Το θέμα υπάρχει - είναι η Κύπρος

 του Άντη Ροδίτη

ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι μου έχουν απονεμηθεί μερικά βραβεία λογοτεχνίας, κυρίως από τον αναξιόπιστο θεσμό των Πολιτιστικών Υπηρεσιών (και άλλα τόσα που μου έκλεψε με δόλο ο ίδιος θεσμός), αλλά δεν νομίζω να φτάσω ποτέ στο επίπεδο να γράψω ένα έργο που θα είναι ταυτόχρονα κι επί ίσοις όροις τραγικό και κωμικό. Τόσο πολύ τραγικό, μέχρι λυγμών, τόσο πολύ κωμικό που να πέφτεις κάτω από τα γέλια. Ούτε υπάρχουν αναγνώστες ή θεατές που ν’ αντέχουν τέτοιο έργο. Γι’ αυτό φροντίζουν τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ.

Πάντως το θέμα υπάρχει: είναι η Κύπρος.

Στη γιορτή του Μακαρίου (πού αλλού γιορτάζουν τα ονομαστήρια των πεθαμένων;), που έλαβε χώραν (πού αλλού παρά στην Αρχιεπισκοπή;), ο νυν Αρχιεπίσκοπος μας συμβούλευσε στο όνομα του Μακαρίου να έχουμε ομόνοια. Από πού κι ως πού να έχουμε στο όνομά του Μακαρίου «ομόνοια»; Δεν είναι εκείνος ο βασικός διχαστής των Κυπρίων; Δεν ήταν ο πρώτος που άλλα λέγοντας και άλλα πράττοντας δίχαζε τον λαό και πίστευε (ήταν της πίστης άνθρωπος) ότι το κόλπο έπιανε; Και το κόλπο σίγουρα έπιανε, μέχρι που με τα «κόλπα» μάς έπιασαν οι Τούρκοι.

Δεν θέλω να πω άλλα για την «ομόνοια», ένεκα μόνο η Ομόνοια Λευκωσίας πίνει ακόμα νερό στ’ όνομα του (επειδή ο Αρχιεπίσκοπός μας ήταν και… κομμουνιστής) συν το ΔΗ. ΚΟ., συν η ΕΔΕΚ, συν ο Περδίκης, συν όλοι οι ζαβροδεξιοί που τους έμαθε ο ζαβροδεξιός να «μυκτηρίζουν τα πάντα» (Παντελής Μηχανικός») και «να κοροϊδεύουν τους άλλους» (Παντελής Μηχανικός), πάντα με το αζημίωτο φυσικά. Μόνο η πατρίδα ζημίωνε, δηλαδή… κανένας!

Ένα από τα άνευ προηγουμένου κωμικοτραγικά μας εδώ είναι και η εντύπωση ότι εκείνοι που κυβερνούν αποτελούν το κατεστημένο! Λάθος. Το κατεστημένο (ΑΚΕΛ και Σία) επιβάλλει σε αυτούς που κυβερνούν την αντι-δυτική, «μακαριακή» ιδεολογία του στο εσωτερικό και οι κυβερνώντες ασκούν την αντι-μακαριακή, φιλοδυτική πολιτική τους στο εξωτερικό!

Γελάμε ή κλαίμε; Μα και τα δυο. Το ΡΙΚ, όργανο του κατεστημένου, θα κάμει, λέει, σειρά προγραμμάτων με τους λόγους τού Μακαρίου!! Ποιους λόγους; Εκείνους που έβριζε τον Παπανδρέου και την Ελλάδα συλλήβδην επειδή μάχονταν για την Ένωση ή εκείνους που φώναζε ο ίδιος ότι θέλει Ένωση αλλά εργαζόταν για την ανεξαρτησία» (όπως λέει ο συνεργάτης του Ανδρέας Παπανδρέου, στο Η Δημοκρατία στο απόσπασμα, Λιβάνης 2006, σ. 223);

Εντάξει, δεν αντιλέγω, πλειοψηφούν οι ηλίθιοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιποι θα βάλουν φίμωτρο και θ’ αρκεστούν στο μούγκρισμα σε κλειστά δωμάτια. Γελιούνται αν το νομίζουν.

Πίσω στη «γιορτή» των ονομαστηρίων τού πεθαμένου.

Ήταν, λέει, και ο Επιτετραμμένος της (καημένης μας) Ελλάδας εκεί και… ομίλησε κι αυτός! Το Ίδρυμα επέλεξε να μας δείξει στο δελτίο ειδήσεών του (Γωγώ με σάνταλα μες το καταχείμωνο, γόβα στιλέτο) το εξής απόσπασμα από την ομιλία του Επιτετραμμένου: «Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος υπήρξε χαρισματικός ηγέτης με παγκόσμια ακτινοβολία και με ιδιότητες απρόσιτες στον κοινό άνθρωπο! Οι πολιτικές επιλογές του εξακολουθούν ν’ αποτελούν αντικείμενο μελέτης και ανάλυσης»!!

Κρατηθείτε, συγκρατηθείτε, μην κλάψτε, μην γελάσετε. Σταθείτε ακίνητοι. Συγκεντρωθείτε. Ξεσπάστε:

Ρε, επιτετραμμένε μου, ΠΟΙΟΣ σου το επέτρεψε;

Ρε, ήταν η Βούγιο ο Μακάριος και μας νοιάζει αν ήταν «χαρισματικός» ή αν ήταν παγκοσμίως… «ακτινοβόλος»; Μπας κι ανακάτεψες το Χόλυγουντ με το μέλλον της Κύπρου; Και πώς βοήθησαν την Κύπρο αυτά τα χαρίσματά Του; Ή, μήπως, αυτές οι «δόξες» κι αν έπαιξαν τον πρώτο ρόλο που πήρε την Κύπρο στον λαιμό του;

Πες το ξεχνάμε αυτό. Πάμε στο επόμενο: «με ιδιότητες απρόσιτες στον κοινό άνθρωπο»! Ρε, είμαστε στο Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει; Και η γη το σπήλαιο τω απροσήτω προσάγει; Ρε, ήταν… απρόσιτος στον κοινό άνθρωπο ο Μακάριος; Αν εννοείς ότι δεν άφηνε να τον πλησιάζουν πέφτεις πολύ όξω, ένεκα ο κάθε γλείφτης μπορούσε να πάει εκεί και να γλείφει μέχρι που να φύγει γλιστρώντας μες στα σάλια του, κι αν εννοείς την ουσία του, τον νου του, ας πούμε, τότε θα έπρεπε να ξέρεις ότι μόνο ο Θεός είναι απρόσιτος στην ορθόδοξη Πίστη. Δύο τινά μπορούν να συμβαίνουν: Ή ο ανεπίτρεπτος επιτετραμμένος είναι προτεστάντης και το κρύβει ή έχει διαβάσει τα έργα της μεγάλης ηρωίδας της Κύπρου Ουρανίας Κοκκίνου, η οποία στον Α΄ τόμο των «Απάντων Μακαρίου» (που παρεμπιπτόντως βραβεύτηκαν στην εκδήλωση από τους… εκδότες τους) περιγράφει τη γέννησή Του με λόγια των… ευαγγελίων, ως να ήταν… ο Χριστός! «Γεννήθηκε», λέει, «στη μάντρα ενός βοσκού…», και «το πρώτο βρεφικό κλάμα αντήχησε μέσα στην ησυχία του δάσους και η ελπίδα χαμογέλασε στο ευτυχισμένο πρόσωπο του ανυποψίαστου βοσκού. Το μυστήριο της σωτηρίας του σκλάβου λαού άρχισε να υποφώσκει…» κ.ο.κ. Μόνο οι τρεις μάγοι με τα δώρα δεν έκαναν την εμφάνισή τους και το… άστρο! Αλλά τι να σου έκανε ένα άστρο μπροστά στον Μακάριο, που ήταν ο ίδιος… εκτυφλωτικά (κυριολεκτικά) ακτινοβόλος;

Υπόψη ότι η αυτόπτης μάρτυς της γεννήσεως του… σωτήρος της Κύπρου εξέδωσε εγκύκλιο στις 27/12/1976 με την οποία ζητούσε την κατάργηση της ελληνικής σημαίας στην Κύπρο γιατί… «εξανάγκαζε» τη νεολαία να ορκίζεται σ’ αυτήν! Μιλά εξ ιδίας πείρας; Εξηναγκάσθη και εβιάσθη η ίδια να ορκιστεί στην ΕΟΚΑ και στην ελληνική σημαία;

Και για να τελειώνουμε, κύριε ανεπίτρεπτε επιτετραμμένε μου (που δεν ξέρεις πόσο με θλίβει να γράφω αυτά στον εκπρόσωπο της μόνης πατρίδας που έχω), μάθε ότι «οι πολιτικές επιλογές του», όχι μόνο δεν «εξακολουθούν ν’ αποτελούν αντικείμενο μελέτης και ανάλυσης», αλλά και πάσα μελέτη κριτικής της πολιτικής του απαγορεύεται, λογοκρίνεται και αποσιωπάται.

Ζητείστε από το ΡΙΚ να σας παρουσιάσει τις επιστολές που παίρνει επί του θέματος και ρωτήστε και τον κατ’ εξοχήν λογοκριτή τού Πανεπιστημίου Κύπρου να σας πει πού ακριβώς… γράφει έκαστο ντοκουμέντο, έγγραφο ή μαρτυρία που δεν εξυμνεί τον… υπερούσιο!! Στο δεξί του ή στο αριστερό του ή (γιατί όχι;) και στα δυο;

Όλες οι αντιδράσεις:

1414