Η προχθεσινή εκδήλωση των πανεπιστημιακών με τους Κασιμάτη, Μπέη κ.ά στην αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών, δεν ήταν μόνο μια εκδήλωση πολιτικής ανάλυσης και καταγγελίας του Μνημονιακού «παρακράτους», αλλά επί πλέον οδήγησε στη διατύπωση προτάσεων συνταγματικού χαρακτήρα. Προτάσεων που, ως εκ του εύρους και της συνθετότητας των προβλημάτων που προσεγγίζουν, δεν αποτελούν «θέσφατο» αλλά απλή αφετηρία για πληρέστερες αναλύσεις.
Αντιγράφω από το διαδίκτυο τις προτάσεις των συνταγματικών αλλαγών, που τέθηκαν στη διάρκεια της εκδήλωσης : 1) Άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό. Αυτό ήταν γενικό αίτημα σχεδόν όλων, το οποίο πήρε δύο μορφές είτε άμεση εκλογή και ταυτόχρονα κοινοβουλευτική δημοκρατία, είτε κατευθείαν προεδρική δημοκρατία.2) Αυξημένες αρμοδιότητες στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.3) Σταθερό χρόνο διεξαγωγής εκλογών.4) Σταθερό εκλογικό σύστημα.5) Ασυμβίβαστο ταυτόχρονης ιδιότητας βουλευτή και υπουργού.6) Πλήρης διάκριση των εξουσιών (Εκτελεστικής, Νομοθετικής και Δικαστικής).7) Συνταγματική ρύθμιση για την οργάνωση και λειτουργία των κομμάτων, που θα κατοχυρώνει υποχρεωτικά αφενός την εσωκομματική δημοκρατία στα κόμματα, αφετέρου την πλήρη οικονομική τους διαφάνεια, με ποινές, είτε την διακοπή της κρατικής χρηματοδότησης, είτε την έκπτωση από το βουλευτικό αξίωμα των αντίστοιχων βουλευτών.8 ) Να σταματήσει το κλειστό επάγγελμα του πολιτικού.9) Περιορισμός θητειών στα πολιτικά αξιώματα.10) Κατάργηση της κληρονομικής οικογενειοκρατίας στην πολιτική και στα πανεπιστήμια.11) Κατάργηση της συντεχνιακής προστασίας της τάξης των πολιτικών (βουλευτική ασυλία και νόμος περί ευθύνης υπουργών).12) Ίδρυση οπωσδήποτε Συνταγματικού Δικαστηρίου που να ελέγχει τη συνταγματικότητα των νόμων.13) Να σταματήσει να διορίζεται η ηγεσία της Δικαιοσύνης από το κόμμα.
Το σημείο 1 σε συνδυασμό με το σημείο 2 (αυξημένες αρμοδιότητες προέδρου δημοκρατίας), δημιουργούν έναν άλλο πολιτικό πόλο εξουσίας με πολιτική νομιμοποίηση(την ψήφο του λαού), που ορθώνεται απέναντι στο σημερινό «Πρωθυπουργοκεντρικό» σύστημα. Η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση έχει σαφώς χαρακτήρα δημοκρατικό ,καθώς δημιουργεί μια σημαντική δικλείδα ασφαλείας για την περίπτωση εμφανούς αναντιστοιχίας μεταξύ πρωθυπουργικής και λαϊκής βούλησης. Όμως ο προτεινόμενος « σταθερός χρόνος εκλογών»[σημείο 3] είναι ασύμβατος με την κοινοβουλευτική δημοκρατία και την αρχή της «δεδηλωμένης» - δηλαδή την στήριξη των κυβερνήσεων στην πλειοψηφία της Βουλής…Η συγκεκριμένη πρόταση έχει κάτι το «αμερικανοπρεπές», αλλά δεν φοριέται με τίποτα στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα. Το ασυμβίβαστο της ιδιότητας βουλευτή και υπουργού [σημείο 5], η πλήρης διάκριση των εξουσιών[σημείο 6] και ο περιορισμός των θητειών στα πολιτικά αξιώματα[σημείο 9], συνεργούν οπωσδήποτε προς την κατεύθυνση της «αποσυγκέντρωσης» των εξουσιών. Αντίθετα τα σημεία 8 και 10 [«Να σταματήσει το κλειστό επάγγελμα του πολιτικού»(!) και να καταργηθεί η κληρονομική οικογενειοκρατία (!)] δεν εισάγουν κανένα απολύτως στοιχείο «εκδημοκρατισμού» και δεν μπορούν να τεθούν στα σοβαρά σε οποιαδήποτε δημόσια συζήτηση…. Ο επαναπροσδιορισμός των θεσμών της βουλευτικής ασυλίας και της ευθύνης των Υπουργών, με στόχο την κατάργηση της σημερινής ατιμωρησίας χωρίς ταυτόχρονα έκθεση των πολιτικών προσώπων σε διώξεις και γενικότερα σε «δικαστική παρενόχληση», είναι οπωσδήποτε μεγάλο ζήτημα και συνιστά κορυφαία δημοκρατική μεταρρύθμιση – προς την κατεύθυνση της αποκατάστασης της ισότητας δικαίου μεταξύ πολιτών και εκπροσώπων τους. Ακόμη και η υπόθεση του διορισμού της ηγεσίας της Δικαιοσύνης από την Κυβέρνηση[σημείο 13], αξιώνει άλλου είδους ρυθμίσεις από τις σημερινές. Η μεγάλη αστοχία της συγκέντρωσης της 12.4. αφορούσε την πρόταση για τη δημιουργία Συνταγματικού Δικαστηρίου – κατά τα πρότυπα παλιότερης πρωτοβουλίας του Ε. Βενιζέλου, που ευτυχώς δεν προωθήθηκε και δεν ενσωματώθηκε στα πλαίσια του ισχύοντος Συντάγματος. Ο θεσμός του Συνταγματικού Δικαστηρίου αφαιρεί τον έλεγχο της συνταγματικότητας από τον απλό δικαστή και τον μεταφέρει σε ένα «επιτελείο σοφών», που είναι γενικώς πιο ευάλωτο από την εξουσία. Εξ άλλου η συγκεντροποίηση της διαδικασίας κρίσης της συνταγματικότητας στα πλαίσια του Συνταγματικού Δικαστηρίου , καταλήγει σε χρονοβόρες διαδικασίες και εν τέλει κάνει προβληματική την προστασία του κοινού πολίτη από αντισυνταγματικές ενέργειες.
Στην εκδήλωση της 12.4.2011 πήραν μέρος 16 πανεπιστημιακοί + ο Στέφανος Μάνος. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν το «άθροισμα» κάνει 17 ή περισσότερο ή λιγότερο - το μέλλον θα δείξει….
Ονόματα των συμμετεχόντων : 1) Απόστολος Γεωργιάδης Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών, ομοτ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών.2) Κώστας Ρίζος, Πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου ετ.3) Γιώργος Κασιμάτης Ομότ. Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.4) Κώστας Μπέης, Ομότ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών.5) Κώστας Χρυσόγονος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης.6) Γιώργος Κατρούγκαλος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Θράκης.7) Ξενοφών Κοντιάδης, Καθηγητής Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.8 ) Θεόδωρος Πελαγίδης, Καθηγητής Πανεπιστημίου Πειραιώς..9) Μιχάλης Σταθόπουλος, πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.10) Στέφανος Μάνος.11) Αντώνης Μπρεδήμας, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών.12) Ναπολέων Μαραβέγιας, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών.13) Γιάννης Βαρουφάκης, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών.14) Νίκος Κοτζιάς, Καθηγητής Πανεπιστημίου Πειραιώς.15) Γιώργος Στεφανάκης, Πρόεδρος του Ιδρύματος Ιστορίας Ελ. Βενιζέλου.16) Μελέτης Μελετόπουλος, Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.17) Γιώργος Κοντογιώργης, Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου