Η παγκοσμιοποίηση αντεπιτίθεται - Πραξικόπημα διαρκείας

του Ρούντυ Ρινάλντι

Από το "Δρόμο της Αριστεράς"

Οι κυρίαρχοι κύκλοι της παγκόσμιας χρηματιστικής ολιγαρχίας προχωρούν με βήμα ταχύ σε μια νέα παγκόσμια ρύθμιση –που περιλαμβάνει ορισμένα στάδια ή φάσεις και, σε ορισμένες στιγμές, αποφασιστικούς κόμβους– για την εμπέδωση μιας πλανητικής κυριαρχίας, μετά από μεγάλους τριγμούς και αμφισβήτηση της ηγεμονίας τους. Με την έννοια αυτή, πρόκειται για μια αντεπίθεση της παγκοσμιοποίησης μετά τη μεγάλη λαϊκή αμφισβήτηση και κινητοποίηση που προηγήθηκε, και μετά την εκδήλωση μιας βαθύτατης κρίσης (αυτό που ονομάστηκε «ενδόρρηξη») στην καρδιά του συστήματος.

Τα όσα γίνονται αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ, σε συνδυασμό με το παγκόσμιο λοκντάουν, δείχνουν ότι βρισκόμαστε σε μια ιδιαίτερη στιγμή μετάβασης σε ένα νέο μοντέλο λειτουργίας του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Με μια έννοια, αν υπάρχει ένα πραξικόπημα, αυτό δεν ήταν ένα τετράωρο πραξικόπημα (οι παλιότεροι θα θυμούνται τα περί «στιγμιαίου» αδικήματος της χούντας των συνταγματαρχών), αλλά ένα διαρκές πραξικόπημα που γίνεται από την κυρίαρχη φράξια της παγκοσμιοποίησης και στρέφεται με ένταση ενάντια στη ζωντανή εργασία, τη δημοκρατία, τους λαούς, την κυριαρχία χωρών – εν τέλει, ενάντια στην προοπτική ενός καλύτερου και δικαιότερου κόσμου.

Μια «θεραπεία σοκ» με ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά

Το διαρκές πραξικόπημα της παγκοσμιοποίησης θέλει να μας σώσει από «ψεκασμένους», «τρελούς», «αρνητές», «λαϊκιστές», και από τον ιό Covid βέβαια, χρησιμοποιώντας τα νέα υπερ-όπλα: τη λεγόμενη «4η Βιομηχανική Επανάσταση» και τη «Μεγάλη Επανεκκίνηση». Στην ουσία πρόκειται για μια τεραστίων διαστάσεων προσπάθεια –η οποία περιλαμβάνει μια άνευ προηγουμένου χρησιμοποίηση χειριστικών μηχανισμών (κρατικών, διεθνών, ιδιωτικών) που έχουν γιγαντωθεί τις τελευταίες δεκαετίες– αντιμετώπισης της πολυ-κρίσης του συστήματος, της ιδιαίτερης οπισθοχώρησης του δυτικού τμήματός του (της Δύσης). Αποσκοπεί στην επανάκτηση του χαμένου εδάφους, στην επιβολή μιας διαρκούς «θεραπείας σοκ» (λοκντάουν-έλεγχος-κατάργηση δημόσιου χώρου), και προσλαμβάνει χαρακτηριστικά παγκόσμιας δικτατορίας. Μιας δικτατορίας που προετοιμάζει τους όρους ενός νέου κερδοφόρου κύκλου για ορισμένες πτέρυγες του κεφαλαίου, και τον γενικευμένο αποκλεισμό των πολιτών και των λαών από τη δημόσια σφαίρα και την πολιτική δράση.

Αυτή η εξελισσόμενη και διευρυνόμενη αντεπίθεση της παγκοσμιοποίησης αποτελεί το πιο αξιοσημείωτο γεγονός της προηγούμενης χρονιάς, και θα σημαδέψει τις εξελίξεις και σε όλο το 2021. Ήδη οι πρώτες μέρες του χρόνου σημαδεύτηκαν από τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου στην καρδιά του κήτους, τις ΗΠΑ, και πιο συγκεκριμένα στην καρδιά της καρδιάς, στο Καπιτώλιο…

Η πραγματική κατάληψη του Καπιτωλίου και το εξελισσόμενο παγκόσμιο πραξικόπημα

Οι «σαμάνοι» και οι γραφικοί που μπήκαν και έβγαζαν σέλφι στο Καπιτώλιο άνοιξαν τον δρόμο για μια πραγματική κατάληψη και κατοχή του Καπιτωλίου τις επόμενες μέρες. Όποιος πληροφορείται στοιχειωδώς, θα έχει δει τις εικόνες που στρατός και ειδικές δυνάμεις έχουν στρατοπεδεύσει εντός του Καπιτωλίου, για να προστατεύσουν τάχα τη Δημοκρατία και να προασπιστούν τα ιδεώδη από τις βαρβαρικές φυλές.

Η στρατιωτική κατάληψη του Καπιτωλίου συμβολίζει τον τρόπο και τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν για να εμπεδωθεί το διαρκές πραξικόπημα της παγκοσμιοποίησης. Η «μεγαλύτερη Δημοκρατία» του κόσμου, το σύμβολο της Δύσης, έχει ανάγκη από την κήρυξη της Ουάσιγκτον σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, και από στρατηγούς που έχουν αναλάβει τη φρούρησή της με 20.000 στρατιώτες ώστε να γίνει η τελετή ορκωμοσίας του Μπάιντεν στις 20 Ιανουαρίου. Παράλληλα, παρόμοια μέτρα και δικαιοδοσίες έχουν παρθεί σχεδόν σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ.

Η προσπάθεια αντιμετώπισης της πολυ-κρίσης του συστήματος προσλαμβάνει χαρακτηριστικά παγκόσμιας δικτατορίας που προετοιμάζει τους όρους ενός νέου κερδοφόρου κύκλου για ορισμένες πτέρυγες του κεφαλαίου, και τον γενικευμένο αποκλεισμό των πολιτών και των λαών από τη δημόσια σφαίρα και την πολιτική δράση

Η εξέλιξη του διαρκούς πραξικοπήματος δείχνει και ποιοι είναι βασικοί του συντελεστές. Για παράδειγμα, χωρίς να παρέμβει καμία κρατική αρχή, ιδιωτικές εταιρείες που μονοπωλούν πλατφόρμες και μέσα στα ΜΜΕ (και ειδικά στο Διαδίκτυο) «κόβουν», αποκλείουν τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Του απαγορεύουν κάθε πρόσβαση σε αυτά. Αν το twitter και το facebook έχουν τη δύναμη να μπλοκάρουν έναν εν ενεργεία πρόεδρο μιας χώρας, σκεφθείτε τι συμβαίνει για άτομα και συλλογικότητες μικρότερης εμβέλειας. Τι απαρτχάιντ έχει ήδη στηθεί και τι προετοιμάζεται. Η λογοκρισία που ασκούν (εδώ και καιρό είναι αλήθεια) θα πάρει τεράστιες διαστάσεις απέναντι στους «εχθρούς» της παγκοσμιοποίησης.

Ακόμα και η Μέρκελ αντέδρασε και έδειξε να ενοχλείται από την δύναμη που έχουν κυρίως αμερικανικές εταιρείες του διαδικτύου. Εν δυνάμει αποτελούν απειλή για τον πολιτικό κόσμο αλλά και όπλο στον πόλεμο που γίνεται (οικονομικό και πραγματικό) ανάμεσα σε ανταγωνιστικές δυνάμεις και κέντρα.

Πανδημία και δικτατορία των ελίτ

Η πανδημία είναι μια πρώτης τάξεως «κάλυψη» για την προώθηση της αντεπίθεσης, αφού θα θεωρηθεί ιδανικό κοινωνικό υπόστρωμα φόβου και παραπληροφόρησης ώστε να περάσει το βασικό υλικό που θα ξαναφέρει την παγκόσμια ηγεμονία και κυριαρχία στους κόλπους της χρηματιστικής επιθετικής ολιγαρχίας. Η 4η Βιομηχανική Επανάσταση και η Μεγάλη Επανεκκίνηση το αποδεικνύουν περίτρανα. Έδρα τους είναι το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και συντελεστές όλοι οι δυναμικοί κλάδοι της ψηφιακής, χρηματιστικής, χημικής και «πράσινης» οικονομίας.

Η διαχείριση της πανδημίας είναι ένα πραγματικό πεδίο εμπέδωσης ενός νέου μοντέλου-ποικιλίας των υφιστάμενων κοινωνικών σχέσεων, τέτοιο που να οδηγεί σε μεγάλους αποκλεισμούς ζωντανής εργασίας, σε ολοκληρωτικό έλεγχο πληθυσμών, πόλεων και περιοχών, σε κατάργηση του δημόσιου χώρου και ανακατανομή ισχύος ανάμεσα στα ανταγωνιζόμενα κέντρα.

Το παγκόσμιο λοκντάουν δεν έχει σχέση με την προστασία της υγείας. Εξελίσσεται ως ένα μεγάλων διαστάσεων εγχείρημα για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας δομικής κρίσης: μια παγκόσμια και ταυτόχρονη «θεραπεία σοκ» που θα δημιουργήσει συνθήκες για τη Μεγάλη Επανεκκίνηση, δηλαδή τη συσσώρευση κερδών σε ορισμένους τομείς και τμήματα του κεφαλαίου και την τεράστια φτωχοποίηση και εξαθλίωση σε πλανητική κλίμακα. Η δικαιολογία θα είναι πως ήρθε μια πανδημία που έπληξε την οικονομία (και όχι ένα οικονομικό σύστημα σε βαθιά κρίση) και τώρα ας δούμε πώς θα βγούμε από αυτήν και πώς θα αρχίσουμε την ανοικοδόμηση πάνω στα κοινωνικά ερείπια που θα έχει δημιουργήσει.

Πιο μαρξιστικά, η πανδημία χρησιμεύει για μια μεγάλη, παγκόσμιων διαστάσεων απαξίωση κεφαλαίων και παραγωγικών δυνάμεων, που η καταστροφή τους είναι αναγκαία για την είσοδο σε έναν νέο κερδοφόρο κύκλο. Κλασικά η απαξίωση και καταστροφή κεφαλαίου (εγκαταστάσεων, μηχανολογικού εξοπλισμού, εργατικής δύναμης κ.λπ.) σε περιόδους κρίσεων γίνονταν διά του πολέμου. Κανείς βέβαια δεν αποκλείει τους πολέμους και τη στρατιωτικοποίηση από το σκηνικό που διαμορφώνεται. Προσοχή: μια πολιτική α λα Τραμπ, που ευνοούσε μια απαγκίστρωση των ΗΠΑ από ανοικτές εστίες πολέμου για να δοθεί προτεραιότητα στην εσωτερική ανάπτυξη, ίσως ανατραπεί από την πολιτική των Δημοκρατικών σε συνεργασία και με τμήμα των Ρεπουμπλικάνων, και εξαπολυθούν έτσι πόλεμοι στις νευραλγικές περιοχές.

Γενικό συμπέρασμα

Αυτά που γίνονται μπροστά στα μάτια μας, αυτά που ζούμε καθημερινά, δείχνουν ότι δεν είναι σχέδια στα συρτάρια κάποιων ευφάνταστων συνωμοσιολόγων. Ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας και έχει μπει στην καθημερινότητά μας αυτός ο σχεδιασμός, και το απαρτχάιντ στήνεται, κτίζεται κάθε μέρα και κάθε λεπτό που περνά. Ο πρωθυπουργός μας (χαρά γεμάτος) προτείνει πιστοποιητικό πανευρωπαϊκό για ταξίδια, και ονειρεύεται πάλι έναν ενδυναμωμένο τουρισμό για μετά το Πάσχα… Σαν να μην έχει συναίσθηση του τι γίνεται. Το «δημοκρατικό τείχος» συσπειρώνεται ενάντια στους «ψεκασμένους». Αυτή είναι κατ’ αυτούς η βασική προς επίλυση αντίθεση.

Χρειαζόμαστε άμεσα «εμβόλιο» Δημοκρατίας. Δηλαδή συνείδηση της ανάγκης Δημοκρατίας σε όλους τους τομείς: και στην πληροφόρηση, και στην υγεία, στην οικονομία (πρόσφατα γρονθοκοπήθηκε από το αφεντικό του διανομέας που πρόλαβε να παραδώσει μόνο 80 από τα 170 δέματα που τον είχαν φορτώσει…), στη δημόσια ζωή. Ο κοινωνικός άνθρωπος, ο άνθρωπος ως ζώο πολιτικό και κοινωνικό, δεν πρέπει να καταργηθεί επειδή έτσι θέλει το κεφάλαιο στα γηρατειά του.