Αυτοκτονικός Ρεαλισμός!

του Κώστα Χατζηκωστή 

Γράψαμε την περασμένη Κυριακή για τον Λουδοβίκο τον 16ον. Πώς τον κατηγόρησαν και τι συνέπειες υπέστη… Ήδη ο Πρόεδρος Αναστασιάδης κατηγορήθηκε από τους «φίλους» του ότι «δραπέτευσε» από το Μοντανά από μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Σκοπιμότητες σχετικές και με τις Προεδρικές Εκλογές που επέκειντο. Η κατηγορία υπήρξε και είναι βαριά. Συνεχίζει να υπάρχει. Στο μέλλον θα είναι ίσως πιο βαριά. Τι, λοιπόν, όφειλε να πράξει στη 2ή του προεδρική θητεία και δεν έπραξε; Τι πρέπει να πράξει σήμερα και αύριο και δεν το πράττει;

Πρέπει ο ίδιος να βρει τους επόμενους, πλέον, ιστορικούς σχεδιασμούς του. Εμείς από αυτές τις στήλες δεν θα του υποδείξουμε τι πρέπει να σχεδιάσει. Εκείνο που θα του υποβάλουμε είναι ότι πρέπει να αποτρέψει το Εθνικοπολιτικό μαρτύριό του και τη νέα συμφορά του Λαού.

Το τι ο ίδιος θα αποφασίσει να πράξει είναι δική του Ιστορική Ευθύνη ανασχεδιασμού της πολιτικής του στο Κυπριακό. Ευθύνη του δεν είναι να απαντά στον ηγέτη του ΑΚΕΛ. Ευθύνη του είναι τι σωτήριο θα πράξει απ’ εδώ και μπρος.

Του υποβάλλουμε σήμερα ότι οι Έλληνες της Κύπρου δεν έχουν αφυπνισθεί. Ούτε από την Εθνική τραγωδία του 1974 μπόρεσαν να κατανοήσουν τι έπαθαν και τι θα πάθουν. Ο Κυπριακός Ελληνισμός με την ψοφοδεή πολιτική των ηγετών του, έναντι του Κατακτητή, ανέχθηκε και έζησε βολική πολιτική υποχωρήσεων. Την αδυναμία και αναξιότητά τους να αντιμετωπίσουν τη βίαιη Τουρκία βάφτισαν «σύνεση» και «ψυχραιμία» και «διπλωματική επιτυχία». Όλα αυτά τελείωσαν. Όλες οι αυταπάτες κατέρρευσαν. Τι απέμεινε; Η αδιαφορία του Λαού. Η αποκοίμιση του φρονήματός του. Η ύπνωσή του. Η απονεύρωση της Εθνικής, της Αγωνιστικής, της Αντιστασιακής του βούλησης.

Ο Λαός πρέπει να επανέλθει στη διαχείριση της μοίρας του. Να αντιληφθεί ότι η υπεράσπιση, η προστασία, η διατήρηση της Πατρίδας του είναι υπόθεση του ιδίου. Πρέπει να λυτρωθεί από την Εθνική του παρακμή. Πρέπει να φύγει από την απάθεια και την απραξία. Υπάρχουν τρόποι γνωστοί και αποτελεσματικοί για αφύπνιση και αξιοποίηση του Λαού. Όπως υπάρχουν τρόποι (ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ) σχεδιασμού της Στρατιωτικής Τεχνολογικής Δύναμης Άμυνας της Κυπριακής Πολιτείας. Δύναμη Στρατιωτική και Δύναμη Λαϊκή είναι τα όπλα της επιβίωσης. Όλα τα άλλα δοκιμάσθηκαν. Απέτυχαν και έφεραν συμφορές. Υπνώτισαν τον Λαό με τη γελοία ρητορική του Κατευνασμού του Τούρκικου Θηρίου…

Πολιτικός αναστοχασμός στο Κυπριακό και Ανασχεδιασμός στη Στρατηγική και τις Τακτικές του, έπρεπε να γίνουν πριν από πολλά χρόνια, όταν ο Τούρκος δεν ήταν τόσο ασύδοτα βίαιος και τόσο ισχυρά ακόρεστος. Έστω, όμως, την υστάτη τούτη ώρα, πρέπει η Δύναμη του Λαού να εναρμονισθεί ΑΜΕΣΩΣ με τη Δύναμη υπαρκτών (όχι φραστικών) Συμμαχιών και της Σύγχρονης Στρατιωτικής Τεχνολογίας. Αν ο Πρόεδρος έχει άλλη, πιο «συνετή» και «ψύχραιμη» αναστοχαστική και αποτελεσματική πολιτική φιλοσοφία, πρέπει να την υλοποιήσει… Να την ανακοινώσει όμως τώρα άφοβα και καθαρά και, κυρίως, υπεύθυνα στον Κυπριακό Ελληνισμό.

Ο Πρόεδρος πρέπει να αντιληφθεί ότι ένας Λαός σε φρονηματιστική κατάπτωση, σε ανύπαρκτη Εθνική Αγωγή, σε κλίμα και τάση υποταγής και, εθνικά αυτοκτονικού «ρεαλισμού» δεν μπορεί να τον βοηθήσει. Δεν είναι παράγων Ιστορίας. Δεν είναι μοχλός αντίστασης. Ούτε είναι, ούτε μπορεί να είναι όπλο άμυνας. Ο Τούρκος το γνωρίζει, το αξιοποιεί και αναλόγως συμπεριφέρεται. Τα μικρά και αδύναμα κράτη στηρίζονταν πάντοτε στο ισχυρό εθνικό φρόνημα του Λαού τους…Όταν είσαι μικρός και αδύναμος χωρίς πειστική Άμυνα και χωρίς Συμμάχους την κρίσιμη ώρα, είσαι ήδη αποτελειωμένος… Τα κατανοεί αυτά ο Πρόεδρος; Αν ναι, ας το αποδείξει ΕΜΠΡΑΚΤΑ. Να επανέλθει ο Λαός στον ρόλο του. Να χρησιμοποιηθεί για τη σωτηρία του. Αυτός ο Λαός οδηγήθηκε μέχρι σήμερα σε πορεία ανεμπόδιστης ηδονικής αυτοχειρίας. Όπως ακριβώς το Ζυριχικό Κράτος ηδονικά βαφτίστηκε «Κράτος του Θεού» (από τον τότε και νυν Εθνάρχη) για να φτάσει στο σημερινό του κατάντημα…

ΠΗΓΗ  SIGMALIVE