ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΥΠΟΤΡΟΠΗ ΧΩΡΑ

Η Ιστορία είναι σώρευση, αξιολόγηση και οργάνωση της συλλογικής μνήμης. Η Ιστορία δεν γίνεται χάριν της ιστορίας, αλλά για την δημιουργική αξιοποίηση αυτής της μνήμης από τα δρώντα υποκείμενα, όμως ακόμη και η υπέρβαση της μνήμης μπορεί να παίζει δημιουργικό ρόλο. Και τούτο γιατί στην ιστορία υπάρχει και η παραγραφή, ως δυνατότητα συγγνώμης και παράκαμψης κάποιων τραυματισμών, από εκείνο ακριβώς το μέρος που τραυματίσθηκε. . Όπως ακριβώς στο «ιδιωτικό δίκαιο» ένα αδίκημα παραγράφεται μετά από ορισμένο χρόνο, έτσι και στο χώρο των συλλογικοτήτων (λαών, κρατών ) μπορεί να νοηθεί η αντικειμενική παραγραφή μιας αδικοπραγίας , μετά από ικανό χρόνο. Διαφορετικά η ιστορία θα ήταν ένας ατέλειωτος ρεβανσισμός .

Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν κράτη που δεν θέλουν να βοηθήσουν τις διαδικασίες παραγραφής, που θέλουν να χρησιμοποιήσουν την ενεστώσα δύναμή τους για να σιγήσουν και να κατεδαφίσουν τελικά τη μνήμη - επομένως την ίδια την ιστορία. Και τέτοιο κράτος είναι η Τουρκία.

Η σύγχρονη Τουρκία θα μπορούσε να αποστασιοποιηθεί πολιτικά από τον Οθωμανισμό της δεύτερης δεκαετίας του 20ου αιώνα . Ή θα μπορούσε να αναλάβει τις κληρονομημένες ευθύνες της , να ζητήσει συγγνώμη και να υπογραμμίσει την διαφορετικότητα και την απόστασή της από τον παλιό της εαυτό, να διεκδικήσει πάνω σε αυτή τη βάση μια νέα περίοδο σχέσεων με την Αρμενία και τους γειτονικούς λαούς. Ή αντίθετα, εάν θεωρούσε τον εαυτό της συκοφαντημένο, θα μπορούσε να διεκδικήσει μια διεθνή διαδικασία αναψηλάφισης και επανεξέτασης του ζητήματος της γενοκτονίας....

Η σκληρή, διπλωματική και πολιτική αντίδρασή της στο συμπέρασμα της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων (υπέρ της γενοκτονίας, 23 έναντι 22 ψήφων), δεν δείχνει απλή «εθνική ευθιξία», αλλά ταύτιση με το αυτοκρατορικό της παρελθόν . Η δε συμπεριφορά της Κλίντον και άλλων αμερικανών παραγόντων, δείχνει την ανταγωνιστική σχέση ρεάλ πολιτικής και ιστορικής αλήθειας.

Η Τουρκία δεν είναι μια κοινή «κακοποιός χώρα» - σύμφωνα με έναν παλιό χαρακτηρισμό του Θεόδωρου Πάγκαλου. Δεν είναι απλώς αυτή που μετά την περίπτωση των Αρμενίων «υποτροπίασε» εναντίον των Ποντίων, των Κωνσταντινουπολιτών, των Κυπρίων, των Ιμβρίων , των Κούρδων κλπ.
Όχι, είναι μια χώρα διατεθειμένη να υποτροπιάσει και τώρα.