Γιατί η (Νέα) Δημοκρατία...νίκησε

 της Άννας Κωνσταντινίδου

Το τελευταίο εξάμηνο, κι όχι μόνο το 30ήμερο μέχρι τις εκλογές της 21ης Μαΐου, η χώρα έζησε ένα πολωμένο, πολιτικό σκηνικό. Ακόμα κι αν πολλοί αναλυτές της εκλογικής διαδικασίας εξέφρασαν δημόσια την άποψη ότι τα κομματικά "πνεύματα" δεν έφτασαν σε ακραία επίπεδα, ωστόσο προφανώς εστιάζουν μοναδικά στον "πολιτικό πολιτισμό" που ακολουθήθηκε ανάμεσα στους δύο διεκδικητές της εξουσίας, που εκτός από τη ρητορική που υιοθετήθηκε από τον κύριο Τσίπρα, δεν υπήρξε κάποια οξύτατη αντέγκληση ανάμεσα στους δύο άνδρες πολιτικούς.

Κι αυτό γιατί, οι εκλογές είχαν ήδη λάβει πρόσημο, ότι η "μάχη" θα κρινόταν στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και πώς αυτά θα διοχέτευαν στον ελληνικό λαό τις θέσεις των κομμάτων που διεκδικούσαν την ψήφο του. Και όντως στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης έγινε πραγματικά μία "μάχη χαρακωμάτων" που αναμφισβήτητα κερδίθηκε από τη Νέα Δημοκρατία, γιατί επένδυσε αφενός σε στοχευμένο πρόγραμμα ως συνέχεια του κυβερνητικού έργου της αφετέρου απομακρύνθηκε από το λαϊκισμό που τις περισσότερες φορές έφτασε σε ακραία επίπεδα ακόμα και φανατισμού από μέρους της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είχε στόχους, παρά μόνο άρνηση, δηκτικότητα, διχασμό. Έδειχνε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το κόμμα του 3% που για να φτάσει το 2015 να κυβερνήσει επένδυσε στην καπηλεία ιδεολογιών και μεθόδων που επειδή αφορούσαν άλλες εποχές είχαν αφήσει, εκτός των άλλων, αρνητικό θυμικό για τους Έλληνες κατά τη διάρκεια της τετραετούς διακυβέρνησής του που ωστόσο αποτυπώθηκε στην τωρινή εκλογική διαδικασία. Και αποτυπώθηκε στην τωρινή εκλογική διαδικασία, γιατί οι μηχανισμοί που χρησιμοποίησε για να παρουσιάσει ευρύτατα το πώς θα κινηθεί στη δεύτερη φορά ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο θύμισαν εποχές που η χώρα μας δεν είναι περήφανη για αυτές, αλλά στόχευσαν στη "δολοφονία χαρακτήρων", χρησιμοποιώντας απειλές μέσω της δικαστικής οδού εναντίον πολιτών "αντιφρονούντων" και δημοσίων προσώπων που εξέφραζαν τις απόψεις τους, οι οποίες ωστόσο δεν συμβάδιζαν με τις επιταγές του συγκεκριμένου κόμματος.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης προσπάθησε να δημιουργήσει ένα καθεστώς, κι όχι απλά να αποτελέσει το δίαυλο ανάμεσα στο λαό και την Πολιτεία του. Και επένδυσε στη δημιουργία "καθεστώτος", καθώς η στόχευση ήταν: α. εκφοβισμός/φίμωση, β. έλεγχος αρμών Εξουσίας και Θεσμών/Αρχών, γ. άκρατος λαϊκισμός χωρίς ίχνος συναισθηματικής νοημοσύνης για γεγονότα που συγκλόνισαν τη χώρα μας.

Δεν "παίζεις" πάνω στους νεκρούς σου... Είναι Ύβρις... Ο "Επιτάφιος του Περικλή" είναι το έργο που η εθνική μας παράδοση ακουμπά με σεβασμό το χέρι της στην αιωνιότητα...

Δυστυχώς, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης φέρθηκε με μισαλλοδοξία και αυταρέσκεια. Τα περισσότερα μέλη της που την εκπροσωπούσαν σε δημόσια πάνελ, αλλά και στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης έδειχναν έναν εγωκεντρισμό που ωσάν "μικροί Ναπολέοντες" είχαν κάτι ανάμεσα στο "αλάθητο του Πάπα" και τον "Μωυσή που έλαβε τις πλάκες από το Θεό". Και ο λαός βλέπει, συγκρίνει και εξάγει συμπεράσματα, γιατί πλέον προβληματίζεται. Και προβληματίζεται, επειδή έχει πολλά μέσα από τα οποία λαμβάνει μία πληροφορία.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντιλήφθηκε τη χώρα, που ήθελε να κυβερνήσει ξανά, ως ένα περιβάλλον που ο λαός του δεν έχει τα κοινωνικά και πνευματικά ερείσματα για να αντιληφθεί το λαϊκισμό. Υποτίμησε τους πολίτες που ήθελε να κυβερνήσει και αυτό φάνηκε στο εκλογικό αποτέλεσμα.

Η επόμενη μέρα βρίσκει τη Δημοκρατία δυνατή, γιατί ο λαός μίλησε με το πιο δυνατό "όπλο" που είναι η ψήφος. Σίγουρα, οι εσωκομματικές διεργασίες στο ΣΥΡΙΖΑ θα αρχίσουν σύντομα, μια και ως κόμμα κατέδειξε με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι ειχε στηριχθεί πάνω στην άμμο, μία άμμο ωστόσο, που είχε "καπηλευτεί" από παρόμοιες με αυτό πολιτικές δυνάμεις.

ΥΓ. Το άρθρο θα δημοσιευθεί στον Ελεύθερο Τύπο

Όλες οι αντιδράσεις:

3939