ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Αυτή η υπόθεση με τις επιθετικές ενέργειες εναντίον της ελευθερίας της έκφρασης από τους Ισλαμιστές, κάθε άλλο παρά δείχνει σημεία ύφεσης. Έτσι πρόσφατα (19.5.2010) έγινε γνωστό ότι το Ανώτατο Δικαστήριο του Πακιστάν διέταξε τους παρόχους διαδικτυακής πρόσβασης να μπλοκάρουν προσωρινά το Facebook, επειδή φιλοξενεί ένα «βλάσφημο» διαγωνισμό για γελοιογραφίες του Μωάμεθ. Όπως είναι γνωστό, οι Μωαμεθανοί αποκλείουν την καθ’ οιονδήποτε τρόπο απεικόνιση της μορφής του Μωάμεθ, γι αυτό εξ άλλου αντέδρασαν βίαια στις Δανέζικες γελοιογραφίες του προφήτη το 2005.

Η υπόθεση όμως φαίνεται ότι «τσίγκλισε» διάφορους δημιουργούς σκίτσων και καλλιτέχνες, που υπεραμύνονταν της ελευθερίας της έκφρασης, προκαλώντας ταυτόχρονα την αντίδραση και της άλλης πλευράς. Έτσι στις αρχές Μαϊου εκδηλώθηκε δολοφονική επίθεση εναντίον του Δανού Κουρτ Βέστεργκορντ, που είχε απεικονίσει τον προφήτη Μωάμεθ με μια βόμβα στο τουρμπάνι του στην εφημερίδα 'Ζίλαντς-Πόστεν', τον Σεπτέμβριο του 2005.. Η γελοιογραφία του Βέστεργκορντ, μαζί με άλλες 11, προκάλεσαν την οργή των μουσουλμάνων και στις αρχές του 2006 ξέσπασαν βίαιες διαδηλώσεις σε πολλές χώρες. Και κατά τα φαινόμενα η μουσουλμανική οργή δεν κόπασε, καθώς ένας Σομαλός οπλισμένος με τσεκούρι και μαχαίρι (in.gr, 15.5.2010)εισέβαλε στο σπίτι του Βέστεργκορντ, στη δυτική Δανία, αλλά συνελήφθη από αστυνομικούς.

Το 2006, η υπόθεση των Δανέζικων σκίτσων, προκάλεσε διχασμό ανάμεσα σε κύκλους του ριζοσπαστικού, αριστερού, οικολογικού και ελευθεριακού χώρου. Από τη μια πλευρά ήταν αυτοί που διέβλεπαν στα σκίτσα μια προσπάθεια ταπείνωσης των τριτοκοσμικών και αντιιμπεριαλιστικών χωρών και δυνάμεων – γι αυτό και στέκονταν επικριτικά απέναντι στο δικαίωμα της έκφρασης. Τα σκίτσα υπονόμευαν το διεθνές απελευθερωτικό μέτωπο, που σφυρηλατούσαν κάποιοι με την προσέγγιση των μεταναστών ! Από την άλλη πλευρά ήταν όσοι υποστήριζαν τον «γονιδιακό» χαρακτήρα του δικαιώματος της έκφρασης μέσα στα πλαίσια οποιουδήποτε απελευθερωτικού και δημοκρατικού προτάγματος. Επικαλούμενοι κάποτε –κάποτε την ιστορική εμπειρία της Αριστεράς : Όπου ο περιορισμός της ελευθερίας της έκφρασης ανάλογα με τις ανάγκες της συγκυρίας και τις απαιτήσεις της «ταξικής πάλης», οδήγησε στον ρελατιβισμό και ευτελισμό του δικαιώματος – με τελική κατάληξη τα ανελεύθερα καθεστώτα του «υπαρκτού»...

Η υπόθεση του παζαρέματος δικαιωμάτων και ελευθεριών εν όψει τρεχόντων πολιτικών στοχεύσεων – κοντολογής ο «προοδευτικός οπορτουνισμός» που μεταθέτει για το μέλλον την ιδανική πολιτική συμπεριφορά – θα είναι διαρκώς μπροστά μας, ενόσω συνεχίζονται οι τριβές και συγκρουσιακές σχέσεις που διαμορφώνονται από τις μεταναστευτικές ροές προς τη Δύση. Το παλιό αίτημα της ειρηνικής συνύπαρξης μεταφέρεται στο εσωτερικό των χωρών, αν και οι δυσκολίες που συνεπάγεται αυτή η συνύπαρξη ελάχιστα αναγνωρίζονται από τους κυβερνητικούς παράγοντες αλλά και από τους «άλλους». Ποιούς «άλλους» ; Αυτούς στους οποίους αναφερόμασταν στην ανάρτηση της 10.1.2010 («Μίξερ ή Όσμωση;»)

«..... Πολλοί φαντασιώνουν ότι η συνεύρεση των λαών σε έναν γεωγραφικό χώρο θα άρει τις διαφορές μεταξύ τους και θα οδηγήσει «τελικά» στο μεγάλο, ενιαίο και απελευθερωτικό μέτωπο των «καλών» εναντίον των «κακών». Οι ίδιοι υποβαθμίζουν τα μεταξύ των λαών σημεία τριβής, τις εκατέρωθεν ιδεολογικές, θρησκευτικές και πολιτιστικές στάσεις , που αποτέλεσαν συνεκτική ύλη διαφορετικών κοινωνικοοικονομικών σχηματισμών και οδήγησαν σε πολέμους . Θεωρούν ως συμβιώσιμες τις απόψεις ενός Μουσουλμάνου υπέρ της πολυγαμίας με αυτές ενός μονογαμικού Χριστιανού, την αποδοχή του σώματος από ορισμένες ανατολικές κουλτούρες και τον πουριτανισμό από άλλες. Θεωρούν ότι η «κουλτούρα» της πατρικής εξουσίας, της ανδροκρατίας, της «ομοφοβίας», της δογματικής «παιδείας εξ αποκαλύψεως», της γεροντοκρατίας, της μεταφυσικής, μπορεί να συμβιώνει ειρηνικά με τη «κουλτούρα» της αντιαυταρχικής εκπαίδευσης,του ελεύθερου ερωτισμού, της ισότητας των φύλων και των γενεών, του άνευ όρων και ορίων κριτικού πνεύματος»