ΣΥΝΕΠΕΣ ΑΝΑΠΗΡΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Η Παρασκευή, 3 Δεκεμβρίου 2010, ήταν η Εθνική Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία. Στην πλατεία Συντάγματος έγινε μεγάλη συγκέντρωση, με πολλές συμμετοχές από όλη την χώρα. Υπήρχαν άνθρωποι σε καροτσάκια, άνθρωποι υποβασταζόμενοι, με πατερίτσες ή με το συνηθισμένο ραβδί των τυφλών, ή άλλοι με «άσπρα γάντια» : Αυτοί οι τελευταίοι ήταν κωφάλαλοι, που επικοινωνούσαν με τον έξω κόσμο με την νοηματική γλώσσα. Γι αυτό στην εξέδρα που είχε στηθεί σε ένα σημείο της Πλατείας, υπήρχαν δύο άτομα στραμμένα σε διαφορετική κατεύθυνση, που «μετέφραζαν» τα λεγόμενα του Προεδρείου και των ομιλητών .

Στο χώρο της συγκέντρωσης έδιναν επίσης το «παρών» τους τα σχολεία των παιδιών με ειδικές ανάγκες. Βρισκόμουν κι εγώ εκεί, όντας γονιός ενός τέτοιου παιδιού, έχοντας βιωμένη μια κουβέντα που είχε προ καιρού εκφράσει κάποια καλή γυναίκα του «χώρου». Ήταν η μητέρα ενός παιδιού με σοβαρότατη νοητική υστέρηση και η κουβέντα της ήταν: «Με αυτά τα παιδιά δεν μπορούμε ούτε να πεθάνουμε»….

Εάν υποθετικά ήμουν ο αποκλειστικός οργανωτής και διαχειριστής της εκδήλωσης στην πλατεία Συντάγματος, θα είχα ζητήσει τα μεγάφωνα να μην λειτουργούν στη διαπασών και τα τραγούδια να μην είναι τόσο κραυγαλέα «αγωνιστικά»,σα να επίκειται έφοδος στα χειμερινά ανάκτορα. Θα είχα παρακαλέσει τους εκπροσώπους των συλλόγων και των ομοσπονδιών που πέρασαν από το βήμα, για ηπιότερους και πιο στοχαστικούς τόνους.

Με αυτά όμως και με τα άλλα, η εκδήλωση ήταν σε εξέλιξη, τα πράγματα πήγαιναν γενικώς καλά, όταν άρχισε να ακούγεται από το βάθος της οδού Σταδίου κάποια οχλοβοή. Πήγα προς τα εκεί και διαπίστωσα ότι ο δρόμος ήταν κατειλημμένος από μια μικρή σχετικά φάλαγγα πολιτών, με επικεφαλής ανάπηρους με καροτσάκια και με ένα φορτηγό με μεγαφωνική εγκατάσταση – που εξέπεμπε ρυθμικά συνθήματα. Τελικά η φάλαγγα πέρασε στον ευρύτερο χώρο της πλατείας, στάθηκε στο απέναντι σημείο του δρόμου έτσι ώστε να είναι σαφώς διακριτή από τους άλλους συγκεντρωμένους, και συνέχισε να «διασταυρώνει» (πλέον) τα βροντώδη συνθήματά της με τα συνθήματα που εκπορεύονταν από το κέντρο της πλατείας….
Ήταν η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΑΝΑΠΗΡΩΝ (Σ.Ε.Α.ΑΝ) που είχε προκαλέσει την ίδια ημέρα αλλά 1 ώρα νωρίτερα, «παναναπηρική συγκέντρωση» στην πλατεία Κλαυθμώνος, που ερχόταν πλέον στον κοινό χώρο του Συντάγματος για να εκπέμψει τα μηνύματά της . Αντιγράφω κάποια από αυτά σε σχετικό φυλλάδιο που μοιράστηκε:
«Αν δεν αδυνατίσουν αποφασιστικά τα κόμματα του κεφαλαίου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, αν δεν απομονωθούν αποφασιστικά οι συμβιβασμένες ηγεσίες σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΕΣΑΜΕΑ και ΠΟΣΓΚΑΜΕΑ με την ενίσχυση του ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα , του αγωνιστικού πόλου στο αναπηρικό κίνημα, της ΣΕΑΑΝ και του Ενιαίου Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Αττικής και Νήσων, δεν μπορούν να ωριμάσουν οι προϋποθέσεις για ουσιαστικές αλλαγές προς όφελός μας»

Περί τίνος επρόκειτο; Επρόκειτο για μια ακόμη διχαστική συμπεριφορά του γνωστού χώρου που κάνει τις δικές του συγκεντρώσεις και τη δική του διακριτή πολιτική, αλλά που αυτή τη φορά, λόγω μεγέθους, είχε προσκολληθεί στην μείζονα συγκέντρωση : Χάνοντας όμως έτσι την ευκαιρία να εκφράσει αποτελεσματικά , σε αυτό τον ευαίσθητο χώρο με την περίσσεια προβλημάτων και δυστυχίας, κάποιες από τις θέσεις του – αντί να εκθέσει την ολότητα των προγραμματικών του κατευθύνσεων. Κάποιες από τις θέσεις του όχι επί παντός του επιστητού αλλά για το συγκεκριμένο θέμα , που ο υποφαινόμενος συμμερίζεται και που θα μπορούσαν να συμμεριστούν πολλοί άλλοι….

Τελικά ακολούθησε πορεία προς τη Βουλή, που αναχαιτίσθηκε από τα ηρωϊκά ΜΑΤ. Το δε φορτηγάκι του συνεπούς αναπηρικού κινήματος ακολουθούσε από κοντά, εκφωνώντας τα ταξικά συνθήματά του…..

ΥΓ

Η φωτογραφία τραβήχθηκε από τον ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΑ