Έπεσαν στον τουρκικό τοίχο των δύο κρατών Μπάιντεν και Λουτ

 

του Γιάννου Χαραλαμπίδη

Τι θα πει ο Πρόεδρος στον Γκουτέρες και πώς μπορεί να βάλει φρένο στην αναθεωρητική πολιτική της Άγκυρας - Πώς ψάχνει καταφύγιο στον ΓΓ του ΟΗΕ ο Πρόεδρος, ενώ οι Τούρκοι στήνουν σκηνικό για τους ίδιους στη βάση του win-win situation

Ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν προσπάθησε μεν να εισαγάγει το Κυπριακό, κατά τη συνάντησή του με τον Τούρκο Πρόεδρο, Ταγίπ Ερντογάν, αλλά, όπως εγκύρως πληροφορούμαστε, έπεσε πάνω σε τοίχο. Το ίδιο συνέβη και με τις επαφές της Ειδικής Απεσταλμένης του ΓΓ, Τζέιν Χολ Λουτ, με την Τουρκία ως εγγυήτρια δύναμη. Εφόσον οι Τούρκοι μένουν πιστοί στις θέσεις των δύο κρατών, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης επιδιώκει να βρει καταφύγιο στη συνάντησή του με τον ΓΓ του ΟΗΕ στις Βρυξέλλες, στο περιθώριο των εργασιών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στις 25 του μήνα.

Οι Τούρκοι αποφεύγουν το θερμό καλοκαίρι με πάγωμα των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων

Πώς το Κυπριακό παγιδεύεται στο Αιγαίο και στην Πενταμερή με τις κυρώσεις να κάνουν φτερά

Καμιά ευθύνη επί του παρόντος από την ΕΕ προς την Τουρκία για τα δύο κράτη

Πώς η εφαρμογή της τελωνειακής ένωσης μπορεί να φέρει σε δύσκολη θέση την Άγκυρα

Πώς οι Τούρκοι στήνουν σκηνικό οφέλους

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ανέφερε στον Τούρκο ομόλογό του ότι το Κυπριακό θα ήταν ορθότερο να μείνει στο πλαίσιο του ΟΗΕ και της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Όμως, ο Ταγίπ Ερντογάν εξήγησε από την πλευρά του ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί η υφιστάμενη κατάσταση και ότι οι προτάσεις της χώρας του και των Τουρκοκυπρίων αποτελούν νέες ιδέες, όπως είναι η λύση των δύο κρατών, που μπορούν πλέον να βοηθήσουν στη ριζική διευθέτηση του προβλήματος. Εκ των πραγμάτων, η ακραία επί του παρόντος τουρκική θέση περί της λύσης των δύο κρατών αποτελεί μέγιστη τουρκική επιτυχία, για τους εξής λόγους: 1. Υιοθετείται από τη Λευκωσία και την Αθήνα, καθώς και από τη διεθνή κοινότητα, η προηγούμενη, πάγια τουρκική θέση περί της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Μάλιστα, η κυπριακή Κυβέρνηση πάει ένα βήμα πιο μπροστά, υιοθετώντας τη χαλαρή ή αποκεντρωμένη, όπως λέγεται, ομοσπονδία, την οποία είχε εισηγηθεί το 1996 η Τουρκία ως δική της θέση και είχε απορρίψει, τότε, ο Πρόεδρος Κληρίδης ως απαράδεκτη και διχοτομική. 2. Η άρνηση της Κυβέρνησης να συζητήσει για τη λύση των δύο κρατών και η αδυναμία της να θέσει εναλλακτική πρόταση στη βάση της διατήρησης στη ζωή της Κυπριακής Δημοκρατίας, επιτρέπει στην Τουρκία να προχωρεί σε παγίωση των τετελεσμένων και σε δημιουργία νέων, τόσο στην Αμμόχωστο όσο και αλλού, καθώς και σε στρατιωτικό και γεωπολιτικό επίπεδο, όπως είναι η Βάση των τουρκικών drones στο Λευκόνοικο και η πρόθεση για κατασκευή Ναυτικής Βάσης στην περιοχή Μπογαζίου και Τρικώμου. Και συμβαίνει αυτό διότι μέσω της Πενταμερούς όχι μόνο έχει μείνει στο τραπέζι η λύση των δύο κρατών και δεν αποσύρεται, αλλά, ταυτοχρόνως, η Άγκυρα την βγάζει επί του παρόντος καθαρή στην ΕΕ εφόσον Αθήνα και Λευκωσία δεν επιμένουν πλέον στην άμεση επιβολή κυρώσεων σε βάρος της Άγκυρας. Το αντίθετο. Επί τη βάσει του προσχεδίου συμπερασμάτων για το Συμβούλιο που θα πραγματοποιηθεί περί το τέλος του μήνα:

Α) Καμία ευθύνη δεν καταλογίζεται για την αποτυχία της Πενταμερούς ως αποτέλεσμα της απαράδεκτης θέσης της Τουρκίας περί της λύσης των δύο κρατών.

Β) Γίνεται λόγος για εκσυγχρονισμό της τελωνειακής ένωσης Τουρκίας - ΕΕ χωρίς να υπάρχει η προηγούμενη παράγραφος που περιλαμβανόταν στην Κοινή Δήλωση του τελευταίου Συμβουλίου, η οποία ανέφερε ότι δεν μπορεί να προχωρήσει ο εκσυγχρονισμός της Τελωνειακής Ένωσης, εάν η Τουρκία δεν εφαρμόσει την υφιστάμενη και με την Κυπριακή Δημοκρατία. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, σημαίνει τον τερματισμό του υφιστάμενου αθέμιτου ανταγωνισμού σε βάρος της Λευκωσίας και την υιοθέτηση της νομικής αρχής του διεθνούς δικαίου περί του acknowledgement. Ότι δηλαδή η Άγκυρα αποδέχεται την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας πριν από τη λύση. Υπό αυτές τις συνθήκες, στα συμπεράσματα θα πρέπει, εκτός των άλλων, να περιληφθεί και η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005, που ρητώς αναφέρει ότι για να προχωρήσει η ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας, η τελευταία θα πρέπει να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία. Έτσι, αποκαθίσταται το δίκαιο και αναιρείται μέσα από τους μηχανισμούς της ΕΕ και του Διεθνούς Δικαίου η τουρκική αξίωση περί της λύσης των δύο κρατών, που στόχο έχει: 1) την αναθεώρηση, ακόμη και τη ριζική αλλαγή του Πρωτοκόλλου 10. Τι καθορίζει το Πρωτόκολλο 10; Αναφέρει ότι εντός της ΕΕ έχει ενταχθεί ολόκληρο το ενιαίο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας με αναστολή του κεκτημένου στο βόρειο τμήμα του νησιού, λόγω κατοχής, και όχι το μελλοντικό ομόσπονδο ή συνομόσπονδο πολιτειακό σύστημα. 2) Την έξοδο της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ενιαίου κράτους από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την είσοδο του παράνομου ψευδοκράτους ως ισότιμου συνιστώντος κράτους είτε στο πλαίσιο μιας αποκεντρωμένης ομοσπονδίας συνομοσπονδιακού χαρακτήρα είτε μέσω της πρακτικής εφαρμογής των δύο κρατών.

Γ) Δεν γίνεται ρητή αναφορά σε κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας, τις οποίες έχουν καταπιεί ο ελλαδοτουρκικός διάλογος και η Πενταμερής. Ο δε Πρόεδρος θα είναι ικανοποιημένος με μια φράση, ότι εάν και όταν κριθεί ότι η Τουρκία προκαλεί το Συμβουλίου, θα μελετήσει πώς και αν θα επιβληθούν κυρώσεις και ποιες.

Τα προβλήματα του Ερντογάν και η ανάσχεση

Ακόμη και αν οι όποιες κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας έχουν θυσιαστεί στον βωμό του διαλόγου των ελληνοτουρκικών σχέσεων και στην αποφυγή ενός θερμού μεν καλοκαιριού αλλά με παγωμένα τα κυριαρχικά δικαιώματα των Αθηνών και της Λευκωσίας από το Αιγαίο μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο, υπάρχει το κοινοτικό κεκτημένο, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί αφενός για να ανασχεθεί η πολιτική αντίληψη των δύο κρατών και να αναδειχθεί η Κυπριακή Δημοκρατία ως βάση λύσης, όπως το κεκτημένο προνοεί. Ενόψει της συνάντησής του με τον ΓΓ του ΟΗΕ, ο Πρόεδρος θα πρέπει να αποφασίσει, εάν θα συνεχίσει να ακροβατεί μεταξύ της συνομοσπονδίας των δυο κρατών και της χαλαρής ομοσπονδίας συνομοσπονδιακού χαρακτήρα ή εάν θα στηρίξει ό,τι η ΕΕ και το Διεθνές Δίκαιο τονίζουν. Ότι, δηλαδή, στη νήσο Κύπρο υπάρχει ένα μόνο κράτος, αυτό της Κυπριακής Δημοκρατίας, που είναι μέλος της ΕΕ και τελεί υπό κατοχήν, η οποία θα πρέπει τερματιστεί. Η διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας στη ζωή αποτελεί το βασικό εμπόδιο της αναθεωρητικής τουρκικής πολιτικής, η οποία εκτείνεται και στην περιοχή του Αιγαίου και της Κρήτης ώς τη Θράκη.

Το ανατολίτικο παζάρι

Προσέξτε τι δήλωσε δημόσια ο Ταγίπ Ερντογάν μετά τη συνάντησή του με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, εισάγοντας τη λογική του ανατολίτικου παζαριού, στην οποίαν είχαμε αναφερθεί την περασμένη εβδομάδα. Υπάρχουν, είπε, πολλά προβλήματα με την Ελλάδα και προφανώς με την Κύπρο, τα οποία μπορούμε να βάλουμε όλα στο τραπέζι και να βρίσκουμε λύσεις. Μα η Ελλάδα ισχυρίζεται ότι ένα είναι το πρόβλημα με την Τουρκία. Αυτό του καθορισμού της υφαλοκρηπίδας. Ποια είναι τα προβλήματα στα οποία αναφέρεται ο κ. Ερντογάν; Πάντως όχι η κατοχή της Κύπρου και ο τερματισμός των τετελεσμένων. Γιατί; Διότι τα τετελεσμένα συνιστούν τον πληθυσμιακό, γεωγραφικό και διοικητικό διαχωρισμό της Κύπρου στη βάση μιας ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας. Προφανώς, όταν ο Τούρκος Πρόεδρος αναφέρεται σε επίλυση προβλημάτων, εννοεί την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, για να είναι τα νησιά βορά στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις και στη γενικότερη αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης, που θα του επιτρέπει την κυπροποίηση της Θράκης και την απώλεια των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στο Αιγαίο και στο Κρητικό πέλαγος.

Η Κεμαλική αντίληψη του Ερντογάν

Ερώτημα: Εφόσον ο Ερντογάν ισχυρίζεται ότι είναι πολλά τα προβλήματα, γιατί η Αθηνά υιοθετεί την αμυντική στάση και θέτει ως κόκκινη γραμμή την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και μόνο, χωρίς ταυτοχρόνως να εγείρει θέματα Ίμβρου και Τενέδου, καθώς και των ελληνικών περιουσιών στην Πόλη; Γιατί επιτρέπει στον Ερντογάν να συμπεριφέρεται επιθετικά; Όσο δε για μας, δηλαδή την Κύπρο, είναι πρόδηλον ότι η υφιστάμενη τουρκική κυβέρνηση υιοθετεί την πολιτική των Κεμαλιστών. Ότι, δηλαδή, το Κυπριακό έχει λυθεί το 1974 με τη διχοτόμηση. Και, ως εκ τούτου, το μόνο που μένει να συμβεί είναι οι υπογραφές για τη διχοτόμηση, ώστε να προχωρήσει εν συνεχεία η Τουρκία στην πλήρη τουρκοποίηση κυρίως μέσω μιας πληθυσμιακής πλημμυρίδας. Αυτό δε θα συμβεί διότι μετά την ομοσπονδιακή λύση οι νέοι κουβαλητοί δεν θα θεωρούνται έποικοι αλλά ως παράτυποι μετανάστες, τους οποίους, όμως, θα επωμιστούμε και οι οποίοι, όπως προφητικά αναφέρει η έκθεση Λάακσον για τον εποικισμό, θα αποτελούν ωρολογιακή βόμβα για το νέο συνταγματικό πλαίσιο της διευθέτησης του προβλήματος.

Λουτ και διαπραγματευτικό βάθος

Μέσα σε αυτό το στημένο σκηνικό θα έρθει εκ νέου στις 22 του μήνα η κυρία Λουτ και πάλι στην Κύπρο, για να σώσει τον μισθό της και να βοηθήσει, σύμφωνα με τον ΓΓ του ΟΗΕ, στον τετραγωνισμό του κύκλου. Δηλαδή θα προωθήσει τη βρετανική πρόταση, η οποία αναφέρει ότι, στο πλαίσιο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, μπορούν να χωρέσουν οι τουρκικές ανησυχίες, η πολιτική ισότητα και τα δύο κράτη. Από τις επαφές της με τους Τούρκους προ ημερών δεν προκύπτει κάτι νέο και δη η αλλαγή πολιτικής. Και με τον Αμερικανό Πρόεδρο και με τους Ευρωπαίους εταίρους και με την κ. Λουτ, η Άγκυρα εντάσσει τη λύση των δύο κρατών στη λογική των νέων ιδεών για να έχει άλλωστε διαπραγματευτικό βάθος και να μας εμπαίζει ο Ερσίν Τατάρ ότι ως υποχώρηση από τα δυο κράτη μπορεί να δεχθεί τη συνομοσπονδία και ότι τα τετελεσμένα στην Αμμόχωστο δεν συνιστούν παρανομία, διότι με βάση το διεθνές δίκαιο, όπως είπε ο εκπρόσωπος Τύπου του κατοχικού καθεστώτος, είναι έδαφος του ψευδοκράτους! Είναι δεσμευμένη γραπτώς πλέον με επιστολή προς το Σ. Ασφαλείας. Άρα τι λέει η Τουρκία; Θα επιβάλει τη θέση της με την υπογραφή ή χωρίς αυτήν, εφόσον η ίδια έχει το πάνω χέρι λόγω της κατοχής και δεν έχει κανένα κόστος ούτε από την Αθήνα ούτε από τη Λευκωσία, ούτε από τη διεθνή κοινότητα.

Οι επιδιώξεις του Προέδρου και ο ΓΓ του ΟΗΕ

Είναι πρόδηλον ότι ο Πρόεδρος θα επιδιώξει συνάντηση και με τον κατοχικό ηγέτη για να κρατήσει τη διαδικασία ζωντανή. Εκείνο όμως που στοχεύει είναι τη στήριξη του ΓΓ του ΟΗΕ, ότι η διαδικασία θα μείνει εντός των εντολών του Σ. Ασφαλείας και της ομοσπονδίας, ακόμη και αυτής της χαλαρής. Από την πλευρά του όμως ό,τι και αν πει ο ΓΓ, εφόσον το Κυπριακό δεν είναι στο Κεφάλαιο Επτά του Σ. Ασφαλείας, η Άγκυρα μπορεί να κοιμάται ήσυχα, διότι καμιά κύρωση δεν μπορεί να επιβληθεί σε βάρος της. Και πώς να συμβεί κάτι τέτοιο είτε στο πλαίσιο του ΟΗΕ είτε σε εκείνο της ΕΕ, όταν επίκειται νέα Πενταμερής; Το ελάχιστο που μπορεί να πει ο Πρόεδρος στον ΓΓ του ΟΗΕ είναι ότι καμιά Πενταμερής δεν μπορεί να συγκληθεί, εάν η Άγκυρα δεν αποσύρει την πρότασή της για λύση δύο κρατών. Αλλιώς, είναι ως να την αποδέχεται και ο Πρόεδρος και ο ΓΓ του ΟΗΕ ως τμήμα για τη βάση λύσης του Κυπριακού. Και μετά θα αναλάβουν οι Βρετανοί να τετραγωνίσουν δήθεν τον κύκλο…