ΕΥΡΑΡΑΒΙΑ ΚΑΙ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Μπορεί ένας οπαδός του «σκέτου Νεοφιλελευθερισμού» και της ελεύθερης κίνησης εμπορευμάτων και ανθρώπων δια μέσου των συνόρων, να δηλώνει επιφυλάξεις μπροστά στη «συνάντηση» του « μουσουλμανικού» και του «χριστιανικού» στοιχείου στον ευρωπαϊκό χώρο ; Θεωρητικά όχι, όμως στη πράξη αυτό μπορεί να συμβαίνει, όταν ο ίδιος έμμεσα αναγνωρίζει ότι εκτός από την αγορά υπάρχει και η κοινωνία, με τα συγκεκριμένα ιστορικά χαρακτηριστικά της.

Θα έλεγα εγώ :H κοινωνία με τις συγκεκριμένες αξίες της, που δεν είναι μορφολογικές ή γεωγραφικές επιλογές αλλά επιλογές τρόπων ζωής, δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Από τον δικτυακό τόπο ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ αντιγράφω ένα τμήμα από άρθρο του Α.Ανδριανόπουλου, υπό τον τίτλο : «Η προοπτική της εξισλαμισμένης Ευρώπης»(4.8.2010)

«Το φάσμα μιάς αναδυόμενης Ευραραβίας δεν είναι πλέον εξωπραγματικό. Ηδη σε χώρες όπως η Δανία και η Ολλανδία και σε περιοχές της Βρετανίας και της Γερμανίας ο σεβασμός της όποιας αξιακής ευαισθησίας των μουσουλμάνων έχει υπερκεράσει παλιές ευρωπαϊκές αντιλήψεις κι αρχές. Σκίτσα που σατιρίζουν το Ισλάμ δεν μπορούν να δημοσιευθούν σε εφημερίδες, η μπούρκα αποτελεί είδος ενδυμασίας ενταγμένο στην καθημερινότητα των πολιτών ενώ νοοτροπίες ζωής όπως ο ακρωτηριασμός κοριτσιών, οι αντιλήψεις περί γάμου ανηλίκων και …η απαγόρευση της φανέλας της Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ (επειδή απεικονίζει ένα …διάβολο!!) έχουν αρχίσει να εμπεδώνονται στις κοινωνικές αξίες της καθημερινής ζωής»

Σημειώνω κι εγώ : Αυτά και πολλά ακόμη παραδείγματα, εκτός αλλά και εντός του ελλαδικού χώρου, πιστοποιούν ότι η λεγόμενη «πολυπολιτισμικότητα» δεν είναι ένα γενικό ιδεολογικό πασπαρτού αλλά μια έννοια προς διερεύνηση. Γιατί οι «διαφορετικοί» πολιτισμοί μπορεί να είναι σε κατάσταση σύγκρουσης και αντιπαλότητας.Γιατί ο Δυτικός ελευθεριακός πολιτισμός με τα δικαιώματα της γυναίκας , με την αντιαυταρχική σχέση των γενεών και την άρνηση του πατέρα-αφέντη, με την ερωτική ελευθερία, με την κατάφαση του σώματος και της γυμνότητας, με την άρνηση των εξ αποκαλύψεως αληθειών και την υποστήριξη της κριτικής παιδείας, δεν μπορεί να είναι ΣΥΜΒΙΩΤΙΚΟΣ με τον Ισλαμικό «πολιτισμό» της καταστολής της γυναικείας φύσης, της ερωτικής επιθυμίας, των δικαιωμάτων των νέων, του κριτικού και μη θεοκεντρικού λόγου.

Δεν είναι απλά και μόνο μια υπόθεση χρωμάτων, γραμμών, αισθητικής. Δεν είναι η σύγκρουση του μπαρόκ με το αρχιτεκτονικό ύφος του μιναρέ: Είναι μια βαθύτερη σύγκρουση δομών, που σε ανθρώπους της δικής μου της γενιάς προκαλεί δέος .Δέος από την άποψη ότι μπορεί να διακυβευθεί όλη αυτή η πορεία που διανύσαμε απομακρυνόμενοι – αργά αλλά σταθερά - από τις κοινωνίες της ερωτικής μιζέριας, της οικογενειακής βίας, της επιβολής του δογματικού και μεταφυσικού λόγου, των αστυνομευόμενων τεχνών.

Όχι, δε θέλουμε να γυρίσουμε πίσω, επειδή η Νέα Τάξη Πραγμάτων θέλει να «απελευθερώσει» τις αγορές, επειδή αδιαφορεί μπροστά στα εκρηκτικά κοινωνικά μείγματα που δημιουργούνται από την ανεξέλεγκτη μετανάστευση …..