ΤΟ ΕΑΜ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ

Το 1929 ο Χέρμπερτ Χούβερ, Πρόεδρος των ΗΠΑ, μετά τη μεγάλη καταβύθιση του χρηματιστηρίου και την ύφεση, συνιστούσε σύνεση και οικονομία στα αμερικανικά νοικοκυριά…. Το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που φανταζόταν, η ύφεση πήρε χαρακτηριστικά χιονοστιβάδας, η «υποκατανάλωση» συρρίκνωσε ακόμη περισσότερο την αγορά, η οικονομία υπέστη ακόμη μεγαλύτερη καθίζηση …..

Όταν ο Τσίπρας επισημαίνει στην ομιλία του στο φεστιβάλ της Νεολαίας του ΣΥΝ ότι η τρέχουσα κρίση είναι συστημική, ως κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού, «κάτι πάει να πει» για την περιοδικότητα των κρίσεων υπερπαραγωγής. Όμως δεν το λέει ακέραιο : Δηλαδή ότι στα πλαίσια του συστήματος, χωρίς εξωγενείς διαταραχές(λοιμούς , σεισμούς, καταποντισμούς…) και ανεξάρτητα από λαθεμένες ή επιτυχείς πολιτικές διαχείρισης, υπάρχει μια τάση προς αναντιστοιχία παραγωγής και κατανάλωσης, που εμφανίζεται περιοδικά όπως περιοδικά εμφανίζεται ο χειμώνας, η άνοιξη κλπ.

Είναι αυτό που οι παλαιοκομμουνιστές ανέφεραν ως «αδυναμία του καπιταλισμού να εξασφαλίσει ομαλή ανάπτυξη», το οποίο αποτελούσε σημαντικό και ευρείας διάδοσης επιχείρημα της Αριστεράς υπέρ της προγραμματισμένης σοσιαλιστικής οικονομίας, και το οποίο εξαφανίστηκε από το πολιτικό οπτικό πεδίο μετά την εμφάνιση του Νεοφιλελευθερισμού - όταν η επιτυχής πορεία ορισμένων χωρών προβλήθηκε ως μοντέλο καθολικής εφαρμογής και άτρωτο από τις κρίσεις…



Σήμερα οι σοφολογιότατοι που ασχολούνται με την «οικονομία του χρέους», τις ροές κεφαλαίων, τις τράπεζες και τα χρηματιστήρια, ουδόλως διερωτώνται για την πραγματική οικονομία . Ουδόλως ερωτούν εαυτούς και αλλήλους για το εάν υπάρχει κάποια άμεση και οξεία ενεργειακή, επισιτιστική, υγειονομική, οικιστική ή άλλη κρίση, που τροφοδοτεί τη γενικότερη σπειροειδή-υφεσιακή διαδικασία. Και η όλη συζήτηση έχει από καιρό προσλάβει το χαρακτήρα «φαινομενολογίας» του καπιταλισμού, ή, για την ακρίβεια , «Εφηρμοσμένης Λογιστικής»….



Ο Τσίπρας και άλλοι πολιτικοί μπορούν να καταγγέλλουν τη λιτότητα, κάποιοι μπορεί να μιλάνε για «λιτότητα» στα κέρδη του κεφαλαίου – «τη κρίση να πληρώσουν οι πλούσιοι» - άλλοι μπορούν να προσχωρούν στην λογική της λιτότητας καταφερόμενοι πχ. εναντίον του Βενιζέλου που έχει εξοχικό στην Άνω Μαγούλα ή εναντίον του Πάγκαλου που έχει δύο πολιτικά γραφεία και δέκα γάτες…. Όμως ένας Μαρξιστής θα υποστήριζε ότι η λιτότητα είναι λάδι στη φωτιά και ότι σε περίοδο κρίσης, μεταξύ οικονομίας και αχαλίνωτης σπατάλης, η δεύτερη είναι σαφώς προτιμότερη για την ισορροπία του συστήματος….



Πολλά και ενδιαφέροντα είπε ο Τσίπρας στην ομιλία του στο φεστιβάλ του ΣΥΝ. Είπε για την κυβέρνηση που είναι κυβέρνηση Μυνχάουζεν και μειοψηφίας, υποστήριξε την άρνηση πληρωμής του χαρατσιού στα ακίνητα, μίλησε για την επιθετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους και για τη διεύρυνση του κοινωνικού κράτους – σε μια περίοδο που οι ΠΑΣΟΚοι έχουν ξεσκιστεί στον αγώνα για τη συρρίκνωσή του. Και τελικά στο διαταύτα, ήλθε στο θέμα του σχηματισμού μιας αντιμνημονιακής εξουσίας, ενημερώνοντας σχετικά με την απεύθυνσή του Κόμματός του προς το ΚΚΕ, τους Οικολόγους, τη Δημοκρατική Αριστερά, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το Άρμα Πολιτών και τους βουλευτές που αποχώρησαν από το ΠΑΣΟΚ καταψηφίζοντας το μνημόνιο…..

Προφανώς ο Τσίπρας ξέρει από πρόσθεση - γιαυτό είναι παράδοξο το ότι αθροίζει δυνάμεις που συνολικά δεν επαρκούν για να διαμορφώσουν ή και να στηρίξουν αποτελεσματικά ένα νέο κυβερνητικό σχήμα…Αλλά και οι προσθετέοι αυτής της ιστορίας είναι αβέβαιοι : Το ΚΚΕ δεν συνεργάζεται ούτε για τη συνεύρεση δυνάμεων σε μια πλατεία, η Δημοκρατική Αριστερά είναι ημι-ΠΑΣΟΚ, οι Οικολόγοι εξωθούνται από τη «διεθνή» τους και τον Κον Μπεντίτ live σε συνεργασία με τους «Σοσιαλιστές» - έναντι πολιτικών ανταλλαγμάτων .

Συμπέρασμα : Ο Τσίπρας αναζητά ένα νέο ΕΑΜ πάνω στη βάση μιας συμβατικής πολιτικής γεωγραφίας , που ισχύει πλέον όσο ισχύει ένας χάρτης του 1350 με τους Σκύθες και την αυτοκρατορία της Τραπεζούντας….Αν όμως ακολουθούσε μιαν άλλη πορεία, όχι αναζητώντας «όμορες» συλλογικότητες αλλά γενικά πολίτες διατεθειμένους να στηρίξουν τις Χ ή Ψ θέσεις, τότε αυτό θα μπορούσε να γίνει απαρχή αντιμνημονιακού μετώπου και κοινής δράσης δυνάμεων…Και ο καθένας θα κρινόταν τότε όχι με βάση το προοδευτηλήκι και το λάβαρό του, αλλά με βάση την ανταπόκρισή του στα καυτά προβλήματα του λαού και της χώρας….