Κουλτούρα πολέμου...

 

του Άντη Ροδίτη

ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ένας πανεπιστημιακός κατηγόρησε την Υπερδύναμη ότι διακατέχεται από μια "κουλτούρα πολέμου" και γι' αυτό ξοδεύει τρισεκατομμύρια δολάρια. Μία πολύ επικίνδυνη πολιτική, μας πληροφόρησε, προσθέτοντας ότι ακόμα πιο επικίνδυνο είναι πως πολλοί αντιμετωπίζουν αυτό το γεγονός ως φυσικό φαινόμενο!

Μα δεν είναι φυσικό φαινόμενο; Δεν έχει διαβάσει, δεν έχει τουλάχιστο "ακούσει" αυτός ο διακεκριμένος (και ως ποιητής μάλιστα) πανεπιστημιακός τη ρήση του Ηράκλειτου που δεν έπαψε ποτέ να ισχύει, ότι "πατήρ πάντων πόλεμος"; Δεν ξέρει από την Ιστορία, από την καθημερινή πραγματικότητα, από την ανθρωπολογία και τη φιλοσοφία ότι ο ΠΟΛΕΜΟΣ είναι η ακατάπαυστη πραγματικότητα, ο "πάντων βασιλεύς, που τους μεν Θεούς έδειξε, τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε, τους δε ελευθέρους";;

Δεν υπάρχει τίποτε πιο ΦΥΣΙΚΟ στο ανθρώπινο είδος από την προετοιμασία και τη διεξαγωγή του πολέμου. Ένας πολιτισμός δεν πρόκειται να μείνει εκτεθειμένος στις ορέξεις κανενός άλλου που αναπτύσεται και γίνεται ισχυρότερος. Όλοι θέλουν να είναι ισχυροί και ισχυρότεροι των άλλων για να μην κινδυνεύει ο ένας από τον άλλο, και ο καθένας κάνει ακριβώς το μέγιστο που μπορεί, ό,τι του επιτρέπει η οικονομία του. Μέχρι του σημείου και της διεξαγωγής "προληπτικών" πολέμων. Το θέμα είναι πως εκείνοι που κατόρθωσαν -κυρίως λόγω των δικών τους αδυναμιών- να μείνουν αδύνατοι και ευάλωτοι, παριστάνουν τους "φωτισμένους" υπερασπιστές της ειρήνης ενώ δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από το γεγονός ότι απλώς θα ήθελαν άλλους να είναι ισχυρότεροι από τους παρόντες, πιστεύοντας ότι οι "άλλοι" δεν θα τους συμπεριφέρονταν ως δούλους!

Όμως το μόνο πιστευτό κήρυγμα και πρότυπο ειρήνης βρίσκεται στην Πίστη στον άνθρωπο-Θεό της Ειρήνης, τον Ιησού Χριστό, υπέρ του οποίου δεν είδα ακόμα δικό μας πανεπιστημιακό να επιχειρηματολογεί! Αντίθετα βγαίνουν μόνο να υπερασπιστούν όποιον ανενδοίαστα κάμνει φασαρία γύρω από τον εαυτό του ζωγραφίζοντας τον Ιησού ως ψευδοεπαναστάτη των γηπέδων και αντικαθεστωτικό τού σφυροδρέπανου που έχει υπόψη του ένα... καλύτερο καθεστώς!

Με κάθε αποφασιστικότητα και ταπεινοφροσύνη συνιστώ το βιβλίο "Δεν έχουν τον Θεό τους", που δοκιμάζει με πλήρη συναίσθηση ευθύνης ν' αγγίξει εις βάθος το πρόβλημά μας ψάχνοντας το σημείο της πιθανής "λύσης" τους.