Χωρίς πολιτική στήριξη τα κινήματα για την ενέργεια

 Επιμέλεια: Βάννα Σφακιανάκη

Ενώ με τα πάσης φύσης ενεργειακά –και όχι μόνο– έργα εντείνεται η καταστροφή της φύσης και της κοινωνίας στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος, όσοι εναντιώνονται διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να ελπίζουν σε πολιτική στήριξη από κανένα σχηματισμό του πολιτικού φάσματος, παρά μόνο αποσπασματικά, για επιμέρους ζητήματα ή για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους.

Η κυβέρνηση βλέπει στα έργα την ευκαιρία να «τρέξουν» οι δείκτες για να μετρηθεί λιγότερη ύφεση στο κλείσιμο του 2020. Παράλληλα, πασχίζει να αποδείξει ότι είναι η καλύτερη στην εφαρμογή μιας πολιτικής που σχεδιάζεται σε ευρωπαϊκά και διεθνή κέντρα.

Χατζηδάκης και Σδούκου επιδεικνύουν την δεξαμενή των «εν αναμονή» έργων ΑΠΕ ισχύος 76 GW, σε αναλογία περίπου 10 προς 1 των «αναγκών» του Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ), (1) ενώ προβλέπεται «πόλεμος» για την επικράτηση των διαφόρων επενδυτικών σχεδίων και αναφέρονται ως πιθανά όρια στην υλοποίησή τους μόνο οι ανατροπές από το νέο καθεστώς ενισχύσεων (target model) και η περιορισμένη δυνατότητα του συστήματος να τα «απορροφήσει» και να τα αποζημιώσει. (2)

Η ζήτηση δεν αναφέρεται καν ως όριο!

Οι δυνάμεις της αριστεράς και της οικολογίας δεν διατυπώνουν διαφορετικό αφήγημα από το κυρίαρχο της κλιματικής κρίσης και των προεκτάσεών της.

«Βλέπω ότι υπάρχουν αντιδράσεις, πολλές είναι δικαιολογημένες, κάποιες είναι υπερβολικές. Διότι δεν μπορεί, τη στιγμή που όλοι συμφωνούμε ότι πρέπει να πιάσουμε αυτούς τους στόχους και να περάσουμε στις Ανανεώσιμες Πηγές, να λέμε όλοι καλές οι ΑΠΕ αρκεί να είναι κάπου αλλού, να μην είναι στη δική μας γειτονιά», είπε ο Αλέξης Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη, θεωρώντας δεδομένο ότι όλοι (πρέπει να) συμφωνούμε ότι «πρέπει να πιάσουμε τους στόχους». Και συνέχισε «Δεν είναι αναγκαίο να βάζουμε όλες τις μονάδες σε ένα συγκεκριμένο βουνό, έχει πολλά βουνά η πατρίδα μας, έχει πολλά νησιά η πατρίδα μας, η ηλεκτρική διασύνδεση, δε, των νησιών, που ξεκίνησε επί των ημερών μας, θα μας δώσει πολλές τέτοιες δυνατότητες.»

Για να μην μείνουν αμφιβολίες για τη στήριξη που παρέχει ο ΣΥΡΙΖΑ στην «καθολικής αναγνώρισης» ενεργειακή πολιτική, αλλά και για την επίγνωση των συνεπειών της, ο Σωκράτης Φάμελλος αναφέρεται σε «Μία νέα κοινωνική συμφωνία». (3) «Εμείς προτείνουμε η Ελλάδα να αποκτήσει έναν κλιματικό νόμο που να επιβάλει τη μείωση των εκπομπών αερίου του θερμοκηπίου και να ελέγχει όλες τις χρηματοδοτήσεις αλλά και τη Διοίκηση στην εφαρμογή των κανόνων και στην επίτευξη των στόχων. Πρέπει να μειώσουμε τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, να απομακρυνθούμε από την κατανάλωση ορυκτών καυσίμων στην ηλεκτροπαραγωγή, στις μεταφορές και στη θέρμανση και να αποκτήσουμε πιο ανθεκτικά έργα και υποδομές. Αυτό, κατά συνέπεια θα αλλάξει ακόμα και το μοντέλο γεωργικής παραγωγής της Ελλάδας και τις παραγωγικές δραστηριότητες και την οικονομία στο σύνολό της.»

Οι δυνάμεις της αριστεράς και της οικολογίας δεν διατυπώνουν διαφορετικό αφήγημα από το κυρίαρχο της κλιματικής κρίσης και των προεκτάσεών της

Η αριστερά δεν αισθάνεται υποχρεωμένη να διατυπώσει πιο σύνθετους συλλογισμούς που να περιλαμβάνουν μια θεώρηση για τις ανισότητες, τόσο μεταξύ των διαφόρων χωρών, όσο και στο εσωτερικό κάθε χώρας και ούτε ενοχλείται από τη βίαιη αναδιάρθρωση της παραγωγικής ταυτότητας της χώρας με την αρπαγή της γης και την αλλαγή της χρήσης της, απασχολημένη μόνο με θέματα κάποιου είδους «δικαιότερης» διανομής εισοδημάτων και επιδομάτων και αποφεύγοντας το κρίσιμο θέμα που είναι ότι η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας δεν είναι ταυτόσημη με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων του κεφαλαίου.

Από την άλλη μεριά, δυνάμεις της οικολογίας αναφέρονται σε ζοφερή προοπτική «κλιματικών προσφύγων» χωρίς να βλέπουν ότι η προσχηματική προστασία του περιβάλλοντος –όπως η κατάληψη χιλιάδων στρεμμάτων στα βουνά από αιολικούς σταθμούς και αγροτικής γης από θηριώδη φωτοβολταϊκά– δημιουργεί κύματα εσωτερικής μετανάστευσης από την ύπαιθρο και τις πόλεις της περιφέρειας προς τα μεγάλα αστικά κέντρα, σε μια διαδικασία νέας αστικοποίησης.

Ανεβάζει τους στόχους η Κομισιόν

Ήσυχη η Κομισιόν από την υποτιθέμενη καθολική αποδοχή της πολιτικής της, ανακοίνωσε επίσημα την πρότασή της να υιοθετηθούν περισσότερο φιλόδοξοι στόχοι για την μείωση των εκπομπών του θερμοκηπίου ως το 2030, δηλαδή να αναθεωρηθεί ο στόχος στο 55% από 40% που είναι σήμερα. Η ενίσχυση του στόχου σηματοδοτεί σημαντικές αλλαγές στα Εθνικά Σχέδια για την Ενέργεια και το Κλίμα των κρατών-μελών. Ειδικά για τη χώρα μας, ο στόχος του 55% σημαίνει ότι θα πρέπει όχι μόνο να ξεπεραστεί ο στόχος των 19 GW που προβλέπεται από το ΕΣΕΚ, αλλά να υλοποιηθούν και άλλες μεγάλες επενδύσεις για ενίσχυση των δικτύων και των διασυνδέσεων, εγκατάσταση υποδομών αποθήκευσης ενέργειας κ.λπ. (4)

Παρουσιάστηκε επίσης, ο νέος μηχανισμός χρηματοδότησης για την εγκατάσταση έργων ΑΠΕ από ένα κράτος μέλος της Ε.Ε. στο έδαφος άλλου κράτους μέλους, με έναρξη εφαρμογής το 2021. (5)

Έτσι βλέπουμε να υλοποιούνται με τον πιο επίσημο τρόπο, σχεδιασμοί που είχαν καταγγελθεί στο παρελθόν ως αποικιοκρατικής σύλληψης, όπως το πρόγραμμα «Ήλιος» ή η πρόταση Ολλανδικών think tank (2012) για τις χώρες που πλήττονται περισσότερο από την κρίση χρέους, τη μείωση των χρεών τους κατά 30% μέσω παραχωρήσεων για Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Τώρα μάλιστα χωρίς μείωση του χρέους! (6)

Παραπομπές

(1) Δρόμος Φ 491 Ενεργειακή μετάβαση
(2) enegypress.gr Σε επιχειρηματικό πόλεμο
(3) enegypress.gr Φάμελλος: Μία νέα κοινωνική συμφωνία
(4) enegypress.gr  Σε αναθεώρηση του ΕΣΕΚ οδηγεί η πρόταση της Κομισιόν
(5) enegypress.gr Νέος μηχανισμός χρηματοδότησης έργων ΑΠΕ
(6) Δρόμος  Αφιέρωμα Τοπία της ενέργειας