Στον μεσοπόλεμο, στην περίοδο του ισπανικού εμφυλίου , όταν οι φασίστες δολοφονούσαν τον ποιητή Λόρκα , ο πολυκαλλιτέχνης Νίκος Εγγονόπουλος διαβεβαίωνε ότι «η τέχνη και η ποίηση δεν μας βοηθούν να ζήσουμε» και κατέληγε σε έναν στίχο που έγινε διάσημος και για πολλά χρόνια επανέρχονταν με διάφορες αφορμές στον δημόσιο λόγο : «Είθισται να δολοφονούν τους ποιητάς»*.....
Στην μεταμοντέρνα εποχή της μιντιοκρατίας και της κατασκευής πολιτικών σχηματισμών με μπερλουσκονικές μεθόδους, η αποσιώπηση , η υπερπροβολή, η κατασκευή εικόνων και η παραπλάνηση , γίνονται στοιχεία μιας νέου τύπου «σφαγής δια του βάμβακος», που υποκαθιστά τις παραδοσιακές μορφές επιβολής της εξουσίας. Ποιητές και άλλοι καλλιτέχνες παραμυθιάζονται, εκτίθενται, πηγαινοέρχονται μεταξύ συμβιβασμού και υποχρεωτικής αποστράτευσης, μεταξύ ανοχής και περιθωριοποίησης. Την ίδια στιγμή ο γραφειοκράτης, ο δημοσιοσχεσίτης , ο «πολιτευτάκιας» - που θα μπορούσε να πει ο Σαββόπουλος – συνεχίζει να ελίσσεται, να μπουρδουκλώνει πάντες τους επιδεκτικούς μπουρδουκλώματος και να θορυβεί επιτιθέμενος, εκεί που θα έπρεπε να απολογείται.....
Παρακολουθώ την υπόθεση του ποιητή Νάνου Βαλαωρίτη εδώ και μερικές ημέρες χάρη σε ορισμένες προσωπικές επαφές αλλά και εξ αιτίας των πρόσφατων δηλώσεων και αντιδηλώσεων, σχετικά με τους Οικολόγους Πράσινους και την πραγματική υποστήριξη του ποιητή (κατά ένα Χ%....) στον ΣΥΡΙΖΑ.Ο Βαλαωρίτης εν τέλει δηλώνει μέλος των ΟΠ – πράγμα που κάνει υπερήφανα κάποια στελέχη των τελευταίων και από πρώτη όψη σηματοδοτεί μια νίκη στο παιχνίδι με την εφημερίδα ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Ταυτόχρονα όμως διαβάζω τα όσα καταμαρτυρεί ο σεβάσμιος ποιητής σε σχετική συνέντευξή του, που κάνουν «Πύρρεια» τη νίκη των ΟΠ :
. «Στην αρχή, λοιπόν, τα πράγματα πήγαιναν καλά, ώσπου έμαθα ότι ο Τρεμόπουλος είπε να το βουλώσω και να μην μιλάω δημόσια εγώ, παρά μόνο αυτός. Και όπως είδα κατόπιν, ήθελε να με ελέγξει τι θα πω για τον πολιτισμό, εάν είμαι κατατοπισμένος για τη θέση των Οικολόγων Πράσινων κ.λπ. Προσπαθούσε να πει ότι αν δεν ήταν η ακτιβίστρια από τις Βρυξέλλες(σημ. η Βούλα Τσέτση) , η επιλογή (σημ. Στη πρώτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας των ΟΠ το 2007) θα ήταν ανάμεσα σε μένα και σε μια ανόητη παρουσιάστρια των καναλιών. Προσπάθησε, δηλαδή, να με γελοιοποιήσει»
Ο Νάνος Βαλαωρίτης θα μπορούσε να θυμίζει τον χαρακτήρα ενός άλλου ποιήματος του Εγγονόπουλου, για τον Υδραίο Στρατηγό και για κάποια άστοχη εκστρατεία του στη Λάρισσα – σε ένα πεδίο δηλαδή άσχετο και ανοίκειο για τον ίδιο. Όμως επίσης θα μπορούσε να θυμίζει και τον ομοιοπαθητικό κύριο Βυθούλκα, κάτοχο του εναλλακτικού βραβείου Νόμπελ και επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου των ΟΠ το 2004, που αποχώρησε πρόσφατα από αυτό το σχήμα διαμαρτυρόμενος για τις θέσεις του Τρεμόπουλου : Να τον θυμίζει όχι για άλλο λόγο, αλλά διότι ο ποιητής κατέφυγε στη μέθοδο της ομοιοπαθητικής (!) για να θεραπεύσει τη σχέση του με την οικολογία......
.
* «Νέα περί του θανάτου του Ισπανού ποιητού Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα κλπ», http://www.snhell.gr/sounds/Apaggelies/a01.mp3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου