ΠΑΝΟΣ ΤΡΙΓΑΖΗΣ, Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ, ΜΑΧΗ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Λίγα εικοσιτετράωρα πριν από τις κρίσιμες αυτοδιοικητικές εκλογές, μερικές σκέψεις θέλω να συνεισφέρω με τη μορφή δέκα σημείων

Πρώτο οι εκλογές της άλλης Κυριακής (που ελπίζουμε να είναι «άλλη» και με τα αποτελέσματα που θα φέρουμε) διαφέρουν ριζικά από όλες τις προηγούμενες. Πραγματοποιούνται σε ώρες δύσκολες για τον ελληνικό λαό και τις τοπικές κοινωνίες, οι οποίες πλήττονται πολύμορφα από μια πρωτόγνωρη κρίση του συστήματος.

Δεύτερο κανείς πλέον δεν πρέπει να αμφιβάλλει για το πολιτικό διακύβευμα των εκλογών αυτών, μετά τη διακαναλική συνέντευξη του πρωθυπουργού. Ο κ. Γ. Παπανδρέου ζήτησε ευθέως ψήφο στο Μνημόνιο και στην κυβέρνησή του για να το εφαρμόσει πιστά ως «καλό παιδί» των αγορών. Κατόπιν τούτου, αποκτάει μεγαλύτερη αξία η δική μας πρόσκληση-πρόταση προς τους πολίτες να απορρίψουν το Μνημόνιο και τους νεοφιλελεύθερους μονόδρομους, υπερασπιζόμενοι αναφαίρετα δικαιώματά τους τα οποία δέχονται πρωτοφανή επίθεση. Να δώσουν δύναμη σε εναλλακτικές προτάσεις της σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς.

Τρίτο, η θέση ότι «το Μνημόνιο είναι δεδομένο» είναι συντηρητική. Δηλαδή, η σύμβαση αυτή της κυβέρνησης με την τρόικα δεν μπορεί να ανατραπεί ή έστω να αμφισβητηθεί; Κι αν αυτό λέγεται από αυτοδιοικητική σκοπιά, ας θυμηθούμε ότι αριστεροί δήμαρχοι έγραψαν ιστορία – παλαιότερα και πρόσφατα -δρώντας πέρα και από τα όρια (πολιτικά ή νομικά) που τους έθεταν οι εκάστοτε κυβερνώντες.

Τέταρτο, η εκλογική αναμέτρηση για την Περιφέρεια Αττικής είναι η πιο σημαντική. Όχι μόνο διότι είναι η μεγαλύτερη περιφέρεια, με την Αθήνα στην καρδιά της, αλλά γιατί σ’ αυτή εκφράζονται όλες οι ανισότητες και συμπυκνώνονται όλα τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Εδώ έχουν τελεστεί μεγάλα οικολογικά εγκλήματα, που έχουν μείνει ατιμώρητα. Εδώ γίνεται οδυνηρά αισθητή η χρεωκοπία του κυρίαρχου μοντέλου ανάπτυξης της χώρας μας, που αποτυπώνεται στο γεγονός ότι στο 3% της έκτασης της, που καλύπτει η Αττική, ζει το 40% του πληθυσμού της.

Πέμπτο, με αυτά τα δεδομένα, η μάχη της Αττικής είναι μάχη όλης της Ελλάδας, αλλά ισχύει και το αντίστροφο. Διότι δεν θα σωθεί η Αττική αν δεν αναζωογονηθεί η ύπαιθρος από τη μια άκρη της Ελλάδας ως την άλλη και δεν καταπολεμηθούν οι περιφερειακές ανισότητες κάτι που απαιτεί τη γενναία αποκέντρωση πόρων.

Έκτο, έχει ιδιαίτερη σημασία ότι στην Περιφέρεια αυτή, μέσα από το σχήμα «ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ – ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ», με επικεφαλής τον Αλέξη Μητρόπουλο, δοκιμάζεται το εγχείρημα ( η «μαγιά» του, αν θέλετε) της συμπόρευσης της ριζοσπαστικής αριστεράς με δυνάμεις που αποδεσμεύονται από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ προς τα αριστερά. Ένα εγχείρημα ελπιδοφόρο, που θέλουμε να έχει συνέχεια και μετά τις 7 Νοέμβρη.

Έβδομο, προτάσσοντας το ΟΧΙ στο Μνημόνιο, δεν υποτιμούμε τον αυτοδιοικητικό χαρακτήρα των εκλογών. Αντιθέτως, είμαστε αντιμνημονιακοί επειδή είμαστε γνήσια αυτοδιοικητικοί. Αυτό πηγάζει, π.χ., από το γεγονός ότι δίνονται 311 αρμοδιότητες στις περιφέρειες αλλά περικόπτονται οι πόροι, ή λείπουν από τους δήμους πολλοί παιδικοί σταθμοί ή απειλούνται με κλείσιμο τα ΚΑΠΗ, λόγω του Μνημονίου.

Όγδοο η αυτοδιοίκηση είναι στο DNA της αριστεράς, αποτελεί διαχρονικό στοιχείο των αγώνων της. Η διεκδίκησή της βρισκόταν πάντοτε στο κέντρο των αναζητήσεων για μια κοινωνία ελευθερίας, αλληλεγγύης και ισότητας: από την Κομμούνα των Παρισίων (1871) που «ζητούσε την απόλυτη αυτονομία της Αυτοδιοίκησης, απλωμένης σε όλες τις περιοχές της Γαλλίας» ως το Πόρτο Αλέγκρε των «συμμετοχικών προϋπολογισμών» που έγινε το λίκνο του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ. Αλλά και εντός συνόρων, η «αποκέντρωσις των εξουσιών» και η «ανεξαρτησία των δήμων» ήταν στο «σοσιαλιστικό και κοινοκτημονιστικό πρόγραμμα» του πρωτοπόρου σοσιαλιστή Σταύρου Καλλέργη («Σοσιαλιστής», 1-5-1902), ενώ μεταγενέστερα ήταν η ΕΑΜική εθνική αντίσταση που καταχώρησε την Αυτοδιοίκηση ως «θεμελιώδη θεσμό του δημοσίου βίου των Ελλήνων».

Ένατο, πορευόμαστε στις εκλογές της άλλης Κυριακής, με περηφάνια για τη διαρκή προσφορά της αριστεράς στην Αυτοδιοίκηση σε ιδέες και αγώνες. Και σήμερα - χωρίς να τρέφουμε αυταπάτες ότι οι Δήμοι ή οι Περιφέρειες μπορεί να αποτελέσουν «σοσιαλιστικές νησίδες» μέσα στο καπιταλιστικό κράτος- διεκδικούμε θέσεις στην Αυτοδιοίκηση, πιστεύοντας ότι στο επίπεδο αυτό μπορούν να κερδηθούν νίκες, όπως συνέβη στο Ελληνικό, στον Βοτανικό, στην Καισαριανή και αλλού.

Δέκατο, η Αυτοδιοίκηση έχει και διεθνή ρόλο που η σημασία του μεγαλώνει με τις αιρετές Περιφέρειες. Η μάχη για μια Ευρώπη των Περιφερειών είναι συστατικό του δικού μας οράματος για μια ενωμένη Ευρώπη των λαών και των πολιτών της. Ιδιαίτερα από την έπαλξη της Περιφέρειας Αττικής θα διεκδικήσουμε έναν άλλο ρόλο για την Επιτροπή Περιφερειών της Ε.Ε. που σήμερα είναι υποβαθμισμένη. Έναν ρόλο αποφασιστικό, συνυφασμένο και με την άμεσή εκλογή της από τους Ευρωπαίους πολίτες.

*Ο Πάνος Τριγάζης είναι υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος (Κεντρικός Τομέας Αθηνών) με τον συνδυασμό «Αττική Συνεργασία - Όχι στο Μνημόνιο". Η εικόνα που εκτίθεται παραπάνω είναι εικαστική σύνθεση του καλλιτέχνη Eliseo Oliveras, σε κτίριο πορτογαλλικής πόλης

Ο ΔΗΜΑΡΑΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΔΙΑ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ

Μισώ τον προεκλογικό κανιβαλισμό ιδιαίτερα και διατηρώ στη μνήμη μου μια σοφή κουβέντα που είπε ένας ιδεολογικός μας αντίπαλος, ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος. Ήταν 1990- αν δεν κάνω λάθος – και οι εκλογές στον Δήμο του Πειραιά πήγαιναν για δεύτερο γύρο, με αντίπαλους τον Ανδριανόπουλο και κάποιον άλλο, του «προοδευτικού» χώρου. Τότε πολλοί και διάφοροι είχαν αμολήσει πλείστους χαρακτηρισμούς και κατηγορίες εναντίον του ΑΑ, τις οποίες ομολογώ δεν έτυχε να ακούσω. Όμως έτυχε να ακούσω την απάντηση του ΑΑ, που πραγματικά με εντυπωσίασε : Γιατί αυτός ο σεσημασμένος νεοφιλελεύθερος και οπαδός του άγριου καπιταλισμού, έλεγε με αξιοσημείωτη νηφαλιότητα, ότι αυτοί που τώρα τον περιλούουν με ύβρεις και χαρακτηρισμούς θα ντρέπονται μετά είκοσι ημέρες και θα προσπαθούν να ξεχάσουν αυτά που έλεγαν….

Το προεκλογικό παιχνίδι έχει κι αυτό τα όριά του, έχει φάουλ, οφσάιτ και πέναλτυ. Είναι σκληρό όσο το ποδόσφαιρο (που δεν παίζεται με τα χέρια) ή το μπάσκετ (που δεν παίζεται με κλωτσιές). Στη συγκεκριμένη συγκυρία, παρά τους περιορισμούς αυτούς, και παρά την συμπάθειά μου για τον Γιάννη Δημαρά, δεν θα ήθελα να κρύψω το ότι μου θυμίζει λιγάκι τον ήρωα του Kαβαφικού ποιήματος «Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης»: Ο οποίος ηγεμών στερείτο περιεχομένου και προτιμούσε να κάνει τουμπεκί, για να μην υποπέσει σε λάθη και υποστεί τον χλευασμό της μορφωμένης αλεξανδρινής κοινωνίας…..

Ο Δημαράς μου θυμίζει επίσης και την Μελίνα Μερκούρη, που διεκδίκησε την Δημαρχία της Αθήνας με αντίπαλο τον Αντώνη Τρίτση, αλλά ουδέποτε τόλμησε να αντιπαρατεθεί μαζί του τηλεοπτικά, πρόσωπο με πρόσωπο. Παρ’ όλα αυτά όμως η συντεχνία των δημοσιογράφων τον υποστηρίζει δυσανάλογα και κάποτε κατά παράβαση της δεοντολογίας, που επιβάλει την καταρχήν παρουσίαση όλων των υποψηφίων…

Αυτά όσον αφορά τον Δημαρά. Όσον αφορά εμάς, οφείλω να ομολογήσω ότι ο «συνωστισμός» των μηνυμάτων στην προεκλογική περίοδο και η έξωσή μας από κάποιες μεγάλες επικοινωνιακές λεωφόρους, αποδείχθηκε κακός σύμβουλος για τους θερμόαιμους της παράταξης. Οι δικοί μας άνθρωποι που (αφισο)κόλλησαν τον Αλέξη Μητρόπουλο στους τοίχους της Αττικής, σε κάποιες περιπτώσεις παραβίασαν την εκλογική δεοντολογία και προκάλεσαν δυσμενή σχόλια σε βάρος του συνδυασμού. Θα μπορούσα να πω με μπασκετικούς όρους : Δικαιολογημένα σφυριχθήκαμε, δικαιολογημένα χρεωθήκαμε με ομαδικό φάουλ και δύο βολές. Όμως κάποιοι της δημοσιογραφικής οικογένειας έριξαν κάτι δεκαριές βολές, μαζεμένες ή με απανωτές δόσεις εναντίον μας……

ΑΝΤΙΚΑΠΝΙΣΤΙΚΑ

Από τον δικτυακό τόπο www.yourbaby.gr μαθαίνω ότι κάποτε ο Άντυ Γουόρχολ ρωτήθηκε για το ποια είναι η εικόνα που του προκαλεί τη μεγαλύτερη αποστροφή, και απάντησε ότι είναι αυτή μιας εγκύου που καπνίζει… Ο υποφαινόμενος, όντας αποφασισμένος να πεθάνει υγιής(!) – δηλαδή μη καπνιστής - βρίσκει γενικώς δίκαιη αλλά και κάποτε υπερβολική την καμπάνια εναντίον του τσιγάρου: Υπερβολική με την έννοια ότι παραβιάζει το «μέτρο» σε σχέση με τις άλλες καμπάνιες που υπάρχουν ή θα έπρεπε να υπάρχουν εναντίον διαφόρων δεινών. Αν λέγονται και γίνονται τόσα εναντίον του τσιγάρου, πόσα θα έπρεπε να λέγονται και να γίνονται εναντίον των ναρκωτικών, εναντίον του αλκοολισμού ή της παχυσαρκίας, που έχει επιπέσει σαν μάστιγα στο σύγχρονο πληθυσμό;

Προχθές περνάω από την οδό Ακομινάτου, παλιά αθηναϊκή περιοχή μπουρδελότσαρκας, προτού εμφανισθεί η Τρούμπα ως δεσπόζουσα εστία του αγοραίου έρωτα. Κάτω από μια στοά, και με ελάχιστα διακριτικό τρόπο, καμιά δεκαριά φιγούρες – μεταξύ ανθρώπου και ζόμπυ – βαράνε ενέσεις, και μάλιστα στα πόδια, ελλείψει διαθέσιμων φλεβών στα χέρια…Το θέαμα είναι αποκρουστικό, κατεδαφιστικό οποιασδήποτε «ντιρεκτίβας» για ποιότητα ζωής με αντικαπνιστικό, αντιχοληστερινικό και αντιυπερτασικό περιεχόμενο.

Παρ’ όλα αυτά θα ήθελα να σημειώσω την περίπτωση ενός καπνιστή που με εντυπωσίασε, καθώς συνδύασε το τσιγάρο με τη διακινδύνευση και τελικά το θάνατο για την ελευθερία. Είναι η περίπτωση του Κύπριου Σολωμού Σολωμού, 26 χρονών, που το 1996 προσπάθησε να κατεβάσει την τουρκική σημαία από την Νεκρή Ζώνη, μεταξύ του ελληνοκυπριακού και τουρκοκυπριακού τομέα. Ο Σολωμού πυροβολήθηκε από Τούρκους παρακρατικούς καθώς σκαρφάλωνε στον ιστό της σημαίας και πέθανε , έχοντας το τσιγάρο στο στόμα, όπως αμυδρά διακρίνεται στην μπλε αφίσα για την εκδήλωση του Λυσσαρίδη….

Δεν θα συνιστούσα το ίδιο στον επόμενο ήρωα, αλλά πάντως το τσιγάρο στο στόμα του Σολωμού ήταν το σημαίνον, με σημαινόμενο την πατριωτική μαγκιά. Ο άνθρωπος δεν ήταν ούτε τζάμπα μάγκας ούτε ψευτόμαγκας…..

ΥΓ. Η περιοχή της αφίσας άνευ σταυρών έχει την ένδειξη non smoking area....Δυστυχώς ο ευφυής δημιουργός της δεν μου είναι γνωστός,για να καταχωρήσω το όνομά του....

28.10.1940, ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ

Μια κατάσταση, είναι ακατανόητη όταν δεν προσεγγίζεται σε συσχέτιση με τον περίγυρό της…Εξ άλλου η προβολή του ύστερου χρόνου στον παρελθόντα, κάνει δυσνόητη μια ιστορία με όλες τις διακινδυνεύσεις που τη συνόδευαν. Για να κατανοήσουμε την
«τάξη πνευμάτων» του Οκτωβρίου του 1940 πρέπει να δούμε το «κλίμα» μέσα στο οποίο αυτή διαμορφώθηκε και φυσικά να απαλλαγούμε από τις φορτίσεις των ύστερων καταστάσεων : Το 1940 η νίκη εναντίον του φασισμού ήταν αμφίβολη και το μέλλον της Ελλάδας αόρατο....

Στις 28 Οκτωβρίου 1940 η Γαλλία ήταν μερικά κατεχόμενη και μερικά είχε συνθηκολογήσει με τον Άξονα, οι Κάτω Χώρες είχαν καταληφθεί, ο αγγλικός στρατός είχε μόλις και μετά βίας διαφύγει από την ηπειρωτική Ευρώπη μέσω Δουνκέρκης. Ο Ισπανικός Εμφύλιος είχε λήξει πριν ένα χρόνο με νίκη του διεθνούς φασισμού, ο Μουσολίνι είχε καταλάβει την Αιθιοπία ενώ ταυτόχρονα διαφαίνονταν οι πολεμικές του διαθέσεις εναντίον της Ελλάδας - για ένα show στρατιωτικής ισχύος, με αποδέκτη τον Γερμανό σύμμαχό του.
Η επίθεση των Ιταλών στις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου, προκάλεσε φόβο έως και πανικό σε πολλούς αμυνόμενους, που έπαιρναν το βάπτισμα του πυρός. Υπήρξαν κρούσματα λιποψυχίας και λιποταξίας, που αντιμετωπίστηκαν από τον επί κεφαλής Στρατηγό Κατσιμήτρο με έκτακτα στρατοδικεία και θανατικές καταδίκες ! Παράλληλα οι ενισχύσεις που απεγνωσμένα αναζητούσαν οι της πρώτης γραμμής «έσπευδαν βραδέως» από διάφορα σημεία της χώρας προς την Ήπειρο, με τους φαντάρους να υποβάλλονται σε 14ωρες εξοντωτικές πορείες μέσα σε ένα σκηνικό πρόωρου και βαρύτατου χειμώνα, με πόδια πληγωμένα από άρβυλα - άλλοτε μικρότερα κι άλλοτε μεγαλύτερα από αυτά που ταίριαζαν στα πόδια τους...
Εκείνες τις πρώτες ημέρες ο Ελληνικός στρατός υποχώρησε μέχρι τον ποταμό Καλαμά, που είχε ένα μήκος 115 χιλιομέτρων ως τις εκβολές του. Σε μια εποχή όχι και τόσο μακρινή από τότε που αθηναϊκή εφημερίδα έγραφε ‘’τεσσαρακοντούτις γέρων εφονεύθη’’ - ο πατέρας μου, έχοντας κάνει στρατιώτης 5 χρόνια (1917-1922) και όντας πλέον 43 ετών, δεν είχε καν επιστρατευθεί , οπότε είχε την ευκαιρία να παρακολουθεί τον ελληνικό τύπο με τις ανταποκρίσεις που έρχονταν από το εξωτερικό. Μου έλεγε λοιπόν ότι τις πρώτες ημέρες του πολέμου, και μέχρι τις 8 Νοεμβρίου οπότε κατέρρευσε πλήρως η επίθεση των Ιταλών, οι Ευρωπαίοι παρακολουθούσαν τον πόλεμο και αναζητούσαν στους «υπαρκτούς χάρτες» τον ποταμό Καλαμά ,αλλά δεν τον εύρισκαν….Οι χάρτες ήταν λίγοι, οι κλίμακές τους μεγάλες, το ελληνικό ποτάμι μικρό, ενώ το Google Earth αποτελούσε επιστημονική φαντασία της εποχής - αν αποτελούσε…
Σήμερα, 70 χρόνια μετά, οι καιροί είναι διαφορετικοί, όμως το ηρωικό πνεύμα -ως ο βαθύτερος πυρήνας του 1940 - εξακολουθεί να είναι ωφέλιμο. Γι αυτό δεν είναι καθόλου περιττό και άσχετο με τη συγκυρία,το να μεταγγίσουμε στο παρόν κάτι από εκείνη την ηρωική
«αποκοτιά» που θριάμβευσε, σε πείσμα των συσχετισμών δύναμης.Με αυτήν ακριβώς τη χρησιμοθηρική στόχευση, ιστορώντας όχι χάριν της ιστορίας αλλά για τις ανάγκες του παρόντος, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε ψύχραιμα και χωρίς δογματισμούς , για τις κατάλληλες "τελετουργίες" μνήμης. Για τις παρελάσεις, πορείες, στεφάνια, ομιλίες, θεατρικές εκδηλώσεις - τις όποιες εκδηλώσεις εν πάση περιπτώσει, που είναι ικανές να συντηρήσουν την ουσία του Έπους του 1940….

Ο Λυσσαρίδης, 50 χρόνια Κυπριακής Δημοκρατίας

………Η Ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας προϋποθέτει συμμόρφωση στις Ευρωπαϊκές αξίες και τα Ευρωπαϊκά κεκτημένα. Δεν θα ανεχθούμε Ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας a la carte. Δεν αντιτιθέμεθα, αλλά στηρίζουμε διεθνή διάσκεψη. Όμως με μόνο θέμα την διεθνή πτυχή (κατοχή και εποικισμό) και με συμμετοχή μόνο κυβερνήσεων. Άλλωστε , μόνο με τον τερματισμό της κατοχής θα αποκτήσουν οι Τουρκοκύπριοι ανεξαρτησία φωνής.

Οι κίνδυνοι είναι ορατοί. Όμως υπάρχουν οι προϋποθέσεις, να τις αξιοποιήσουμε.

Και θα το επαναλαμβάνω φορτικά στον μητροπολιτικό χώρο : Όμαιμοι δεν ζητούν αλληλεγγύη. Απαιτούν συστράτευση.

Κι εγώ στα ενενήντα μου δεν ζητώ δικαιολογητικό απουσίας, αλλά στρατεύομαι.

Μού ’παν : Γιατί διδάσκεις αντίσταση

Κάποιοι θα σκοτωθούν

Είπα: Μόνο έτσι κάποιοι θα

ζήσουν

Μού 'παν: Μιλάς για σκλαβωμένα

χώματα. Τα χώματα δεν νοιώθουν

Είπα: Αυτός που δεν νοιώθει

είσαι συ

Μού’ παν : Σαν πας στην Σμύρνη

δεν θα’ βρεις ούτε έντομο

Ελληνικό

Είπα: Πάρε την εκατοντάχρονη

Σμυρνιά και πες της το…

Μού είπαν: Να διδαχθείς από την

ιστορία

επιβιώνουν όσοι πειθαρχούν

στους παγκόσμιους

άρχοντες

Είπα: Επιλέγω την

απειθαρχία.

Μού’ παν : Γιατί επιμένεις

Σε δυο γενιές θα ’χεις

ξεχάσει την τωρινή

καταγωγή σου

Είπα: Δεν ζω στον

αυριανό τον χρόνο.

Τώρα ζω.

Και να το θυμάστε πάντα. Θα το επαναλαμβάνω ωσότου γίνει βίωμα :

Αν εθελούσια δεν γονατίσεις ούτε νεκρό δεν μπορούν να σε γονατίσουν.

ΥΓ

Το κείμενο είναι απόσπασμα από την ομιλία του επίτιμου Προέδρου της Κυπριακής ΕΔΕΚ Βάσου Λυσσαρίδη , που έγινε στον πολιτιστικό χώρο του Δήμου Αθηναίων, στο Γκάζι, στις 25.10.10. Σημείωση : Ουδείς βουλευτής παρέστη, ουδέ ο προαναγγελθείς ως ομιλητής Δήμαρχος Αθηναίων ……

Αρχαία Κοίτη του Ιλισσού

Στις 12/9, 26/9 και 17/10 , μια σειρά από οργανώσεις καθάρισαν το τμήμα του Ιλισσού ποταμού, που φιλοξενεί στις όχθες του Β.Δ. το Ολυμπείο και　 Ν.Α.　 το Ναό της Αγροτέρας Αρτέμιδος και άλλα μνημεία.

Σε συνέχεια των καθαρισμών της κοίτης ολοκληρώνουν την πρωτοβουλία αυτή προσκαλώντας όλους στην τελευταία δράση - ξενάγηση στον χώρο(Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010, ώρα 12.00 μ.μ.) με ενημέρωση από τις ΜΚΟ για τη χλωρίδα, την πανίδα, τους υδάτινους πόρους, τα αρχαιολογικά τοπόσημα και την ιστορία της περιοχής.

　

Ο Sieur du Loir έρχεται στην Αθήνα το 1639 και καταγράφει την αθλιότητα των σκλαβωμένων «εφ’ όλης της ύλης».

«Ακόμη και ο Ιλισσός έχει τα σημάδια του χρόνου και της Οθωμανικής τυραννίας. Οι Τούρκοι έχουν παροχετεύσει τα νερά του για να ποτίζουν τα περιβόλια τους. Και τώρα δεν βλέπεις τίποτα άλλο από την κατάξερη κοίτη» (Κυριάκος Σιμόπουλος, «Ξένοι ταξιδιώτες στην Ελλάδα» τόμος Α, εκδόσεις ΣΤΑΧΥ)…

Η Ελλάδα της ανεγκέφαλης ανάπτυξης φρόντισε να πλειοδοτήσει έναντι των Οθωμανών, υπονομεύοντας ή «υπονομο-ποιώντας» τον Ιλισσό στο μεγαλύτερο μέρος του….

Η συγκεκριμένη δραστηριότητα των περιβαλλοντικών(κυρίως) οργανώσεων , για την οποία έχουμε ξαναγράψει, θα ξεκινήσει μετά το ραντεβού (Παναθηναϊκό Στάδιο – είσοδος λόφου Αρδηττού), δίπλα από το χώρο τερματισμού του 28^ουΚλασσικού Μαραθωνίου Δρόμου. Πιστεύω ότι όλα θα είναι όμορφα, ότι η παρέα θα είναι μεγάλη και θα απολαύσει τη βόλτα στο Ναό της Αγροτέρας Αρτέμιδος - στην οποία οι Αθηναίοι έταξαν τη νίκη τους στον Μαραθώνα πριν 2500 χρόνια - όπως και την μετέπειτα επίσκεψη στην "καθαρή" πλέον κοίτη του Ιλισσού...

Αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια στην «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥ ΜΕΤΣ» ^{www.artemisagrotera.org} , στις οργανώσεις που συμμετέχουν ( Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος & Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της　 Φύσης, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, WWF Eλλάς, MOnuMENTA, ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΘΑΡΗ, ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ, SARCHA, Συντονιστική Φιλοπάππου, ΠΑΡΙΛΙΣΣΙΟΣ, ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ, ΑΡΔΗΤΤΟΣ)και στην χορηγό εταιρία Π. Παπαδόπουλος ΑΕΒΕ

^YΓ

^{Η "φωτοσύνθεση" ανήκει στον καλλιτέχνη Δημήτρη Τσουμπλέκα, και παρουσιάστηκε στα πλαίσια της έκθεσης Future Athens}

ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΩΣ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Το

«πράσινο» δεν είναι μόνο «ξόδεμα», πρόσθετο κόστος ζωής, μικρή ή μεγάλη «αφαίμαξη» από δημοτικούς, περιφερειακούς ή κρατικούς προϋπολογισμούς. Επί πλέον είναι και επένδυση, είναι παραγωγή θέσεων εργασίας με μεγάλη εγχώρια προστιθέμενη αξία, είναι φτηνή και συλλογική αναψυχή, είναι στοιχείο ποικιλότητας του αστικού τοπίου παραγόμενο με χαμηλό και ανταγωνιστικό κόστος, σε σχέση με όσα τεχνητά «καλωπιστικά» στοιχεία εισάγονται στην πόλη. Το πράσινο συμφέρει – ιδιαίτερα μάλιστα όταν είναι φαγώσιμο, όπως στην ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου για τα «οπωροφόρα της Αθήνας»….

Οι κρίσεις γενικά αποβαίνουν εις βάρος του πρασίνου, όπως αποβαίνουν εις βάρος του πολιτισμού, της υγείας, της Παιδείας, των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των εθνικών θεμάτων…Κάποτε όμως μπορεί να συμβαίνει το αντίθετο, με το πράσινο να αντεπιτίθεται στην κρίση. Το πώς μπορεί να γίνει αυτό είναι θέμα μιας Ημερίδας στις 3 Νοεμβρίου 2010..
Η Ημερίδα ("Η συμβολή του πρασίνου σστην αντιμετώπιση της κρίσης")οργανώνεται από μια σειρά φορέων στο Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών, Ιλίσια, οδός Ούλωφ Πάλμε. Ώρα έναρξης 09.00πμ

ΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ

Το μόνο ενδιαφέρον που είπε, κι αυτό ως δείγμα μεταμοντέρνου «σοσιαλιστικού» λόγου παρά ως νέα «άποψη»,είναι η αποστροφή «δεν έχω τίποτε εναντίον των πλουσίων»…Κατά τα άλλα έκανε αυτό που προιωνιζόταν εδώ και βδομάδες :

Να ερμηνεύσει την όποια επιτυχία των φίλιων συνδυασμών και των παρατρεχάμενών τους στις προσεχείς εκλογές ως επιχείρημα υπέρ του νέου πακέτου μέτρων

Να προαναγγείλει, στην αντίθετη περίπτωση, την ερμηνεία της εκλογικής αποτυχίας ως επιχειρήματος για νέες εκλογές, δεδομένης της σύγχυσης του αντίπαλου στρατοπέδου(ΝΔ) και των σχετικά νωπών «κατορθωμάτων» του τελευταίου στη διακυβέρνηση της χώρας.

Να προβεί σε προληπτικό κατευνασμό των μικρομεσαίων, ζητώντας ψήφο υπέρ των φίλιων αυτοδιοικητικών συνδυασμών υπό την απειλή της αποσταθεροποίησης που θα επιφέρουν οι πρόωρες εκλογές….

Αυτά, και έτερο ουδέν. Το «Άκου ανθρωπάκο» ήταν ο τίτλος ενός βιβλίου του ψυχαναλυτή Βίλχελμ Ράϊχ, ο οποίος απευθυνόταν στον φοβισμένο μικρομεσαίο φουκαρά χωρίς να μασάει τα λόγια του….Εχτές ο κ. Παπανδρέου απευθύνθηκε στον Έλληνα "ανθρωπάκο" με αρκετή κομψότητα : Έχοντας γενικά προτίμηση στο να τον «μαλώνει» πίσω από την πλάτη του, με το να τον εντάσσει στην έννοια της «διεφθαρμένης χώρας»….

E-BLOKO ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ…

Ουδέν ΔΝΤ αμιγές καλού. Σε κάποιες χώρες όπως η Αργεντινή , διήγειρε το πνεύμα αντίστασης των πολιτών, προκαλώντας μέχρι και διαφυγή Προέδρου με ελικόπτερο. Σε άλλες όπως η Ουγγαρία έφερε άνεμο υπερηφάνειας – ιδιαίτερα όταν ο Πρωθυπουργός πήγε να παρακολουθήσει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου στη Ν. Αφρική, αγνοώντας τους γραφειοκράτες που έρχονταν στη χώρα του για τη διενέργεια ελέγχων ….

Δυστυχώς οι δικές μας επιδόσεις δεν είναι λαμπρές και οι αντιδράσεις εναντίον της ΔΝΤοκρατίας είναι γενικά υποτονικές και εσωστρεφείς, με χρήση του αγχολυτικού φαρμάκου λεξοτανίλ, με τάσεις φυγής προς το εξωτερικό ή μερικές φορές και προς το υπερπέραν – όρα περίπτωση αυτοκτονιών…... Πολλές από τις συγκεντρώσεις που έγιναν το τελευταίο διάστημα ήταν μικρές και ανάξιες λόγου. Παρ’ όλα αυτά φαίνεται να περισσεύει ενέργεια για προσωπικές αντιδράσεις και για εκδηλώσεις αλληλεγγύης μέσω των καταναλωτικών αγορών. Ιδού λοιπόν ένας ηλεκτρονικός χώρος που μας προτείνει συνεργασίες και πρακτικές εναντίον της προσωπικής μας κρίσης αλλά και εναντίον της κρίσης που μαστίζει την ελληνική παραγωγή.

ΛΕΕΙ ΤΟ E-BLOKO (http://ebloko.gr )

«Επειδή　 η κρίση δεν αντιμετωπίζεται με λόγια και με θα, επειδή με δανεικά και τζάμπα χρήμα δεν παράγεται πραγματική ανάπτυξη, το ebloko.gr　 υλοποιεί μια μικρή αλλά ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΕΚΔΟΧΗ ΑΝΑΧΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΜΙΑ ΕΚΔΟΧΗ ΕΡΓΑΛΕΙΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ.　 Υλοποιεί ένα μοντέλο «μηχανισμού στήριξης» εκείνων που χρειάζονται στήριξη και ευνοεί τη δημιουργία πραγματικής ανάπτυξης.

Το ebloko είναι ηλεκτρονική λαϊκή αγορά που δίνει τη δυνατότητα στον καταναλωτή να προμηθευτεί τα προϊόντα Ελλήνων παραγωγών και κατασκευαστών ΣΕ ΤΙΜΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ, και μάλιστα να τα παραλάβει, αν θέλει, στην πόρτα του. Το ebloko είναι και κάτι πολύ περισσότερο: βήμα προβολής όχι μόνο των παραγωγών και των προϊόντων τους (δωρεάν) αλλά και της πολιτιστικής κληρονομιάς, του λαϊκού πολιτισμού και της φυσικής ομορφιάς του τόπου.

Στην περίπτωση των προϊόντων διατροφής το ebloko επιβεβαιώνει με τρόπο που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση ότι:
　 -Μια οικογένεια μπορεί να αγοράσει　 παραδοσιακά, γνήσια και άριστης ποιότητας ελληνικά προϊόντα　 δίνοντας τα ίδια χρήματα που ξοδεύει αγοράζοντας τα πιο φτηνά εισαγόμενα, που συνήθως είναι άγνωστης προέλευσης και αμφίβολης ποιότητας. 　
　 -Αν αγοράσει κανείς προϊόντα ίδιας ποιότητας με αυτά　 του «πακέτου ebloko» σε τρέχουσες τιμές λιανικής, θα πληρώσει τουλάχιστον διπλάσια χρήματα.
Είναι μύθος ότι οι Έλληνες παραγωγοί παράγουν ακριβά και αυτό αποδεικνύεται　 στην περίπτωση του «πακέτου ebloko», όπου, επειδή δεν παρεμβάλλεται προμήθεια μεταπωλητή,　　 ΟΛΑ τα χρήματα που πληρώνει ο καταναλωτής　 για τα προϊόντα που αγοράζει πηγαίνουν　 στον Έλληνα παραγωγό.

Το　 ebloko.gr δεν είναι αντίδραση.　 ΕΙΝΑΙ ΔΡΑΣΗ !


Εξ άλλου οι δημιουργοί αυτής της ενδιαφέρουσας προσπάθειας σημειώνουν, μέσα σε ένα πολύ αξιόλογο κείμενο, κάποιες ιδέες για το ΞΕΧΑΡΒΑΛΩΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ :

«Οι Έλληνες παραγωγοί (όσοι απέμειναν) είναι αφημένοι στην τύχη τους και η ελληνική παραγωγή είναι σχεδόν υπό διωγμό. Κατά ένα «περίεργο» τρόπο, ενώ ξοδεύτηκαν εκατομμύρια ευρώ σε επιδοτήσεις, αναδιαρθρώσεις, βιολογικές καλλιέργειες και άλλες δράσεις, ένα μεγάλο μέρος του κόσμου της αγροτικής παραγωγής δείχνει να πορεύεται στην τύχη, να καλλιεργεί κατά το δοκούν, να χρησιμοποιεί λιπάσματα και φυτοφάρμακα σχεδόν τυχαία και να διασώζεται　 μόνο από την　 εμπειρία και το φιλότιμό του.　Οι γεωπόνοι, για παράδειγμα,　　φαίνεται πως λειτουργούν περισσότερο σαν έμποροι φαρμάκων και λιπασμάτων,　 σαν φορείς σφραγίδων πιστοποίησης ή σαν εκτιμητές ζημιών και δευτερευόντως ως σύμβουλοι της αγροτικής παραγωγής.
Για ένα μεγάλο μέρος του αγροτικού κόσμου ό όρος «επιδότηση» φαίνεται να είναι μια λέξη περίπου μαγική. Είναι μια λέξη που σε κάποιες περιπτώσεις αναφέρεται με ενοχές και σε κάποιες άλλες με καμάρι, αφού συνειρμικά　 παραπέμπει σε πανωγραψίματα, μικρορουσφέτια, κουτοπονηριές και πολιτικά γραφεία. Είναι σε τελευταία ανάλυση ο όρος/ορισμός του εργαλείου που χρησιμοποιήθηκε συστηματικά για το ξεχαρβάλωμα της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας. Φαίνεται επίσης ότι η επί σειρά ετών καλοκουρδισμένη και χρυσοπληρωμένη εκστρατεία περί του «αγροτουρισμού» αποτέλεσε βασική συνιστώσα　 της ευρύτερης πολιτικής επιλογής για την ανάπτυξη της δήθεν μοντέρνας ελληνικής «βαριάς βιομηχανίας» (τουρισμού)　και χρησιμοποιήθηκε τεχνηέντως για τον αφελληνισμό της παραγωγής…….».

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου, κρίση και Πυρηνικά

----------------------------------------------------------------------------------------------

Βυθισμένοι μέσα στις συζητήσεις για την κρίση, για τις εκλογές και για τα ...τρία κακά της μοίρας μας, ξεχνάμε ότι η ζωή έξω απο το νοητικό μας γκέτο συνεχίζεται - το ίδιο και οι απειλές εναντίον της...Γι αυτό πολλοί από εμάς ενδεχομένως δεν σημείωσαν την Εβδομάδα του ΟΗΕ για τον Αφοπλισμό, 24-31 Οκτώβρη,όπως φυσικά και την Εκδήλωση-συζήτηση για τους παγκόσμιους εξοπλισμούς και την οικονομική κρίση, που θα γίνει σήμερα το απόγευμα στην οδό Σίνα και Βησσαρίωνος , στην αίθουσα της ΟΤΟΕ, ώρα 6μμ

Η εκδήλωση οργανώνεται από το Παρατηρητήριο Διεθνών Οργανισμών και Παγκοσμιοποίησης (ΠΑΔΟΠ), το Αντιπυρηνικό Παρατηρητήριο Μεσογείου (ΑΠΜ) και τους Έλληνες Γιατρούς κατά των Πυρηνικών (IPPNW/Ελληνικός κλάδος). Στην εκδήλωση, που θα συντονίσει ο"συνήθης" Πάνος Τριγάζης και θα χαιρετίσει η αντιπρόεδρος του ΑΠΜ Όλγα Αθαννίτη, ομιλητές θα είναι οι Χρ.Κόλλιας, πρόεδρος του Οικονομικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ο πανεπιστημιακός και συγγραφέας Κ.Γρίβας, ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Pittsburg Mike-Frank Epitropoulos και από το IPPNW η Μ.ΑΡΒΑΝΙΤΗ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ στην οποία ανήκει το παρακάτω πόνημα....

---------------------------------------------------------

Τα πυρηνικά όπλα και όλη η πυρηνική τεχνολογία αναπτύχθηκαν σε πλαίσια υψίστης ασφαλείας. Έτσι και η πυρηνική οικονομία παρέμεινε σε πλαίσια μυστικότητας, και μόνο μερικοί παλαιότεροι αριθμοί έχουν γίνει γνωστοί. Όταν συνειδητοποιήσουμε τα ποσά, που έχουν σπαταληθεί καταλαβαίνουμε γιατί οι κυβερνήσεις κρύβουν τα δεδομένα.

Οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες ανέρχονται στο 1,464 τρισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο, δηλαδή 122 δις το μήνα, 28 δις τη βδομάδα 4 δις την ημέρα, 167 εκατομμύρια την ώρα, 2,8 εκατομμύρια το λεπτό, 46.400 το δευτερόλεπτο.

Με αυτά τα χρήματα κάθε δευτερόλεπτο, η ανθρωπότητα θα μπορούσε να προσφέρει σε 1.860 παιδιά του τρίτου κόσμου, μόρφωση, τροφή, καθαρό νερό και περίθαλψη. Ή θα μπορούσαμε να προστατεύσουμε από την εκμετάλλευση 3,7 εκατομμύρια εκτάρια δάσους στον Αμαζόνιο. Ή θα μπορούσαμε να προσφέρουμε σε 372 οικογένειες την πρόσβαση σε καθαρό νερό για ένα ολόκληρο χρόνο γλιτώνοντάς τις από τις σχετικές ασθένειες.

Ας παίξουμε κάνοντας την αναγωγή σε λεπτό, ώρα, μήνα και χρόνο για να υπολογίσουμε τη σπαταλά η ανθρωπότητα στους εξοπλισμούς.

Αν και δεν έχουμε αρκετές πληροφορίες για τα ποσά που ξοδεύονται για τα πυρηνικά κάθε χώρας οι πιο αξιόπιστες μετρήσεις έρχονται από τις ΗΠΑ οι οποίες ξόδεψαν τουλάχιστον 52 δις στα πυρηνικά όπλα το 2008. Ξέρουμε επίσης ότι τα βρετανικά πυρηνικά υποβρύχια Τριντέντ στοιχίζουν περίπου 3,7 δισεκατομμύρια το χρόνο. Η Γαλλία ξόδεψε 2,7 δις κάθε έτος από το 2002-2008 για το πυρηνικό της πρόγραμμα. Αυτό σημαίνει ότι οι τρεις πυρηνικές δυνάμεις ξόδεψαν πάνω από 58 δις δολάρια το έτος για τα πυρηνικά τους όπλα. Σε αυτό το κόστος δεν συμπεριλαμβάνονται όσα ξόδεψαν η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, το Πακιστάν, το Ισραήλ ή η βόρεια Κορέα.

Γνωρίζουμε ακόμη ότι για την δημιουργία των πυρηνικών τους οπλοστασίων οι ΗΠΑ ξόδεψαν 5,5 τρις και η Γαλλία 1,5 τρις δολάρια. Σήμερα οι ΗΠΑ συνεχίζουν να ξοδεύουν ετήσια τουλάχιστον 35 δις για τη φύλαξη των αποθηκών, την έρευνα και την ανάπτυξη του πυρηνικού τους οπλοστασίου. Σε αυτό το κόστος δεν περιλαμβάνονται οι βλάβες στην υγεία και οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις, ούτε τα οικονομικά κόστη από την απώλεια ζωών ή εργατοωρών λόγω ασθένειας ή το αυξημένο κόστος στις δαπάνες περίθαλψης. Δεν συνυπολογίζεται και το κόστος συντήρησης και αποθήκευσης, το οποίο ανέρχεται στα 320 δις .

Η εμπειρία από την εφαρμογή των συνθηκών START I και INF έδειξαν ότι το κόστος της αποδιάρθρωσης των πυρηνικών είναι εξ ίσου υψηλό. Οι ΗΠΑ ξόδεψαν για την αποδόμηση των πυρηνικών τους στα πλαίσια των ανωτέρω συμφωνιών 31 δις, ενώ το κόστος καθαρισμού των περιοχών ανέρχεται σε επί πλέον 365 δις δολάρια. Η Ρωσία απειλούσε να σταματήσει το πρόγραμμα αφοπλισμού λόγω του υψηλού κόστους. Γιαυτό το λόγο οι ΗΠΑ τους κατέβαλε 10 δις για να εξασφαλίσει την φύλαξη του σχάσιμου υλικού και του υψηλά εμπλουτισμένου Ουρανίου από τις αποσυναρμολογημένες βόμβες.

Στην περίοδο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης αυτά τα ποσά κρίνονται παράλογα την ώρα που και οι ΗΠΑ εμφανίζουν οικονομικά προβλήματα. Εξοργίζουν όχι μόνο εμάς στην Ελλάδα, οι οποίοι σήμερα βιώνουμε την περιστολή μισθών και συντάξεων, την καλπάζουσα ανεργία και την συρρίκνωση κάθε κοινωνικής κατάκτησης, Αποτελεί ντροπή κυρίως για τον Τρίτο κόσμο. Κάθε χρόνο 25-30 εκατομμύρια παιδιά προσβάλλονται από Παρωτίτιδα. Από αυτά 164.000 πεθαίνουν λόγω των επιπλοκών της νόσου, ενώ πολύ περισσότερα επιβιώνουν με βαριές αναπηρίες, όπως τύφλωση, κώφωση και διανοητική υστέρηση. Σήμερα κανένα παιδί δεν επιτρέπεται να ασθενεί από Παρωτίτιδα. Υπάρχει ασφαλές εμβόλιο που κοστίζει ένα δολάριο ανά παιδί! Αυτό σημαίνει ότι 65 δις παιδιά θα μπορούσε να είχαν εμβολιασθεί για την Παρωτίτιδα από τα χρήματα που ξόδεψαν ΗΠΑ και Γαλλία το 2008 για τα πυρηνικά τους.

Το κόστος όμως θα πρέπει να συγκρίνεται με τα υπόλοιπα ποσά του προϋπολογισμού κάθε χώρας. Έτσι το 2008 οι ΗΠΑ ξόδεψαν 52 δις για τα πυρηνικά σε ολικό προϋπολογισμό 997 δις. Δηλαδή τα πυρηνικά στοίχισαν το 5,6% του ολικού ποσού, όταν την ίδια χρονιά το κόστος για την Παιδεία ανήλθε στο 6,5% και για την υγεία το 5,6%. θα πρέπει επίσης να υπενθυμίσουμε ότι για τις ΗΠΑ το ποσόν αυτό αποτελεί τμήμα των συνολικών στρατιωτικών δαπανών το οποίο το 2008 ανήλθε στο 50% των κρατικών εξόδων.

Αν βγαίνει κάτι καλό από την παγκόσμια οικονομική κρίση αυτό είναι η συρρίκνωση των πυρηνικών φιλοδοξιών. Ο πρόεδρος Ομπάμα εξ αρχής υποσχέθηκε την μείωση των πυρηνικών εξοπλισμών, όμως ταυτόχρονα, το 2008, ανακοίνωσε την πρώτη -μετά 30 χρόνια - επανέναρξη κατασκευής 7 νέων πυρηνικών αντιδραστήρων στις ΗΠΑ. Όμως στις 10-10-2010 ανακοινώθηκε επίσημα η αναστολή αυτού του προγράμματος «λόγω της οικονομικής κρίσης». Η Εξελον και οι τράπεζες χρηματοδότες απέσυραν το ενδιαφέρον τους για την επένδυση των τελευταίων 2 αντιδραστήρων στο Μέριλαντ. Είχε προηγηθεί το Σεπτέμβρη το ναυάγιο για τους προγραμματισμένους αντιδραστήρες στο Τέξας, το Μισούρι και τη Φλόριντα. Οι απαιτούμενες συνθήκες ασφάλειας εκτοξεύουν το κόστος κατασκευής πυρηνικού αντιδραστήρα σε απαγορευτικά ύψη, την ώρα που η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας έχει μειωθεί το 2009 στις ΗΠΑ κατά 4% λόγω γενικευμένης χρήσης φθηνότερου φυσικού αερίου.

Η ψαλίδα κλείνει υπέρ των ανανεώσιμων πηγών παγκόσμια, ενώ στην Ευρώπη μόλις ξεκινά η συζήτηση για τη διαχείριση των πυρηνικών αποβλήτων (25-30 τόνοι ετήσια ανά αντιδραστήρα) που παράγουν οι 195 σε λειτουργία πυρηνικοί αντιδραστήρες. Στις 7 Οκτωβρίου 2010 έγινε η σχετική συζήτηση για το «πυρηνικό σκάνδαλο» το οποίο θα επιβαρύνει με πρόσθετα κονδύλια την παραπαίουσα ευρωπαϊκή οικονομία. Στο μικρό γεωγραφικό χώρο της Ευρώπης πολλά πυρηνικά εργοστάσια ήδη έχουν γεράσει και ακόμη δεν υπάρχει τρόπος για την ασφαλή αποδόμησή τους. Το κόστος αποδόμησης κάθε πυρηνικού εργοστασίου ισούται με το κόστος κατασκευής του.

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι τα πυρηνικά εργοστάσια είναι ο προθάλαμος κατασκευής πυρηνικών όπλων. Αυτό αποδείχθηκε όχι μόνο στις περιπτώσεις της Ινδίας και του Πακιστάν αλλά είχε προηγηθεί στη Βραζιλία, την Αργεντινή και τη Λιβύη, ενώ σήμερα απειλείται στη Β. Κορέα και το Ιράν. Ας ελπίσουμε ότι τα πυρηνικά συμφέροντα θα εγκαταλείψουν και τις «αναπτυσσόμενες» χώρες, ειδικά στη γειτονιά μας, όπου με λιγότερο κόστος λόγω μειωμένων μέτρων ασφάλειας πουλούν τα αδιάθετα προϊόντα τους.

ΦΑΣΙΖΟΥΣΑ Η ΕΠΙΘΕΣΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Η επίθεση εναντίον του Αλέκου Αλαβάνου κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στον Άγιο Παντελεήμονα, όπως και η ανάλογη επίθεση εναντίον της Ελένης Πορτάλιου, είχαν αναμφίβολα φασίζοντα χαρακτήρα, ανεξάρτητα από το αν προέρχονταν από "συστηματικούς" φασίστες ή όχι. Οι πράξεις αυτές ξεπερνούν κάθε όριο θεμιτής αποδοκιμασίας και απορρίπτονται σαν μέσο πολιτικής πάλης, όμως η βαρύτητά τους πρέπει να κατανοηθεί και να αξιολογηθεί μέσα στα τοπικά και κοινωνικά πλαίσια.

Η επιλογή του Αγίου Παντελεήμονα ως χώρου κατοικίας και συνάντησης μεταναστών και προσφύγων, βρίσκεται οπωσδήποτε στη βάση του προβλήματος. Η αγανάκτηση κάποιων συμπολιτών μας για τη δημιουργηθείσα κατάσταση σε μια περιοχή υπερδομημένη, με πολλές ελλείψεις υποδομών και δυσλειτουργίες, δεν είναι "τεχνητή" ή "εισαγόμενη" από ακροδεξιές οργανώσεις,όσο κι αν αυτές επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τις διαμορφωμένες συνθήκες. Αντίθετα η συγκεκριμένη αγανάκτηση είναι "αυτοφυής" , ως αποτέλεσμα της τοπικής και υπερτοπικής αδυναμίας του ελληνικού κράτους να εγγυηθεί την ποιότητα ζωής μέσω της ευνομίας, της δημόσιας υγιεινής, της αντιμετώπισης της παραβατικότητας, του σεβασμού των δικαιωμάτων αλλά και της τήρησης των υποχρεώσεων εκ μέρους όλων των πολιτών.

Μέσα στο "περιβάλλον" του Μνημονίου, και ενώ οι δυνάμεις του ευρωπαϊκού κέντρου συνεχίζουν την πρακτική της τοκογλυφίας και της μη αντιμετώπισης των ελληνικών συνόρων ως συνόρων της ΕΕ, είναι επόμενο να αποδυναμώνονται οι πολιτικές για την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης και για την επίλυση του ζητήματος των προσφύγων.Το γεγονός αυτό εγκυμονεί νέες εντάσεις, ιδιαίτερα σε περιοχές κατοικημένες από φτωχά κοινωνικά στρώματα, που μπορούν να γίνουν de facto χώροι υποδοχής ξένων πολιτών.

Τα προβλήματα αυτά δεν μπορούν να επιλυθούν με "ηθικολογικούς αφορισμούς" και μάλιστα εκ του μακρόθεν. Αντίθετα απαιτούν επεμβάσεις "ήπιες", σεβασμό και ακρόαση της άλλης πλευράς, αποκλιμάκωση των εντάσεων και αποφυγή ακραίων χαρακτηρισμών......

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΧΙΖΑΣ

ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΣΤΟ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ "ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ -ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ"

　

　

　

　

　

　

VIVA MEXICO

.

Λένε ότι μια φωτογραφία αξίζει για 1000 λέξεις, όμως αυτή αξίζει για ένα εκατομμύριο και βάλε…Είναι μια φωτογραφία από τη Δημοκρατική Μεξικανική Επανάσταση, που έρχεται από την απόσταση ενός αιώνα. Μαυρόασπρη και για τούτο το λόγο δηλωτική της παλαιότητάς της, «στημένη» αλλά και αποκαλυπτική

Είναι η φωτογραφία που τραβήχθηκε από τον Αμερικανό John Reed, τον άνθρωπο που έζησε 4 μήνες κοντά στους Μεξικανούς αντάρτες και που στη συνέχεια, τον Νοέμβρη του 1917(ή Οκτώβρη κατά το νέο ημερολόγιο), έζησε την «Επανάσταση» των Μπολσεβίκων- αυτήν που αμφισβητήθηκε ως προς τον επαναστατικό της χαρακτήρα και θεωρήθηκε από ορισμένους(μεταξύ των οποίων και ο Περικλής Κοροβέσης) ως πραξικόπημα... Πάντως το βιβλίο του Reed για εκείνo τον Οκτώβρη, για τις « 10 ημέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο», γνώρισε μεγάλη επιτυχία και στη συνέχεια γυρίστηκε ταινία.

Αυτή η φωτογραφία δεν είναι από εκείνες που φεύγουν εύκολα από το μυαλό. Ο καθήμενος κύριος με τα παράσημα και το τσαμπουκαλίδικο στυλ θυμίζει κάτι λατινοαμερικανούς σατράπηδες που ευδοκίμησαν σε παλιά γουέστερν, η δε πλαισίωσή του από δυο κυρίες πάει κάτι να πει περί διαφθοράς, σαν κι εκείνη που τσάκιζε ο Γουϊλιαμ Χόλντεν στο «Άγρια συμμορία». Όμως οι κυρίες είναι μανδηλοφορούσες και σεμνές , ενώ οι παραπλεύρως παίδαροι υψώνουν τα σπαθιά τους σαν σημαίες – ως δείγμα ιδεολογικής ανάτασης. Τα σκυλιά μου φαίνονται μάλλον κυνηγόσκυλα – σιγά μην ήταν κανίς εσωτερικού χώρου ! Όσον αφορά τον «κοντό» της φωτογραφίας, κι αυτός δεν είναι αμελητέος καθώς κρατάει στην ανάταση ένα σύνθημα και διαθέτει μάλιστα και μουστάκι – αν και δυσκόλως διακρινόμενο….

Μια φωτογραφία που ανοίγει ένα βαθύ τούνελ στον διαρρεύσαντα αιώνα – σαν κι εκείνο που άνοιξαν στη Χιλή για να σώσουν τους μεταλλωρύχους. Ένα ηρωϊκό «αλλού», σε σχέση με την περίοδο της ελληνικής εξέγερσης για το Κιλελέρ – 6 Μαρτίου 1910, έλεγε στο «Μπάλο» ο Σαββόπουλος…

　

Το ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης»(Πειραιώς 206, Ταύρος) εορτάζει τα 100 χρόνια από τη Μεξικανική Επανάσταση με προβολές μερικών ταινιών που έγραψαν ιστορία πάνω στην ιστορία… Μεταξύ 18 και 24 Νοεμβρίου, θα παιχθούν ταινίες του Μεξικανικού κινηματογράφου αλλά και το «Βίβα Ζαπάτα» του Ηλία Καζάν, το «Ακατάβλητο Μεξικό» σε σκηνοθεσία του Πωλ Λεντούκ και άλλες. Το εισιτήριο αυτού του μικρού φεστιβάλ, που τελεί υπό την αιγίδα της Πρεσβείας του Μεξικού, θα είναι 5 ευρώ….

ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ANTE PORTAS ΓΥΘΕΙΟΥ

"Μετά την διέλευση εκ των εκλογών, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται", θα μπορούσε να πει κανείς, σε αντιστοιχία με το γνωστό "ταμειακό αξίωμα", που απευθύνεται σε όσους θέλουν να διεκδικήσουν την αναγνώριση λάθους μετά την απομάκρυνση από κάποιο ταμείο....Μετά τις εκλογές μπορεί κανείς να γεμίσει ένα τόπο με σκουπίδια, ξεχνώντας την σχολαστική καθαριότητα που είχε υποσχεθεί ή εφαρμόσει για μια ορισμένη περίοδο..Αλλά το να αποδέχεται την συνύπαρξη με ένα τέτοιο πρόβλημα προεκλογικά, με τα σκουπίδια να έχουν κατακλύσει την πόλη του Γυθείου και να είναι κυριολεκτικά ante portas των σπιτιών, ε, αυτό "δεν τρώγεται" με τίποτε....

Ο υποφαινόμενος είναι "αυτόπτης μάρτυρ" - που έλεγε ο Χάρυ Κλυν - της προ διμήνου τοιαύτης κατάστασης εν Γυθείω. Όμως πρόσφατα ο στρατηγός Αλευρομάγειρος έστειλε στο διαδίκτυο κάποιες φωτογραφίες προεκλογικές - κατά την διαβεβαίωσή του - που πιστοποιούν την αφόρητη σκουπιδοκρατία της πόλης.

Δεν μένει παρά η εφαρμογή του Μνημονίου στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και η απόσπαση των "περισσευούμενων" πόρων της τελευταίας...Τότε σίγουρα θα μαζευθούν τα σκουπίδια !