Η κυρία Δελιβάνη απευθύνεται στη Φιλόπτωχη αδελφότητα

17.12.2022 SPEK-Φιλόπτωχος Αδελφότητα Ανδρών Θεσσαλονίκης

=================================================

Αγαπητή κυρία Πρόεδρε του ΣΠΕΚ Σισσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά

Αγαπητέ κύριε Πρόεδρε της εξελεγκτικής Επιτροπής και της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου, Ιωσήφ Ιωσηφίδη.

Αξιότιμα μέλη αυτής της Επιτροπής και του ΣΠΕΚ.

Να επαναλάβω και δια ζώσης απόψε τα θερμά μου ευχαριστήρια σε όλους εσάς που με επιλέξατε για το φετινό βραβείο ανθρωπισμού του ΣΠΕΚ.

Αισθάνομαι τιμή, ικανοποίηση και περηφάνια για την επιλογή μου αυτή, που έρχεται από τον Σύνδεσμο Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου και που αγκαλιάζει και ενθαρρύνει πλήθος πολιτιστικών δραστηριοτήτων της πατρίδας μου.

Ωστόσο δεν μπορώ να αποκρύψω το γεγονός ότι συνειδητοποιώντας το πολύπλευρο περιεχόμενο αυτού του βραβείου, αισθάνομαι ολοένα περισσότερο το άυλο βάρος του, που ενσωματώνεται στο όνομά του: βραβείο ανθρωπισμού!

Η επιλογή του από τους πρωτεργάτες του ΣΠΕΚ, στις ημέρες μας των μεγάλων ανατροπών, πιστεύω ότι μαρτυρεί την επιθυμία ή ορθότερα την αγωνία τους, να υπογραμμίσουν με αυτό, την ανθρώπινη παρακμή σε πολυάριθμες εκφάνσεις της, αλλά και την ανάγκη συγκράτησης της ελεύθερης πτώσης της. Να προσθέσω ακόμη ότι το όνομα που αποφάσισαν οι επικεφαλής του ΣΠΕΚ να δώσουν σε αυτό το βραβείο εμπεριέχει την προσπάθειά τους αφύπνισης των ανθρώπων για τους ανείπωτους κινδύνους, που τους απειλούν, αλλά και για τις ευθύνες τους να τους αποφύγουν.

Ο ανθρωπισμός εμπεριέχει αξίες, που μέχρι πριν λίγο, θεωρούσαμε αιώνιες και αναλλοίωτες, όπως η θρησκεία, η ιστορία, η πατρίδα, η οικογένεια, η γλώσσα, το κράτος-έθνος. Όπως, η τιμιότητα, η εργατικότητα, η αγάπη προς τον πλησίον. Όπως η δημοκρατία, η ισότητα ενώπιον της δικαιοσύνης και των κοινωνικών βαρών, η δημόσια υγεία και παιδεία.

Οι αξίες αυτές, και πολλές άλλες, παρότι εξακολουθούν να αναφέρονται, κατά κόρον, κάθε φορά που αυτοί που τις χρησιμοποιούν επιδιώκουν να κλέψουν κάτι από τη λάμψη τους, εκπροσωπούν δυστυχώς στις ημέρες μας, λέξεις κενού περιεχομένου.

Η ανθρωπότητα σύρεται με ιλιγγιώδη πια ταχύτητα προς την εποχή του μετανθρώπου, κάτω από τις νέες και φαντασμαγορικές εξελίξεις στον τομέα της τεχνολογίας.

Το νέο περιβάλλον στο οποίο εισέρχεται με ταχύτητα πια αστραπής, ο βαθιά παρακμασμένος δυτικός πολιτισμός, φαντάζει τρομακτικό, γιατί στερείται όλων εκείνων των βάσεων, που στήριξαν τη ζωή στον πλανήτη μας, για αιώνες. Ωστόσο, η εξέλιξη δεν σταματά πουθενά, σε αντίθεση με τις γνωστές απόψεις του Fukuyama, περί δήθεν τέλους της ιστορίας, τις οποίες βέβαια αναθεώρησε.

Σίγουρα, το πρόβλημα του ανθρωπισμού δεν είναι η εξέλιξη, και δη η τεχνολογική, αλλά ο τρόπος που αυτή θα χρησιμοποιηθεί στο μέλλον. Συγκεκριμένα, το συνοπτικό ερώτημα που τίθεται, για πολλοστή βέβαια φορά από την έναρξη της ζωής στον κόσμο μας, είναι το αν οι νέες και επαναστατικές τεχνολογίες θα αποβούν προς όφελος ή προς καταστροφή της ανθρωπότητας. Θα φέρουν ευημερία ή θανατηφόρους πολέμους; Θα περιορίσουν ή θα ενθαρρύνουν τις αβυσσαλέες πια ανισότητες των τελευταίων δεκαετιών; Θα ενθαρρύνουν την υποκρισία των εκάστοτε κυβερνώντων ή θα την περιορίσουν; Θα συμβάλουν στη συνειδητοποίηση ότι όλοι μας είμαστε περαστικοί από τη Γη ή θα ενισχύσουν την ανθρώπινη, και χωρίς νόημα, απληστία; Θα διευκολύνουν πολέμους ή θα ενισχύσουν την ειρήνη;

Αγαπητή κυρία πρόεδρε, με το βραβείο του ανθρωπισμού που μου απονέμετε, μου αυξήσατε σε υπέρτατο βαθμό τα παραπάνω και πλήθος άλλων αγωνιωδών ερωτηματικών που, δυστυχώς, έχουν προς το παρόν δυνατότητα μόνο υποθετικών απαντήσεων.

Ωστόσο, και χωρίς ουδόλως να περιλαμβάνω τον εαυτό μου στη διαπίστωση που ακολουθεί, η θέσπιση βραβείου ανθρωπισμού, από τον ΣΠΕΚ, αποτελεί στις ταραγμένες ημέρες μας, την άριστη θα έλεγα, δυνατή επιλογή. Γιατί, ακριβώς, αυτή η επιλογή περιλαμβάνει ό,τι χρειάζεται η ανθρωπότητα αυτή την περίοδο για να επιβιώσει: συνειδητοποίηση της καταστροφής που διανοίγεται μπροστά της, αλλά και περισυλλογή για το τι απαιτείται από τον καθένα μας, για να αποφευχθεί.

Σας ευχαριστώ και πάλι θερμά γιατί με επιλέξατε για την απονομή αυτού του πολύ ιδιαίτερου βραβείου, που δεν είναι απλώς μια τιμητική διάκριση, αλλά μια απεγνωσμένη παρότρυνση της μελλοντικής συμπεριφοράς του ανθρώπου, για να μην εξαφανιστεί από τον πλανήτη Γη.

έχουν ήδη γίνει πλέον ή δυσδιάκριτες, στις ημέρες μας). Ας αγκαλιάσουμε την Ελλάδα. Αυτή είναι η μοναδική υπόσχεσή διαίώνισής μας.

Όσο για εμένα, θα φροντίσω όσο γίνεται, να κανω την καλύτερη δυνατή χρήση, για την Ελλάδα, του βραβείου ανθρωπισμού που μου επιδόθηκε.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!