντίφαση της πολιτικής των κρατούντων στο όνομα, μια δικαιοσύνης με βάση τον χριστιανισμό, μάλλον δείχνουν το μέγεθος της αντίφασης τους.
Τελικά στο σύγχρονο καπιταλισμό, ο Χριστός θα ήταν κι αυτός «Αγανακτισμένος», γιατί ξέφυγε πολύ ο άνθρωπος από τα λόγια του;
Θα είχε βγάλει το φραγγέλιο, επειδή έχει μεταβληθεί ο ναός του (ο πλανήτης), σε οίκο μόνο του εμπορίου;
Και από τον ριζοσπάστη Χριστό, ας μεταφερθούμε στην μητέρα του Μαρία,
που παρθένα ούσα, τεκνοποίησε, μ’ ένα κατ’ ευφημισμό σύζυγο (Ιωσήφ), για να προέλθει το «Θείο Βρέφος».
2. Λοιπόν, μια φτωχή γυναίκα, μπορεί συνεχώς να επαναλαμβάνει το παράδειγμα της Παναγίας; Δηλαδή, να μην γνωρίζει μια πρωτόβγαλτη κοπέλα, ότι η καλύτερη συμπεριφορά της, σε μια απροσδόκητη συνάντηση της ζωής της, είναι η αντισύλληψη;
Το φεμινιστικό αυτό ζήτημα, τέθηκε στην τολμηρή αγγλικανική εκκλησία
του Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας, από τον εφημέριο του Αγίου Ματθαίου, Glynn Cardy, που ούτε λίγο ούτε πολύ, κηρύσσοντας το μήνυμα του Ευαγγελίου, σημείωσε στους πιστούς του, ότι επ’ ουδενί λόγο δεν θα ήθελε να δει μια φτωχή γυναίκα του τόπου του, να έμενε έγκυος, έτσι επειδή της ήρθε μια φαντασίωση από ένα όνειρο, να γίνει κι αυτή μητέρα, ακολουθώντας το παράδειγμα της Παναγίας!
Γι’ αυτόν λοιπόν τον ιερωμένο, το πνεύμα των Χριστουγέννων, είναι να δείξουμε κατανόηση και συμπαράσταση σ΄ αυτά τα θύματα των προκαταλήψεων, που οδηγούν ανύπαντρες και φτωχές γυναίκες, χωρίς περίσκεψη να γεννούν, επειδή σώνει και καλά η μητρότητα, είναι το προβαλλόμενο φετίχ της κοινωνίας. Μια κοινωνία, που όπως σημειώνει ο εν λόγω ιερωμένος, φανερώνεται αδίστακτη στο συνάνθρωπο εκείνο, που τυχόν θα περιπέσει σε σφάλμα και δεν προνοήσει να προφυλάξει τον εαυτό του και το παιδί του, από τις κακοτοπιές, ενός στυγνού οικονομικού ανταγωνισμού!
Σημειωτέον ότι η εν λόγω εκκλησία, είχε σοκάρει για μια ακόμη φορά το 2009, όταν με βάση μια φωτογραφία ο ρηξικέλευθος ιερωμένος, είχε κατακρίνει τον Ιωσήφ και την Μαρία, γιατί αφέθηκαν στην χωρίς προφυλάξεις σεξουαλική συνεύρεση της μιας νύκτας (one night stand), ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να χρησιμοποιήσουν τον οικολογικό έρωτα! Και ποιος είναι το fair play, του οικολογικού έρωτα; Το προφυλακτικό.
Το 2011 33,3 εκατομμύρια άτομα μολύνθηκαν παγκόσμια από τον ιό του AIDS, εκ των οποίων τα 22,5 στη υποσαχάρεια Αφρική (Σαχέλ), με θνησιμότητα 1,4 εκατ. ανθρώπους.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα του ΟΗΕ για τις Δραστηριότητες του Ανθρώπου (UNPFA), το 2005 χρησιμοποιήθηκαν 10,4 εκατομ. προφυλακτικά στις χώρες εκείνες του Τρίτου Κόσμου, με την μεγαλύτερη τάση σε γεννήσεις.
Δηλαδή 1 προφυλακτικό, κάθε 1.300 περίπου συνουσιάσεις!
Το προφυλακτικό είναι φυσική μέθοδος προφύλαξης και δεν υποβάλει τον οργανισμό σε δοκιμασίες, όπως το αντισυλληπτικό χάπι, που περιέχει ορμόνες και οιστρογόνα, που επιπλέον βλάπτουν το περιβάλλον με την αποβολή τους.
Μια άλλη οικολογική μέθοδος είναι το IUD, που είναι κατασκευασμένο από χαλκό κι είναι μια οικονομική προφύλαξη, παρέχοντας επίσης το πλεονέκτημα της αποτρεπτικής εγκυμοσύνης.
Με αυτό λοιπόν το μήνυμα οι θρησκευόμενο φτωχοί της Νέας Ζηλανδίας πήραν τα δωράκια τους, που ήταν ένα πακέτο προφυλακτικών, ενώ η ενορία της εν λόγω εκκλησίας, μαζεύει χρήματα, για να ξεκινήσει στην Αφρική, μια εκστρατεία αντισύλληψης.
Όπως λέει ο πρώην χίπης ιερωμένος, μάθαμε από το παρελθόν μας, ότι η Παναγία αν ζούσε σήμερα, θα σκέπτονταν πολύ, αν θα γεννούσε σε μια κοινωνία, που στηρίζεται στον εγωισμό και στην αδιαφορία του διπλανού.
Σήμερα δεν υπάρχουν γραφικές σπηλιές για να γεννήσεις κι ούτε πρόθυμοι μάγοι να φέρουν δώρα στο νεογέννητο.
Το παιδί, θα δυσκολεύονταν ν’ ακολουθήσει το μήνυμα του Χριστού. Όλα έχουν ανατραπεί, απ’ εκείνους που μιλάνε για τα Χριστούγεννα της κατανάλωσης και της ευδαιμονίας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου