Το σπίτι μας

του Δημήτρη Οικονόμου

(Πολιτικές προτάσεις για τη στέγαση)
 

Περπατώντας τις προάλλες στη Πλάκα, έφτασα μέχρι τις πρόχειρες κατασκευές των εργατών που ήρθαν από την Ανάφη για να χτίσουν την νέα πόλη. Μέχρι την πιο ιδιαίτερη ίσως γειτονιά της Αθήνας, τα Αναφιώτικα, λίγο κάτω από την Ακρόπολη. Άλλες ιστορίες, λιγότερο γοητευτικές κατά κανόνα, έχουν να διηγηθούν τα σπίτια σε κάθε συνοικία της πόλης μας. Από τις χουντικές άδειες ανέγερσής τους και την αντιπαροχή της πρώιμης διακυβέρνησης Καραμανλή, μέχρι την σημερινή εγκατάλειψη πολλών από αυτά. Ασφαλώς υπάρχουν και λαμπρά κτίρια που προδίδουν την φιλοδοξία, την οικονομική άνεση και το καλό γούστο όσων τα έχτισαν. Μαζί με τα άλλα σπίτια απεικονίζουν τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα της μετεμφυλιακής μας ανάπτυξης, της Παιδείας μας τελικά.

Υπάρχει βέβαια και το σήμερα των σπιτιών μας. Με τα σημάδια της μαζικής αποδημίας παλαιών προς λαμπερά προάστια και της χρήσης τους από νέους ενοίκους. Με πιο πρόσφατη βέβαια τάση την μικρή περιστασιακή χρήση των σπιτιών της Αθήνας από επισκέπτες του Σαββατοκύριακου ή περαστικούς με προορισμό κάποιο όμορφου αιγαιοπελαγίτικο νησί μας. Και κάπου ανάμεσα στο χθες και το σήμερα η μόνιμη κοινωνική ανάγκη για στέγη. Κατάλληλη, ποιοτική και με προσιτό αντίτιμο όχι μόνο για περιηγητές, αλλά πριν απ’ όλους για τους μόνιμους κατοίκους της Αθήνας. Χρήστες των σπιτιών της διατεθειμένους να οργανώσουν τη ζωή τους στην πόλη, να επενδύσουν στην αναβάθμισή της, να δέσουν τη μοίρα τους μαζί της.

Με αυτόν τον προβληματισμό το ΠΑΣΟΚ- Κίνημα Αλλαγής δινει μάχη για να αλλάξει η στεγαστική πολιτική.

Για να υπαρξει κατάλληλη, ποιοτική και οικονομικά προσιτή στέγη απαιτείται αύξηση και βελτίωση του κτιριακού αποθέματος στην πόλη μας. Με κίνητρα ώστε να μπουν ξανά στην αγορά ανενεργά ακίνητα, φυσικά με τις κατάλληλες ενεργειακές προδιαγραφές πριν απ’ όλα. Με το να γίνουν πάλι χώροι κατοικίας εγκαταλελειμμένα σπίτια και διαμερίσματα δίνοντας ξανά ζωή σε εγκαταλελειμμένος γειτονιές .

Όμως ρύθμιση της αγοράς δεν είναι μόνο η αύξηση της προσφοράς, αλλά και ο έλεγχος της ζήτησης. Με οριοθέτηση των βραχυπρόθεσμων ενοικιάσεων και ισόρροπη κατανομή για τις χρυσές βίζες σε πανελλήνια κλίμακα. Ώστε οι επισκέπτες της Αθήνας να συνεχίσουν να την επισκέπτονται όχι μόνο ως μουσείο, αλλά και ως μια ζωντανή πόλη με το χρώμα και τη ζωντάνια των κατοίκων της. Ωστε τα σπίτια της Αθήνας, εκτός από την περιγραφή της ιστορικής διαδρομής της πόλης, να στεγάζουν και το μέλλον της.