του Λεωνίδα Κουμάκη
Τον τελευταίο καιρό
παρακολουθώ πολιτικούς, δημοσιογράφους, αναλυτές και στρατευμένους καθοδηγητές
της κοινής γνώμης να διαβεβαιώνουν πως σίγουρα υπάρχουν "αμοιβαία
αποδεκτές λύσεις στα ελληνοτουρκικά", πως (τάχα) "οι διαφωνίες στο
Αιγαίο αποτελούν διαφορετικές ερμηνείες των Διεθνών Συνθηκών και τον τρόπο
εφαρμογής των Συνθηκών", πως (τάχα) "Αν δεν διαπραγματευτούμε θα πάμε
σε πόλεμο"¨, πως (τάχα) "Η ειρήνη ακόμα και με υποχωρήσεις, είναι
προτιμότερη από τον πόλεμο", πως "Σε μια διαπραγμάτευση πάντα υπάρχει
συμβιβασμός", πως (τάχα) "Δεν μπορείς να καταλήξεις σε μια συζήτηση
με βάση τις αρχικές μαξιμαλιστικές θέσεις σου", πως (τάχα) η Τουρκία σαν
παράκτια χώρα έχει δικαιώματα στο Αιγαίο τα οποία είμαστε υποχρεωμένοι να
σεβαστούμε" και πολλά άλλα "αθώα", "αφελή" αλλά και
έντονα παραπλανητικά. Πουθενά δεν υπάρχει καμιά νύξη για το τι γίνεται στην
περίπτωση που οι δήθεν μαξιμαλιστικές θέσεις σου απλά αποτελούν απαίτηση
εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου. Πουθενά δεν αναφέρεται ότι κάθε
"συμβιβασμός" σημαίνει συνθηκολόγηση γιατί απλούστατα, κάθε
συμβιβασμός σε βάρος των "μαξιμαλιστικών" αλλά 100% σύμφωνων με το
Διεθνές Δίκαιο θέσεων σου, αποτελεί συνθηκολόγηση χωρίς ντουφεκιά! Έχουμε
λοιπόν και λέμε:
Η Ελλάδα ποτέ δεν
αρνήθηκε τα όποια τουρκικά δικαιώματα στο Αιγαίο σαν παράκτια χώρα, σύμφωνα με
το Διεθνές Δίκαιο. Αρνήθηκε την αυθαίρετη και μονομερή τουρκική προσπάθεια
οριοθέτησης κατά το δοκούν, ήδη από τον Νοέμβριο του 1973, υφαλοκριπίδας στο
Αιγαίο κάτι που "συζητάμε" εδώ και 50 χρόνια. Τι περισσότερο θα μας
προσφέρουν νέες συζητήσεις με ένα πιστόλι στον κρόταφο;
Η Τουρκία δεν
εξήγγειλε εδώ και 30 χρόνια "casus belli" αν η Ελλάδα ασκήσει διεθνώς
αναγνωρισμένα δικαιώματα της;
Η Τουρκία δεν απαιτεί αποστρατικοποίηση ελληνικών νησιών του Αιγαίου, έχοντας συγκεντρώσει ακριβώς απέναντί τους την 4η Στρατιά Σμύρνης, με τον μεγαλύτερο αποβατικό στόλο της Ευρώπης;
Η Τουρκία δεν απαιτεί
νομιμοποίηση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο (δήθεν σαν εγγυήτρια δύναμη,
δήθεν για να προστατέψει το 18% του Κυπριακού πληθυσμού) ζητώντας ένα πλήρως
ελεγχόμενο, τουρκικό "κράτος" στο 40% των εδαφών της Κυπριακής
Δημοκρατίας;
Η Τουρκία δεν
χαράσσει κατά το δοκούν επί χάρτου θαλάσσια σύνορα με την "γαλάζια
πατρίδα" διαγράφοντας μονομερώς ελληνικά και κυπριακά κυριαρχικά
δικαιώματα;
Η Ελλάδα δεν
κυριαρχεί στο Αιγαίο ως παράκτια χώρα απέναντι στην Τουρκία της οποίας ο
εδαφικός όγκος δεν έχει καμιά απολύτως σημασία σύμφωνα με πάγια νομολογία των
Διεθνών Δικαστηρίων;
Τι θα συζητήσουμε
λοιπόν με την Τουρκία; Εκείνο που έχουμε υποχρέωση να συζητήσουμε σύμφωνα με το
διεθνές δίκαιο (Οριοθέτηση ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδας) το "συζητάμε" 50 χρόνια
χωρίς κανένα αποτέλεσμα εξ αιτίας των συνεχών, μονομερών φαντασιώσεων της
Τουρκίας που συνεχώς ανενεώνονται.
168 κράτη του κόσμου
έχουν υπογράψει την Σύμβαση του 1982 για το δίκαιο της θάλασσας η οποία
αποτελεί πλέον εθιμικό δίκαιο και είναι υποχρεωτικό ακόμα και για τις ελάχιστες
χώρες που ΔΕΝ την έχουν υπογράψει όπως η Τουρκία.
Ας προσέξουν λοιπόν
πάρα πολύ οι πολιτικοί που θα συζητήσουν με τον "Απατεώνα Δικτάτορα"
της γειτονικής χώρας και με τους διάφορους καμικάζι της αυλής του, μην
στιγματιστούν κι αυτοί όπως ο Αλέξης Τσίπρας και ο Νίκος Κοτζιάς που υπέγραψαν
την "συμφωνία των Πρεσπών" ερήμην ενός ολόκληρου λαού προσβάλλοντας
βάναυσα την ιστορία του.
Κάθε απόπειρα
εφαρμογής ανάλογων "λύσεων" προς ανατολάς ερήμην του Ελληνικού λαού,
με την ψεύτικη δικαιολογία πως (τάχα) "Βρέθηκαν λογικές λύσεις, αμοιβαία
αποδεκτές, με “θετικό άθροισμα” και για τις δύο πλευρές", είναι βέβαιο πως
θα εγγράψει και αυτούς στις πιο μελανές σελίδες της σύγχρονης Ελληνικής
ιστορίας. Η τουρκική στρατηγική του "Απατεώνα Δικτάτορα" και των
υποτακτικών του, θυμίζει άριστη γνώση του βιβλίου του Κινέζου στρατηγού και
συγγραφέα Σουν Τσου "Η τέχνη του πολέμου", με την επιδίωξη να
πετύχει, με διαρκή και θρασύτατη απειλή πολέμου, μια μεγάλη νίκη στα χαρτιά,
χωρίς να βγάλει ούτε το σπαθί από την θήκη του! Οι Έλληνες πολιτικοί που
δηλώνουν "Δεν είμαστε αφελείς", καλούνται επειγόντως να το αποδείξουν
στην πράξη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου