Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης και όλα όσα προηγήθηκαν ή ακολούθησαν - οι εικασίες , οι δημοσιογραφικοί σχολιασμοί που διαχέονταν στο ευρύτερο κοινωνικό σώμα, οι εκτιμήσεις των συσχετισμών δύναμης στο νέο υπουργικό συμβούλιο, οι αξιολογήσεις των νέων υπουργών και της στάσης τους έναντι του ΓΑΠ, η χρήση εκ μέρους των μεν - και η επισήμανση εκ μέρους των δε - των μεθόδων εξουδετέρωσης εσωκομματικών αντιπάλων μέσω της «συν-ενοχοποίησής» τους - όλα αυτά και πολλά άλλα αποτέλεσαν ανάσα για το κυβερνητικό σχήμα. Θα έλεγα κάτι παραπάνω από ένα «επικοινωνιακό τέχνασμα» : Κάτι σαν “time out” σε αθλητικό αγώνα, όπου η ομάδα βρίσκεται κοντά στην ήττα και παγώνει ή διακόπτει το παιχνίδι για να συνέλθει και να φτάσει στο τέλος του , χωρίς να φάει περισσότερα καλάθια ή γκολ… Επειδή το νέο υπουργικό συμβούλιο όφειλε να είναι και ολίγον τι νέο (!), θυσιάστηκαν , μεταξύ άλλων, η εξωκοινοβουλευτική Τίνα Μπιρμπίλη αλλά και ο Σπύρος Κουβέλης, βουλευτής και υφυπουργός εξωτερικών με αρμοδιότητα στα ζητήματα της κλιματικής αλλαγής. Και οι δυο τους – περισσότερο μάλιστα ο δεύτερος – υπηρέτησαν την διαμόρφωση μιας νέας εικόνας του κυβερνητικού σχήματος στους τελευταίους μήνες του 2009. Ήταν το ΠΑΣΟΚ της «Πράσινης ανάπτυξης», που σύντομα όμως υποσκελίσθηκε επικοινωνιακά και ιδεολογικά από τα προβλήματα της κρίσης και του Μνημονίου .
Γνώριζα την κ. Μπιρμπίλη από τις σημειώσεις κάποιων παλιών άρθρων, που υπέγραφε ο πρώην σύζυγός της και πανεπιστημιακός κ. Θάνος Βλαστός. Το ιδιαίτερο στοιχείο αυτών των άρθρων, που αναμφίβολα συνέβαλαν στην οικολογική προβληματική, ήταν ότι ο συγγραφέας τους δεν περιελάμβανε στις πηγές των γραφομένων του κανέναν άλλο πλην του ίδιου του εαυτού του και της κ. Μπιρμπίλη . Η τελευταία ως υπουργός έδειξε ότι ήξερε καλά τη δουλειά της και ότι είχε διαθέσεις να προχωρήσει σε ορισμένα μέτωπα, όμως οι αντίπαλες δυνάμεις ήταν πολύ ισχυρές. Ένα από αυτά τα μέτωπα ήταν και η εκτός σχεδίου δόμηση, μια ελληνική «ιδιαιτερότητα» στον ευρωπαϊκό χώρο, που προκάλεσε αρκετές διχογνωμίες στο κυβερνητικό στρατόπεδο μέχρι να «αντιμετωπισθεί» με τη διαιώνιση της ίδιας περίπου κατάστασης …... Η κ. Μπιρμπίλη τροφοδότησε επίσης τη δημόσια συζήτηση με το θέμα της πεζοδρόμησης της οδού Πανεπιστημίου , ενώ είχε μικρή συνεισφορά στην γενικότερη προβληματική και πρακτική της αποκατάστασης του ιστορικού κέντρου : Έχω την αίσθηση ότι ο εγωϊσμός του χωροτάκτη και πολεοδόμου , δεν επέτρεπε σε αυτήν και σε πολλούς ακόμη το να πουν το ευκόλως εννοούμενο - ότι δηλαδή η ανάπλαση του αθηναϊκού κέντρου προϋποθέτει την κατάλυσή του ως κέντρου εγκληματικότητας και παραβατικότητας…..
Η μεγάλη εκκρεμότητα που άφησε η κ.Μπιρμπίλη αφορά το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αττικής (ΡΣΑ)- ή Αθηνών, για όποιους συνεχίζουν να θεωρούν τον αθηναϊκό χώρο διακριτό από τον περιαστικό. Ως διάδοχο σχήμα του ΡΣΑ του 1983 που επισημοποιήθηκε με τον Νόμο 1515 του 1985, το νέο ΡΣΑ υποτίθεται ότι θα ήταν θεμελιώδες εργαλείο για την μελλοντική κατάσταση του χώρου της Αττικής. Στην περίοδο 1981-83, επί υπουργίας Αντώνη Τρίτση, είχαν γίνει μεγάλες ζυμώσεις και συζητήσεις με βάση τις κατακτημένες «οικολογικές» αρχές μιας ολόκληρης περιόδου : Η ανακοπή της πληθυσμιακής επέκτασης του αθηναϊκού συγκροτήματος, η ανάπτυξη συστήματος ήπιων μέσων σταθερής τροχιάς και ο μετριασμός της αυτοκίνησης, η διάσωση του αγροτικού χαρακτήρα της πεδιάδας των Μεσογείων κλπ., είχαν συζητηθεί ευρύτατα . Στη σημερινή συγκυρία, η βιαστική λήξη του διαλόγου για το νέο ΡΣΑ στο τέλος του Ιουνίου, χωρίς επαρκή σχολιασμό και δημόσια κριτική, εκφράζει όχι μόνο τη περίσταση αλλά και την επικοινωνιακή αδυναμία της πρώην ΥΠΕΚΑ.
Η κ. Μπιρμπίλη δεν έδειξε διάθεση ή ικανότητα διαλόγου με την κοινωνία, όπως π.χ στην περίπτωση της Κερατέας ... Δεν έδειξε διάθεση να συζητήσει με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις , που σε γενικές γραμμές είχαν φιλικές διαθέσεις απέναντί της: Υπενθυμίζω εδώ τη περίπτωση της παρουσίασης του έργου «Παγκόσμια κατάσταση 2010» στα γραφεία του δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, όπου είχε προσκληθεί και ανακοινωθεί ως ομιλήτρια αλλά ούτε ήλθε ούτε έστειλε καν ένα οποιοδήποτε μήνυμα!(δες ανάρτηση στη δεξιά στήλη του μπλογκ).Μόλις προχθές , άκουσα από ραδιοφωνικό σταθμό της Αιτωλοακαρνανίας ότι αγνόησε αίτημα του συντονιστικού των οργανώσεων εναντίον της εκτροπής του Αχελώου, για μια οποιαδήποτε, κοντινή ή μελλοντική συνάντηση….
Η κ. Μπιρμπίλη μπορεί να πήρε υψηλά τον αμανέ αλλά πάντως είχε ενδιαφέρουσες θέσεις ενάντια στη συμβατική και αγοραία πολεοδομία – εγώ προσωπικά μπορούσα να της συγχωρήσω ακόμη και την άποψη που είχε εκφέρει σε μια συνέντευξη σχετικά με τις ανεμογεννήτριες : Γιατί με είχε κάνει να αισθανθώ πολύ νέος όταν ισχυριζόταν ότι δεν βλέπει αισθητική ασυμβατότητα ανάμεσα στις ανεμογεννήτριες και το (χερσαίο)τοπίο…
Η αντικατάσταση της κ. Μπιρμπίλη από τον Παπακωνσταντίνου έδειξε την αβάσταχτη ελαφρότητα των παπανδρεϊκών επιλογών – δεδομένου ότι η ανάθεση του ΥΠΕΚΑ στον λεγάμενο θεωρήθηκε ως είδος «πολιτικής αποζημίωσης» ή «απόρριψης μετ’ επαίνου», και όχι ανάθεση Υπουργείου με ζωτικές λειτουργίες για την εγχώρια ποιότητα ζωής….Φυσικά ένας άσχετος ΥΠΕΚΑ μπορεί να γίνει σχετικός μέσα από τη λειτουργία των πάγιων μηχανισμών του Υπουργείου, όμως αυτό μπορεί να μην ισχύει για κάποιον εθισμένο στο ρόλο του «ιμάντα μεταβίβαση» των αποφάσεων της Τρόϊκα. Άσε που η υπουργική επιμόρφωση μπορεί να μην αξίζει τον κόπο , στον υφιστάμενο ορίζοντα της κυβέρνησης………
ΥΓ
Η φωτογραφία(από τα λιγνιτωρυχεία της Πτολεμαίδας) είναι του φίλου και συνεργάτη Νίκου Στεφανή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου