Ρεπορτάζ Ιστορίας

του Άντη Ροδίτη

          Ένας καθηγητής της Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου, πιστός απ’ ό,τι φαίνεται στο σύστημα που πρώτος καθιέρωσε άλλος καθηγητής (της Ιστορίας), ο οποίος γράφει ένα άρθρο για την ΕΟΚΑ, ας πούμε, κι αμέσως μετά γράφει κι ένα για το ΑΚΕΛ μπας και «παρεξηγηθεί», παρουσιάζει ένα «ιστορικό» ρεπορτάζ για την γνωστή περίπτωση της κηδείας του Κωστή Παλαμά στην ιστοσελίδα ΠαιδείαNews (http://www.paideia-news.com/index.php?id=109&hid=34298). Το «ρεπορτάζ» κάνει τον αναγνώστη να νομίζει ότι έγιναν δυο κηδείες! Μια δεξιά και μια αριστερά. Σε ποιας το φέρετρο, άραγε, διερωτάται κανείς, βρισκόταν ο Παλαμάς;

          Στη «δεξιά» δεν αναφέρονται οι πηγές του «ρεπορτάζ» πλην μιας φωτογραφίας η οποία δεν δείχνει το φέρετρο «να κατεβαίνει στον τάφο», όπως λέει. Τα δε υπόλοιπα που αναφέρονται αποδίδονται  σε «κάποιο αυτόπτη μάρτυρα»! Ποιον; Και είναι άραγε του ιδίου, αγνώστου, «αυτόπτη μάρτυρα» η μαρτυρία ότι έστειλε εκεί κι ο Χίτλερ στεφάνι, το οποίον άρπαξε ηρωικά ο Σικελιανός και το πέταξε μακριά;  Και είναι ο ίδιος άγνωστος «αυτόπτης μάρτυρας» ή άλλος που ισχυρίζεται ότι… «Ήταν η πρώτη φορά που ακούστηκε στα χρόνια της κατοχής, σε δημόσιο χώρο ο εθνικός ύμνος, κάτω από τα όπλα των Γερμανών»;! 

Μόνο στον Ζαλοκώστα να περιοριστούμε (Το χρονικό της σκλαβιάς, σ. 58) μαθαίνουμε ότι στις 27 Οκτωβρίου 1942 (4 μήνες πριν την κηδεία του Παλαμά) ψάλθηκε ο Εθνικός Ύμνος από μεγάλο πλήθος στο Πεδίο του Άρεως κι ακολούθησαν συγκρούσεις με τους Ιταλούς. Επίσης τον ίδιο μήνα (μέσα Φεβρουαρίου 1943, δυο βδομάδες πριν την κηδεία του Παλαμά) άρχισαν επίσης μέσα στην Αθήνα οι μεγάλες διαδηλώσεις με νεκρούς και τραυματίες που ακύρωσαν τη διαταγή του Χίτλερ για την «πολιτική επιστράτευση», τη μεταφορά Ελλήνων εργατών στη Γερμανία για ν’ αντικαταστήσουν Γερμανούς εργάτες που θα στρατολογούνταν. Σε κείνες τις μαχητικές διαδηλώσεις πριν την κηδεία του Παλαμά δεν… ακούστηκε ο Εθνικός Ύμνος; Προς τι, λοιπόν, ο ισχυρισμός ότι στην κηδεία του Παλαμά ψάλθηκε για πρώτη φορά δημοσίως, επί κατοχής, ο Εθνικός Ύμνος; Τάχα η κηδεία του Παλαμά πυροδότησε το αντιστασιακό αίσθημα στην κατεχόμενη Αθήνα; Τάχα η… ισχύς των ποιητών, που εμείς οι φιλόλογοι πιστά υπηρετούμε και άρα… αναβαθμίστε μας;

          Βέβαια, μετά τη θλιβερή συμπεριφορά που έδειξαν οι φιλόλογοι του Πανεπιστημίου Κύπρου απέναντι στην απόπειρα φίμωσης ερμηνειών εθνικής αυτογνωσίας των Γραμμάτων στη Μητέρα του Μόντη, μετά την δια της σιωπής τους στήριξη των διαστρεβλώσεων και των ανομιών που επιστρατεύτηκαν προκειμένου να παρεμποδιστεί η μελέτη του Μόντη και να προωθηθεί ο περασμένων εποχών ανώδυνος και πτωχός σε αναγκαία για την εποχή μηνύματα Λιπέρτης, δεν είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς την καταφυγή σε τέτοια βιαστικά, ανακριβούς ιστορικού περιεχομένου «ποιητικά ρεπορτάζ» για το… 1943! Επιστρατεύονται, θα έλεγε κανείς, για να λησμονηθεί, ίσως, η ενοχή γι’ αυτή την απόκρυψη του σημαντικού λογοτεχνικού παρόντος της Κύπρου, απόκρυψη που συντελείται με  τη σύμπραξη μισθωτών «κριτικών» από την Ελλάδα.

Εκτός κι αν δεν υπάρχει καμιά ενοχή κι απλώς συνεχίζεται η απόκρυψη του Μόντη με επιστροφές σε άλλον ανώδυνο αυτή τη φορά για τη δική μας εποχή, τον… Παλαμά, συνόκαιρον του Λιπέρτη!  Η απόκρυψη του Μόντη ισοδυναμεί με αποδυνάμωση της ελληνικής ταυτότητας των Κυπρίων, πράγμα εκ των ων ουκ άνευ και για την επιτυχή λειτουργία και της ομοσπονδιακής «λύσης»! Ο φόνος των Γραμμάτων στη Μητέρα του Μόντη συντελείται τώρα και πίσω από την εθνικόφρονη ασπίδα του Παλαμά! Πρόκειται για μια άλλη εκδοχή του «κόλπου» του Ιανουαρίου του 1963 όταν ο Φρίξος Πετρίδης, μετέπειτα Υπουργός Παιδείας, καλούσε τον Κυπριακό λαό να δείξει ξανά το αντιστασιακό πνεύμα του 55-59, αλλά αυτή τη φορά για να επιτύχει την… απεξάρτηση από την Ελλάδα!    

          Ότι τα πράγματα σηκώνουν τόσες πολλές ερμηνείες εξηγείται κι από την κομμουνιστική εκδοχή της κηδείας του Παλαμά, όπως την παρουσιάζει το «ρεπορτάζ». Σε  αντίθεση με τη δεξιά εκδοχή, η αριστερά είναι πλήρως τεκμηριωμένη! Τεκμηριωμένη, βέβαια, κατά το κομμουνιστικό πρότυπο, όπου καμιά αρχή δεν παρεμποδίζει τη χρήση οποιωνδήποτε μέσων προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο… άγιος σκοπός! Μας παραθέτει, λοιπόν, τι έγραψε τότε ο… «Ριζοσπάστης»: ότι μόνο οι κομμουνιστές έδρασαν πατριωτικά στην κηδεία του Παλαμά και προς επίρρωση των γραπτών του «Ριζοσπάστη», συνεχίζει το «ρεπορτάζ»: «Το περιστατικό βεβαιώνεται και από άλλους αυτόπτες μάρτυρες». Ποιους άλλους μάρτυρες; Είναι η αναφορά σε ανώνυμους μάρτυρες… μαρτυρία; Μόνο σε «ρεπορτάζ» των σημερινών τηλεοπτικών σταθμών του χαμού συναντά κανείς τέτοιες «μαρτυρίες» με δραματικές μουσικές υποκρούσεις για να πείθονται οι αφελείς. Μήπως, στις καταστάσεις που ζούμε σήμερα έχει τελικά εισχωρήσει και στη φιλολογία η τηλεοπτική ανευθυνότητα κι επιπολαιότητα;  

          Το «ιστορικό ρεπορτάζ» για την κηδεία του Παλαμά τελειώνει αρμοδίως με μια επανάληψη του ψέματος: «Ήταν η πρώτη πράξη αντίστασης στη σκλαβωμένη Αθήνα»!! Είναι δυνατόν; Δεν το ξέρουν στο ΠαιδείαNews ότι η κατεχόμενη Αθήνα δεν περίμενε την κηδεία του Παλαμά για να αντισταθεί  δυναμικά  και να τραγουδά  δημόσια τον Εθνικό  Ύμνο;

Πολλά συγχαρητήρια, λοιπόν, και στο ΠαιδείαNews, που δεν θα είχε ποτέ τα κότσια να δημοσιεύσει ως απάντηση αυτό το σχόλιο. Εξάλλου είναι καιρός που το ΑΚΕΛ θ’ αρχίσει να δίνει πολιτιστικά βραβεία και σε ιστοσελίδες!  

ΑΡ