ΦΕΣΙ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΒΙΟΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΩΝ

Στην μικρή σχετικά συζήτηση που γίνεται για τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, είναι απολύτως βέβαιο ότι τα προϊόντα της βιοκαλλιέργειας κατέχουν εξέχουσα θέση. Η ιδέα των ποιοτικών, καθαρών, περιβαλλοντικά και κοινωνικά φιλικών προϊόντων, έχει εξαιρετική απήχηση στη διεθνή αλλά και στην εσωτερική αγορά. Έτσι παρά το αυξημένο κόστος παραγωγής και διάθεσής τους, κυρίως λόγω της μικρής κλίμακας παραγωγής και της εσωτερίκευσης επιβαρύνσεων που υπό καθεστώς συμβατικής καλλιέργειας επιρρίπτονται στην κοινωνία, τα βιολογικά προϊόντα έχουν μεγάλες προοπτικές. Με δεδομένο μάλιστα ότι η διατροφή αποτελεί μικρό τμήμα της καταναλωτικής δαπάνης και του κόστους ζωής των «δυτικών νοικοκυριών», η αναδιάταξη της καταναλωτικής ζήτησης προς όφελος πιο υγιεινών και ποιοτικών προϊόντων αποτελεί μια σοβαρή δυνατότητα, από την οποία μπορεί να ωφεληθεί τα μέγιστα μια «ελλειμματική» χώρα όπως η δική μας…

Και ενώ έτσι έχει ο γιαλός, «οι δικοί μας» επιμένουν να αρμενίζουν στραβά είτε βλέποντας τα πάντα υπό το εισπρακτικό πρίσμα, είτε καθηλωμένοι σε τραπεζο-χρηματο-πιστωτικο-χρηματιστηριακές προσεγγίσεις, αποστασιοποιημένοι γενικώς από την πραγματική οικονομία. Ευτυχώς οι εξαιρέσεις δεν λείπουν. Πρόσφατα οι βουλευτίνες του ΣΥΡΙΖΑ Ηρώ Διώτη και Ευαγγελία Αμμανατίδου-Πασχαλίδου έκαναν ερώτηση με αφορμή την αναμενόμενη προκήρυξη των γεωργοπεριβαλλοντικών δράσεων του Μέτρου 214 [«Γεωργοπεριβαλλοντικές Ενισχύσεις» του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης της Ελλάδας 2007-2013 (Π.Α.Α) «Αλέξανδρος Μπαλτατζής» ], επισημαίνοντας την αναντιστοιχία μεταξύ της ρητορικής του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και της πραγματικής κατάστασης, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των βιοκαλλιεργητών των περισσότερων νομών της χώρας αναμένουν ακόμη τις ενισχύσεις τους για το έτος 2009(!!!!), ενώ όλο και λιγοστεύουν οι επίδοξοι νέοι βιοκαλλιεργητές, λόγω δυσμενών συνθηκών.

Σημείωσαν οι δυο βουλευτίνες :

«Οι βιοκαλλιεργητές της προηγούμενης πενταετίας (2006-2011) βρέθηκαν εξαρχής μπροστά σε μεγάλες δυσκολίες και εμπόδια, αφού πέραν των συνεχών καθυστερήσεων που αντιμετωπίζουν στην καταβολή των επιδοτήσεων, είναι υποχρεωμένοι να επωμίζονται το οικονομικό βάρος όχι μόνο της καλλιέργειας καθαυτής, αλλά και της πιστοποίησής τους ως βιοκαλλιεργητές. Κι αυτό, επειδή μέχρι σήμερα και παρά το όψιμο ενδιαφέρον του ΥΠΑΑΤ για την «πράσινη ανάπτυξη» και τη βιολογική γεωργία, δεν υφίσταται δημόσιος φορέας πιστοποίησης των βιοκαλλιεργητών. Έτσι, υποχρεώνονται να καταφεύγουν στους 11+1 (υπό εξέταση) εγκεκριμένους από το ΥΠΑΑΤ ιδιωτικούς φορείς ελέγχου και πιστοποίησης προϊόντων βιολογικής γεωργίας, πληρώνοντας ένα αρκετά μεγάλο ποσό ετησίως –που σε περιπτώσεις αγγίζει και ξεπερνά τα 1000 ευρώ- για την επαναπιστοποίησή τους.

Ταυτόχρονα, βρίσκονται κι αυτοί απροστάτευτοι απέναντι στην ασυδοσία της αγοράς, αφού υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν επανειλημμένα καταγγελθεί, ότι εταιρίες αγοράζουν μεγάλες ποσότητες προϊόντων βιολογικής γεωργίας χωρίς να πληρώσουν τη συμφωνημένη τιμή ή και καθόλου τους βιοκαλλιεργητές.

Ένα ακόμη ζήτημα που απασχολεί τους βιοκαλλιεργητές είναι το τι θα συμβεί με τις ενισχύσεις μετά το πέρας της πενταετίας -που λήγει φέτος-, εάν θα υπάρξει κάποια παράταση του προγράμματος και υπό ποιες προϋποθέσεις, εάν θα έχουν ωφελήματα από την νέα προκήρυξη που αναμένεται από το ΥΠΑΑΤ, κι αυτό διότι έχουν επενδύσει στις καλλιέργειές τους, χωρίς η Πολιτεία να έχει θεσπίσει ένα σταθερό και ικανοποιητικό πλαίσιο στήριξης και διάθεσης των προϊόντων τους…..».

YΓ

Η φωτογραφία είναι από το προσωπικό αρχείο του Γιάννη Κωνσταντά