NO SAMARAN

No passaran , «Δεν θα περάσουν», ήταν το σύνθημα των Ισπανών αντιφασιστών το 1939,  όταν ο στρατός του Φράνκο βρισκόταν προ των πυλών της Μαδρίτης. Η ιστορία  αυτή επαναλαμβάνεται  σήμερα,  καθώς ορισμένοι βρίσκονται προ των  πυλών ορισμένων  άλλων, αντιμετωπίζοντας ένα  ΟΧΙ  που  κάνει δύσκολο το έργο της εκπόρθησης….

Οι πολιορκητές, οι πολιορκημένοι, η πολιορκία, αποσαφηνίζονται όλο και περισσότερο : Οι πιστωτές της χώρας δεν διεκδικούν μια μακρόχρονη διαδικασία εξόφλησης των ελληνικών χρεών, αλλά επιχειρούν  μια εξοντωτική έφοδο εναντίον της οικονομίας της χώρας, που υπερβαίνει τη «φέρουσα ικανότητά» της, δηλαδή την ικανότητά της να βγάζει τα προς το ζην και να πληρώνει κάποιες  «δόσεις» :  Που την οδηγεί σε διάλυση και την καθιστά «ρευστοποιήσιμη» σε τιμή ευκαιρίας. Στο εγχείρημα αυτό οι πολιορκητές επικουρούνται από μια γλοιώδη ψευτοσοσιαλιστική καμαρίλα, που δεν έχει ιερό και όσιο και που ψευδολογεί ασυστόλως. Εμμέσως όμως το εγχείρημα ενισχύεται και από κάποιες  αριστερές αδράνειες και ανασφάλειες, από την υποβόσκουσα  αντιμετώπιση  των σοσιαλαπατεώνων και πρωταθλητών της κωλοτούμπας ως  ξεστρατισμένων «προοδευτικών»…

Μακάρι η Αριστερά μαζί με τους Οικολόγους να είχε μια συντονισμένη δράση, μακάρι να είχε  στους κόλπους της μια σχέση όχι βέβαια «γαμήλια» (ενιαίο κόμμα!)  αλλά συν-αγωνιστική, αλληλέγγυα. Κατά τη γνώμη μου ΚΑΙ αυτό δεν θα αρκούσε απέναντι στο μέγεθος των δυνάμεων που ορθώνονται απέναντι στη χώρα και στο λαό, όμως  θα πιστωνόταν  στο διεθνές αντινεοφιλελεύθερο κίνημα  και θα έδειχνε  πως μια χώρα και ένας λαός μπορούν «να πουλήσουν το τομάρι τους ακριβά»… Το κρίσιμο στοιχείο στην όλη υπόθεση δεν είναι η στάση της Αριστεράς – έστω και ενιαίας – αλλά η συμπεριφορά των άλλων «πλειοψηφικών» δυνάμεων που κινούνται στα πλαίσια του συστήματος, που στη χώρα μας αναφέρονται  συνήθως   ως δυνάμεις του «δικομματισμού». Το κρίσιμο οχυρό που πρέπει να πέσει για να σφραγιστεί με μπετόν αρμέ η ελληνική σαρκοφάγος  είναι η Νέα Δημοκρατία. Η συναίνεσή της είναι απολύτως απαραίτητη για να προχωρήσουν τα συγκεκριμένα σχέδια του Δ Ράϊχ στη συγκεκριμένη φάση. Γι αυτό βρίσκονται σε εξέλιξη αφόρητες πιέσεις από Γερμανούς και άλλους παράγοντες του Λαϊκού Κόμματος προς το Σαμαρά, γι αυτό επιχειρείται η ευρω-προσέγγιση ορισμένων βουλευτών της ΝΔ για να «συνετίσουν» την ηγετική της ομάδα, γι αυτό σκάνε στην επιφάνεια οι συγκρούσεις μεταξύ ηγεσίας της ΝΔ και «ψιλο-διαφωνούντων» που επιδίδονται σε δικές τους   πολιτικές, τοις Γερμανών ρήμασιν πειθόμενοι….

Ας ελπίσουμε, ότι ο Σαμαράς δεν θα ενδώσει σε ένα σχέδιο συνεργασίας-συνενοχής με το ΠΑΣΟΚ. Ας ελπίσουμε ότι θα ακροαστεί τη φωνή της βάσης, που τελεί σε σχέση συγκοινωνούντων δοχείων με την όλη φωνή της ελληνικής κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένης της Αριστεράς….