Η διασφάλιση των Τουρκοκυπρίων
Γιατί τα λέμε αυτά. Διότι γίνεται, πλέον, λόγος για νέα άτυπη Πενταμερή. Και μέσα στις εισηγήσεις που είναι στο τραπέζι από δικής μας πλευράς υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα τα οποία ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει από τώρα. Μέσα, λοιπόν, στις προτάσεις που κατέθεσε ο Πρόεδρος στο Εθνικό Συμβούλιο στις 23 Οκτωβρίου του 2018 για την άρση του αδιεξόδου, εξηγείται την πρόσφατη τοποθέτηση, στην οποία προέβη τις προάλλες για τη διασφάλιση των Τουρκοκυπρίων στο θέμα του φυσικού αερίου. Ο Πρόεδρος είχε καταθέσει έγγραφα με τις δικές του θέσεις, με τις νέες ιδέες για την άρση του αδιεξόδου στη βάση μιας χαλαρής ομοσπονδίας και προς τον ΟΗΕ και προς την τουρκική πλευρά. Σε ένα από αυτά καθορίζεται ότι τα θέματα του φυσικού αερίου και της ΑΟΖ συνιστούν αρμοδιότητες, που ανήκουν στην Κεντρική Κυβέρνηση, καθώς και ότι θα ρυθμίζονται με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας («List of competences to be assigned by the constitution to the federal government»). Όμως επί του ζητήματος αυτού επισημαίνεται ότι οι αποφάσεις θα λαμβάνονται με ειδική πλειοψηφία. Θα υπάρχει, δηλαδή, μια μορφή κρυφού «βέτο», οπότε χωρίς τη σύμφωνη γνώμη και των Τουρκοκυπρίων δε θα λαμβάνεται απόφαση. Οι προτάσεις αυτές είναι πάντα στην ατζέντα του Προέδρου και κυρίως σε περίπτωση ουσιαστικού διαλόγου. Συνιστούν «κίνητρο» για την επίσημη διαπραγμάτευση.
Στις 4 Νοεμβρίου του 2018, γράφαμε τα ακόλουθα σχετικά με την πολιτική της Άγκυρας στο θέμα του φυσικού αερίου: «Εφόσον η Τουρκία αμφισβητεί την Κυπριακή ΑΟΖ και τα όριά της, σημαίνει ότι θα προκύψει επανακαθορισμός της. Εφόσον η Άγκυρα δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, θα πρέπει ο επανακαθορισμός να γίνει μεταξύ των δυο Κοινοτήτων και να εγκριθεί μέσω των δημοψηφισμάτων ή να γίνει επανακαθορισμός μετά τη λύση. Είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο, καταργείται νομικά η Κυπριακή Δημοκρατία.
Διότι, από νομικής άποψης, ποιος είναι ο κ. Ακιντζί για να συζητήσει μαζί του ο νόμιμος Πρόεδρος τον επανακαθορισμό της ΑΟΖ προ της λύσης; Δεν έχει εκλεγεί επί τη βάσει μιας νομίμου συνταγματικής δομής. Το ψευδοκράτος και οι θεσμοί δεν αναγνωρίζονται και δεν παράγουν δίκαιο. Ο επανακαθορισμός της ΑΟΖ προϋποθέτει τη σύμφωνη γνώμη όλων των εμπλεκόμενων κρατών, όπως η Αίγυπτος και το Ισραήλ, τα οποία έχουν ήδη υπογράψει διμερείς συμφωνίες με την Κυπριακή Δημοκρατία. Πώς οι συμφωνίες αυτές θα αλλάξουν; Ποιο θα είναι το υποκείμενο του Διεθνούς Δικαίου που θα συνάψει νέες συμφωνίες; Πάντως, οι Τουρκοκύπριοι και η Τουρκία δεν αναγνωρίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία».
Τι μας λένε σήμερα οι Τούρκοι. Μας διευκρινίζουν ότι επειδή δεν μας αναγνωρίζουν θα γίνει καθορισμός ΑΟΖ μετά τη λύση… Και τι είπε ο Πρόεδρος; Ότι θα υπάρχει διασφάλιση για τους Τουρκοκύπριους στο θέμα του φυσικού αερίου. Δηλαδή, ειδική πλειοψηφία, μια άλλη μορφή… κρυφού βέτο… Ερώτημα: Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο η Άγκυρα δεν θα επεμβαίνει διά των Τουρκοκυπρίων και όσων εκ των εποίκων θα νομιμοποιηθούν για να μπλοκάρει ή να επιβάλλει τις θέσεις της; Να συναποφασίζει…
Πέραν των ανωτέρω στα έγγραφα του Προέδρου γίνεται αναφορά σε μια διεθνή ιθαγένεια, η οποία, όμως, στην πράξη διχοτομείται σε άλλες δυο εσωτερικές, οι οποίες συνδέονται με το δικαίωμα της ψήφου («List of competences to be assigned by the constitution to the federal government»). Δηλαδή, οι Ελληνοκύπριοι δεν θα έχουν δικαίωμα ψήφου στον βορρά, διότι εάν έχουν τέτοιο δικαίωμα, θα καταστεί και το βόρειο κρατίδιο ελληνικό. Οι Ελληνοκύπριοι που θα έχουν μόνιμη κατοικία στον βορρά, θα έχουν δικαίωμα ψήφου στις τοπικές εκλογές σε ποσοστό της τάξης του 20%.
Εάν μια οικογένεια είναι πενταμελής ή εξαμελής, ποια μέλη και πώς θα αποκλείονται από τις εκλογές; Με τι κριτήρια; Σε ποιο ευρωπαϊκό κράτος υπάρχει τέτοια ποσόστωση; Σημειώνουμε ότι, στη Βρετανία, οι Κύπριοι ως πολίτες της Κοινοπολιτείας έχουν δικαίωμα ψήφου στις εθνικές εκλογές. Δεν θα έχουν, όμως, στον βορρά. Στην ίδιά τους την πατρίδα. Προφανώς, ο βορράς δεν θα είναι πατρίδα τους, αφού το δικαίωμα της ψήφου είναι αυθύπαρκτο με τους νόμιμους πολίτες του κράτους τους. Της πατρίδας τους. Η αφαίρεση του δικαιώματος της ψήφου από τους Έλληνες στον βορρά αποτελεί ρατσιστικό και φυλετικό αντιδημοκρατικό μέτρο, ακόμη και σε μια ομοσπονδία. Δεν στηρίζεται όπως λέγεται στην αρχή του ετεροδημότη. Διότι, ο ετεροδημότης έχει το δικαίωμα της επιλογής, να ζει αλλού και να ψηφίζει αλλού. Εδώ, στη δική μας περίπτωση, το πολιτικό και νομικό ελατήριο είναι η τουρκοποίηση του βορρά διά της αφαίρεσης της ψήφου από τους Ελληνοκύπριους, οι οποίοι θα έχουν καθεστώς φιλοξενούμενου αλλοδαπού με ολιγότερα δικαιώματα από αυτά που έχουν σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Διότι, στις δημοτικές εκλογές ενός κράτους-μέλους της ΕΕ, όπως είναι το Βέλγιο για παράδειγμα, καμιά ποσόστωση δεν υπάρχει για την ψήφο των μη Βέλγων Ευρωπαίων πολιτών, που ζουν στη χώρα και είναι γραμμένοι στις Κοινότητες. Η λογική αυτή δεν είναι ευρωπαϊκή αλλά οθωμανική, αφού την περίοδο εκείνη δικαίωμα ψήφου είχαν μόνο οι Μουσουλμάνοι. Εάν λοιπόν οι Χριστιανοί Έλληνες ή Αρμένιοι ήθελαν να έχουν ψήφο θα έπρεπε να αποποιηθούν τη χριστιανική τους πίστη και να γίνουν Μουσουλμάνοι. Και επειδή οι Μουσουλμάνοι ήταν Τούρκοι, οι Έλληνες εκτουρκίζονταν. Και τώρα τι μας λένε; Ότι για να έχουμε δικαίωμα ψήφου στον βορρά θα πρέπει να αποκτήσουμε την εσωτερική τουρκοκυπριακή ιθαγένεια, εάν μας την παραχωρήσουν. Δηλαδή θα πρέπει να γίνουμε από Έλληνες, Τούρκοι!
Κατάλοιπο εξουσίας και πηγές κυριαρχίας
Στο ίδιο έγγραφο που επέδωσε ο Πρόεδρος στο Εθνικό Συμβούλιο, τονίζεται ότι το κατάλοιπο της εξουσίας (residual power), για το οποίο γινόταν στο παρελθόν πολύς λόγος, θα ανήκει στα ισότιμα συνιστώντα κράτη και όχι στην Κεντρική Κυβέρνηση. Η θέση αυτή είναι αντίθετη με ό,τι ισχυριζόταν πως θα διεκδικούσε η ηγεσία του τόπου. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι, όσες εξουσίες δεν καθορίζεται ρητώς ότι ανήκουν στην Κεντρική Εξουσία και Κυβέρνηση, θα ανήκουν στα ισότιμου καθεστώτος συνιστώντα κράτη. Πρόκειται γι' αυτό που λέμε στην ΕΕ, η αρχή της επικουρικότητας. Δηλαδή το κατάλοιπο εξουσίας ανήκει στα κράτη-μέλη, στα οποία ανήκει η κυριαρχία. Κατ’ αναλογίαν, το πλεονέκτημα στο θέμα της κυριαρχίας ανήκει στα συνιστώντα κράτη και όχι στην Κεντρική Κυβέρνηση. Συνεπώς, αυτά θα νομοθετούν στους τομείς όπου δεν έχει αρμοδιότητα ρητώς η Κεντρική Κυβέρνηση, επειδή θα έχουν στην ουσία χωριστή εξουσία, δηλαδή κυριαρχία. Αυτό άλλωστε προκύπτει και από τη συμφωνία Αναστασιάδη - Έρογλου της 11ης Φεβρουαρίου, στην οποία αναφέρεται ότι η κυριαρχία πηγάζει εξίσου από τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους χωρίς ρητή αναφορά σε ενιαίο λαό. Άρα, η πηγή της κυριαρχίας είναι διπλή, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, γεγονός που δικαιολογεί γιατί το κατάλοιπο εξουσίας δεν ανήκει στην Κεντρική Εξουσία, αλλά στα συνιστώντα κράτη.
Αρχές ΕΕ και ιδιοκτησία
Πέραν των ανωτέρω, στο έγγραφο «Joint paper on the relationships between the Federal Government and the Constituent States» γίνεται αναφορά για εφαρμογή του κεκτημένου και των αρχών της ΕΕ σε ολόκληρη την Κύπρο. Και είναι μια θέση απολύτως ορθή. Εάν είναι, όντως, έτσι τα πράγματα, τότε γιατί μπήκαμε σε μια διαδικασία καθορισμού κριτηρίων για τη επανάκτηση των περιουσιών ή για την αποζημίωσή τους;
Το δικαίωμα της ιδιοκτησίας είναι μια από τις θεμελιώδεις αρχές της ΕΕ. Πώς είναι δυνατό να υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες το πλεονέκτημα ανήκει στον χρήστη, δηλαδή στον σφετεριστή; Και το τονίζουμε αυτό διότι ο έποικος και ο Τουρκοκύπριος, που διαμένουν σε ελληνοκυπριακή περιουσία, έχουν πλήρη συνείδηση ότι δεν έχουν κυριότητα επί της περιουσίας που παρανόμως κατέχουν. Γνωρίζουν ότι η κυριότητα ανήκει σε άλλον και ότι την κατέχουν με τη χρήση των όπλων. Άρα υπάρχει και το στοιχείο του δόλου. Πώς από τη μια εφαρμόζεται το κεκτημένο και οι αρχές της ΕΕ και από την άλλη υιοθετούνται οι κανόνες των τουρκικών τανκς;
Εκ περιτροπής Πρωθυπουργία…
Σε αυτά έχουμε και το θέμα της εκ περιτροπής Προεδρίας, δηλαδή η διχοτόμηση της εκτελεστικής εξουσίας, που συνδέεται με την πλήρη αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων. Ποια αποχώρηση στρατευμάτων όταν η Τουρκία ενισχύει τις δυνάμεις της και όταν μετά το ναυάγιο του Κραν Μοντανά, ρωτώντας ο Πρόεδρος Αναστασιάδης τον Μελβέτ Τσαβούσογλου κατά πόσο υπήρχε περίπτωση πλήρους αποχώρησής τους, αυτός του απάντησε επικαλούμενος τις απόψεις της συζύγου του. Όπως είπε ο Τούρκος ΥπΕξ στον Κύπριο Πρόεδρο, ούτε καν η γυναίκα του, η οποία είναι καθηγήτρια πανεπιστημίου, θα δεχόταν κάτι τέτοιο… Σε αυτά προστίθεται και η επιμονή του ΑΚΕΛ για αγωγό προς Τουρκία. Μια θέση την οποία υιοθετεί και η ηγεσία του ΔΗΣΥ και είναι αντίθετη με την πολιτική του Προέδρου για τον EastMed και τη συμμαχία με το Ισραήλ, που απολαμβάνει και τη στήριξη των ΗΠΑ, γεγονός το οποίο αποτυπώνεται στη νομοθεσία Μενέντες – Ρούμπι. Η επιλογή περί του αγωγού προς Τουρκία έχει διατυπωθεί από το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών. Συνιστά αξίωση του βαθέος τουρκικού κράτους! Για να αναβαθμιστεί ο γεωπολιτικός και ενεργειακός ρόλος της Άγκυρας. Εφόσον δε, η Κύπρος θα είναι αποστρατιωτικοποιημένη, θα ανήκουμε στο ΝΑΤΟϊκό τουρκικό σύστημα ασφάλειας. Η Άγκυρα είτε άμεσα είτε έμμεσα θα συνεχίσει να είναι εγγυήτρια δύναμη και να ασκεί τμήμα της εξωτερικής μας κυριαρχίας, καθώς και της εσωτερικής, μέσω της εκ περιτροπής Προεδρίας ή Πρωθυπουργίας εάν αλλάξει το πολιτειακό σύστημα, όπως εισηγείται ο Πρόεδρος. Εάν το σύστημα μετατραπεί σε Κοινοβουλευτικό, τότε η εκτελεστική εξουσία θα είναι στα χέρια της Πρωθυπουργίας αντί της Προεδρίας. Οπότε και πάλι θα έχουμε διχοτόμηση της εκτελεστικής εξουσίας ακόμη και διά της εκ περιτροπής αλλαγής στην Πρωθυπουργία μεταξύ των Υπουργών, Ελλήνων και Τούρκων, όπως στην περίπτωση της Ελβετίας και όπως προνοούσε περίπου το σχέδιο Ανάν.
Ποιον κοροϊδεύουμε;
Με όλα αυτά που προτείναμε το 93 και πριν από το 93, ακόμη και αργότερα, κάτι ήξερε ο Πρόεδρος Κληρίδης και έλεγε ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά ευχόταν όπως απορριφθούν οι προτάσεις της από την τουρκική. Μέχρι που η Άγκυρα είπε «ναι» στο σχέδιο Ανάν και παρ’ ολίγον οι Τούρκοι να μας φέρουν τούμπα. Και σήμερα για ποια λύση αναφέρεται η ηγεσία μας; Τα ανωτέρω είναι παλαιές ιδέες, κυρίως της Άγκυρας, η οποία αφού κατοχύρωσε τις πλείστες μέσα από το λεγόμενο κεκτημένο των συνομιλιών, τώρα η δική μας ηγεσία έρχεται να τους φορέσει τη δική μας σημαία και να τις εμφανίζει ως δέλεαρ για λύση… Ποια λύση; Ποιον κοροϊδεύουμε; Τους Τούρκους, τους ξένους ή τον εαυτό μας;
*Δρ των Διεθνών Σχέσεων
ΠΗΓΗ SIGMALIVE
Γιατί τα λέμε αυτά. Διότι γίνεται, πλέον, λόγος για νέα άτυπη Πενταμερή. Και μέσα στις εισηγήσεις που είναι στο τραπέζι από δικής μας πλευράς υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα τα οποία ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει από τώρα. Μέσα, λοιπόν, στις προτάσεις που κατέθεσε ο Πρόεδρος στο Εθνικό Συμβούλιο στις 23 Οκτωβρίου του 2018 για την άρση του αδιεξόδου, εξηγείται την πρόσφατη τοποθέτηση, στην οποία προέβη τις προάλλες για τη διασφάλιση των Τουρκοκυπρίων στο θέμα του φυσικού αερίου. Ο Πρόεδρος είχε καταθέσει έγγραφα με τις δικές του θέσεις, με τις νέες ιδέες για την άρση του αδιεξόδου στη βάση μιας χαλαρής ομοσπονδίας και προς τον ΟΗΕ και προς την τουρκική πλευρά. Σε ένα από αυτά καθορίζεται ότι τα θέματα του φυσικού αερίου και της ΑΟΖ συνιστούν αρμοδιότητες, που ανήκουν στην Κεντρική Κυβέρνηση, καθώς και ότι θα ρυθμίζονται με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας («List of competences to be assigned by the constitution to the federal government»). Όμως επί του ζητήματος αυτού επισημαίνεται ότι οι αποφάσεις θα λαμβάνονται με ειδική πλειοψηφία. Θα υπάρχει, δηλαδή, μια μορφή κρυφού «βέτο», οπότε χωρίς τη σύμφωνη γνώμη και των Τουρκοκυπρίων δε θα λαμβάνεται απόφαση. Οι προτάσεις αυτές είναι πάντα στην ατζέντα του Προέδρου και κυρίως σε περίπτωση ουσιαστικού διαλόγου. Συνιστούν «κίνητρο» για την επίσημη διαπραγμάτευση.
Στις 4 Νοεμβρίου του 2018, γράφαμε τα ακόλουθα σχετικά με την πολιτική της Άγκυρας στο θέμα του φυσικού αερίου: «Εφόσον η Τουρκία αμφισβητεί την Κυπριακή ΑΟΖ και τα όριά της, σημαίνει ότι θα προκύψει επανακαθορισμός της. Εφόσον η Άγκυρα δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, θα πρέπει ο επανακαθορισμός να γίνει μεταξύ των δυο Κοινοτήτων και να εγκριθεί μέσω των δημοψηφισμάτων ή να γίνει επανακαθορισμός μετά τη λύση. Είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο, καταργείται νομικά η Κυπριακή Δημοκρατία.
Διότι, από νομικής άποψης, ποιος είναι ο κ. Ακιντζί για να συζητήσει μαζί του ο νόμιμος Πρόεδρος τον επανακαθορισμό της ΑΟΖ προ της λύσης; Δεν έχει εκλεγεί επί τη βάσει μιας νομίμου συνταγματικής δομής. Το ψευδοκράτος και οι θεσμοί δεν αναγνωρίζονται και δεν παράγουν δίκαιο. Ο επανακαθορισμός της ΑΟΖ προϋποθέτει τη σύμφωνη γνώμη όλων των εμπλεκόμενων κρατών, όπως η Αίγυπτος και το Ισραήλ, τα οποία έχουν ήδη υπογράψει διμερείς συμφωνίες με την Κυπριακή Δημοκρατία. Πώς οι συμφωνίες αυτές θα αλλάξουν; Ποιο θα είναι το υποκείμενο του Διεθνούς Δικαίου που θα συνάψει νέες συμφωνίες; Πάντως, οι Τουρκοκύπριοι και η Τουρκία δεν αναγνωρίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία».
Τι μας λένε σήμερα οι Τούρκοι. Μας διευκρινίζουν ότι επειδή δεν μας αναγνωρίζουν θα γίνει καθορισμός ΑΟΖ μετά τη λύση… Και τι είπε ο Πρόεδρος; Ότι θα υπάρχει διασφάλιση για τους Τουρκοκύπριους στο θέμα του φυσικού αερίου. Δηλαδή, ειδική πλειοψηφία, μια άλλη μορφή… κρυφού βέτο… Ερώτημα: Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο η Άγκυρα δεν θα επεμβαίνει διά των Τουρκοκυπρίων και όσων εκ των εποίκων θα νομιμοποιηθούν για να μπλοκάρει ή να επιβάλλει τις θέσεις της; Να συναποφασίζει…
Οι αρχές της ΕΕ και το δικαίωμα της ιδιοκτησίας
Πώς η Άγκυρα θα επεμβαίνει μέσω της ειδικής πλειοψηφίας για να μπλοκάρει αποφάσεις ή να συναποφασίζει;
Για ποια λύση μιλάνε στην περίπτωση ενός νέου Κραν Μοντανά;
Πώς η Τουρκία θα συνιστά εγγυήτρια δύναμη χωρίς εγγυητικά δικαιώματα;Τριχοτόμηση ιθαγένειας και οθωμανικό δίκαιο
Πέραν των ανωτέρω στα έγγραφα του Προέδρου γίνεται αναφορά σε μια διεθνή ιθαγένεια, η οποία, όμως, στην πράξη διχοτομείται σε άλλες δυο εσωτερικές, οι οποίες συνδέονται με το δικαίωμα της ψήφου («List of competences to be assigned by the constitution to the federal government»). Δηλαδή, οι Ελληνοκύπριοι δεν θα έχουν δικαίωμα ψήφου στον βορρά, διότι εάν έχουν τέτοιο δικαίωμα, θα καταστεί και το βόρειο κρατίδιο ελληνικό. Οι Ελληνοκύπριοι που θα έχουν μόνιμη κατοικία στον βορρά, θα έχουν δικαίωμα ψήφου στις τοπικές εκλογές σε ποσοστό της τάξης του 20%.
Εάν μια οικογένεια είναι πενταμελής ή εξαμελής, ποια μέλη και πώς θα αποκλείονται από τις εκλογές; Με τι κριτήρια; Σε ποιο ευρωπαϊκό κράτος υπάρχει τέτοια ποσόστωση; Σημειώνουμε ότι, στη Βρετανία, οι Κύπριοι ως πολίτες της Κοινοπολιτείας έχουν δικαίωμα ψήφου στις εθνικές εκλογές. Δεν θα έχουν, όμως, στον βορρά. Στην ίδιά τους την πατρίδα. Προφανώς, ο βορράς δεν θα είναι πατρίδα τους, αφού το δικαίωμα της ψήφου είναι αυθύπαρκτο με τους νόμιμους πολίτες του κράτους τους. Της πατρίδας τους. Η αφαίρεση του δικαιώματος της ψήφου από τους Έλληνες στον βορρά αποτελεί ρατσιστικό και φυλετικό αντιδημοκρατικό μέτρο, ακόμη και σε μια ομοσπονδία. Δεν στηρίζεται όπως λέγεται στην αρχή του ετεροδημότη. Διότι, ο ετεροδημότης έχει το δικαίωμα της επιλογής, να ζει αλλού και να ψηφίζει αλλού. Εδώ, στη δική μας περίπτωση, το πολιτικό και νομικό ελατήριο είναι η τουρκοποίηση του βορρά διά της αφαίρεσης της ψήφου από τους Ελληνοκύπριους, οι οποίοι θα έχουν καθεστώς φιλοξενούμενου αλλοδαπού με ολιγότερα δικαιώματα από αυτά που έχουν σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Διότι, στις δημοτικές εκλογές ενός κράτους-μέλους της ΕΕ, όπως είναι το Βέλγιο για παράδειγμα, καμιά ποσόστωση δεν υπάρχει για την ψήφο των μη Βέλγων Ευρωπαίων πολιτών, που ζουν στη χώρα και είναι γραμμένοι στις Κοινότητες. Η λογική αυτή δεν είναι ευρωπαϊκή αλλά οθωμανική, αφού την περίοδο εκείνη δικαίωμα ψήφου είχαν μόνο οι Μουσουλμάνοι. Εάν λοιπόν οι Χριστιανοί Έλληνες ή Αρμένιοι ήθελαν να έχουν ψήφο θα έπρεπε να αποποιηθούν τη χριστιανική τους πίστη και να γίνουν Μουσουλμάνοι. Και επειδή οι Μουσουλμάνοι ήταν Τούρκοι, οι Έλληνες εκτουρκίζονταν. Και τώρα τι μας λένε; Ότι για να έχουμε δικαίωμα ψήφου στον βορρά θα πρέπει να αποκτήσουμε την εσωτερική τουρκοκυπριακή ιθαγένεια, εάν μας την παραχωρήσουν. Δηλαδή θα πρέπει να γίνουμε από Έλληνες, Τούρκοι!
Κατάλοιπο εξουσίας και πηγές κυριαρχίας
Στο ίδιο έγγραφο που επέδωσε ο Πρόεδρος στο Εθνικό Συμβούλιο, τονίζεται ότι το κατάλοιπο της εξουσίας (residual power), για το οποίο γινόταν στο παρελθόν πολύς λόγος, θα ανήκει στα ισότιμα συνιστώντα κράτη και όχι στην Κεντρική Κυβέρνηση. Η θέση αυτή είναι αντίθετη με ό,τι ισχυριζόταν πως θα διεκδικούσε η ηγεσία του τόπου. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι, όσες εξουσίες δεν καθορίζεται ρητώς ότι ανήκουν στην Κεντρική Εξουσία και Κυβέρνηση, θα ανήκουν στα ισότιμου καθεστώτος συνιστώντα κράτη. Πρόκειται γι' αυτό που λέμε στην ΕΕ, η αρχή της επικουρικότητας. Δηλαδή το κατάλοιπο εξουσίας ανήκει στα κράτη-μέλη, στα οποία ανήκει η κυριαρχία. Κατ’ αναλογίαν, το πλεονέκτημα στο θέμα της κυριαρχίας ανήκει στα συνιστώντα κράτη και όχι στην Κεντρική Κυβέρνηση. Συνεπώς, αυτά θα νομοθετούν στους τομείς όπου δεν έχει αρμοδιότητα ρητώς η Κεντρική Κυβέρνηση, επειδή θα έχουν στην ουσία χωριστή εξουσία, δηλαδή κυριαρχία. Αυτό άλλωστε προκύπτει και από τη συμφωνία Αναστασιάδη - Έρογλου της 11ης Φεβρουαρίου, στην οποία αναφέρεται ότι η κυριαρχία πηγάζει εξίσου από τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους χωρίς ρητή αναφορά σε ενιαίο λαό. Άρα, η πηγή της κυριαρχίας είναι διπλή, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, γεγονός που δικαιολογεί γιατί το κατάλοιπο εξουσίας δεν ανήκει στην Κεντρική Εξουσία, αλλά στα συνιστώντα κράτη.
Αρχές ΕΕ και ιδιοκτησία
Πέραν των ανωτέρω, στο έγγραφο «Joint paper on the relationships between the Federal Government and the Constituent States» γίνεται αναφορά για εφαρμογή του κεκτημένου και των αρχών της ΕΕ σε ολόκληρη την Κύπρο. Και είναι μια θέση απολύτως ορθή. Εάν είναι, όντως, έτσι τα πράγματα, τότε γιατί μπήκαμε σε μια διαδικασία καθορισμού κριτηρίων για τη επανάκτηση των περιουσιών ή για την αποζημίωσή τους;
Το δικαίωμα της ιδιοκτησίας είναι μια από τις θεμελιώδεις αρχές της ΕΕ. Πώς είναι δυνατό να υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες το πλεονέκτημα ανήκει στον χρήστη, δηλαδή στον σφετεριστή; Και το τονίζουμε αυτό διότι ο έποικος και ο Τουρκοκύπριος, που διαμένουν σε ελληνοκυπριακή περιουσία, έχουν πλήρη συνείδηση ότι δεν έχουν κυριότητα επί της περιουσίας που παρανόμως κατέχουν. Γνωρίζουν ότι η κυριότητα ανήκει σε άλλον και ότι την κατέχουν με τη χρήση των όπλων. Άρα υπάρχει και το στοιχείο του δόλου. Πώς από τη μια εφαρμόζεται το κεκτημένο και οι αρχές της ΕΕ και από την άλλη υιοθετούνται οι κανόνες των τουρκικών τανκς;
Εκ περιτροπής Πρωθυπουργία…
Σε αυτά έχουμε και το θέμα της εκ περιτροπής Προεδρίας, δηλαδή η διχοτόμηση της εκτελεστικής εξουσίας, που συνδέεται με την πλήρη αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων. Ποια αποχώρηση στρατευμάτων όταν η Τουρκία ενισχύει τις δυνάμεις της και όταν μετά το ναυάγιο του Κραν Μοντανά, ρωτώντας ο Πρόεδρος Αναστασιάδης τον Μελβέτ Τσαβούσογλου κατά πόσο υπήρχε περίπτωση πλήρους αποχώρησής τους, αυτός του απάντησε επικαλούμενος τις απόψεις της συζύγου του. Όπως είπε ο Τούρκος ΥπΕξ στον Κύπριο Πρόεδρο, ούτε καν η γυναίκα του, η οποία είναι καθηγήτρια πανεπιστημίου, θα δεχόταν κάτι τέτοιο… Σε αυτά προστίθεται και η επιμονή του ΑΚΕΛ για αγωγό προς Τουρκία. Μια θέση την οποία υιοθετεί και η ηγεσία του ΔΗΣΥ και είναι αντίθετη με την πολιτική του Προέδρου για τον EastMed και τη συμμαχία με το Ισραήλ, που απολαμβάνει και τη στήριξη των ΗΠΑ, γεγονός το οποίο αποτυπώνεται στη νομοθεσία Μενέντες – Ρούμπι. Η επιλογή περί του αγωγού προς Τουρκία έχει διατυπωθεί από το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών. Συνιστά αξίωση του βαθέος τουρκικού κράτους! Για να αναβαθμιστεί ο γεωπολιτικός και ενεργειακός ρόλος της Άγκυρας. Εφόσον δε, η Κύπρος θα είναι αποστρατιωτικοποιημένη, θα ανήκουμε στο ΝΑΤΟϊκό τουρκικό σύστημα ασφάλειας. Η Άγκυρα είτε άμεσα είτε έμμεσα θα συνεχίσει να είναι εγγυήτρια δύναμη και να ασκεί τμήμα της εξωτερικής μας κυριαρχίας, καθώς και της εσωτερικής, μέσω της εκ περιτροπής Προεδρίας ή Πρωθυπουργίας εάν αλλάξει το πολιτειακό σύστημα, όπως εισηγείται ο Πρόεδρος. Εάν το σύστημα μετατραπεί σε Κοινοβουλευτικό, τότε η εκτελεστική εξουσία θα είναι στα χέρια της Πρωθυπουργίας αντί της Προεδρίας. Οπότε και πάλι θα έχουμε διχοτόμηση της εκτελεστικής εξουσίας ακόμη και διά της εκ περιτροπής αλλαγής στην Πρωθυπουργία μεταξύ των Υπουργών, Ελλήνων και Τούρκων, όπως στην περίπτωση της Ελβετίας και όπως προνοούσε περίπου το σχέδιο Ανάν.
Ποιον κοροϊδεύουμε;
Με όλα αυτά που προτείναμε το 93 και πριν από το 93, ακόμη και αργότερα, κάτι ήξερε ο Πρόεδρος Κληρίδης και έλεγε ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά ευχόταν όπως απορριφθούν οι προτάσεις της από την τουρκική. Μέχρι που η Άγκυρα είπε «ναι» στο σχέδιο Ανάν και παρ’ ολίγον οι Τούρκοι να μας φέρουν τούμπα. Και σήμερα για ποια λύση αναφέρεται η ηγεσία μας; Τα ανωτέρω είναι παλαιές ιδέες, κυρίως της Άγκυρας, η οποία αφού κατοχύρωσε τις πλείστες μέσα από το λεγόμενο κεκτημένο των συνομιλιών, τώρα η δική μας ηγεσία έρχεται να τους φορέσει τη δική μας σημαία και να τις εμφανίζει ως δέλεαρ για λύση… Ποια λύση; Ποιον κοροϊδεύουμε; Τους Τούρκους, τους ξένους ή τον εαυτό μας;
*Δρ των Διεθνών Σχέσεων
ΠΗΓΗ SIGMALIVE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου