ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ

του Άντη Ροδίτη  

Η Κύπρος είναι στον δρόμο τού να καταστεί το απόλυτο, παγκόσμιο παράδειγμα αναστροφής των ιστορικών δεδομένων και να καταστεί από ελληνικό νησί, τούρκικο. Ήδη έχει διανύσει τον μισό δρόμο προς αυτή την κατεύθυνση.

Μόλις πριν λίγες μέρες στο τηλεοπτικό πρόγραμμα του δημοσιογράφου Γιαννάκη Καρεκλά «Χωρίς περιστροφές», παρουσιάστηκαν όλοι οι πρώην υπουργοί Εξωτερικών της Κύπρου και συμφώνησαν ότι μετά την τουρκική εισβολή του 1974 χάθηκαν άδικα όλες οι ευκαιρίες μιας επίλυσης του Κυπριακού που θα επέστρεφε πίσω στους Έλληνες εδάφη και δύο πόλεις και θα τους έδινε την ευκαιρία να επιβιώσουν στην πατρίδα τους διατηρώντας την ταυτότητά τους.

Όντας όλοι οι Υπ. Εξ. μας «πολιτικοί», άνθρωποι δηλαδή επικεντρωμένοι στα στυγνά γεγονότα, κανείς τους δεν διανοήθηκε ή διανοείται να πει ότι οι ευκαιρίες χάθηκαν γιατί η τουρκική παρουσία είναι αδιανόητη στην ελληνική, κυπριακή ψυχοσύνθεση. Είναι αδιανόητο για τον Κύπριο ν’ αποδεχθεί τη σκληρή πραγματικότητα που δημιούργησε η τουρκική εισβολή. Αδυνατεί ν’ αποδεχθεί άλλη πραγματικότητα από εκείνη που φέρει ιστορικά μέσα του. Την ελληνικότητα της Κύπρου. Δεν συμβιβάζεται, όσο κι αν το διακηρύττει πως είναι έτοιμος να το κάμει. Δεν χωρεί ο νου τους άλλη πραγματικότητα από αυτή που έχει ζήσει διαχρονικά, πάππου προς πάππου, και δεν αποδέχεται ψυχικά τη σιχαμερή πραγματικότητα που ζει σήμερα στο πετσί του.

Κανένας από τους έξι υπουργούς εξωτερικών του παρελθόντος και του παρόντος μας δεν θέλησε να μιλήσει για το 64.

Τότε, μετά τις ενδοκοινοτικές συγκρούσεις, οι ίδιοι οι πλανητάρχες έφεραν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ, ζητώντας μας να καταργήσουμε τις Συμφωνίες της Ζυρίχης και να ενωθούμε με την Ελλάδα, παραχωρώντας στους Τούρκους μόνο 5% έδαφος της Κύπρου για 50 μόνο χρόνια.

Ο δεξιοτέχνης της διπλωματίας, πρωθυπουργός της Ελλάδος, Γεώργιος Παπανδρέου που χειριζόταν το θέμα έχοντας να αντιμετωπίσει Αμερικανούς, Άγγλους και Τούρκους, βρισκόταν αντιμέτωπος και με τη σθεναρή αντίσταση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου εναντίον της Ένωσης. Παρ’ όλ’ αυτά ο Παπανδρέου κατάφερε να φέρει τα πράγματα σε σημείο που μπορούσε να πραγματοποιηθεί η Ένωση και χωρίς το 5% τού εδάφους για 50 χρόνια. Η έλλειψη συνεργασίας και η άρνηση τού Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, έκλεισαν τον δρόμο στην Ελλάδα και τον άνοιξαν στην Τουρκία.

Σε τι ωφελεί όλους να αρνούνται την ιστορική αυτή αλήθεια; Πώς ωφελούμαστε, λαός και ηγεσία από τη διατήρηση του μεγάλου ψέματος; Αντί να πιστεύουμε ότι μόνο η αλήθεια μπορεί να μας σώσει, πιστεύουμε ακριβώς το αντίθετο; Όσο καθυστερούμε ν’ αναγνωρίσουμε την αλήθεια τόσο βαθύτερα πέφτουμε στην οριστική απώλεια.