ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΛΑΚΑΣ, ΓΕΝΙΚΩΣ….

Η πολιτική των φουκαράδων είναι πολιτική της κλάψας, της γκρίζας και ψευδολογούσας κακομοιριάς, της κατηγορίας εκείνης στην οποία μια φορά κι ένα καιρό διέπρεψε το ντουέτο Νίκου Ξανθόπουλου - Μάρθας Βούρτση ….. Αντίθετα η πολιτική των εκπροσώπων ισχυρών χωρών ή έστω χωρών με ισχυρή πολιτική βούληση, εμπεριέχει το κωμικό, το σαρκαστικό και αυτοσαρκαστικό στοιχείο, έστω και εάν εκφέρεται σε μια δύσκολη συγκυρία.Παίρνω σαν αφετηρία την αντίδραση(πηγή : Http://fimotro.blogspot.com) του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, απέναντι στην αμφισβήτηση του τόπου γέννησής του από τον μεγιστάνα και πιθανό υποψήφιο των Ρεμπουπλικάνων Ντόναλντ Τραμπ. Ο δεύτερος υποστήριξε ότι ο Ομπάμα γενήθηκε στην Κένυα, εκτός δηλαδή ΗΠΑ, οπότε η εκλογή του ως προέδρου ήταν παράνομη - σύμφωνα με τους θεσμούς μιας χώρας η οποία ( επειδή γενικώς δεν είναι μπουρδέλο….) θεσπίζει και τηρεί κάποιους περιορισμούς στην εκλογή πολιτών στα δημόσια αξιώματα….

Πως απάντησε ο Μπαράκ Ομπάμα σε αυτή την αμφισβήτηση; Απλούστατα, στο ετήσιο δείπνο που παρατίθεται στους ανταποκριτές , υποστήριξε στη διάρκεια του λόγου του ότι θα παρουσιάσει το «επίσημο βίντεο της γέννησής του» στη Χαβάη ! Και ενώ οι προσδοκίες και το σασπένς είχαν ανέβει στη διαπασών, στην οθόνη της αίθουσας άρχισαν να προβάλλονται οι αρχικές σκηνές της ταινίας κινουμένων σχεδίων «Ο βασιλιάς των λιονταριών», που δείχνουν τη γέννηση του μικρού Σίμπα στην... Κένυα ! Εννοείται ότι έγινε χαμός από τα γέλια !

Τα αμερικανικό πολιτικό σύστημα διαθέτει κάποια αντισώματα ενάντια στην υπερδοσολογία σοβαρότητας ή σοβαροφάνειας, που χορηγούν συνήθως οι πολιτικοί και οι πολιτευόμενοι. Ακόμη και ο Πρόεδρος Τζωρτζ Μπους ο νεώτερος, πασίγνωστος για το IQ που μετέφερε και για τις απίθανες γκάφες στις αρχές της θητείας του, κατάφερε στο τέλος να γίνεται ιδιαίτερα αστείος και διασκεδαστικός, σνομπάροντας ασυστόλως τον θεσμό πάνω στον οποίο πάτησε επί 8 χρόνια…

Αλλά αυτός που διακρίθηκε ιδιαίτερα ήταν ο Μπιλ Κλίντον : Ο οποίος στο τέλος της προεδρίας του το 2000, είχε την ιδέα να γυρίσει ένα φιλμάκι κάποιας διάρκειας με τον γνωστό ηθοποιό και κατά πολύ νεώτερό του Μπραντ Πητ. Εκεί εμφανιζόταν να ψιλο-συγκρούεται με τον δεύτερο, με ένα μάλλον παιδιάστικο τρόπο, για το ποιος από τους δυο θα είναι πιο διάσημος στο μέλλον !

Έγραφα σε ένα κείμενο που δημοσιεύθηκε στον δικτυακό τόπο www.ppol.gr στις 17.5.2008 («H πολιτική της πλάκας»):

«….. η ευρεία αριστερά δεν επιτρέπεται να γίνει ένας καλύτερος διασκεδαστής σε σχέση με τους διασκεδαστές του συστήματος, αλλά η πολιτική της πρέπει να μην στερείται ουδενός θρεπτικού συστατικού. Πρέπει με άλλα λόγια να είναι «ολικής αλέσεως», αποστασιοποιημένη από τη γκρίζα σοβαρότητα και σοβαροφάνεια, αντίπαλη στις βαθυστόχαστες πόζες και στον παραγοντισμό, ικανή ώστε «να θάβει με το γέλιο» -κατά τις επιταγές γνωστού συνθήματος των Εξαρχείων»….

H ανωτέρω «ντιρεκτίβα» διατηρεί την ισχύ της ακόμη και στις δύσκολες στιγμές που περνάμε…Το μόνο που θα είχα να προσθέσω, λόγω του απροσδόκητου βάθους της οικονομικής κρίσης και της παντελούς έλλειψης κυβερνητικού αυτοσαρκασμού, αλλά και με αφορμή την πρόσφατη εκτόξευση αυγών εναντίον του Σκανδαλίδη, είναι η συνηγορία μου υπέρ μιας διακωμώδησης χαμηλού κόστους. Παιδιά, μη χαλάτε ντομάτες, αυγά και γιαούρτια, δεν το αξίζουν…