ΝΑ ΜΗ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΘΝΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

 Η Τουρκία, έχοντας απέναντί της μια Ελλάδα, εξουθενωμένη από το καθεστώς της χρεοκρατίας και με τυφλή υποταγή στα συμφέροντα των ΗΠΑ - Ε. Ένωσης, μια Ελλάδα που ούτε η ίδια αναγνωρίζει τα κυριαρχικά της δικαιώματα, προχώρησε σε τετελεσμένα στην Κύπρο τα οποία πολύ δύσκολα ανατρέπονται.

 
Η Άγκυρα, αμφισβητεί πλέον με έργα και όχι μόνο με λόγια τη Συνθήκη της Λωζάνης, αλλάζοντας το status quo της λεκάνης της Ανατολικής Μεσογείου, πρώτα και κύρια σε βάρος της Κύπρου, αλλά και της Ελλάδας, εφόσον το τόξο Κύπρος - Αιγαίο - Θράκη αποτελεί πολιτιστικά, ιστορικά αλλά και γεωπολιτικά - αμυντικά ενιαίο χώρο.

Επομένως, δεν χρειάζεται να επικαλεσθεί κανείς τις επίσημες δηλώσεις των τούρκων αξιωματούχων, για να προβλέψει πως η παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και η γκανγκστερική κλοπή των οικονομικών πόρων της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποτελεί το προανάκρουσμα της παραβίασης και της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ στο Καστελόριζο, Νότια της Κρήτης ή αλλού, στο προσεχές διάστημα. Αποτελεί το προανάκρουσμα της εγκαθίδρυσης ενός καθεστώτος Κυπροποίησης του Αιγαίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υπόσταση και του ελληνικού «έθνους - κράτους» και του λαού του. Σαρανταπέντε χρόνια, απ΄ την Κυπριακή τραγωδία το καλοκαίρι του 1974, η Ελλάδα και ο Ελληνισμός, οδηγούνται σε μια νέα εθνική περιπέτεια.

Η πολιτική των συνεχών απαράδεκτων υποχωρήσεων, απέναντι στο σοβινισμό της Άγκυρας, χάριν της ενότητας της Ν.Α. πτέρυγας του ΝΑΤΟ και η ανάθεση της ασφάλειας της χώρας στις ΗΠΑ και στην Ε. Ένωση που ακολούθησε η ελληνική άρχουσα τάξη όλα τα προηγούμενα χρόνια, βαφτίζοντάς την μάλιστα φιλειρηνική (!) ναυαγεί οριστικά στα νερά της Κύπρου το καλοκαίρι του 2019. Καταρρέει, με την επιδρομή του «Πορθητή» και του «Γιαβούζ» και την αναμενόμενη άρνηση των ΗΠΑ - Έ. Ένωσης να παίξουν άλλο ρόλο πέραν του «επιτήδειου ουδέτερου», ο οποίος θα παρέμβει «κατόπιν εορτής», για να παγιώσει τα τετελεσμένα και να επιβάλλει τους δικούς του όρους. Ο κίνδυνος βρίσκεται πλέον κυριολεκτικά «προ των  πυλών».

Έχοντας ήδη δημιουργήσει με τον «Πορθητή» τετελεσμένα στην κυπριακή ΑΟΖ, η Τουρκία αναπτύσσει τώρα και την επιδρομή με το «Γιαβούζ», για να χτυπήσει Νότια και εγγύτερα, στο μαλακό υπογάστριο της Κυπριακής Δημοκρατίας (οικόπεδα 2 και 3) και μάλιστα σε περιοχές όπου έχουν ήδη δημοπρατηθεί και έχουν αναγγελθεί έρευνες. Κι αυτό, με την ελληνική πλευρά να συνεχίζει την πολιτική του κατευνασμού και των υποχωρήσεων, ευθυγραμμιζόμενη πλήρως με τα συμφέροντα ΗΠΑ - Αγγλίας - Γερμανίας και έτοιμη να διαπραγματευτεί με την Άγκυρα για μια συμφωνία μισά - μισά, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Ερντογάν και τις εμφανείς βλέψεις του Αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα Τζέφρυ Πάιατ.

 

Το σκηνικό, για μια τέτοια εξέλιξη και το τραπέζι των διαπραγματεύσεων έχουν ήδη στηθεί, με πρωτοβουλία των ΗΠΑ. Η επανέναρξη του λεγόμενου ελληνοτουρκικού «διαλόγου» στα πλαίσια των ΜΟΕ και των «διερευνητικών επαφών», που προβλέπει η ΝΑΤΟϊκή συμφωνία του Ελσίνκι, των Κ. Σημίτη, Γ. Παπανδρέου, επανέναρξη, που ξεκίνησε από τη μυστική διπλωματία Τσίπρα - Ερντογάν και την τελευταία -κατ΄ ιδίαν- συνάντησή τους στην Κωνσταντινούπολη, αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

Οι υδρογονάνθρακες στην κυπριακή ΑΟΖ και στην περιοχή του Καστελόριζου, είναι προφανώς ένα ισχυρό κίνητρο, ωστόσο δεν είναι το μοναδικό, ούτε το κύριο κίνητρο, της Τουρκίας. Το κύριο κίνητρο, είναι η επέκταση της κυριαρχίας της σε όλες τις περιοχές που κατείχε επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η λεγόμενη ανάκτηση της «γαλάζιας» πατρίδας. Ένα πολιτικο - στρατιωτικό σχέδιο, το οποίο προετοιμάζει συστηματικά από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 και άρχισε να το θέτει σε εφαρμογή το 1996 στα Ίμια. Σχέδιο, το οποίο φιλοδοξεί τώρα να την καταστήσει περιφερειακή υπερδύναμη και ξεδιπλώνεται απ΄ την Συρία, το Ιράκ και την Λιβύη, όπου επιχειρεί στρατιωτικά, μέχρι το Κατάρ, όπου έχει εγκαταστήσει στρατιωτική βάση και το Ιόνιο, στο οποίο διεξάγει ναυτικές ασκήσεις με πραγματικά πυρά με φρεγάτες, οι οποίες εξορμούν από την υπερσύγχρονη βάση που διαθέτει στον Αυλώνα της Αλβανίας.

Στα πλαίσια της διένεξης ΗΠΑ – Τουρκίας, και για να αποδυναμωθεί και η Τουρκία, με ή χωρίς Ερντογάν (κατά πάσα πιθανότητα χωρίς τον «δύσκολο» και απρόβλεπτο Ερντογάν), φαίνεται ότι και απ΄ την πλευρά των ΗΠΑ ευνοείται ένα «θερμό» πολεμικό επεισόδιο στο Αιγαίο. Αυτό αποκαλύπτουν οι δηλώσεις τύπου «αυτοεκπληρούμενης προφητείας» περί πιθανού ατυχήματος στο Αιγαίο από τον Τζ. Πάιατ. Ευνοείται μια πολεμική αναμέτρηση, που χωρίς να καταλήγει σε μία καθαρή νίκη ή ήττα της μιας ή της άλλης πλευράς θα διχοτομήσει και θα θέσει ολόκληρο τον χώρο στον πλήρη έλεγχο του ΝΑΤΟ. Οι ΗΠΑ θα σπεύσουν να επιδιαιτητεύσουν, δίνοντας στην Τουρκία, ως αντάλλαγμα, για να παραμείνει στη δυτική συμμαχία και για να αντιρροπήσει υποχωρήσεις που καλείται να κάνει στο Συριακό, ό,τι διεκδικεί σε Κύπρο και Αιγαίο, με την Αθήνα πεισμένη ότι οφείλει να κάνει παραχωρήσεις στην λογική του «να μην είμαστε μοναχοφάηδες» του Ν. Κοτζιά.

Η γνωστή πρόσφατη συνέντευξη Σημίτη προϊδεάζει για όλα αυτά και προσπαθεί να προετοιμάσει την κοινή γνώμη για την αποδοχή των τετελεσμένων, στη λογική του «Μα, να κάνουμε πόλεμο;», ο οποίος θα γίνει, εάν γίνει, για να μην υπάρξει καμία αμφιβολία και στον τελευταίο και να παραλύσει κάθε λαϊκή αντίδραση.

-Χρειάζεται, πριν είναι αργά, να τερματιστεί η πολιτική των συνεχών διπλωματικο-πολιτικών υποχωρήσεων έναντι της σοβινιστικής πολιτικής της Άγκυρας, η οποία αναπτύσσεται από το σύνολο της κυρίαρχης πολιτικής της τάξης της χώρας. Πολιτική, που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την προαγωγή της ειρήνης και αλληλεγγύης των λαών, αλλά υλοποιείται καθ΄ υπαγόρευση του δόγματος «ανήκουμε στη Δύση» και των απαιτήσεων του Ευρωατλαντισμού.

 

Στην κατεύθυνση αυτή, είναι αναγκαίο να διακοπεί αμέσως ο λεγόμενος «ελληνο-τουρκικός» διάλογος. Αντί αυτού του «διαλόγου»

-Να παρθούν μέτρα διακοπής των διαδικασιών τελωνειακής ένωσης Ε. Ένωσης - Τουρκίας, οι οποίες είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές για την δεύτερη.

-Χρειάζεται να αναληφθεί διεθνής πρωτοβουλία, μαζί και με άλλες θιγόμενες χώρες στην περιοχή, για την απομόνωση του Τουρκικού επεκτατισμού και να τεθεί από Αθήνα και Λευκωσία, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, η παραβίαση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, ζητώντας και την ενεργή παρέμβαση μόνιμων μελών του όπως η Ρωσία, η Κίνα και η Γαλλία.

-Χρειάζεται κυρίως, να υπάρξει ένα ελληνικό Αμυντικό Αποτρεπτικό Δόγμα στην Εξωτερική Πολιτική, στην Άμυνα και τους εξοπλισμούς.

-Να ορθωθεί ένα τείχος στον αναθεωρητισμό και τον υποϊμπεριαλισμό της Τουρκίας που δρα -ανεξάρτητα από την εσωτερική της κατάσταση και το ποιος βρίσκεται στην εξουσία- ως ένα «κράτος τρομοκράτης» των χωρών και λαών της περιοχής.

-Χρειάζεται προπάντων ριζικός επαναπροσανατολισμός στη εξωτερική πολιτική της χώρας, με ισότιμες σχέσεις έναντι όλων και αξιοποίηση των διεθνών ερεισμάτων που υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή και στον διαμορφωμένο σήμερα πολυκεντρικά - πολυπολικά Κόσμο και προτάσσουν το Διεθνές Δίκαιο και την  κυριαρχία των εθνών - κρατών.

-Χρειάζεται για τούτο, η Ελλάδα να πάψει να είναι ουρά και ακολούθημα των νεοψυχροπολεμικών επιθετικών πολιτικών των ΗΠΑ-Ισραήλ, κάτι που επιτάθηκε από την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και την απομόνωσε ακόμη περισσότερο στην διεθνή σκηνή.

-Χρειάζεται τέλος να υπάρξει δημοκρατική, πατριωτική αφύπνιση του λαού στη θέση της επανάπαυσης και του «ξαναγραψίματος» της αντιστασιακής μας ιστορίας που επιβάλλει η αποικιοποίηση και η ιμπεριαλιστική κατοχή.

-Χρειάζεται αγώνας για μια Ελλάδα κυρίαρχη - ανεξάρτητη - φιλειρηνική, πράγμα που αποτελεί αναντικατάστατο όρο, για την συνολική προοδευτική αναστροφή των πραγμάτων στον τόπο.