Έλαβε το μήνυμα ο Ερντογκάν;

του Σάκη Μουμτζή

Η Τουρκία για πρώτη φορά, εδώ και πολλές δεκαετίες, γνωρίζει τέτοια διεθνή απομόνωση. Το νέο-οθωμανικό της όραμα ήταν επόμενο να δημιουργήσει την αντισυσπείρωση βασικών παικτών της περιοχής της Μεσογείου.
Σήμερα ο Τ. Ερντογάν βρίσκεται εγκλωβισμένος στην πολιτική του. Δεν μπορεί ούτε να προχωρήσει άλλο, αλλά ούτε και να υποχωρήσει.
Αυτή η αδιέξοδη κατάσταση καθρεφτίζεται στην Λιβύη. Εκεί οι δυνάμεις που υποστηρίζει η Τουρκία βρίσκονται σε προφανή επιχειρησιακή αδυναμία να καταλάβουν την πόλη Σύρτη με τις πετρελαιοπηγές της. Γνωρίζουν πως θα βρεθούν απέναντι στον οργανωμένο αιγυπτιακό στρατό. Έτσι έχει διαμορφωθεί μια de facto κατάσταση διχοτόμησης που δεν ικανοποιεί όμως τις φιλοδοξίες του Ερντογάν.
Η επιθετικότητα απέναντι στην Ελλάδα κορυφώθηκε μετά την συμφωνία με την Αίγυπτο για την ΑΟΖ. Είναι λάθος να πιστεύουμε πως η Τουρκία απλώς εξάγει την εσωτερική κρίση που διέρχεται.
Στην Τουρκία υπάρχει μια σημαντική πλειοψηφία που υποστηρίζει το νέο-οθωμανικό σχέδιο του Τ. Ερντογάν. Την αποτελούν τα κόμματα ΑΚΡ και το Εθνικιστικό κόμμα του Ντεβλέτ Μπαχτσελί. Συνεπώς, ο σχεδιασμός αυτός έχει την έγκριση της πλειοψηφίας των Τούρκων πολιτών.
Άλλωστε στην Τουρκία δεν ακούγονται φωνές που να υποστηρίζουν πως, έστω σε ένα θέμα, η Ελλάδα έχει δίκιο. Αντιθέτως στην πατρίδα μας υπάρχουν φωνές που επικαλούνται τα δικαιώματα της Τουρκίας.
Σήμερα, με την ένταση στην κορύφωση της, αναζητούνται τρόποι για την αποκλιμάκωση της. Η Γερμανία προτείνει τον διάλογο για θέματα που αφορούν το Δίκαιο της Θάλασσας, προσδιορίζοντας έτσι το αντικείμενο του διαλόγου.
Δεν προωθεί πλέον η Γερμανία τον εφ’ όλης της ύλης διάλογο. Φαίνεται πως αντιλήφθηκε ότι για την Ελλάδα δεν υπάρχει πρόσθετη ύλη διαλόγου πέραν της διαφοράς για την υφαλοκρηπίδα.
Είναι ευκαιρία τώρα, με την υπάρχον δυσμενές για την Τουρκία διεθνές κλίμα, να προχωρήσουμε σε αυτό που ο Β. Βενιζέλος αποκάλεσε «οριοθετημένο διάλογο».
Ένα θέμα -η υφαλοκρηπίδα- και διαδικαστική δέσμευση πως σε περίπτωση διαφωνίας θα υπογραφεί συνυποσχετικό για την Χάγη. Αυτός θα πρέπει να είναι ο «οριοθετημένος διάλογος».
Take it or leave it.
Όλα τα υπόλοιπα θέματα που θέτει η Τουρκία είναι για την Ελλάδα ανύπαρκτα.
Στην πολιτική και στις διεθνείς σχέσεις λειτουργεί ο αμείλικτος νόμος του συσχετισμού των δυνάμεων. Και αυτήν την στιγμή είναι υπέρ ημών, τόσο στο επίπεδο των συμμαχιών όσο και στο επίπεδο του διεθνούς κλίματος.
Η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να βγάλει την Τουρκία από την πολιτική απομόνωση στην οποία έχει περιέλθει, όχι από κάποιο σατανικό ελληνικό σχέδιο, αλλά από την ίδια την πολιτική της. Να την βοηθήσουμε για ποιο λόγο;
Για να διεκδικεί νησιά που βάσει διεθνών συνθηκών μας ανήκουν; Για να αμφισβητεί πως τα νησιά -ανεξαρτήτως μεγέθους- έχουν υφαλοκρηπίδα; Για να θέτει θέμα αποστρατιωτικοποιήσεως νησιών του Αιγαίου;
Ο δρόμος είναι ένας.
Να αντιληφθεί ο Τ. Ερντογάν πως η καλύτερη λύση για την χώρα του είναι η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για ένα και μόνο θέμα. Η άλλη λύση είναι να βρεθεί αντιμέτωπος με μια συμμαχία δυνάμεων που θεωρεί πως απειλείται από τα νέο-οθωμανικά σχέδια του.
Η Ελλάδα για πρώτη φορά κατέστησε σαφές στην Τουρκία, επί του πεδίου, πως θα υπερασπισθεί τα συμφέροντα της με τις Ένοπλες Δυνάμεις και με την ανάπτυξη ενός ευρέως πλέγματος διεθνών συμμαχιών.
Το μήνυμα εστάλη στον Ερντογάν δις. Μια στον Έβρο και μια στο Αιγαίο. Το έλαβε;

ΠΗΓΗ  LIBERAL