Τώρα που ο Μάης είναι ante portas, τώρα που η ανάγκη για ύπαιθρο και τοπίο αυξάνεται και μας σπρώχνει σε εξόδους από τον αστικό χώρο, καιρός να αναλογιστούμε και να συνοψίσουμε το ρόλο της παραθεριστικής κατοικίας . : Είναι ένας ρόλος συνολικά ή κατά πλειοψηφία αρνητικός, αποδομητικός της γραφικότητας, που οδηγεί τοπία σε απαρτίωση, που κατακερματίζει οικολογικά ευαίσθητες περιοχές, που υποβαθμίζει δάση, υγρότοπους, παραλίες, κορυφογραμμές. Η εξοχική κατοικία είναι από τους βασικούς υπαίτιους για την προϊούσα ελληνική ασχήμια και για το ότι η χώρα χάνει βασικές ποιότητές - εκτρέφοντας όλο και περισσότερο μια μελαγχολική διάθεση απέναντι σε αυτό που υπήρξε…
Η διασπορά της εξοχικής κατοικίας και οι πολλαπλές επιπτώσεις της στην αισθητική και λειτουργικότητα της υπαίθρου, αποτελεί ένα μεγάλο θέμα των μελετητών και χωροτακτών στη Μεσογειακή λεκάνη και ιδιαίτερα στο βόρειο τμήμα της. Όπως ακριβώς η ιδιωτική νομή του κυκλοφοριακού χώρου με την πρωτοκαθεδρία του ΙΧ προκαλεί αναρίθμητα προβλήματα, έτσι και η διάσπαρτη εξοχική κατοικία – ως ιδιωτική νομή της εξοχής – προκαλεί τεράστια προβλήματα στη φύση. Γι αυτό τα τελευταία χρόνια ο υποφαινόμενος, έχει αναφερθεί κατ’ επανάληψη στην στρατηγική επιλογή της υποστήριξης της φθηνής ξενοδοχίας αντί των ατομικών λύσεων στη χρησιμοποίηση της υπαίθρου..….Το παρακάτω άρθρο του Κ.Αρσένη(ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ) είναι ενδιαφέρον, έστω και εάν συναινεί με μια ενοχλητική θέση όπως είναι η πρωτοκαθεδρία του τουρισμού στην ελληνική οικονομία. Και τούτο γιατί σχολιάζει μια ελληνική ψευδαίσθηση αφενός και αφετέρου μια υβριδική «λύση» που τέθηκε επί Νέας Δημοκρατίας - και που ευτυχώς προχώρησε ελάχιστα…
Κρίτων Αρσένης : "Οι ελληνικές ακτές πρέπει να προστατευτούν από τη δόμηση στο όνομα της αναζήτησης εσόδων".....
Η συζήτηση στην ελληνική κοινωνία δεν καταφέρνει να ξεφύγει από το άκυρο δίλημμα «περιβάλλον ή ανάπτυξη». Το γρήγορο κέρδος και η κερδοσκοπία γης έχει συμμάχους βασικούς οικονομικούς παράγοντες στην Ελλάδα. Μας το έκανε σαφές ο κύριος Ντερούζ, όταν δήλωνε ότι “οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στην Ελλαδα που βρίσκονται εκτός πολιτικης” του λένε ότι η οικονομία μας σώζεται μόνο με την πλήρη ιδιωτικοποίηση της δημόσιας γης για να κτιστούν εκεί παραθεριστικές κατοικίες.
Φοβάμαι ότι ο κύριος Ντερούζ πείστηκε εύκολα για κάτι που δεν είναι καθόλου αληθές. Δεν ήταν όμως ο πρώτος . Ήδη πριν το 2007 είχαν αρχίσει να εμφανίζονται άρθρα στον ελληνικό τύπο αναφορικά με τα εκατομμύρια Ευρωπαίων που αναμένουν στα σύνορά μας πότε θα χτίσουμε παραθεριστικές κατοικίες για να τις αγοράσουν. Σε αυτό προστέθηκε, λίγο αργότερα, η ιδέα ότι οι κατοικίες αυτές θα απευθύνονται σε ευρωπαίους συνταξιούχους. Τα άρθρα ανέφεραν ότι η παραθεριστική κατοικία είναι το “ελ ντοράντο” της Ελλάδας, περιγράφοντας την ανάπτυξη της παραθεριστικής κατοικίας ως την εύκολη πανάκεια όλων των προβλημάτων μας.
Η διασπορά της εξοχικής κατοικίας και οι πολλαπλές επιπτώσεις της στην αισθητική και λειτουργικότητα της υπαίθρου, αποτελεί ένα μεγάλο θέμα των μελετητών και χωροτακτών στη Μεσογειακή λεκάνη και ιδιαίτερα στο βόρειο τμήμα της. Όπως ακριβώς η ιδιωτική νομή του κυκλοφοριακού χώρου με την πρωτοκαθεδρία του ΙΧ προκαλεί αναρίθμητα προβλήματα, έτσι και η διάσπαρτη εξοχική κατοικία – ως ιδιωτική νομή της εξοχής – προκαλεί τεράστια προβλήματα στη φύση. Γι αυτό τα τελευταία χρόνια ο υποφαινόμενος, έχει αναφερθεί κατ’ επανάληψη στην στρατηγική επιλογή της υποστήριξης της φθηνής ξενοδοχίας αντί των ατομικών λύσεων στη χρησιμοποίηση της υπαίθρου..….Το παρακάτω άρθρο του Κ.Αρσένη(ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ) είναι ενδιαφέρον, έστω και εάν συναινεί με μια ενοχλητική θέση όπως είναι η πρωτοκαθεδρία του τουρισμού στην ελληνική οικονομία. Και τούτο γιατί σχολιάζει μια ελληνική ψευδαίσθηση αφενός και αφετέρου μια υβριδική «λύση» που τέθηκε επί Νέας Δημοκρατίας - και που ευτυχώς προχώρησε ελάχιστα…
Κρίτων Αρσένης : "Οι ελληνικές ακτές πρέπει να προστατευτούν από τη δόμηση στο όνομα της αναζήτησης εσόδων".....
Η συζήτηση στην ελληνική κοινωνία δεν καταφέρνει να ξεφύγει από το άκυρο δίλημμα «περιβάλλον ή ανάπτυξη». Το γρήγορο κέρδος και η κερδοσκοπία γης έχει συμμάχους βασικούς οικονομικούς παράγοντες στην Ελλάδα. Μας το έκανε σαφές ο κύριος Ντερούζ, όταν δήλωνε ότι “οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στην Ελλαδα που βρίσκονται εκτός πολιτικης” του λένε ότι η οικονομία μας σώζεται μόνο με την πλήρη ιδιωτικοποίηση της δημόσιας γης για να κτιστούν εκεί παραθεριστικές κατοικίες.
Φοβάμαι ότι ο κύριος Ντερούζ πείστηκε εύκολα για κάτι που δεν είναι καθόλου αληθές. Δεν ήταν όμως ο πρώτος . Ήδη πριν το 2007 είχαν αρχίσει να εμφανίζονται άρθρα στον ελληνικό τύπο αναφορικά με τα εκατομμύρια Ευρωπαίων που αναμένουν στα σύνορά μας πότε θα χτίσουμε παραθεριστικές κατοικίες για να τις αγοράσουν. Σε αυτό προστέθηκε, λίγο αργότερα, η ιδέα ότι οι κατοικίες αυτές θα απευθύνονται σε ευρωπαίους συνταξιούχους. Τα άρθρα ανέφεραν ότι η παραθεριστική κατοικία είναι το “ελ ντοράντο” της Ελλάδας, περιγράφοντας την ανάπτυξη της παραθεριστικής κατοικίας ως την εύκολη πανάκεια όλων των προβλημάτων μας.
Οι πιέσεις αυτές πέτυχαν και ο κ. Σουφλιάς, τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, καταθέτει την πρόταση του χωροταξικού τουρισμού για τη δυνατότητα ανάπτυξης παραθεριστικής κατοικίας μέσα σε ξενοδοχεία με τη χρήση των συντελεστών δόμησης αυτών. Ένας πολίτης κτίζει 200 τμ σε κάθε 4 στρέμματα και δεν μπορεί να κτίσει πάνω από 400 τμ ακόμη και αν διαθέτει αδιαίρετα χιλιάδες στρέμματα γης. Με αυτούς τους όρους κτίζεται και η παραθεριστική κατοικία που δεν χρήζει επιδότησης καθώς δεν θεωρείται τουριστική επένδυση. Αντιθέτως, τα ξενοδοχεία επιδοτούνται γενναία και κτίζονται µε υπερπολλαπλάσιο συντελεστή δόµησης. Σε κάθε 4 στρέµµατα αντιστοιχούν 800 τµ, έτσι ώστε π.χ. στα 40 στρέµματα να αντιστοιχούν 8.000 τµ. και ούτω καθεξής. Αμέσως ξεχύθηκαν δικηγόροι μεγάλων εταιριών στο Αιγαίο και αγόρασαν ολόκληρα κομμάτια κατοικημένων νησιών, για να επωφεληθούν από την πολλαπλή αυτή επιδότηση σε επιτρεπόμενη δόμηση αλλά και από τον αναπτυξιακό νόμο για κάτι που θα μπορούσαν επιπλέον να πουλήσουν.
Η πρόταση του κ. Σουφλιά καταργούσε την πολεοδομική νομοθεσία αφού δεν απαιτούσε πολεοδομικό σχέδιο για δόμηση αυτών των άτυπων παραθεριστικών χωριών εντός ξενοδοχείων και δεν προέβλεπε χώρους δημόσιας χρήσης μέσα σε αυτά. Αντίθετα, ένας μη ξενοδόχος που θα ήθελε να κτίσει παραθεριστική κατοικία αντίστοιχης κλίμακας θα πρέπει να κάνει ιδιωτική πολεοδόμηση, να παραχωρήσει το 40% της δομούμενης έκτασης σε δημόσια χρήση.
Η πρόταση του κ. Σουφλιά καταργούσε την πολεοδομική νομοθεσία αφού δεν απαιτούσε πολεοδομικό σχέδιο για δόμηση αυτών των άτυπων παραθεριστικών χωριών εντός ξενοδοχείων και δεν προέβλεπε χώρους δημόσιας χρήσης μέσα σε αυτά. Αντίθετα, ένας μη ξενοδόχος που θα ήθελε να κτίσει παραθεριστική κατοικία αντίστοιχης κλίμακας θα πρέπει να κάνει ιδιωτική πολεοδόμηση, να παραχωρήσει το 40% της δομούμενης έκτασης σε δημόσια χρήση.
Απέναντι στην πρόταση αυτή στάθηκε το Εθνικό Συμβούλιο Χωροταξιας και όλοι οι φορείς του τουρισμού, εκτός του ΣΕΤΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα μέλη του ΔΣ του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου ,μετά από επίσκεψη τους στην Ισπανία όπου αντίκρισαν την πλήρη τουριστική υποβάθμιση όλων των μεσογειακών ακτών της από τεράστια συγκροτήματα παραθεριστικής κατοικίας, τάχθηκαν επίσης ενάντια στην πρόταση αυτή.
Τελικά, ο κ. Σουφλιάς αναδιπλώθηκε και πρότεινε η δυνατότητα δόμησης παραθεριστικής κατοικίας να περιοριστεί στο 20% της συνολικής δόμησης αντί για το 70% της αρχικής του πρότασης, καθιστώντας υποχρεωτική τη βιωσιμότητα της ξενοδοχειακής μονάδας για να αξίζει η επένδυση.
Τελικά, ο κ. Σουφλιάς αναδιπλώθηκε και πρότεινε η δυνατότητα δόμησης παραθεριστικής κατοικίας να περιοριστεί στο 20% της συνολικής δόμησης αντί για το 70% της αρχικής του πρότασης, καθιστώντας υποχρεωτική τη βιωσιμότητα της ξενοδοχειακής μονάδας για να αξίζει η επένδυση.
Η βασική μας βιομηχανία στην Ελλάδα είναι ο τουρισμός. Εκεί στηρίζονται οι οικονομικές προοπτικές της χωράς μας. Στην Ισπανία αν και κατέστρεψαν τις παράκτιες περιοχές, έχουν διατηρήσει τις πόλεις τους και την ενδοχώρα τους. Αντίθετα, εμείς έχουμε διατηρήσει μεγάλο ποσοστό των ακτών μας, αλλά έχουμε καταστρέψει τις πόλεις μας και έχουμε μικρή ενδοχώρα. Η επιλογή ανάπτυξης μαζικής παραθεριστικής κατοικίας στις ελληνικές ακτές, θα ήταν εφάμιλλη με το αν οι Ισπανοί εφάρμοζαν ξαφνικά την αντιπαροχή στα ιστορικά τους κέντρα προκειμένου να χτίσουν πιο ψηλά κτήρια και να πουλήσουν διαμερίσματα. Θα κατέστρεφε το μόνο τμήμα του ελληνικού χώρου που έχουμε διατηρήσει καλύτερα από τους ανταγωνιστές μας στον τουρισμό.
Τα εκατομμύρια Ευρωπαίων που αδημονούν να αγοράσουν παραθεριστική κατοικία στην Ελλάδα, θυμίζουν τους τόνους χρυσού που περίμεναν τους τολμηρούς που έχασαν τη ζωή τους ψάχνοντας την πόλη του Ελ Ντοράντο. Στην πραγματικότητα, χιλιάδες είναι οι απούλητες παραθεριστικές κατοικίες στους κύριους ελληνικούς τουριστικούς προορισμούς όπως οι Κυκλάδες. Η εξασθένιση της ευρωπαϊκής μεσαίας τάξης, η οικονομική κρίση και η κακή εμπειρία των ευρωπαίων που αγόρασαν κατοικίες στην Ισπανία, απογοητεύουν κάθε ευφάνταστο...
Το άρθρο του Αρσένη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "FREE SUNDAY" στις 8 Απριλίου 2011. Η φωτογραφία είναι του Θανάση Μπινιάρη, από ορειβατική διάσχιση της Όχης
Τα εκατομμύρια Ευρωπαίων που αδημονούν να αγοράσουν παραθεριστική κατοικία στην Ελλάδα, θυμίζουν τους τόνους χρυσού που περίμεναν τους τολμηρούς που έχασαν τη ζωή τους ψάχνοντας την πόλη του Ελ Ντοράντο. Στην πραγματικότητα, χιλιάδες είναι οι απούλητες παραθεριστικές κατοικίες στους κύριους ελληνικούς τουριστικούς προορισμούς όπως οι Κυκλάδες. Η εξασθένιση της ευρωπαϊκής μεσαίας τάξης, η οικονομική κρίση και η κακή εμπειρία των ευρωπαίων που αγόρασαν κατοικίες στην Ισπανία, απογοητεύουν κάθε ευφάνταστο...
Το άρθρο του Αρσένη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "FREE SUNDAY" στις 8 Απριλίου 2011. Η φωτογραφία είναι του Θανάση Μπινιάρη, από ορειβατική διάσχιση της Όχης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου