ΚΑΡΟΛΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ

Tρίτη , 12 Απριλίου. Στην αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε μια εκδήλωση με θέμα «Ελληνική κρίση, για μια θεσμική μεταπολίτευση», άνθρωποι από τον «πνευματικό κόσμο» έδωσαν το βροντερό μήνυμά τους για τα μεγάλα προβλήματα της χώρας. Κάποιοι αναφέρθηκαν στο ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος, το 120, που δικαιώνει και επιτάσσει την αντίσταση εναντίον αυτών που το παραβιάζουν(Κασιμάτης). Άλλοι όπως ο Κώστας Μπέης, είπαν ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι κατώτερος της αποστολής του, έτσι όπως «παριστάνει τον ουδέτερο» στην υπόθεση του Μνημονίου….

Ο υποφαινόμενος, όπως και πολλοί άλλοι, έχουμε εγκωμιάσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια σε πολλές και διάφορες φάσεις, με αφορμή διάφορες δηλώσεις του. Έχουμε αναφερθεί στις δραστηριότητές του στα περιοδικά ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ και ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ, έχουμε τονίσει την αξία της συνηγορίας του για την προστασία της φύσης, για την πράσινη οικονομία, για την προώθηση και ανάδειξη των ποιοτικών προϊόντων, πρόσφατα ακόμη και για την αναγνώριση της Αρμενικής γενοκτονίας – που προκάλεσε μέγα εκνευρισμό στην Τουρκία. Ακόμη σημειώσαμε κι εμείς τη «νότα» που εξέπεμψε ο Κάρολος Παπούλιας προς τον πρόεδρο της ΕΕ Χέρμαν βαν Ρομπάι , σχετικά με τα «αδύναμα στρώματα (της ελληνικής κοινωνίας)που υποφέρουν(από το Μνημόνιο)».

Ο Κάρολος Παπούλιας θα μπορούσε , με μια πράξη ΕΝΔΟΞΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ, να προκαλέσει την ανατροπή της κυβέρνησης της υποτέλειας και να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Παρ’ όλα αυτά η σημερινή άδοξη παραμονή και μελλοντική συνταξιοδότηση από μια θέση «διακοσμητικού πολιτειακού παράγοντα για τις παρελάσεις και άλλα εθνικά θεάματα», δεν μπορεί να τεκμηριώσει αυστηρά την ιδιοτέλεια ή αδιαφορία του για το μεγάλο πρόβλημα του τόπου. Πιστεύω ότι ο Κάρολος Παπούλιας, όπως και ένα σημαντικό μέρος του ηγετικού προσωπικού της χώρας, είναι δέσμιο μιας «λεγκαλιστικής αυταπάτης» - έχει δηλαδή την άποψη ότι η δική μας και οι άλλες αδύναμες χώρες της ΕΕ (Ουγγαρία, Ιρλανδία, Πορτογαλία κλπ) μπορούν να ξεφύγουν από τη μέγγενη του χρηματιστικού κεφαλαίου με τις νόμιμες και «νορμάλ» διαδικασίες εξόφλησης του χρέους, έστω και στα βάθη του 22ου αιώνα… Ο ίδιος πολιτικός, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία του ηγετικού πολιτικού σώματος, θεωρούν ως «απολύτως φυσική» τη νεοφιλελεύθερη λήψη μέτρων ανταγωνιστικότητας, παρά την εξόφθαλμη συρρίκνωση της αγοράς και την δια μέσου αυτής κατάρρευση της οικονομίας.

Αναρωτιέμαι : Γιατί να μην παρερμηνεύει ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας την υπόθεση του χρέους, όταν το τελευταίο διάστημα έχουμε βομβαρδισθεί από τις αναλύσεις πολλών «ειδικών», για τα 110 ή 24 ή Χ δις ευρώ που θα συλλεγούν με την Ψ ή Ζ μέθοδο, που κάνουν δηλαδή ΖΟΟΜ σε μικροδιαχειριστικά προβλήματα δεύτερης σημασίας, αφήνοντας στην άκρη τη «μητέρα όλων των Μνημονίων», δηλαδή την κατακλυσμιαία κρίση του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού;