Η ΝΕΑ ΕΛΠΙΔΑ

του Άντη Ροδίτη 

Και ποιος δεν είναι αγανακτισμένος με τη συμπεριφορά τού Ερντογάν ή της Τουρκίας (το ίδιο είναι) απέναντι στην Ελλάδα; Αλλά διερωτώμαι: αν καθόταν ήσυχη και "ειρηνική" η Τουρκία,

ικανοποιημένη με τα κεκτημένα-κατακτημένα της στην Κύπρο, αρνούμενη -όπως κάμνει εδώ και 48 χρόνια- πραγματική λύση του προβλήματος, θα νιώθαμε καλύτερα;

Θα συνεχίζαμε να πιστευουμε ότι υπάρχει περίπτωση να συμπεριφερθεί λογικά μετά από 48 χρόνια κοροϊδίας; Όχι, βέβαια. Αλλά ούτε θα τολμούσαμε να σχεδιάσουμε απελευθερωτικό πόλεμο.

Ούτε που θα μας επέτρεπαν να πλησιάσουμε σε κάτι τέτοιο.

Τώρα, όμως, δεν μπορούμε να μην το βλέπουμε ότι οι παρούσες συνθήκες απειλής πολεμικής σύγκρουσης, που οι ίδιοι οι Τούρκοι στήνουν, έχουν γεννήσει και την πιθανότητα απελευθέρωσης μας.

Θέλουμε δεν θέλουμε η πιθανότητα είναι ορατή και δεν υπάρχει λογική που να μας αναγκάζει να μην την βλέπουμε. Τη στιγμή μάλιστα που είναι ολοφάνερο πια ότι δεν μπορούμε να... επενδύουμε στην συμβίωση

με τους Τ/κύπριους, μια άβουλη μειονότητα, μπασταρδεμένη από τουλάχιστο διπλάσιους έποικους εντελώς άσχετους με το ιστορικό παρελθόν του τόπου.

Δεν μπορούμε, τελικά, να αγνοήσουμε το γεγονός ότι η φρενιασμένη Τουρκία γεννά για μας την... ελπίδα! Ίσως την τελευταία μας ελπίδα!

Έχουμε κάθε δικαίωμα, υπό τις συνθήκες, να βλέπουμε συντριβή τής παράνοιας, με αποτέλεσμα την αποχώρηση τού στρατού της Τουρκίας από την Κύπρο, ως όρο για την υπογραφή μιας νέας συνθήκης ειρήνης.

Ας ετοιμάζεται ο καθένας με τον τρόπο του. Αγνοείστε τις μειονότητες που μονοπωλούν τα ΜΜΕ λες και είναι αυτές η μόνη πραγματικότητα. Δεν είναι. Η Πίστη και η Ελπίδα είναι η αλήθεια.

Από αυτές κρατιόμαστε οι πολλοί, αυτές θα γεννήσουν την αναπόφευκτη Ελευθερία.