του Σάββα Καλεντερίδη
Το μεταναστευτικό έχει πάρει διαστάσεις που οι περισσότεροι Έλληνες πλέον δέχονται ότι ως φαινόμενο απειλεί σοβαρά την Ελλάδα ως κράτος και ως οργανωμένη κοινωνία. Εκείνοι που επιμένουν στην πολιτική των ανοικτών συνόρων, που από το 2015 έχει μετατρέψει το πρόβλημα σε μείζονα εθνική απειλή, είναι οι ιδεοληπτικοί που δεν πιστεύουν στην έννοια του εθνικού κράτους, εκείνοι που έχουν οικονομικά συμφέροντα και όσοι εργάζονται για λογαριασμό ξένων δυνάμεων και χωρών.
Ενώ λοιπόν η απειλή δεν είναι προ αλλά ήδη εντός των θυρών, οι προαναφερθέντες έχουν κατορθώσει να επιβάλουν στην κοινή γνώμη, μέσω της επιρροής που ασκούν στα ΜΜΕ και των κεφαλαίων που διαχειρίζονται ένιοι εξ αυτών, ορισμένες απόψεις που αντί να βοηθούν στην επίλυση του προβλήματος, το καθιστούν ακόμα πιο βαρύ και δυσεπίλυτο για την πατρίδα μας, οδηγώντας αυτό που γνωρίζαμε ως Ελλάδα και ελληνικό έθνος στην καταστροφή.
Θα παραθέσουμε ορισμένες από τις απόψεις αυτές:
«Ακόμα και να μην υπήρχε η Τουρκία θα έπρεπε να την εφεύρουμε, γιατί έχει πληρώσει μεγάλο τίμημα και σηκώνει μεγάλο βάρος με τα τέσσερα εκατομμύρια πρόσφυγες που φιλοξενεί στο έδαφός της.»
Παραπλανητική αναφορά, γιατί με βάση τα στοιχεία που δίνει ο Σύλλογος Προσφύγων, στην Τουρκία κατοικούν 3.682.434 Σύροι πρόσφυγες, από τους οποίους οι 450.000 είναι μικρά παιδιά που γεννήθηκαν στην Τουρκία. Από δε τα 3.682.434 άτομα, περισσότεροι από δύο εκατομμύρια ζουν σε νομούς της Τουρκίας με πληθυσμό αραβικής καταγωγής, ήτοι: Gaziantep 452.500, Hatay 440.628, Şanlıurfa 429.888, Adana 240.310, Mersin 205.360, Kilis 115.941, Mardin 87.983, Osmaniye 50.821.
Σημειωτέον ότι η Τουρκία εγκατέστησε τους πληθυσμούς αυτούς στους συγκεκριμένους νομούς με στόχο τη δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού και τη μείωση του ποσοστού των Κούρδων, οι οποίοι δια των συγκεκριμένων νομών έχουν ως στόχο να αποκτήσουν πρόσβαση στη Μεσόγειο θάλασσα. Άρα, η Τουρκία χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες εκ Συρίας για να εξυπηρετήσει δικούς της εθνικούς σκοπούς και να αλλάξει την παραμετροποίηση του κουρδικού προβλήματος σε συγκεκριμένους νομούς.
Όσον αφορά εκείνους που κατοικούν σε καταυλισμούς, με στοιχεία της 7ης Νοεμβρίου 2019 ο αριθμός τους ανέρχεται στα 62.492 άτομα. Δηλαδή, λιγότεροι από εκείνους που διαβιούν σε καταυλισμούς στην Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων, σε σχέση με την Τουρκία των 80 εκατομμυρίων.
Και μια που κάναμε τον ανωτέρω συσχετισμό, να σημειώσουμε ότι ο Λίβανος των έξι εκατομμυρίων κατοίκων φιλοξενεί στο έδαφός του πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες από τη Συρία και άλλους τόσους και περισσότερους Παλαιστίνιους πρόσφυγες. Δηλαδή, ο ένας στους τρεις κατοίκους του Λιβάνου είναι πρόσφυγας, σε σχέση με την Τουρκία που είναι περίπου ο ένας στους τριάντα.
Και δεν άκουσα τον πρόεδρο ή τον πρωθυπουργό του Λιβάνου να εκβιάζει άλλη χώρα ή την Ευρώπη ότι θα ανοίξει τις «κάνουλες» και θα την πλημμυρίσει με πρόσφυγες, όπως κάνει ο Ερντογάν, τη μια για να ζητήσει δισεκατομμύρια ευρώ και την άλλη για να μην χαρακτηρίζει η Ευρώπη την αιματηρή εισβολή του τουρκικού στρατού στη Ροζάβα, στη Β. Συρία, η οποία, σημειωτέον, προκάλεσε εκτός από εκατοντάδες νεκρούς, και 200.000 Κούρδους πρόσφυγες. Όμως είπαμε, οι Κούρδοι δεν έχουν ψυχή, αφού είναι κατώτερο είδος ανθρώπων κατά τη ναζιστική ιδεολογία του Ερντογάν, που τώρα θέλει να την επιβάλει και στο ΝΑΤΟ. Τέτοια αθλιότητα, τόση υποκρισία.
Αυτά για τους πληρωμένους από την τουρκική πρεσβεία δημοσιογράφους που επισκέφθηκαν τους καταυλισμούς στην Τουρκία τις μέρες που ήταν σε εξέλιξη η εισβολή στη Συρία, και επιστρέφοντας μας είπαν ότι «ντρέπονται που είναι Έλληνες και Ελληνίδες».
Μια άλλη άποψη που έχει επικρατήσει στην κοινή γνώμη, την οποία όμως καλλιεργεί και η κυβέρνηση και αντιπολίτευση για να κρύψουν τις ευθύνες τους, είναι ότι «για όλα φταίει η Ευρώπη».
Για το Προσφυγικό δεν φταίει η Ευρώπη. Το κύμα προσφύγων από τη Συρία το προκάλεσαν οι ΗΠΑ, η Αγγλία και η Γαλλία που είχαν εμπλοκή στην «Αραβική Άνοιξη» στη Συρία, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ που πλήρωσαν τα όπλα του λεγόμενου «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» (ΕΣΣ) ενώ τον πρωταγωνιστικό ρόλο είχε η Τουρκία, αφού τα περισσότερα φορτία όπλων ξεφορτώθηκαν σε τουρκικά αεροδρόμια, σε τουρκικό έδαφος κατέφυγαν και εκπαιδεύτηκαν η ηγεσία αλλά και στελέχη του ΕΣΣ, το τουρκικό κράτος ήταν και παραμένει ο βασικός τροφοδότης των ισλαμιστικών τρομοκρατικών ομάδων (Αλ Κάιντα, Ισλαμικό Κράτος) που συνεχίζουν να προκαλούν κύματα προσφύγων στη Συρία.
Άρα, είναι λάθος και παραπλανητικό το επιχείρημα ότι η Ευρώπη φταίει για το Προσφυγικό και για το γεγονός ότι δεν δείχνει αλληλεγγύη στην Ελλάδα. Η Ευρώπη δεν φταίει για το Προσφυγικό, φταίει η Τουρκία κυρίως, και αν η Ευρώπη έχει μια υποχρέωση αλληλεγγύης απέναντι στην Ελλάδα, αυτή είναι στον τομέα της φύλαξης των συνόρων και όχι της κατανομής προσφύγων σε διάφορες χώρες της ΕΕ.
Όμως πώς να σου δείξει αλληλεγγύη η ΕΕ, όταν εσύ ως Ελλάδα ακολουθείς πολιτική ανοικτών συνόρων;
Ένα άλλο επιχείρημα είναι το εξής: «Οι χώρες της Ευρώπης έκλεισαν τα σύνορά τους και μετέτρεψαν την Ελλάδα σε αποθήκη ψυχών».
Και αυτό είναι μια πονηρή προπαγάνδα, που έχει ως στόχο να παραπλανήσει τους Έλληνες πολίτες. Οι χώρες της ΕΕ έκλεισαν τα σύνορά τους γιατί θεώρησαν ότι απειλούνται από την πολιτική των ανοικτών συνόρων που εγκαινίασε το δίδυμο Τσίπρα-Χριστοδουλοπούλου χωρίς να ρωτήσει αν συμφωνούν τα κράτη της Ευρώπης που υφίστανται τις συνέπειες της πολιτικής αυτής, που συνεχίζει να τηρεί η Ελλάδα και με την παρούσα κυβέρνηση.
Άρα η αιτία του «κακού» είναι η πολιτική των ανοικτών συνόρων που δημιούργησε το πρόβλημα, και όχι οι χώρες που κάνουν χρήση του δικαιώματος να προστατέψουν τα κράτη και τους πολίτες τους.
Το «κορυφαίο» ίσως επιχείρημα εκείνων που θέλουν να συνεχιστεί αυτή η απαράδεκτη κατάσταση, είναι το εξής: «Το πρόβλημα είναι σύνθετο και δεν επιδέχεται εύκολες λύσεις. Η κλιματική αλλαγή, οι πόλεμοι, η αδικία και η φτώχεια δημιουργούν το πρόβλημα, και εκεί πρέπει να δώσουμε το βάρος και όχι σε μέτρα αποτροπής».
Παρότι οι παραπάνω διαπιστώσεις είναι κατά βάσιν σωστές, αποκρύπτουν οι ίδιοι ότι ενώ όντως συμβαίνουν όλα αυτά στον κόσμο, όλες ο χώρες έχουν πάρει μέτρα αποτροπής και προστασίας του κράτους και των πολιτών τους, ενώ η μόνη χώρα παγκοσμίως που ακολουθεί πολιτική ανοικτών συνόρων απέναντι σ’ αυτό το φαινόμενο είναι η Ελλάδα.
Τα επιχειρήματα είναι πολλά και δεν είναι εφεύρεση του ενός και του άλλου, αλλά πολύ καλά σχεδιασμένη προπαγάνδα από επαγγελματίες του είδους και από κέντρα που έχουν τους δικούς τους σκοπούς και ξοδεύουν διαπιστωμένα δισεκατομμύρια για να τους πετύχουν.
Για παράδειγμα, έχουν πείσει τους Έλληνες ότι «δεν είναι δυνατή η φύλαξη των συνόρων ούτε στον Έβρο ούτε στη θάλασσα του Αιγαίου». Άρα, υποβάλλουν την κοινή γνώμη σε μια ιδιότυπη νάρκωση-παράλυση, για να δεχτεί το θάνατο της Ελλάδας που ξέραμε μέχρι πριν λίγα χρόνια.
Κατηγορηματικά όχι.
Τα σύνορα και στον Έβρο και στο Αιγαίο μπορούν να περιφρουρηθούν, αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση. Η Ελλάδα μπορεί να τηρεί με ευλάβεια τις υποχρεώσεις που απορρέουν από διεθνείς συμφωνίες και συμβάσεις, και από το Διεθνές Δίκαιο, και ταυτοχρόνως να επιτηρεί και να προστατεύει τα σύνορά της. Μια ματιά στη γειτονική Βουλγαρία, που έχει και χερσαία και θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία, θα πείσει τον κάθε καλόπιστο.
Τέλος, να υπογραμμίσουμε το γεγονός ότι το πρόβλημα δεν είναι πλέον προσφυγικό αλλά μεταναστευτικό, το οποίο αποτελεί 100% δημιούργημα του Ερντογάν και του τουρκικού κράτους, που ευνοεί την είσοδο Αφρικανών και Ασιατών στην Τουρκία για να τους χρησιμοποιεί στη συνέχεια ως «υπερόπλο» εναντίον της Ελλάδας και της ΕΕ.
Συμπέρασμα: αποκρούστε με κάθε δημοκρατικό τρόπο την προπαγάνδα που σερβίρουν στον ελληνικό λαό.
Δημοσιεύεται στην εφημερίδα δημοκρατία και το Pontos-news
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου