του Σάββα Ιακωβίδη
Οι ευσεβείς πόθοι είναι ίδιον αφελών πολιτικών. Η ηθελημένη άγνοια του εχθρού και η διαχρονική υποτίμηση των μεθοδεύσεών του είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα επιπόλαιων ηγετών. Αίφνης, μόλις ένα 24ωρο μετά την αναχώρηση της Ειδικής Συμβούλου του ΓΓ του ΟΗΕ, Τζέιν Χολ Λουτ, ξέσπασε άγρια αντιπαράθεση μεταξύ του Προέδρου της Δημοκρατίας και του κατοχικού ηγέτη.
Ο φίλος του Αναστασιάδη, Ακιντζί, σε γραπτή δήλωσή του, επιτέθηκε κατά της ελληνικής πλευράς και ισχυρίστηκε πως «δεν είναι έτοιμη για μια λύση στη βάση της πολιτικής ισότητας, στο πλαίσιο των παραμέτρων του ΟΗΕ, σε αντίθεση με τη ξεκάθαρη στάση της τ/κ πλευράς».
Ο κατοχικός ηγέτης υποστήριξε ότι «η διαδικασία για μια λύση δεν θα ξεκινήσει από το μηδέν, αλλά όπως και ο ΓΓ έχει αναφέρει, εφικτή είναι μια διαδικασία που θα βασίζεται στις υφιστάμενες προσεγγίσεις, θεωρώντας σε ισχύ τη συμφωνία της 11ης Φεβρουαρίου 2014, θα βασίζεται στο πλαίσιο της 30ής Ιουνίου 2017, θα είναι επικεντρωμένη στη λύση και με χρονοδιάγραμμα». Στη συνέχεια ειρωνεύτηκε τις θέσεις Αναστασιάδη περί «χαλαρής» και «αποκεντρωμένης ομοσπονδίας».
Ο κατοχικός ηγέτης ειρωνεύτηκε ακόμα την πρόσφατη, ξαναζεσταμένη πρόταση Αναστασιάδη για εκ περιτροπής πρωθυπουργό με Ε/κ Πρόεδρο και επέμεινε στην πολιτική ισότητα και αποτελεσματική συμμετοχή των Τ/κ όπως οι ίδιοι την εννοούν. Ευθύς αμέσως, η Προεδρία της Δημοκρατίας απάντησε στους ισχυρισμούς και στις αιτιάσεις του χωριανού του Ν. Αναστασιάδη.
Ομηρία και έλεγχος
Σε έντονο ύφος, επισημαίνεται ότι είναι η ε/κ πλευρά η οποία εδώ και 45 χρόνια αγωνίζεται και επείγεται για λύση και προστίθεται: «Είναι οι Τουρκοκύπριοι και οι Τούρκοι έποικοι που σφετερίζονται τις περιουσίες των 167 χιλιάδων βιαίως εκτοπισθέντων Ελληνοκυπρίων».
Και υπογραμμίζεται: «Ο κ. Ακκιντζί το μόνο που μέσα από τις αξιώσεις του επιδιώκει είναι την ομηρία και τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου από την Τουρκία. Θα ήταν καλό, ο κ. Ακκιντζί να υποδείξει τόσο σε εμάς όσο και στα Ηνωμένα Έθνη, σε ποιο άλλο αναγνωρισμένο ομοσπονδιακό κράτος ισχύουν τα ίδια ή ανάλογα των όσων αξιώνει για τη δική του κοινότητα. Ένα άλλο που καλείται να απαντήσει ο Τ/κ ηγέτης είναι αν ισχύουν οι συγκλίσεις για την πληθυσμιακή αναλογία των δύο κοινοτήτων και αν ισχύουν τα όσα το ευρωπαϊκό κεκτημένο υπαγορεύει για τις βασικές ελευθερίες».
Τέλος, ο κατοχικός ηγέτης καλείται «να ξεκαθαρίσει κατά πόσο υποστηρίζει τη διατήρηση επεμβατικών και εγγυητικών δικαιωμάτων και εσαεί παραμονή στρατευμάτων τρίτων χωρών σε μια ελεύθερη κοινή πατρίδα. Θα πρέπει, επίσης, να δώσει εξηγήσεις ο κ. Ακκιντζί γιατί εδώ και 45 χρόνια η Αμμόχωστος παραμένει μια πόλη φάντασμα».
Πειθήνιο όργανο
Να πιστέψουμε ότι ο… θυμός του Ν. Αναστασιάδη για τις θέσεις-αξιώσεις του φίλου του, Ακιντζί, είναι ειλικρινής; Όχι, βέβαια! Ο δήθεν θυμός του είναι για τους αφελείς και τους αμαθείς. Τα γεγονότα έχουν πείσμα κι εμείς θυμόμαστε, επειδή είμαστε ίσως από τους ελάχιστους που, έγκαιρα, έντονα και ευθύς μετά την ανάδειξη του κατοχικού Ακιντζί στην ηγεσία των Τ/κ, είχαμε εκτενώς και κατ’ εξακολούθηση αναλύσει και εξηγήσει ότι:
Πρώτον, και αυτός είναι πιστό, πειθήνιο και υπάκουο εκτελεστικό όργανο της κατοχικής Τουρκίας. Να υπενθυμίσουμε προς ανιστόρητους ότι από τις αρχές της δεκαετίας του ’50, η Τουρκία επέβαλε στην τ/κ μειοψηφία ότι αυτή θα αποφασίζει για όσα την αφορούν, αφού ανέκαθεν στόχος της ήταν και είναι η πλήρης κατάληψη και ο έλεγχος της Κύπρου.
Δεύτερον, οι διθύραμβοι μετά την ανάδειξή του και οι βλακώδεις προσδοκίες πολιτικών μας ότι με τον Ακιντζί θα λύσουν το Κυπριακό είναι ανεδαφικοί επειδή ο κατοχικός ηγέτης είναι ετερόφωτος και υπακούει στις εντολές της Τουρκίας. Υπενθυμίζουμε ότι Αναστασιάδης, Κασουλίδης, Αβέρωφ, Χριστόφιας και άλλοι γνωστοί Αναν-ιστές ανέπελπαν ύμνους προς τον… παράκλητο Ακιντζί με τον οποίο, έλεγε ο Κασουλίδης, «αν δεν βρούμε λύση, δεν θα βρούμε ποτέ». Τόση ανεκδιήγητη και απροσγείωτη αφέλεια.
Τρίτον, η Τουρκία ουδέποτε επεδίωξε λύση όπως αυτήν την οποία η ελληνική πλευρά επιδιώκει και στηρίζει στις αρχές και αξίες της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΟΗΕ.
Η «μητέρα» και το «βρέφος»
Τέταρτον, η Τουρκία απαιτεί όχι πλέον διχοτόμηση – όπως γελοιωδώς ψαλμωδούν δικοί μας πολιτικάντηδες – αλλά τον πλήρη έλεγχο της νήσου για λόγους στρατηγικών, γεωπολιτικών, ενεργειακών και μεγαλοϊδεατικών, νεο-οθωμανικών ονειρώξεων και φιλοδοξιών της, όπως ακριβώς καταγράφεται και στις γνωστές εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ του 1956.
Πέμπτον, η δήθεν πολιτική της τ/κ ηγεσίας αποφασίζεται και χαράσσεται στην Άγκυρα και οι εδώ εγκάθετοι της κατοχικής χώρας εντέλλονται την υλοποίησή της. Ακόμα και ο πανίσχυρος και αδιάλλακτος Ντενκτάς είχε υποκύψει στην εντολή Ερντογάν (2004), για να δεχτεί το σχέδιο Ανάν. Πόσο μάλλον ο δήθεν μαλακός Ακιντζί.
Υπενθυμίζουμε προς πολιτικά ανιστόρητους:
Στις 27/4/2015 και πριν ακόμα αναλάβει τα καθήκοντά του ως νέος ηγέτης των Τ/κ, ο Ακιντζί δοκίμασε την οργή του σουλτάνου ενώ βρισκόταν στο στούντιο του CNN Turk. Αναφερόμενος στις σχέσεις του ψευδοκράτους με την Τουρκία, έκανε λόγο για δύο «αδελφές χώρες». Ο Ερντογάν εξεμάνη. Με ωμό και αδίστακτο τρόπο επέκρινε τον Ακιντζί, λέγοντας ότι «θα πρέπει να σκέφτεται προτού μιλήσει». Τον επανέφερε στην τάξη υπενθυμίζοντας ότι η Τουρκία είναι η «μητέρα πατρίδα» και το ψευδοκράτος το «βρέφος» της.
«Ο κ. "πρόεδρος" θα πρέπει να σκέφτεται προτού μιλήσει, να ακούσει με τα αυτιά του αυτά που βγαίνουν από το στόμα του. Γιατί η Τουρκία υιοθετεί την "ΤΔΒΚ"; Υπάρχει κάποιος λόγος για αυτό. Υπάρχουν κάποιοι όροι ακόμη και για να εργαζόμαστε μαζί ως αδέλφια. Η χώρα αυτή κατέβαλε τον οβολό της για την βόρεια Κύπρο. Δώσαμε νεκρούς και θα συνεχίσουμε να καταβάλλουμε αντίτιμο».
Έκτον, οι εκάστοτε ηγέτες της τ/κ μειοψηφίας είναι οι διατεταγμένοι πράκτορες και οι σεσημασμένοι Δούρειοι Ίπποι της Τουρκίας. Αποστολή τους είναι η προώθηση και επιβολή των αξιώσεων και της πολιτικής της Τουρκίας σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, όχι η δήθεν προάσπιση των συμφερόντων των Τ/κ.
«Ζωτικός χώρος»
Ο Νταβούτογλου, πρώην ΥπΕξ και Πρωθυπουργός της Τουρκίας, στο γνωστό βιβλίο του: «Το Στρατηγικό Βάθος. Η Διεθνής Θέση της Τουρκίας» (Εκδόσεις Ποιότητα, σελ. 279), είναι ξεκάθαρος: «Ακόμα και αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα κυπριακό ζήτημα. Καμία χώρα δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη σε ένα τέτοιο νησί που βρίσκεται στην καρδιά του ζωτικού της χώρου». Ούτε ο Χίτλερ να ήταν…
Ποιος εξέθρεψε και ανέχεται για χρόνια την αλαζονεία και την προκλητικότητα του κατοχικού ηγέτη; Μα, πρώτος ο πρόεδρος Αναστασιάδης. Ας θυμηθούμε: Τους περιπάτους στη Λήδρας και τις ζιβανίες της δήθεν συμφιλίωσης. Την παρουσία του διεθνώς αναγνωρισμένου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας σε θεατρική παράσταση στην κατεχόμενη Αμμόχωστο, υπό την προστασία και… ασφάλεια των τουρκικών κατοχικών λογχών. Τα δείπνα σε εστιατόριο στη γραμμή Αττίλα. Την αποδοχή της τουρκικής θέσης περί πενταμερούς, την οποία ΟΛΟΙ οι προκάτοχοι του Αναστασιάδη ορθά απέρριπταν.
Στις 28/01/2013, κατά τη διάρκεια διακαναλικής τηλεμαχίας με τον συνυποψήφιό του, Στ. Μαλά, ο Ν. Αναστασιάδης δεσμεύτηκε ενώπιον του λαού: «Δεν θεωρώ ότι θα ήτο δυνατό ποτέ από οποιονδήποτε ν' αξιώσει από εμάς, ότι θα πρέπει άμεσα να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις χωρίς άριστη προετοιμασία, χωρίς να γνωρίζουμε ποιο θα είναι το περιεχόμενο ή και να υπάρξει ρητή δήλωση ότι, η επιδιωκόμενη λύση θα είναι η μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σ' ένα λειτουργικό, βιώσιμο, ευρωπαϊκό κράτος».
Χάθηκε η… μετεξέλιξη
Τα γεγονότα είναι γνωστά: Ούτε άριστη προετοιμασία ούτε γνώση του περιεχομένου των διαπραγματεύσεων αλλά και πουθενά και καμία ρητή δήλωση ότι «η επιδιωκόμενη λύση θα είναι η μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σ' ένα λειτουργικό, βιώσιμο, ευρωπαϊκό κράτος». Στις 11/2/2014, στην κοινή δήλωση Αναστασιάδη-Έρογλου, πουθενά αναφέρονται τα πιο πάνω. Αντίθετα, στην παράγραφο 4 αναφέρεται ρητά και ξεκάθαρα: «Η ενωμένη κυπριακή ομοσπονδία θα προκύψει από τη λύση μετά από την έγκριση της διευθέτησης σε χωριστά ταυτόχρονα δημοψηφίσματα».
Αυτήν την κοινή δήλωση της 11/2/2014 επικαλέστηκε ξανά ο Ακιντζί για να υποστηρίξει ότι οι πρόνοιές της είναι σε ισχύ. Ενώ, λοιπόν, δικοί μας αφελείς, ακόμα και ο Αρχιεπίσκοπος, που επικαλέστηκε την εξ ύψους βοήθεια για να ενισχυθεί ο κατοχικός ηγέτης, τον θεωρούσαν ως τον μόνο με τον οποίο θα μπορούσαν να λύσουν το Κυπριακό, ο ίδιος ήταν εξ αρχής πεντακάθαρος: Αναφερόταν στην Κυπριακή Δημοκρατία ως η «ε/κ διοίκηση του Νότου». Επεδίωκε συμφωνία για την περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου με αντάλλαγμα το άνοιγμα του λιμανιού και του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου (ναι, από αυτό που ήθελε να αναχωρεί ο Ι. Κασουλίδης!).
Το όραμα του κατοχικού ηγέτη είναι η διζωνική στη βάση των παραμέτρων του σχεδίου Ανάν (αυτό άλλωστε προωθούσε και ο Ν. Αναστασιάδης…) με αριθμητική και όχι πολιτική ισότητα και ίση μοιρασιά των υδρογονανθράκων. Καμία απολύτως αναφορά στις αρχές και αξίες της ΕΕ. Καμία αναφορά στις τέσσερις βασικές ελευθερίες της. Καμία αναφορά στο κοινοτικό κεκτημένο και στην εφαρμογή του σε όλη την κυπριακή επικράτεια. Καμία απολύτως αναφορά σε μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Καμία αναφορά σε ένα κανονικό, δημοκρατικό και ευρωπαϊκό κράτος.
Όραμα-εφιάλτης
Για χρόνια, ο πρόεδρος Αναστασιάδης επέμενε πως με τον φίλο του, Ακιντζί, μοιράζονται το ίδιο όραμα. Ούτε άκουε τις δηλώσεις του, ούτε διάβαζε τις θέσεις του ούτε ήθελε να καταλάβει ότι άλλο ήταν και είναι το όραμα του κατοχικού ηγέτη, το οποίο συνιστά τον πιο φοβερό εφιάλτη του κυπριακού Ελληνισμού. Ο Ακιντζί ανέκαθεν θεωρεί την Κυπριακή Δημοκρατία ως «εκλιπούσα», επιμένει σε εγγυητικά, επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας, παραμονή του Αττίλα και μετά από λύση, συνεταιρισμό δύο κρατών που να οδηγήσει σε συνομοσπονδία και στην παραμονή όλων των εποίκων, θέση την οποία αποδέχτηκε και ο Ν. Αναστασιάδης.
Πρόσφατα, φαίνεται πως ο Πρόεδρος ανένηψε, ανέβλεψε και εμφανίζεται ότι θέλει να ανακρούσει πρύμναν. Τώρα; Τώρα που έχει προβεί σε όλες τις υποχωρήσεις και παραχωρήσεις χωρίς ουσιαστικά να εισπράξει τίποτε παρά μόνο νέες ιταμές απαιτήσεις εκ μέρους του συγχωριανού του, Ακιντζί; Επιτέλους, τώρα ο Πρόεδρος φαίνεται να αντιλήφθηκε ότι και ο Ακιντζί «μέσα από τις αξιώσεις του επιδιώκει την ομηρία και τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου από την Τουρκία».
Κατευνασμός του θηρίου
Τίθενται επιτακτικά μερικά κρίσιμα ερωτήματα:
>Αφού ο Πρόεδρος κατάλαβε, επιτέλους, το πραγματικό – και εφιαλτικό για την Κύπρο – όραμα του φίλου του, Ακιντζί, ξέρει πώς να αντιδράσει; Αμφιβάλλουμε!
>Οι Τούρκοι θέτουν καθημερινά νέες αξιώσεις οι οποίες όχι μόνο οδηγούν στην εκμηδένιση ακόμα και ισχνών προοπτικών επανέναρξης των συνομιλιών αλλά και στον εκβιασμό της ελληνικής πλευράς. Ο Πρόεδρος πώς θα ενεργήσει; Ξέρει; Ή απλώς θα υποτονθορίζει μονότονα ότι θέλει συνομιλίες. Με ποιον; Με τον Ακιντζί που απαιτεί, εκ μέρους της Τουρκίας, την υποταγή μας!
>Πώς ο Ν. Αναστασιάδης θα εξουδετερώσει με κάθε τρόπο και με όλα τα μέσα τη μεθόδευση της Τουρκίας όχι μόνο να καταστήσει την Κύπρο όμηρο αλλά και να την καταλάβει; Γνωρίζει; Αμφιβάλλουμε.
>Πώς ο Πρόεδρος σκέφτεται να αξιοποιήσει τον ξένον παράγοντα – πολιτικά, διπλωματικά, ενεργειακά, αμυντικά – και δη τον αμερικανικό, τον ευρωπαϊκό και τον ισραηλινό για να αντισταθμίσει την τουρκική απειλή; Μπορούμε να βασιζόμαστε στον ξένο παράγοντα;
Ο Ν. Αναστασιάδης είναι ένας τραγικός Πρόεδρος. Δεσμεύτηκε πλειστάκις να προσπαθήσει να λύσει το Κυπριακό στις παραμέτρους του Διεθνούς Δικαίου, των αρχών και αξιών της ΕΕ και του ΟΗΕ, και αντ’ αυτών επιχειρεί έναν γελοιώδη κατευνασμό του τουρκικού θηρίου. Αφού έστω και τώρα κατάλαβε ότι ο φίλος του, Ακιντζί, προωθεί την ομηρία και την τουρκοποίηση της Κύπρου, πώς θα σώσει την Κύπρο και τον Ελληνισμό από αυτήν την εφιαλτική προοπτική; Ξέρει; Ή θα επιδοθεί σε νέες κατευναστικές παραχωρήσεις;
Ο Σάββας Ιακωβίδης είναι αρθρογράφος στην εφημερίδα Σημερινή
Οι ευσεβείς πόθοι είναι ίδιον αφελών πολιτικών. Η ηθελημένη άγνοια του εχθρού και η διαχρονική υποτίμηση των μεθοδεύσεών του είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα επιπόλαιων ηγετών. Αίφνης, μόλις ένα 24ωρο μετά την αναχώρηση της Ειδικής Συμβούλου του ΓΓ του ΟΗΕ, Τζέιν Χολ Λουτ, ξέσπασε άγρια αντιπαράθεση μεταξύ του Προέδρου της Δημοκρατίας και του κατοχικού ηγέτη.
Ο φίλος του Αναστασιάδη, Ακιντζί, σε γραπτή δήλωσή του, επιτέθηκε κατά της ελληνικής πλευράς και ισχυρίστηκε πως «δεν είναι έτοιμη για μια λύση στη βάση της πολιτικής ισότητας, στο πλαίσιο των παραμέτρων του ΟΗΕ, σε αντίθεση με τη ξεκάθαρη στάση της τ/κ πλευράς».
Ο κατοχικός ηγέτης υποστήριξε ότι «η διαδικασία για μια λύση δεν θα ξεκινήσει από το μηδέν, αλλά όπως και ο ΓΓ έχει αναφέρει, εφικτή είναι μια διαδικασία που θα βασίζεται στις υφιστάμενες προσεγγίσεις, θεωρώντας σε ισχύ τη συμφωνία της 11ης Φεβρουαρίου 2014, θα βασίζεται στο πλαίσιο της 30ής Ιουνίου 2017, θα είναι επικεντρωμένη στη λύση και με χρονοδιάγραμμα». Στη συνέχεια ειρωνεύτηκε τις θέσεις Αναστασιάδη περί «χαλαρής» και «αποκεντρωμένης ομοσπονδίας».
Ο κατοχικός ηγέτης ειρωνεύτηκε ακόμα την πρόσφατη, ξαναζεσταμένη πρόταση Αναστασιάδη για εκ περιτροπής πρωθυπουργό με Ε/κ Πρόεδρο και επέμεινε στην πολιτική ισότητα και αποτελεσματική συμμετοχή των Τ/κ όπως οι ίδιοι την εννοούν. Ευθύς αμέσως, η Προεδρία της Δημοκρατίας απάντησε στους ισχυρισμούς και στις αιτιάσεις του χωριανού του Ν. Αναστασιάδη.
Ομηρία και έλεγχος
Σε έντονο ύφος, επισημαίνεται ότι είναι η ε/κ πλευρά η οποία εδώ και 45 χρόνια αγωνίζεται και επείγεται για λύση και προστίθεται: «Είναι οι Τουρκοκύπριοι και οι Τούρκοι έποικοι που σφετερίζονται τις περιουσίες των 167 χιλιάδων βιαίως εκτοπισθέντων Ελληνοκυπρίων».
Και υπογραμμίζεται: «Ο κ. Ακκιντζί το μόνο που μέσα από τις αξιώσεις του επιδιώκει είναι την ομηρία και τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου από την Τουρκία. Θα ήταν καλό, ο κ. Ακκιντζί να υποδείξει τόσο σε εμάς όσο και στα Ηνωμένα Έθνη, σε ποιο άλλο αναγνωρισμένο ομοσπονδιακό κράτος ισχύουν τα ίδια ή ανάλογα των όσων αξιώνει για τη δική του κοινότητα. Ένα άλλο που καλείται να απαντήσει ο Τ/κ ηγέτης είναι αν ισχύουν οι συγκλίσεις για την πληθυσμιακή αναλογία των δύο κοινοτήτων και αν ισχύουν τα όσα το ευρωπαϊκό κεκτημένο υπαγορεύει για τις βασικές ελευθερίες».
Τέλος, ο κατοχικός ηγέτης καλείται «να ξεκαθαρίσει κατά πόσο υποστηρίζει τη διατήρηση επεμβατικών και εγγυητικών δικαιωμάτων και εσαεί παραμονή στρατευμάτων τρίτων χωρών σε μια ελεύθερη κοινή πατρίδα. Θα πρέπει, επίσης, να δώσει εξηγήσεις ο κ. Ακκιντζί γιατί εδώ και 45 χρόνια η Αμμόχωστος παραμένει μια πόλη φάντασμα».
Πειθήνιο όργανο
Να πιστέψουμε ότι ο… θυμός του Ν. Αναστασιάδη για τις θέσεις-αξιώσεις του φίλου του, Ακιντζί, είναι ειλικρινής; Όχι, βέβαια! Ο δήθεν θυμός του είναι για τους αφελείς και τους αμαθείς. Τα γεγονότα έχουν πείσμα κι εμείς θυμόμαστε, επειδή είμαστε ίσως από τους ελάχιστους που, έγκαιρα, έντονα και ευθύς μετά την ανάδειξη του κατοχικού Ακιντζί στην ηγεσία των Τ/κ, είχαμε εκτενώς και κατ’ εξακολούθηση αναλύσει και εξηγήσει ότι:
Πρώτον, και αυτός είναι πιστό, πειθήνιο και υπάκουο εκτελεστικό όργανο της κατοχικής Τουρκίας. Να υπενθυμίσουμε προς ανιστόρητους ότι από τις αρχές της δεκαετίας του ’50, η Τουρκία επέβαλε στην τ/κ μειοψηφία ότι αυτή θα αποφασίζει για όσα την αφορούν, αφού ανέκαθεν στόχος της ήταν και είναι η πλήρης κατάληψη και ο έλεγχος της Κύπρου.
Δεύτερον, οι διθύραμβοι μετά την ανάδειξή του και οι βλακώδεις προσδοκίες πολιτικών μας ότι με τον Ακιντζί θα λύσουν το Κυπριακό είναι ανεδαφικοί επειδή ο κατοχικός ηγέτης είναι ετερόφωτος και υπακούει στις εντολές της Τουρκίας. Υπενθυμίζουμε ότι Αναστασιάδης, Κασουλίδης, Αβέρωφ, Χριστόφιας και άλλοι γνωστοί Αναν-ιστές ανέπελπαν ύμνους προς τον… παράκλητο Ακιντζί με τον οποίο, έλεγε ο Κασουλίδης, «αν δεν βρούμε λύση, δεν θα βρούμε ποτέ». Τόση ανεκδιήγητη και απροσγείωτη αφέλεια.
Τρίτον, η Τουρκία ουδέποτε επεδίωξε λύση όπως αυτήν την οποία η ελληνική πλευρά επιδιώκει και στηρίζει στις αρχές και αξίες της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΟΗΕ.
Η «μητέρα» και το «βρέφος»
Τέταρτον, η Τουρκία απαιτεί όχι πλέον διχοτόμηση – όπως γελοιωδώς ψαλμωδούν δικοί μας πολιτικάντηδες – αλλά τον πλήρη έλεγχο της νήσου για λόγους στρατηγικών, γεωπολιτικών, ενεργειακών και μεγαλοϊδεατικών, νεο-οθωμανικών ονειρώξεων και φιλοδοξιών της, όπως ακριβώς καταγράφεται και στις γνωστές εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ του 1956.
Πέμπτον, η δήθεν πολιτική της τ/κ ηγεσίας αποφασίζεται και χαράσσεται στην Άγκυρα και οι εδώ εγκάθετοι της κατοχικής χώρας εντέλλονται την υλοποίησή της. Ακόμα και ο πανίσχυρος και αδιάλλακτος Ντενκτάς είχε υποκύψει στην εντολή Ερντογάν (2004), για να δεχτεί το σχέδιο Ανάν. Πόσο μάλλον ο δήθεν μαλακός Ακιντζί.
Υπενθυμίζουμε προς πολιτικά ανιστόρητους:
Στις 27/4/2015 και πριν ακόμα αναλάβει τα καθήκοντά του ως νέος ηγέτης των Τ/κ, ο Ακιντζί δοκίμασε την οργή του σουλτάνου ενώ βρισκόταν στο στούντιο του CNN Turk. Αναφερόμενος στις σχέσεις του ψευδοκράτους με την Τουρκία, έκανε λόγο για δύο «αδελφές χώρες». Ο Ερντογάν εξεμάνη. Με ωμό και αδίστακτο τρόπο επέκρινε τον Ακιντζί, λέγοντας ότι «θα πρέπει να σκέφτεται προτού μιλήσει». Τον επανέφερε στην τάξη υπενθυμίζοντας ότι η Τουρκία είναι η «μητέρα πατρίδα» και το ψευδοκράτος το «βρέφος» της.
«Ο κ. "πρόεδρος" θα πρέπει να σκέφτεται προτού μιλήσει, να ακούσει με τα αυτιά του αυτά που βγαίνουν από το στόμα του. Γιατί η Τουρκία υιοθετεί την "ΤΔΒΚ"; Υπάρχει κάποιος λόγος για αυτό. Υπάρχουν κάποιοι όροι ακόμη και για να εργαζόμαστε μαζί ως αδέλφια. Η χώρα αυτή κατέβαλε τον οβολό της για την βόρεια Κύπρο. Δώσαμε νεκρούς και θα συνεχίσουμε να καταβάλλουμε αντίτιμο».
Έκτον, οι εκάστοτε ηγέτες της τ/κ μειοψηφίας είναι οι διατεταγμένοι πράκτορες και οι σεσημασμένοι Δούρειοι Ίπποι της Τουρκίας. Αποστολή τους είναι η προώθηση και επιβολή των αξιώσεων και της πολιτικής της Τουρκίας σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, όχι η δήθεν προάσπιση των συμφερόντων των Τ/κ.
«Ζωτικός χώρος»
Ο Νταβούτογλου, πρώην ΥπΕξ και Πρωθυπουργός της Τουρκίας, στο γνωστό βιβλίο του: «Το Στρατηγικό Βάθος. Η Διεθνής Θέση της Τουρκίας» (Εκδόσεις Ποιότητα, σελ. 279), είναι ξεκάθαρος: «Ακόμα και αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα κυπριακό ζήτημα. Καμία χώρα δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη σε ένα τέτοιο νησί που βρίσκεται στην καρδιά του ζωτικού της χώρου». Ούτε ο Χίτλερ να ήταν…
Ποιος εξέθρεψε και ανέχεται για χρόνια την αλαζονεία και την προκλητικότητα του κατοχικού ηγέτη; Μα, πρώτος ο πρόεδρος Αναστασιάδης. Ας θυμηθούμε: Τους περιπάτους στη Λήδρας και τις ζιβανίες της δήθεν συμφιλίωσης. Την παρουσία του διεθνώς αναγνωρισμένου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας σε θεατρική παράσταση στην κατεχόμενη Αμμόχωστο, υπό την προστασία και… ασφάλεια των τουρκικών κατοχικών λογχών. Τα δείπνα σε εστιατόριο στη γραμμή Αττίλα. Την αποδοχή της τουρκικής θέσης περί πενταμερούς, την οποία ΟΛΟΙ οι προκάτοχοι του Αναστασιάδη ορθά απέρριπταν.
Στις 28/01/2013, κατά τη διάρκεια διακαναλικής τηλεμαχίας με τον συνυποψήφιό του, Στ. Μαλά, ο Ν. Αναστασιάδης δεσμεύτηκε ενώπιον του λαού: «Δεν θεωρώ ότι θα ήτο δυνατό ποτέ από οποιονδήποτε ν' αξιώσει από εμάς, ότι θα πρέπει άμεσα να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις χωρίς άριστη προετοιμασία, χωρίς να γνωρίζουμε ποιο θα είναι το περιεχόμενο ή και να υπάρξει ρητή δήλωση ότι, η επιδιωκόμενη λύση θα είναι η μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σ' ένα λειτουργικό, βιώσιμο, ευρωπαϊκό κράτος».
Χάθηκε η… μετεξέλιξη
Τα γεγονότα είναι γνωστά: Ούτε άριστη προετοιμασία ούτε γνώση του περιεχομένου των διαπραγματεύσεων αλλά και πουθενά και καμία ρητή δήλωση ότι «η επιδιωκόμενη λύση θα είναι η μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σ' ένα λειτουργικό, βιώσιμο, ευρωπαϊκό κράτος». Στις 11/2/2014, στην κοινή δήλωση Αναστασιάδη-Έρογλου, πουθενά αναφέρονται τα πιο πάνω. Αντίθετα, στην παράγραφο 4 αναφέρεται ρητά και ξεκάθαρα: «Η ενωμένη κυπριακή ομοσπονδία θα προκύψει από τη λύση μετά από την έγκριση της διευθέτησης σε χωριστά ταυτόχρονα δημοψηφίσματα».
Αυτήν την κοινή δήλωση της 11/2/2014 επικαλέστηκε ξανά ο Ακιντζί για να υποστηρίξει ότι οι πρόνοιές της είναι σε ισχύ. Ενώ, λοιπόν, δικοί μας αφελείς, ακόμα και ο Αρχιεπίσκοπος, που επικαλέστηκε την εξ ύψους βοήθεια για να ενισχυθεί ο κατοχικός ηγέτης, τον θεωρούσαν ως τον μόνο με τον οποίο θα μπορούσαν να λύσουν το Κυπριακό, ο ίδιος ήταν εξ αρχής πεντακάθαρος: Αναφερόταν στην Κυπριακή Δημοκρατία ως η «ε/κ διοίκηση του Νότου». Επεδίωκε συμφωνία για την περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου με αντάλλαγμα το άνοιγμα του λιμανιού και του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου (ναι, από αυτό που ήθελε να αναχωρεί ο Ι. Κασουλίδης!).
Το όραμα του κατοχικού ηγέτη είναι η διζωνική στη βάση των παραμέτρων του σχεδίου Ανάν (αυτό άλλωστε προωθούσε και ο Ν. Αναστασιάδης…) με αριθμητική και όχι πολιτική ισότητα και ίση μοιρασιά των υδρογονανθράκων. Καμία απολύτως αναφορά στις αρχές και αξίες της ΕΕ. Καμία αναφορά στις τέσσερις βασικές ελευθερίες της. Καμία αναφορά στο κοινοτικό κεκτημένο και στην εφαρμογή του σε όλη την κυπριακή επικράτεια. Καμία απολύτως αναφορά σε μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Καμία αναφορά σε ένα κανονικό, δημοκρατικό και ευρωπαϊκό κράτος.
Όραμα-εφιάλτης
Για χρόνια, ο πρόεδρος Αναστασιάδης επέμενε πως με τον φίλο του, Ακιντζί, μοιράζονται το ίδιο όραμα. Ούτε άκουε τις δηλώσεις του, ούτε διάβαζε τις θέσεις του ούτε ήθελε να καταλάβει ότι άλλο ήταν και είναι το όραμα του κατοχικού ηγέτη, το οποίο συνιστά τον πιο φοβερό εφιάλτη του κυπριακού Ελληνισμού. Ο Ακιντζί ανέκαθεν θεωρεί την Κυπριακή Δημοκρατία ως «εκλιπούσα», επιμένει σε εγγυητικά, επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας, παραμονή του Αττίλα και μετά από λύση, συνεταιρισμό δύο κρατών που να οδηγήσει σε συνομοσπονδία και στην παραμονή όλων των εποίκων, θέση την οποία αποδέχτηκε και ο Ν. Αναστασιάδης.
Πρόσφατα, φαίνεται πως ο Πρόεδρος ανένηψε, ανέβλεψε και εμφανίζεται ότι θέλει να ανακρούσει πρύμναν. Τώρα; Τώρα που έχει προβεί σε όλες τις υποχωρήσεις και παραχωρήσεις χωρίς ουσιαστικά να εισπράξει τίποτε παρά μόνο νέες ιταμές απαιτήσεις εκ μέρους του συγχωριανού του, Ακιντζί; Επιτέλους, τώρα ο Πρόεδρος φαίνεται να αντιλήφθηκε ότι και ο Ακιντζί «μέσα από τις αξιώσεις του επιδιώκει την ομηρία και τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου από την Τουρκία».
Κατευνασμός του θηρίου
Τίθενται επιτακτικά μερικά κρίσιμα ερωτήματα:
>Αφού ο Πρόεδρος κατάλαβε, επιτέλους, το πραγματικό – και εφιαλτικό για την Κύπρο – όραμα του φίλου του, Ακιντζί, ξέρει πώς να αντιδράσει; Αμφιβάλλουμε!
>Οι Τούρκοι θέτουν καθημερινά νέες αξιώσεις οι οποίες όχι μόνο οδηγούν στην εκμηδένιση ακόμα και ισχνών προοπτικών επανέναρξης των συνομιλιών αλλά και στον εκβιασμό της ελληνικής πλευράς. Ο Πρόεδρος πώς θα ενεργήσει; Ξέρει; Ή απλώς θα υποτονθορίζει μονότονα ότι θέλει συνομιλίες. Με ποιον; Με τον Ακιντζί που απαιτεί, εκ μέρους της Τουρκίας, την υποταγή μας!
>Πώς ο Ν. Αναστασιάδης θα εξουδετερώσει με κάθε τρόπο και με όλα τα μέσα τη μεθόδευση της Τουρκίας όχι μόνο να καταστήσει την Κύπρο όμηρο αλλά και να την καταλάβει; Γνωρίζει; Αμφιβάλλουμε.
>Πώς ο Πρόεδρος σκέφτεται να αξιοποιήσει τον ξένον παράγοντα – πολιτικά, διπλωματικά, ενεργειακά, αμυντικά – και δη τον αμερικανικό, τον ευρωπαϊκό και τον ισραηλινό για να αντισταθμίσει την τουρκική απειλή; Μπορούμε να βασιζόμαστε στον ξένο παράγοντα;
Ο Ν. Αναστασιάδης είναι ένας τραγικός Πρόεδρος. Δεσμεύτηκε πλειστάκις να προσπαθήσει να λύσει το Κυπριακό στις παραμέτρους του Διεθνούς Δικαίου, των αρχών και αξιών της ΕΕ και του ΟΗΕ, και αντ’ αυτών επιχειρεί έναν γελοιώδη κατευνασμό του τουρκικού θηρίου. Αφού έστω και τώρα κατάλαβε ότι ο φίλος του, Ακιντζί, προωθεί την ομηρία και την τουρκοποίηση της Κύπρου, πώς θα σώσει την Κύπρο και τον Ελληνισμό από αυτήν την εφιαλτική προοπτική; Ξέρει; Ή θα επιδοθεί σε νέες κατευναστικές παραχωρήσεις;
Ο Σάββας Ιακωβίδης είναι αρθρογράφος στην εφημερίδα Σημερινή
ΠΗΓΗ SIGMALIVE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου