- Το ιστορικό: Ο πόλεμος ξεκίνησε το 2014-και όχι τώρα!
Η πολυ-αναμενόμενη γενική επίθεση της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε), δηλαδή των οικονομικών βασικά ελίτ που διαφεντεύουν την παγκοσμιοποίηση, σήμερα είναι σε πλήρη ανάπτυξη. Η επίθεση αυτή κατά του τελευταίου οχυρού αντίστασης στην παγκοσμιοποίηση, της Ρωσίας, ξεκίνησε το 2014 και όχι σήμερα–όπως υποστηρίζουν κάποιοι, εσκεμμένα ανιστόρητοι, (πέρα βέβαια από τους άσχετους) που την ανάγουν αντίθετα στις αρχές του χρόνου αυτού. Η απόλυτα προμελετημένη επίθεση αυτή της Υ/Ε, ξεκίνησε μετά από επιμελή προετοιμασία που κράτησε σχεδόν 10 χρόνια, με ημερομηνία έναρξης το μοιραίο 2014. Ήταν το 2014 που απέτυχε τελικά η προσπάθεια της Υ/Ε, η οποία είχε αρχίσει ουσιαστικά στην αρχή αυτού του αιώνα, με την απόπειρα να προσεταιριστεί τον Πούτιν, τον οποίο ήθελαν ουσιαστικά να εκπροσωπήσει την Νέα Τάξη Πραγμάτων στη Ρωσία. Δηλαδή, στη Διεθνή Τάξη που αναδύθηκε μετά την κατάρρευση του «Υπαρκτού», στην οποία αναπόφευκτα είχαν οδηγήσει οι πολιτικές «φιλελευθεροποίησης» του Γκορμπατσόφ (του αγαπημένου παιδιού της Υπερεθνικής Ελίτ αλλά και της άρχουσας Ρωσικής ελίτ) και την κατάρρευση του «υπαρκτού», υπό τον ανεκδιήγητο Γιέλτσιν που τον διαδέχτηκε.
- Η συντριβή κάθε αντίστασης στην Υ/Ε
Δεν αναφέρομαι βέβαια εδώ στους λόγους αποτυχίας του «Υπαρκτού», που τους έχω εξετάσει αλλού στο παρελθόν, αλλά στο πώς μεθοδευμένα η Υ/Ε με επικεφαλής την «ναυαρχίδα» του στόλου της, τις ΗΠΑ, είχαν στο μεταξύ διακριθεί σε μια σειρά εισβολών, πραξικοπημάτων και πολυαίμακτων πολέμων με μοναδικό στόχο τη συντριβή κάθε ανεξάρτητης από την Υ/Ε αντίστασης. Αρχίζοντας δηλαδή με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και συνεχίζοντας με την σφαγή στο Ιράκ, τη Λιβύη κ.λπ. και φυσικά και τη Συρία, την οποία σχεδόν την τελευταία στιγμή έσωσε από παρόμοια καταστροφή η Ρωσική επέμβαση.
Δεν ήταν λοιπόν περίεργο ότι όταν παράλληλα απέτυχε η προσπάθεια της Υ/Ε να προσεταιριστεί τη Ρωσική ελίτ υπό τον Πούτιν, κυρίως στην περίοδο 2008-2014 που τον είχε εισάγει δοκιμαστικά ακόμη και στην «Ομάδα των 7» (δηλαδή την τυπική εκπροσώπηση της Υ/Ε), τότε μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο καταστροφής της ελίτ αυτής. Και αυτό, διότι η Υ/Ε συνειδητοποίησε (σωστά) ότι η Ρωσική ελίτ ήταν η μόνη που θα μπορούσε να προβάλλει πραγματική αντίσταση στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, που είχε στο μεταξύ παγιώσει η Υ/Ε. Πράγμα που δεν ήταν βέβαια καθόλου περίεργο, εφόσον η Ρωσική οικονομία (και η ανάπτυξή της) δεν εξαρτιόντουσαν βασικά από την παγκόσμια αγορά, σε αντίθεση, για παράδειγμα, με την Κινεζική οικονομία που ιδιαίτερα μετά τον Μάο έγινε βασικά εξωστρεφής- γεγονός που εξηγεί και το γιατί η Κινεζική ελίτ κάθε άλλο παρά πήρε στάση σταθερής στήριξης της Ρωσίας στη σύγκρουσή της με την Υ/Ε αλλά αντίθετα προσπάθησε να παίξει ρόλο «συμφιλιωτή» μεταξύ των δυο πλευρών! Και αυτό, διότι ήξερε πολύ καλά ότι η μετακόμιση του υπερεθνικού κεφαλαίου προς άλλους επενδυτικούς παραδείσους θα ήταν καταστροφική για το εξωστρεφές βασικά Κινεζικό μοντέλο ανάπτυξης–δηλαδή ένα μοντέλο του οποίου η δυναμική ανάπτυξης σε μεγάλο (αν όχι κρίσιμο) βαθμό εξαρτιέται από την ξένη αγορά και τις ξένες επενδύσεις. Ήδη άλλωστε σημειώθηκαν κρούσματα δυτικών πολυεθνικών που μετακόμισαν πολύ πρόσφατα από τη Κίνα σε άλλους φιλοδυτικούς… παραδείσους που παριστάνουν τον ουδέτερο, τύπου Ινδίας κ.λπ.!
- Η ενεργειακή κρίση ως συνέπεια του πολέμου
Μια βασική συνέπεια του πολέμου, που ήταν βέβαια απόλυτα εσκεμμένη από την Υ/Ε, ήταν η καταστροφή της οποιασδήποτε ενεργειακής εξάρτησης της Δυτικής οικονομίας και κυρίως τη Ευρωπαϊκής, από την φθηνή Ρωσική ενέργεια. Η άφθονη αλλά και φθηνή Ρωσική ενέργεια ήταν, ιδιαίτερα μετά τη κατάρρευση της ΕΣΣΔ και του υπαρκτού σοσιαλισμού, βασική κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη κυρίως των «οικονομικών θαυμάτων» στην Ευρώπη (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Μπενελούξ χώρες κ.α.) που τώρα καταδικάζονται ν’ αγοράζουν πανάκριβη, κυρίως Αμερικανική, ενέργεια. Η αναπόφευκτη βέβαια συνέπεια είναι μια πρωτόγνωρη ενεργειακή κρίση η οποία ωφελεί μεν το τμήμα της Υ/Ε που εμπορεύεται την ενέργεια, αλλά αναπόφευκτα οδηγεί σε μια πρωτόγνωρη κρίση ιδιαίτερα των λαϊκών στρωμάτων που καταδικάζονται να έχουν ένα μαύρο χειμώνα που δεν έχουν γνωρίσει ποτέ, παρά μόνο οι πρεσβύτεροι που έζησαν ένα παρόμοιο χειμώνα το 1942. Και τότε μεν υπέφεραν τα πάνδεινα αλλά ήξεραν ποιος ήταν ο εχθρός, ο ναζισμός και ο φασισμός, και πάλεψαν εναντίον του και με τρομερές συνέπειες τον ανέτρεψαν. Σήμερα οι περισσότεροι δεν ξέρουν καν ποιος είναι ο εχθρός, δηλαδή ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός και η Υπερεθνική Ελίτ και τα παρακλάδια της στη κάθε χώρα, που παριστάνουν τους πρωθυπουργούς, πολιτικούς αρχηγούς κλπ.
- Τα άθλια ΜΜΕ στη Νέα Διεθνή Τάξη
Κρίσιμο ρόλο στη διαδικασία αυτή συσκότισης των πραγματικών αιτιών της κρίσης παίζουν βέβαια τα ΜΜΕ, που δεν υπήρχαν στην Κατοχή για να καθοδηγούν τον κόσμο στο πως πρέπει να σκέφτεται. Το μόνο που υπήρχε ήταν το ραδιόφωνο και ήταν πολύ εύκολο για κάθε αντιστεκόμενο να έχει κάποια πηγή πληροφόρησης από χώρες μη ελεγχόμενες από την κρατούσα Κατοχική Τάξη. Σήμερα όμως τόσο οι εφημερίδες, όσο και τα τηλεοπτικά κανάλια ελέγχονται παντού από την Υπερεθνική Ελίτ. Και ελέγχονται απόλυτα , είτε από τις κατά τόπους πολιτικο-οικονομικές ελίτ που ελέγχει η Υπερεθνική Ελίτ, είτε απευθείας από αυτήν, μέσω του ελέγχου της στις διεθνείς πηγές πληροφοριών, πρακτορεία ειδήσεων κλπ. Τον ρόλο για παράδειγμα των φασιστικών ορδών στην Ουκρανία, από το 2014 και μετά, ποτέ δεν θα τον μάθει ο μέσος πολίτης στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ κλπ. Ούτε βέβαια την άμεση ή έμμεση υποστήριξη που παρέχει σε αυτές τις ορδές η Υ/Ε και φυσικά και την επίσημη υποστήριξη σε οπλισμό κ.λπ. που παρέχουν οι εξαρτημένες τοπικές ελίτ (τύπου Μητσοτάκη, Τσίπρα κλπ). Απλά δηλαδή οι λαϊκές μάζες (καθ)οδηγούνται από τα ΜΜΕ και όλα τα τηλεοπτικά κανάλια –που ελέγχει η Υ/Ε .
- Η πολιτιστική εξάρτηση στη Νέα Διεθνή Τάξη
Όμως, δεν είναι μόνο η οικονομική και πολιτική εξάρτηση που κατευθύνουν και ελέγχουν τον τρόπο σκέψης του μέσου πολίτη σήμερα. Εξίσου σημαντική είναι η πολιτιστική εξάρτηση που είναι βέβαια άμεση απόρροια της σημερινής γενικευμένης πολιτικής και οικονομικής εξάρτησης. Οι πολιτιστικοί «ταγοί» που ιστορικά έπαιζαν βασικό ρολό στη διαδικασία συνειδητοποίησης του μέσου πολίτη σήμερα δεν υπάρχουν πια. Όχι βέβαια γιατί στέρεψαν τα μυαλά που θα μπορούσαν να παίξουν παρόμοιο ρόλο, όπως γινόταν σε κάθε εποχή, αλλά γιατί σήμερα τα μέσα παραγωγής «κουλτούρας» είναι και αυτά ελεγχόμενα από τις ελίτ (είτε οικονομικά είτε πολιτικά) που αποτελούν παρακλάδια της Υ/Ε. Έτσι δεν είναι μόνο τα απόλυτα ελεγχόμενα από την Υ/Ε ΜΜΕ που διαμορφώνουν συνείδηση, αλλά και τα πολιτιστικά μέσα, όπως είδαμε για παράδειγμα και στην Ελλάδα με καλλιτέχνες κ.λπ. να συνωστίζονται στα κανάλια και αλλού για να προβάλλουν την γραμμή της Υ/Ε, σε μια παραλλαγή του τύπου «Για την Ουκρανία, ρε γαμώτο»…
- Η «Αριστερά» στη ΝΔΤ
Το γενικό πλέγμα οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής εξάρτησης που έχει διαμορφωθεί στη Νέα Διεθνή Τάξη δεν μπορούσε βέβαια παρά να διαμορφώσει (και όχι απλά να επηρεάσει) και την Αριστερά στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Η Αριστερά τύπου Μελανσόν στη Γαλλία ή τύπου Τσίπρα στην Ελλάδα είναι αναγκαστικά η επικρατούσα μορφή «Αριστεράς» που εκφράζει βέβαια απόλυτα την Νέα Διεθνή Τάξη. Η «Αριστερά» αυτή (συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του ΚΚΕ) παίρνοντας δεδομένα όλα αυτά που έπρεπε ν’ αμφισβητεί εάν ήθελε να εκφράζει μια αληθινά άλλη ¨Τάξη¨ πραγμάτων, αναλώνεται απλά σε ανώδυνες για το σύστημα, λεπτομέρειες, ενώ αποδέχεται βέβαια όλο το «αφήγημα» της Υ/Ε για την «εισβολή» στην Ουκρανία κ.λπ. Πράγμα που είναι φυσικά και το κύριο θέμα που απασχολεί θέλοντας και μη όλους τους Ευρωπαϊκούς λαούς , οι οποίοι μπορεί να πληρώσουν και με τη ζωή τους ακόμα την στέρηση φθηνής ενέργειας, δήθεν για την «τιμωρία» του Πούτιν. Γεγονός βέβαια που στην πραγματικότητα είναι μια αυτομαστίγωση ως αντάλλαγμα της απόλυτης εξάρτησής τους από την Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης .
- Σαν συμπέρασμα
Με βάση τα παραπάνω θα ήταν βέβαια λάθος να νομίσει κανένας ότι το άρθρο αυτό υποστηρίζει, άμεσα ή έμμεσα, τη Ρωσία του Πούτιν. Ο σκοπός βέβαια του άρθρου δεν ήταν αυτός, αλλά απλά να δείξει, με παράδειγμα τη χώρα αυτή, πως σήμερα η Υπερεθνική Ελίτ ελέγχει κάθε τομέα κοινωνικής ζωής και δεν ανέχεται καμία ουσιαστική παρέκκλιση από τον έλεγχο αυτό. Με άλλα λόγια, το θέμα δεν είναι αν το καθεστώς Πούτιν είναι ιδανικό, που βεβαία δεν είναι, αλλά το γεγονός ότι σήμερα δεν επιτρέπεται καμία παρέκκλιση από τα απόλυτα ελεγχόμενα από την Υπερεθνική Ελίτ καθεστώτα, είτε ο έλεγχος αυτός εξασφαλίζεται με οικονομικούς μηχανισμούς, είτε με πολιτικούς, είτε με πολιτιστικούς θεσμούς από τα ελεγχόμενα κανάλια, είτε από ένα συνδυασμό παρόμοιων μηχανισμών. Όμως, εάν οι λαοί δεν καταφέρουν να ξεπεράσουν τον καθολικό αυτό έλεγχο της σκέψης και της δράσης και να δημιουργήσουν μορφές κοινωνικής οργάνωσης άμεσα ελεγχόμενες από αυτούς, όπως πχ προσπάθησα να δείξω με την Περιεκτική Δημοκρατία, τότε ο ιστορικός Μεσαίωνας θα είναι …ειδυλλιακός, μπροστά στον Μεσαίωνα που ανατέλλει, ξεκινώντας με τον μαύρο Χειμώνα που έρχεται…
Τάκης Φωτόπουλος, 24/9/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου