Η απόλυτα αρνητική θέση μας για τον Καλλικράτη στηριζόταν στις πάγιες αντιλήψεις μας για την αναγκαιότητα μιας ριζικής μεταρρύθμισης στο πολιτικό – διοικητικό σύστημα της χώρας με βασικά στοιχεία τη μεγάλη μεταφορά αρμοδιοτήτων και πόρων στους δύο βαθμούς αυτοδιοίκησης, τη δημοκρατική διάρθρωσή τους με απλή αναλογική και ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών, τον προσανατολισμό των Δήμων και των Περιφερειών προς μια άλλου τύπου ανάπτυξη με κοινωνικό – οικολογικό χαρακτήρα. Οι πρώτοι τρεις μήνες εφαρμογής του νέου νόμου είναι αποκαλυπτικοί: - Ένας αναποτελεσματικός – γραφειοκρατικός νεοσυγκεντρωτισμός έχει εγκαθιδρυθεί στους 325 Δήμους. Ο Δήμαρχος με τους νέους υπό διορισμό γενικούς γραμματείς ασκούν απόλυτη εξουσία, ενώ τα Δ. Συμβούλια υπό το βάρος των ημερομηνιών επικυρώνουν προειλημμένες αποφάσεις. Ο συνήγορος του Δημότη και της επιχείρησης αποδεικνύεται φιάσκο ως διαδικασία, αφού βέβαια εμείς είχαμε προειδοποιήσει για το άχρηστο του συγκεκριμένου θεσμού με τις αρμοδιότητες που είχε, ενώ τα συμβούλια διαβούλευσης συγκροτήθηκαν βιαστικά με άγνοια της κοινωνίας και συμμετοχή μόνο των οργανωμένων δυνάμεων. Μένει να δούμε πώς θα εξελιχθούν. Τα τοπικά συμβούλια, μέχρι στιγμής, χωρίς αρμοδιότητες και πόρους, φυτοζωούν, ενώ σε πολλές περιπτώσεις η συγκέντρωση υπηρεσιών του ενιαίου δήμου και η κατίσχυση της πόλης καταγωγής του Δημάρχου ως το απόλυτο κέντρο εξουσίας, δημιουργεί τοπικιστικού χαρακτήρα αντιδράσεις με απρόβλεπτες συνέπειες. Τέλος, η συγχώνευση όλων των νομικών προσώπων σε δύο ανά Δήμο αποδεικνύεται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων τραγέλαφος, αφού στους μεν μεγάλους ΟΤΑ δημιουργεί οργανισμούς ίδιου μεγέθους και βαρύτητας με τον κεντρικό, στους δε μικρότερους η σύγχυση αρμοδιοτήτων, λειτουργιών και η διαφαινόμενη έλλειψη πόρων προκαλεί ήδη τις πρώτες σοβαρές αντιδράσεις δημοτικών αρχών και δημοτών.
- Στις περιφέρειες ψάχνουν για αρμοδιότητες και χρήματα, αφού η κύρια υποτιθέμενη άμεση δραστηριότητά τους, η διαχείριση των ΠΕΠ, θα αρχίσει μετά την 1/7 και ενώ έχουν ήδη αποφασισθεί οι κατανομές από την κρατική περιφέρεια και τα υπουργεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Αττική, όπου ήδη 1,5 δις € έχει ήδη διατεθεί για έργα τομεακά των υπουργείων, ενώ η απορροφητικότητα της αυτοδιοίκησης δεν ξεπερνά το 5%. Παράλληλα το ύψος του προϋπολογισμού της μεγαλύτερης περιφέρειας της χώρας (225.000.000 € περίπου) δείχνει και το πραγματικό αντικείμενο που έχει ή μάλλον δεν έχει να διαχειριστεί. Αν δεν αλλάξει ριζικά το τοπίο, τότε τα περιφερειακά συμβούλια κινδυνεύουν να γίνουν λέσχες συζητήσεων σημαντικών ή ασήμαντων ζητημάτων χωρίς πραγματικό αντίκρισμα στη διαμόρφωση των κοινωνικών εξελίξεων. Ένα είδος, δηλαδή, μεγαλύτερων σε έκταση νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων
- Αρμοδιότητες. Εδώ το κομφούζιο είναι πλήρες. Το 60% περίπου των αρμοδιοτήτων των Νομαρχιών πέρασαν στους Δήμους, ενώ το 40% θα πάνε στις αιρετές περιφέρειες και μερικά (πράξεις εφαρμογής πολεοδ. Σχεδίων) μεταφέρονται στο κράτος!!! Τα προνοιακά επιδόματα, οι πολεοδομικές αρμοδιότητες (σχεδόν τριχοτομημένες), η αδειοδότηση διαφόρων επαγγελμάτων, η διαχείριση των απορριμμάτων, έχουν προκαλέσει τεράστια προβλήματα στους δήμους, κυρίως στις πρωτεύουσες των νομών που ασκούν για μία διετία αρκετές από αυτές τις δραστηριότητες, όμως δημιουργούν και τις πρώτες σοβαρές αντιδράσεις από την πλευρά των πολιτών.
- Εργασιακά. Στους αστικούς κύρια δήμους η μαζική απόλυση των συμβασιούχων, η μη πρόσληψη μόνιμου προσωπικού (το 1 προς 5 σίγουρα θα αλλάξει προς το χειρότερο τουλάχιστον για το 2011-2012), έχει προκαλέσει σοβαρά προβλήματα λειτουργίας. Το σημαντικότερο, όμως, οδηγεί στην ανεργία χιλιάδες ανθρώπους που πολλοί από αυτούς δούλευαν 4-10 χρόνια με ελαστικές σχέσεις εργασίας. Ταυτόχρονα, δημιουργείται ένα νέο στρώμα συμβασιούχων, αφού μόνιμοι δεν προσλαμβάνονται, όμηροι των πολιτικών παιχνιδιών των κυβερνητικών δυνάμεων. Χρειάζεται άμεση και δυναμική αντίδραση, προκειμένου να βρεθεί τώρα λύση. Το πρόβλημα των συμβασιούχων στην Αθήνα δεν αφορά μόνο αυτό τον Δήμο. Η κατάσταση στην Αυτοδιοίκηση θα χειροτερεύει. Πέραν της διαφωνίας μας με τις βασικές πλευρές του Καλλικράτη, θα αντιμετωπίσουμε προβλήματα περαιτέρω λειτουργίας, ιδιαίτερα των Δήμων. Χρειάζονται συγκεκριμένες παρεμβάσεις πέραν του γενικού καταγγελτικού λόγου, παρεμβάσεις που θα μας συνδέουν με το όραμά μας για μια δημοκρατική, αποτελεσματική αυτοδιοίκηση, θεσμό λαϊκό – συμμετοχικό. Για να το πετύχουμε πρέπει αφενός να αναπτυχθούν κινήσεις – κινήματα πολιτών κατά τόπους με βάση συγκεκριμένα προβλήματα, αφετέρου να έχουμε όσο το δυνατόν, ουσιαστικότερη, θετική παρουσία στους θεσμούς. Μην ξεχνάμε ότι η πόλη είναι ο χώρος όπου μπορούν και πρέπει να διαμορφωθούν ευρύτερες συγκλίσεις πολιτών προς προοδευτικές – αριστερές λύσεις, ο χώρος όπου η παραδοσιακή πρόσδεση σε κόμματα πιο εύκολα διαρρηγνύεται. Ο χώρος που κυρίως ευνοεί τις απόψεις μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου