του Αντώνη Μπρούμα
Από τη ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ
Από την προηγούμενη Πέμπτη και μετά από επτά έτη περιορισμού εντός της πρεσβείας του Ισημερινού το κράτος των ΗΠΑ κατάφερε να θέσει υπό τον έλεγχό του τον Julian Assange, ιδρυτή του ιστοτόπου Wikileaks και πρωτοπόρο του whistleblowing στην ψηφιακή εποχή. Για τη σύλληψη του Assange συνεργάστηκαν αγαστά οι κρατικοί μηχανισμοί των ΗΠΑ, του Ισημερινού και του Ηνωμένου Βασιλείου.
Είχε προηγηθεί η δεξιά πολιτική στροφή στον Ισημερινό με παγίωση νεοφιλελεύθερων και οικοκτόνων πολιτικών, αποχώρηση από την αριστερή περιφερειακή συμμαχία των κρατών της Λατινικής Αμερικής ALBA, στην οποία συμμετέχουν η Κούβα, η Βενεζουέλα και η Βολιβία, ενώ μετά την παράδοση Assange έλαβε δάνειο από το ΔΝΤ. Θα επακολουθήσει προσπάθεια έκδοσής του στις ΗΠΑ, όπου αντιμετωπίζει βαριές κατηγορίες συνομωσίας κατά του κράτους των ΗΠΑ με ανοιχτό το ενδεχόμενο επιβολής ακόμη και της θανατικής ποινής.
Απέναντι στη συνομωσία των κρατών η παγκόσμια δημοκρατική κοινωνία υψώνει ήδη τείχος προστασίας γύρω από τον Assange και είναι αυτή που τελικά θα καθορίσει την τύχη του.
Ο Julian Assange ήταν κεντρικός ομιλητής στο 5ο Φεστιβάλ του Περιοδικού Βαβυλωνία (2016) με θέμα «Wikileaks, TTIP & Ψηφιακά Δικαιώματα/ IoT». Σε τηλεδιάσκεψη από το δωμάτιό του στην πρεσβεία του Ισημερινού μας χάρισε μία ομιλία-ποταμό μίας ολόκληρης ώρας για όλα τα φλέγοντα θέματα για τα οποία παλεύει το Wikileaks, ενώ μπόρεσε να απαντήσει και στις ερωτήσεις του κοινού παρ’ όλο που δεν ήταν φύσει παρών.
Τόσο η επιλογή του Assange να μιλήσει στο αντιεξουσιαστικό φεστιβάλ B-Fest στην Ελλάδα όσο και η δική μας επιλογή να τον προσκαλέσουμε δεν είναι καθόλου τυχαίες. Το Wikileaks είναι μια παγκόσμια δομή ερευνητικής δημοσιογραφίας από τα κάτω με τους πολίτες να παίζουν κεντρικό ρόλο. Πριν η σιδηρά καταστολή του κράτους των ΗΠΑ φυλακίσει την Chelsea Manning και εκτοπίσει τον Edward Snowden, το Wikileaks είχε συνεργασία με τους περισσότερους ισχυρούς ομίλους ΜΜΕ του πλανήτη και, μέσω αυτών, διοχέτευε τις πρακτικές κρατικής τρομοκρατίας των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και αλλού. Ο ίδιος ο Assange ανήκει στην κουλτούρα των χάκερς, που δόμησαν τα ελευθεριακά χαρακτηριστικά του διαδικτύου που όλοι αγαπάμε, ταυτόχρονα όμως είναι και παγκόσμια μορφή της ερευνητικής δημοσιογραφίας.
Η πορεία του Wikileaks φανερώνει μία διάχυτη σύγκρουση ανάμεσα στα κράτη και την παγκόσμια δημοκρατική κοινωνία.
Από τη μία, τα κράτη επιχειρούν να διατηρούν έξω και πέρα από τον δημοκρατικό έλεγχο τη δράση των στρατών και των μυστικών υπηρεσιών εντός και εκτός των συνόρων τους. Από την άλλη, οι κοινωνίες απαιτούν την πλήρη λογοδοσία των μηχανισμών αυτών. Η δράση του Wikileaks όχι μόνο ανέδειξε αυτή τη σύγκρουση αλλά έγειρε για ένα ικανό διάστημα την πλάστιγγα της πάλης υπέρ μας.
Η καταστολή, που επακολούθησε, ανέδειξε την πραγματική φύση των κρατών. Απογυμνωμένα από τις κοινωνικές κατακτήσεις, τα κράτη δεν είναι τίποτε άλλο από αχαλίνωτες δικτατορίες πάνω στις κοινωνίες για τη διαιώνιση της κυρίαρχης εξουσίας του κεφαλαίου. Όταν η δημοκρατία απαιτεί τον κοινωνικό έλεγχο του στενού πυρήνα τους, η βαθύτερη αυτή ουσία αναδύεται απροκάλυπτη μέσα από την απόλυτη σύμπνοια και συνεργασία τους.
Το Wikileaks άνοιξε την πόρτα σε μια εποχή χωρίς επιστροφή, όπου ουδέν για την εξουσία του κράτους και του κεφαλαίου δεν είναι κρυπτόν υπό του διαδικτύου. Στην καταστολή πάνω στους διεθνείς whistleblowers και στον Assange παρακολουθούμε τους σπασμωδικούς ρόγχους θανάτου του κόσμου τους, που χάνεται. Είναι όμως θέμα αλληλεγγύης να υπερασπίσουμε τους δικούς μας ανθρώπους απέναντι στις μηχανές τους.
Περαιτέρω, οι Assange, Manning, Snowden μας δίνουν ένα παράδειγμα με την προσωπική στάση τους. Όπως έγραψε κάποτε ο Howard Zinn, «ιστορικά, τα πιο τρομακτικά εγκλήματα – πόλεμοι, γενοκτονίες και σκλαβιά – ήταν αποτέλεσμα, όχι ανυπακοής, αλλά υπακοής στους νόμους […] η διαμαρτυρία πέρα από τον νόμο δεν συνιστά παρέκκλιση από την δημοκρατία, αλλά είναι απολύτως αναγκαία για την πραγμάτωσή της».
Απώτερος στόχος μας πρέπει να είναι να πολλαπλασιάσουμε τους Assange, Manning, Snowden και να καταστούμε πραγματική απειλή.
Από τη ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ
Από την προηγούμενη Πέμπτη και μετά από επτά έτη περιορισμού εντός της πρεσβείας του Ισημερινού το κράτος των ΗΠΑ κατάφερε να θέσει υπό τον έλεγχό του τον Julian Assange, ιδρυτή του ιστοτόπου Wikileaks και πρωτοπόρο του whistleblowing στην ψηφιακή εποχή. Για τη σύλληψη του Assange συνεργάστηκαν αγαστά οι κρατικοί μηχανισμοί των ΗΠΑ, του Ισημερινού και του Ηνωμένου Βασιλείου.
Είχε προηγηθεί η δεξιά πολιτική στροφή στον Ισημερινό με παγίωση νεοφιλελεύθερων και οικοκτόνων πολιτικών, αποχώρηση από την αριστερή περιφερειακή συμμαχία των κρατών της Λατινικής Αμερικής ALBA, στην οποία συμμετέχουν η Κούβα, η Βενεζουέλα και η Βολιβία, ενώ μετά την παράδοση Assange έλαβε δάνειο από το ΔΝΤ. Θα επακολουθήσει προσπάθεια έκδοσής του στις ΗΠΑ, όπου αντιμετωπίζει βαριές κατηγορίες συνομωσίας κατά του κράτους των ΗΠΑ με ανοιχτό το ενδεχόμενο επιβολής ακόμη και της θανατικής ποινής.
Απέναντι στη συνομωσία των κρατών η παγκόσμια δημοκρατική κοινωνία υψώνει ήδη τείχος προστασίας γύρω από τον Assange και είναι αυτή που τελικά θα καθορίσει την τύχη του.
Ο Julian Assange ήταν κεντρικός ομιλητής στο 5ο Φεστιβάλ του Περιοδικού Βαβυλωνία (2016) με θέμα «Wikileaks, TTIP & Ψηφιακά Δικαιώματα/ IoT». Σε τηλεδιάσκεψη από το δωμάτιό του στην πρεσβεία του Ισημερινού μας χάρισε μία ομιλία-ποταμό μίας ολόκληρης ώρας για όλα τα φλέγοντα θέματα για τα οποία παλεύει το Wikileaks, ενώ μπόρεσε να απαντήσει και στις ερωτήσεις του κοινού παρ’ όλο που δεν ήταν φύσει παρών.
Τόσο η επιλογή του Assange να μιλήσει στο αντιεξουσιαστικό φεστιβάλ B-Fest στην Ελλάδα όσο και η δική μας επιλογή να τον προσκαλέσουμε δεν είναι καθόλου τυχαίες. Το Wikileaks είναι μια παγκόσμια δομή ερευνητικής δημοσιογραφίας από τα κάτω με τους πολίτες να παίζουν κεντρικό ρόλο. Πριν η σιδηρά καταστολή του κράτους των ΗΠΑ φυλακίσει την Chelsea Manning και εκτοπίσει τον Edward Snowden, το Wikileaks είχε συνεργασία με τους περισσότερους ισχυρούς ομίλους ΜΜΕ του πλανήτη και, μέσω αυτών, διοχέτευε τις πρακτικές κρατικής τρομοκρατίας των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και αλλού. Ο ίδιος ο Assange ανήκει στην κουλτούρα των χάκερς, που δόμησαν τα ελευθεριακά χαρακτηριστικά του διαδικτύου που όλοι αγαπάμε, ταυτόχρονα όμως είναι και παγκόσμια μορφή της ερευνητικής δημοσιογραφίας.
Η πορεία του Wikileaks φανερώνει μία διάχυτη σύγκρουση ανάμεσα στα κράτη και την παγκόσμια δημοκρατική κοινωνία.
Από τη μία, τα κράτη επιχειρούν να διατηρούν έξω και πέρα από τον δημοκρατικό έλεγχο τη δράση των στρατών και των μυστικών υπηρεσιών εντός και εκτός των συνόρων τους. Από την άλλη, οι κοινωνίες απαιτούν την πλήρη λογοδοσία των μηχανισμών αυτών. Η δράση του Wikileaks όχι μόνο ανέδειξε αυτή τη σύγκρουση αλλά έγειρε για ένα ικανό διάστημα την πλάστιγγα της πάλης υπέρ μας.
Η καταστολή, που επακολούθησε, ανέδειξε την πραγματική φύση των κρατών. Απογυμνωμένα από τις κοινωνικές κατακτήσεις, τα κράτη δεν είναι τίποτε άλλο από αχαλίνωτες δικτατορίες πάνω στις κοινωνίες για τη διαιώνιση της κυρίαρχης εξουσίας του κεφαλαίου. Όταν η δημοκρατία απαιτεί τον κοινωνικό έλεγχο του στενού πυρήνα τους, η βαθύτερη αυτή ουσία αναδύεται απροκάλυπτη μέσα από την απόλυτη σύμπνοια και συνεργασία τους.
Το Wikileaks άνοιξε την πόρτα σε μια εποχή χωρίς επιστροφή, όπου ουδέν για την εξουσία του κράτους και του κεφαλαίου δεν είναι κρυπτόν υπό του διαδικτύου. Στην καταστολή πάνω στους διεθνείς whistleblowers και στον Assange παρακολουθούμε τους σπασμωδικούς ρόγχους θανάτου του κόσμου τους, που χάνεται. Είναι όμως θέμα αλληλεγγύης να υπερασπίσουμε τους δικούς μας ανθρώπους απέναντι στις μηχανές τους.
Περαιτέρω, οι Assange, Manning, Snowden μας δίνουν ένα παράδειγμα με την προσωπική στάση τους. Όπως έγραψε κάποτε ο Howard Zinn, «ιστορικά, τα πιο τρομακτικά εγκλήματα – πόλεμοι, γενοκτονίες και σκλαβιά – ήταν αποτέλεσμα, όχι ανυπακοής, αλλά υπακοής στους νόμους […] η διαμαρτυρία πέρα από τον νόμο δεν συνιστά παρέκκλιση από την δημοκρατία, αλλά είναι απολύτως αναγκαία για την πραγμάτωσή της».
Απώτερος στόχος μας πρέπει να είναι να πολλαπλασιάσουμε τους Assange, Manning, Snowden και να καταστούμε πραγματική απειλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου