ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΑ!

 

του Άντη Ροδίτη

 

Ο δημοσιογράφος Παύλος Κ. Παύλου έγραψε στον "Φιλελεύθερο" πολύ ωραία λόγια για τον Κυριάκο Χαραλαμπίδη, τα κοινοποίησε κι αλλού και μπορείτε να τα διαβάσετε κι εσείς εδώ:

https://www.philenews.com/.../timi-ston-kiriako.../

 

Από τη δική μου πλευρά δεν αμφισβητώ την ωραιότητα των λόγων για τον και από τον Χαραλαμπίδη, αλλά έχω να προσθέσω άλλα:

Το 1972, όταν ο Μόντης (Κώστας Μόντης, ποιητής) έγραφε στη "Μητέρα" πως ο ίδιος βρισκόταν μέσα σ' ένα "καζάνι κοχλαστή πίσσα" απ’ όπου προσπαθούσε να βγάλει έξω το χέρι να γράψει για την κατάσταση, ο Χαραλαμίδης την ίδια στιγμή έγραφε κι εξυμνούσε Εκείνον που κρατούσε το καζάνι αναμμένο.

 

Το "καζάνι", στο οποίο είχε μετατραπεί η Κύπρος τότε, δεν ήταν άλλο από την εγκληματική πορεία εχθρότητας και μίσους εναντίον της Ελλάδας από την Κύπρο, που ακολούθησε ο ήρωας του Χαραλαμπίδη "Ριμάκο" ή Μακάριος όταν αποφάσισε ότι το όραμα της Ένωσης έπρεπε ν' ακυρωθεί και ν' αντικατασταθεί από οράματα για "αλλαγή του κόσμου" ώστε να γίνει, τάχα, ένας ειρηνικός κόσμος κι άρα ανώδυνα να γίνει και η Ένωση Κύπρου-Ελλάδας!!

Η εφαρμογή του νέου "σχεδίου" είχε αρχίσει μα ξυλοδαρμούς κι εξευτελισμούς σε βάρος του ελληνικού στρατού που ήρθε εδώ για τη διευκόλυνση της Ένωσης.

Ήδη ο Διευθυντής του Παγκυπρίου Γυμνασίου, μετέπειτα υπουργός της Παιδείας, Φρίξος Πετρίδης, καλούσε (εφημερίδα «Ελευθερία» 5.1.1963 σ. 5-6) τη νεολαία της ΕΟΚΑ, την αρετή και την τόλμη που επέδειξε στον αγώνα για την Ένωση με την Ελλάδα να την επιδείξει ξανά αφήνοντας, όμως, τώρα πίσω τους οι νέοι αυτή τη φορά την Ελλάδα, μέχρι που να μπορέσει εκείνη ν' ακολουθήσει την Κύπρο, αφού η τελευταία προηγείτο της Ελλάδος στα... οικονομικά!!

 

Μετά την εκδίωξη του ελληνικού στρατού με τη σύμπραξη της χούντας, που κανείς μέχρι στιγμής δεν εξετάζει την άνοδό της ως αποτέλεσμα της "σοβιετικής" πορείας προς την "ειρήνη" που ακολουθούσε η Κύπρος, το "καζάνι" υποδαυλίστηκε ακόμα περισσότερο με τις στημένες εκλογές του 1968 που έδωσαν στον εδώ ανεξέλεγκτο μονοκράτορα Μακάριο-"Ριμάκο"... 96,26%.

Τότε ήταν που ο Μόντης μίλησε ευθέως στον ίδιο τον Χαραλαμπίδη για το κλίμα κόλασης μέσα στο οποίο "ζούσε" η πατρίδα μας. Ο Χαραλαμπίδης "συμφώνησε" και συνέχισε να υποδαυλίζει τα καζάνια. ΄Εγραψε μάλιστα και άρθρα υπέρ του διαχωρισμού της Ελλάδας και της Κύπρου ("Κυπροσυλλαβίζοντας", περιοδικό ΑΝΤΙ, τεύχος 236, 1983), που θύμιζαν έντονα τις προσπάθειες αφελληνισμού της Κύπρου που έκαναν οι Άγγλοι προωθώντας την ιδέα των Ετεοκυπρίων, ότι δηλαδή η καταγωγή των Κυπρίων ήταν ό,τι άλλο εκτός από ελληνική. Ο Χαραλαμπίδης κάλυψε την ομοιότητα των ιδεών του με τις αγγλικές με χειρότερο εφεύρημα, ότι οι σημερινοί Κύπριοι ήταν μια χαρά και καλύτεροι "Έλληνες" από τους εν Ελλάδι γεννηθέντες.

 

Σε ερώτησή μου εκείνη την εποχή γιατί παρέλειψε το όνομά μου από τη λίστα των νέων λογοτεχνών της Κύπρου σε σχετική παρουσίαση που δημοσιεύτηκε στην Ελλάδα στο περιοδικό «Η Λέξη», απάντησε με πάσα ειλικρίνεια: "Μα αφού διαφωνούμε πολιτικά, Άντη"!! Πέρα από το γεγονός ότι η για "πολιτικούς λόγους" απόρριψη μιας λογοτεχνίας αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό φασιστικών καθεστώτων, ΠΟΙΑ ήταν η διαφωνία μας; Ότι εγώ παρέμεινα πιστός στους στόχους του αληθινού αγώνα της Κύπρου κι ο Κυριάκος πήγε με εκείνους που ήθελαν "ν' αλλάξουν τον κόσμο" σε... σοβιετικό-ειρηνικό;; Ότι εγώ βρισκόμουν αναγκαστικά στην πλευρά μιας χούντας, που ποτέ δεν πήρε 96,26%, ενώ ο Κυριάκος υποστήριζε με τη θέλησή του μια μονοκρατορία που δεν την αρκούσε το 96,26% κι ήταν, μάλιστα, πολύ περήφανος γι' αυτό;

 

Αναφέρθηκε ο Κυριάκος στην ομιλία του στην ανακήρυξή του σε Επίτιμο Διδάκτορα από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου , στον Ηράκλειτο και στο απόφθεγμά του "παιδός η Βασιλείη", για να εξηγήσει γιατί γράφει τελικά και ποιήματα για τα παιδιά! Μόνο που η σοφότερη, διαχρονικά έγκυρη ρήση του Ηράκλειτου, που ισχύει ατράνταχτη μέχρι αυτή τη στιγμή, είναι: "πόλεμος πατήρ πάντων"! Αυτός, ο πόλεμος, δημιουργεί και αλλάζει τον κόσμο όπως τον ξέρουμε, μετατρέποντας τους ανθρώπους, άλλους σε ελεύθερους και άλλους σε δούλους. Ο πόλεμος που επέλεξε να διεξαγάγει ο ίδιος ο Κυριάκος εναντίον του αρχικού σκοπού του αγώνα της Κύπρου, τασσόμενος προσωπολατρικά στο πλευρό ενός αυταρχικού και ανερμάτιστου, εγωπαθούς "ηγέτη" που έπαιζε την τύχη του λαού του σε παιγνίδια με γκρεμούς (εξομολόγηση στην Οριάνα Φαλάτσι - ("Interview with History", H. Mifflin Company, 1976, σ. 322-323) με πρώτο στόχο την έλξη της προσοχής των ΜΜΕ ως "μεγάλης" προσωπικότητας, δεν δικαιολογούν ή μάλλον "δικαιολογούν" τον τόσο θόρυβο για την τιμή που του γίνεται από τα ελληνικά πανεπιστήμια. Ο πόλεμος που επέλεξε μάς μετέτρεψε σε υποχείρια και ομήρους των Τούρκων.

Αρκεί ν' αναφέρω εδώ τη γνώμη του Οδυσσέα Ελύτη («Ανοικτά Χαρτιά») για τους δρόμους που αυτά τα πανεπιστήμια ακολουθούν σήμερα: "Θα ήθελα να φωνάξω", γράφει, 'αλίμονό μας από τα Πανεπιστήμια μας', που τα τρωκτικά τους ροκανίζουν κιόλας τα βάθρα της Ελλάδας’, αν δεν φοβόμουνα ότι θα με κλείνανε μέσα»!

Φαντασθείτε ότι ακόμα κι ο Ελύτης, το σκέφτεται δυο φορές πριν πει την αλήθεια – από φόβο μην τον κλείσουν μέσα! Τόσο μακριά νιώθει από μας, από ό,τι επίσημα έχει καθιερωθεί ανάμεσά μας ως «αλήθεια». Τόσο μακριά είμαστε από αυτήν".

 

Και μια τελευταία κουβέντα για το Πανεπιστήμιο Κρήτης, που από εκεί ορμώμενος ο καθηγητής Ερατοσθένης Καψωμένος εισηγήθηκε την υποψηφιότητα Χαραλαμπίδη για το Νόμπελ! Κι εδώ που τα λέμε ποια μπορεί να είναι η αληθινή αξία ενός παγκόσμιου βραβείου λογοτεχνίας όταν ο παγκόσμιος "πολιτισμός" οδηγεί τον πλανήτη στον χαμό; Και ποιος ξέρει και ποιος λογαριάζει τον χαμό του κόσμου αν μόλις χθες ακόμα δυο από τους κυριότερους παρουσιαστές "ψυχαγωγικών προγραμμάτων" του ΡΙΚ δεν είχαν καν ακούσει ποτέ το όνομα "Βιτσέντζος Κορνάρος" κι αν είχε γράψει τον "Ερωτόκριτο", το κύριο έργο μελέτης κι εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας από τον Διονύσιο Σολωμό;

 

Οι ποιητές δημιουργούν τις ταυτότητες των πατρίδων, τις ταυτότητες που κρατούν ελεύθερο τον άνθρωπο να μπορεί να σκέφτεται, γιατί αν δεν υπήρχαν οι πατρίδες κι όλος ο πλανήτης έπεφτε στα χέρια μια όποιας μοναδικής εξουσίας, όπως το "οραματίζονται" οι σημερινοί ανεύθυνοι κι επιπόλαιοι "διεθνιστές" (που θέλουν ν' αλλάξουν τον κόσμο - κακή ώρα κι ο "Ριμάκο" του Χαραλαμπίδη), τότε ήταν που θα εξέλειπε κάθε ελπίδα για τον άνθρωπο και τον πλανήτη που τον γέννησε.

 

Δεν παραλείπει ο Κυριάκος ν' αναφέρει και τη ρήση του Διονυσίου Σολωμού: "Κλείσε μέσα στη ψυχή σου την Ελλάδα ή ό,τι άλλο, για να αισθανθείς κάθε είδους μεγαλείο να σε πλημμυρίζει", και δίνει σημασία στο "ό,τι άλλο" για να δικαιολογήσει το "μεγαλείο" των δικών του "ριμακικών" επιλογών προσωπλατρείας!

 

Ναι, οι ποιητές μπορούν να σώσουν τον κόσμο, αλλά όχι οι φύρδην μίγδην, παντός καιρού ποιητές!

 

Άντης Ροδίτης