Γιατί Κύριε «Μιχαήλ Αντρέγεβιτς Σουσλόφ» είμαστε μονοφαγάδες;

του Λεωνίδα Κουμάκη

Ας το ξεκαθαρίσω από την αρχή: Ξεχώριζα τον Νίκο Κοτζιά μέσα από τους ατέλειωτους κι΄ αμέτρητους λαβύρινθους της αριστεράς – ιδίως όταν έβαλε, στα πλαίσια της Διάσκεψης για το Κυπριακό στο Crans Montana της Ελβετίας, το καλοκαίρι του 2017, σαν προϋπόθεση επίλυσης του Κυπριακού την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο και την κατάργηση των εγγυήσεων.

Κι΄ ας ήταν, παρ΄ ότι μορφωμένος, ένα κατάλοιπο του σταλινισμού το οποίο είχε κερδίσει μέσα στο Κ.Κ.Ε. τον τίτλο του «Σουσλόφ», μιας από τις ηγετικές μορφές του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, ενός εμβληματικού καθοδηγητή του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.

Και ας είχε μια πολιτική διαδρομή που κάθε άλλο παρά διακρίθηκε από συνέπεια: Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη, Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας, επικεφαλής Ιδεολογικής Επιτροπής ΚΚΕ, Νέο Αριστερό ρεύμα, σύμβουλος Γιώργου Παπανδρέου (1999-2004), αποχώρηση και πολεμική στον ΓΑΠ, πολιτική κίνηση ΠΡΑΤΤΩ (2012), Υπουργός Εξωτερικών με τον (επιεικώς) αντιφατικό συνασπισμό ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ (2015-2018).

Η μεγάλη απογοήτευση στο πρόσωπο του ήρθε όταν έκανε, πέρα από κάθε έννοια δημοκρατικής δεοντολογίας, την μεθόδευση και τον απίστευτο  «συμβιβασμό» του 2018 στο Σκοπιανό, δηλαδή όταν μοίρασε απλόχερα σε ένα απροσδιόριστο μείγμα Αλβανών, Σλάβων, Ρομά, Τούρκων κ.α. ανύπαρκτη «μακεδονική γλώσσα» (δεν είναι βέβαια «μακεδονική» γλώσσα μια βουλγαροσλαβική διάλεκτος), μιας κυριολεκτικά ανύπαρκτης «μακεδονικής εθνότητας» και ενός σύνθετου ονόματος που περιλαμβάνει την μαγική λέξη «Μακεδονία»! Με άλλα λόγια, προσυπέγραψε εν ψυχρώ και ερήμην ενός ολόκληρου λαού, το  «αφήγημα» που δημιούργησαν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι Στάλιν και Τίτο για την επιβουλή της Ελληνικής Μακεδονίας!

Η καταστροφή όμως αυτή στα Ελληνικά εθνικά συμφέροντα δεν φαίνεται πως θα είναι η μοναδική. Στις 6 Φεβρουαρίου 2019 στο πλαίσιο της επίσκεψης του Έλληνα πρωθυπουργού στην Τουρκία, πραγματοποιήθηκε μια συνάντηση δυόμιση ωρών «κεκλεισμένων των θυρών» με τον αρχηγό της «Φαμίλιας Ερντογάν» που ελέγχει, με πρόσχημα το «πραξικόπημα» του 2016, ολόκληρη την Τουρκία. Τι συζητήθηκε και τι συμφωνήθηκε στην συνάντηση αυτή, παραμένει ακόμα άγνωστο.

Να όμως που ξαφνικά, ένα περίπου μήνα μετά την συνάντηση της Τουρκίας, εμφανίζεται στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών ο Κύριος «Μιχαήλ Αντρέγεβιτς Σουσλόφ», κατά κόσμο Νικόλαος Κοτζιάς, για να μας δώσει μια ιδέα για το τι μπορεί να συζητήθηκε στην «κεκλεισμένων των θηρών» μυστηριώδη συνάντηση της 6^ης Φεβρουαρίου 2019 μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.   

Άλλωστε, τόσο ο Έλληνας πρωθυπουργός όσο και ο σημερινός Υπουργός Εξωτερικών  δεν είναι καθόλου πεπειραμένοι σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.  Ποιος δεν θυμάται την ιστορική δήλωση του πρώτου στην ΔΕΘ το 2015 («Η θάλασσα δεν έχει σύνορα»), ποιος μπορεί να αισθάνεται σιγουριά με ένα περιπλανώμενο δικηγόρο που διετέλεσε συνδικαλιστής ΚΝΕ, ειδικός σύμβουλος επί ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, επί ΠΑΣΟΚ Γεωργίου Παπανδρέου, αναβαθμίστηκε σε Υπουργό επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε τομείς «σχετικούς» με την δικηγορική του δραστηριότητα με αρκετά ερωτηματικά, πριν καταλήξει στο κρίσιμο για τα εθνικά μας θέματα Υπουργείο Εξωτερικών – και μάλιστα σαν Υπουργός!

Συνεπώς είναι λογικό, ο Έλληνας «Σουσλόφ», με την μεγάλη εμπειρία του επικεφαλής ιδεολογικής επιτροπής ενός κομμουνιστικού κόμματος και την σημαντική θεωρητική του μόρφωση, να επηρεάζει τους πραγματικά άπειρους σε θέματα εξωτερικής πολιτικής που χειρίζονται τα εθνικά μας θέματα, είτε συμμετέχει, είτε δεν συμμετέχει στην κυβέρνηση.

Διαβάστε λοιπόν (με ακριβή διατύπωση), μερικά από αυτά που μας είπε στους Δελφούς:

«Αν αρχίσεις στις διεθνείς σχέσεις και είσαι μοναχοφάης λέγοντας ‘όλα δικά μου’, τότε είσαι κι εσύ μέρος του προβλήματος… Αυτό που πρέπει να κάνεις και που προσπάθησα να κάνω, είναι και να εξασφαλίσεις την ασφάλεια – με τις δύο τετραμερείς – και να δώσεις μια προοπτική ότι η Τουρκία, όχι στην κυπριακή ΑΟΖ αλλά στη Μεσόγειο συνολικά, θα συμμετάσχει σε αυτή την οικονομική ανάπτυξη… Πρέπει να βρεις τρόπους οργάνωσης επιχειρηματικούς, της μπίζνες, της δουλειάς, που να συμμετάσχει σε αυτό που της αντιστοιχεί και της αρμόζει».

«Αν νομίζεις όπως κάνουν μερικοί στην Ελλάδα ότι η Τουρκία με χιλιάδες μίλια δεν έχει ΑΟΖ, δεν έχει τίποτα και όλη η ΑΟΖ είναι ξέρω ‘γω το Καστελόριζο έχει το 100%, έχει όλη την περιοχή, δεν είναι έτσι. Τα πράγματα θέλουν προσοχή, φιλική πολιτική, διεθνές δίκαιο και να τον βάζεις και τον άλλο στο παιχνίδι, για να κατευνάζεις».

Αυτά περίπου μας είπε ο Κύριος «Μιχαήλ Αντρέγιεβιτς Σουσλόφ», κατά κόσμο Νικόλαος Κοτζιάς. Αυτά δηλαδή που δεν διαφέρουν και πολύ από όσα αποφάσισε μονομερώς η Άγκυρα από το 1974, μετά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, με τις «πλάτες» των σημερινών μας συμμάχων.

Ακόμα και σήμερα, δεν είναι η Τουρκία αυτή που απειλεί να χρησιμοποιήσει στρατιωτική βία ώστε να διευρύνει την κατοχή της στην Κύπρο, πέρα από το 40% του Κυπριακού εδάφους στο οποίο έχει ήδη στρογγυλοκαθίσει; Η Τουρκία δεν είναι αυτή που εισβάλλει βιαίως στην Κυπριακή ΑΟΖ, εκδίδοντας άχρηστες ΝΑFTEX, κάνοντας εικονικές «γεωτρήσεις» ή παριστάνοντας τον μπαμπούλα προς εκφοβισμό;

Η Τουρκία δεν είναι αυτή που ξεκλήρισε με απάνθρωπες και βίαιες μεθόδους τον πληθωρικό Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης της Ίμβρου και της Τενέδου, η Τουρκία δεν είναι εκείνη που σήμερα προκαλεί ασφυξία στους λιγοστούς Έλληνες που απέμειναν, απαγορεύοντας την αυτονόητη υποχρέωση της να επιτρέψει την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης;

Η Τουρκία δεν δημιούργησε μονομερώς το 1974 την κρίση του «Τσανταρλί» απαιτώντας από την Ελλάδα «νέα σύνορα»;

Έτσι ακριβώς δεν δήλωσε ξεδιάντροπα (27 Φεβρουαρίου 1975) ο τότε Τούρκος πρωθυπουργός της εισβολής στην Κύπρο Μπουλέντ Ετζεβίτ; Έκτοτε δεν είναι μήπως η Τουρκία που παραβιάζει ασύστολα όλους τους διεθνείς κανόνες και συνθήκες προσπαθώντας να επιβάλει με το «έτσι θέλω» τις νέο-οθωμανικές απαιτήσεις της;

Η Τουρκία δεν είναι εκείνη που έχει κατεξευτελίσει όλες ανεξαιρέτως τις υποχρεώσεις που ανέλαβε από την Συνθήκη της Λωζάνης η οποία δεν της αρέσει σήμερα αλλά απαιτεί, όποτε την συμφέρει, να την τηρούμε εμείς και μάλιστα στο ακέραιο;

Η Τουρκία δεν ζητάει, εν έτη 2019, απίστευτα πράγματα μέσα στην Ελλάδα, όπως π.χ. εκλογή μουφτήδων με δικαστικές αρμοδιότητες από «τον λαό» (κάτι που δεν γίνεται ούτε στον μουσουλμανικό ούτε στον λοιπό κόσμο), επαναλειτουργία τζαμιών οθωμανικής κατοχής, δικαίωμα «ιδιοκτησίας» στο μισό Αιγαίο και τόσο πολλά άλλα;

Τι ακριβώς θέλετε να μας πείτε «να τον βάζεις και τον άλλο στο παιχνίδι, για να κατευνάζεις»; Μήπως μας λέτε ότι η Τουρκία αποτελεί ένα κοινό εκβιαστή και μας συστήνεται να υποκύψουμε στον εκβιασμό της;

Μήπως, όπως ακριβώς οι Σκοπιανοί δημιούργησαν μονομερώς το πρόβλημα που λύσατε με «συμβιβασμούς», θέλετε να λύσετε τα προβλήματα που δημιουργούν μονομερώς και οι Τούρκοι με νέους, ακόμα πιο «επώδυνους συμβιβασμούς»;

Εκεί δηλαδή που μας χρώσταγαν, να μας κλέψουν και το βόδι;

Κύριε καθηγητά, δεν θα΄πρεπε να μας μιλάτε για «ισχυρούς» που πρέπει να κατευνάσουμε και συνεπώς «να ρίξουμε νερό στο κρασί μας».

Τα Σκόπια που δεν ήταν «ισχυροί», γιατί υποκύψατε σε τόσο επώδυνο «συμβιβασμό»; Αφού συμβιβαστήκατε με τέτοια «λύση» στα «ανίσχυρα» Σκόπια, τι «λύση» θα προτείνετε για «συμβιβασμό» με την «πανίσχυρη» Τουρκία;

Μήπως μάλιστα με τις ίδιες «κατεπείγουσες» διαδικασίες, χωρίς να πέφτει κανένας λόγος στον λαό, χωρίς δηλαδή δημοψήφισμα, αλλά με τις απαραίτητες «μεταγραφές» πρόθυμων βουλευτών; Χωρίς την τήρηση καμιάς απολύτως δημοκρατικής δεοντολογίας ή διαδικασίας για την οποία υποτίθεται ότι κόπτεστε; Με άλλα λόγια, μας συστήνετε  επανάληψη του εγκλήματος των Σκοπίων και προς την ανατολή;

Μας λέτε «η Τουρκία με χιλιάδες μίλια δεν έχει ΑΟΖ, δεν έχει τίποτα». Και, εμείς οι απληροφόρητοι, σας ρωτάμε:

Τι εννοείτε δεν έχει; Ναι, βέβαια δεν έχει αυτά όμως που θέλει να αρπάξει!

Γιατί και ΑΟΖ έχει, και παράλια με «χιλιάδες μίλια» σε τρεις διαφορετικές θάλασσες έχει - Αιγαίο, Μεσόγειο και Μαύρη θάλασσα!

Μήπως η Τουρκία δεν εφαρμόζει ήδη σε Μαύρη θάλασσα και Μεσόγειο τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας που προσυπέγραψαν περισσότερες από 160 χώρες του κόσμου; Μήπως δεν αρνήθηκε πεισματικά να προσυπογράψει την σύμβαση, παρ΄όλο που την εφαρμόζει εκεί που την συμφέρει, επειδή θέλει να αρπάξει και το μισό Αιγαίο;

Αλήθεια κύριε καθηγητά, σκεφτήκατε ποτέ τι θα έκανε η Τουρκία αν είχε με το μέρος της το Διεθνές Δίκαιο; Αν κατείχε μερικά νησιά με ΑΟΖ - όπως ακριβώς ορίζει η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, ότι δηλαδή όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται για τις ηπειρωτικές περιοχές;

Δεν θα απαξίωνε κάθε συζήτηση που δεν εξασφάλιζε το 100% των δικαιωμάτων που της παρέχει το Διεθνές Δίκαιο; Θα είχε το απέραντο πέλαγος της δικής σας «κατανόησης» ώστε ένας πρώην Υπουργός Εξωτερικών της να καλούσε τους συμπατριώτες του να μην είναι μονοφαγάδες, επειδή δεν θέλουν να μοιράσουν τα υπάρχοντα τους;

Πως λοιπόν εσείς, ένας πολύπειρος καθηγητής Πολιτικών Θεωριών των Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, μας ζητάτε να δώσουμε στην Τουρκία αυτά που απαιτεί απειλώντας με βία σαν ένας κοινός προαγωγός; Σαν ένας ναρκομανής που θέλει να ικανοποιήσει τις νέο – οθωμανικές του φαντασιώσεις;

Είναι αυτό παράδειγμα ενός καθηγητή σε φοιτητές ή σε πολιτικούς αλλά και απλούς πολίτες που επηρεάζει ή τον ακούνε;

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α: Δεν θα ήθελα ούτε να σκεφτώ, πως πιθανόν κάποιοι διαθέτουν τεράστια ποσά σε πολύ υψηλό επίπεδο, για να υποστηρίξουν τα Τουρκικά συμφέροντα μέσα στην Ελλάδα – όπως ακριβώς έγινε στα Σκόπια από τον πολυεκατομμυριούχο Τζώρτζ Σόρος και αποκαλύφτηκε στην ταραχώδη συνεδρίαση της 20^ης Οκτωβρίου 2018 του ελληνικού υπουργικού συμβουλίου που οδήγησε τελικά στην παραίτηση του Νίκου Κοτζιά.

Ούτε φυσικά πως ο πρώην Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών επιθυμεί, για οποιοδήποτε λόγο, να «ωραιοποιήσει» τις νέο – οθωμανικές φαντασιώσεις του καθεστώτος Ερντογάν σε βάρος της Ελλάδος ή της Κύπρου.

Είναι συνεπώς απλά ανεξήγητο πως ο άνθρωπος που όρθωσε το ανάστημα του στο Crans Montana της Ελβετίας πριν από δύο περίπου χρόνια, μετατρέπεται σήμερα στον πιο απροσδόκητο υποστηρικτή του νέο – οθωμανικού επεκτατισμού στην χώρα μας, με κούφια, εντελώς διάτρητα αλλά και αντιφατικά «επιχειρήματα».

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου ή μήπως μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι;

 πηγή

*Ο Λεωνίδας Κουμάκης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης του Πέρα και στην συνέχεια φοίτησε για δυο χρόνια στο Ζωγράφειο Γυμνάσιο, πριν εξαναγκαστεί να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη, λόγω της απέλασης του πατέρα του, το 1964. Στην Ελλάδα τέλειωσε το Γυμνάσιο Παγκρατίου στην Αθήνα και την Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα, από το 1967, άρχισε να εργάζεται σε ελληνική βιομηχανία (κλάδος ποτών) στην οποία παρέμεινε επί 30 συνεχή χρόνια και της οποίας διετέλεσε Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής και Διευθυντής Εξαγωγών. Την δεκαετία 2003 - 2013 ασχολήθηκε με έντυπες και ηλεκτρονικές εκδόσεις. Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία» (αυτοβιογραφία, 1992), «Ματιές στις ρίζες του Ελληνισμού» (1997), «Αποχαιρετισμός» (1996) και «Τουρκία στις φλόγες» (2017, διατίθεται από το Amazon). Σεναριογράφος των ντοκιμαντέρ "1964: Οι απελάσεις των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης" και "Σύλλογος Κωνσταντινουπολιτών: 90 χρόνια" .Είναι μέλος του International Hellenic Association (IHA).