"Λιγότερη και υπάκουη Ελλάδα..."

του Χρήστου Καπούτση
Η εξέλιξη του δόγματος  «η μικρά και πτωχή,  πλην τιμία Ελλάς» της εγχώριας οικονομικής και πολιτικής ελίτ, της άρχουσας και προνομιούχας μεγαλοαστικής τάξης των διαπλεκόμενων συμφερόντων, των μεγαλοτσιφλικάδων, των δοσίλογων και μαυραγοριτών, των φοροφυγάδων και του Τζον Πιουριφόυ («ένα πεδίο βολής φτηνό,  που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι»),  που κυριάρχησε  από τα  τέλη του 19ου αιώνα μέχρι και τα πρώτα χρόνια  της μεταπολίτευσης, τώρα, στην εποχή των λαοκτόνων Μνημονείων και των υποταγμένων στην παγκοσμιοποίηση της οικονομικής βαρβαρότητας ελληνικών  Κυβερνήσεων, αυτό λοιπόν, το πυρηνικό δόγμα, έχει γίνει «λιγότερη και υπάκουη Ελλάδα».
Η άνευ αντιστάσεως εκχώρηση της Εθνικής μας κυριαρχίας, στο γραφειοκρατικό και εκμεταλλευτικό τραπεζικό σύστημα των Βρυξελλών από τις Κυβερνήσεις του Κ. Σημίτη, Κ. Καραμανλή, Γ.Α. Παπανδρέου, Λ. Παπαδήμου, Α. Σαμαρά – Β. Βενιζέλου και Α. Τσίπρα, ήταν ένα βαρύτατο πλήγμα κατά του ελληνισμού, με δραματικές επιπτώσεις, σε προσωπικό, κοινωνικό, οικονομικό και εθνικό επίπεδο.
Η συμφωνία των Πρεσπών, αποτελεί έναν σημαντικό «σταθμό» της πορείας  του ελληνικού έθνους. Δεν είναι τόσο το σύνθετο όνομα γεωγραφικού προσδιορισμού «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», που υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό, αλλά το γεγονός,  ότι η περιώνυμη συμφωνία επιβλήθηκε από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.. Εξυπηρετεί απόλυτα τα νατοϊκά σχέδια,  για επέκταση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και τον πολιτικό και στρατιωτικό έλεγχο της Ευρασίας,  ως γεωστρατηγικό  και ενεργειακό χώρο.  Το Σκοπιανό συνδέεται άμεσα με την προσπάθεια ελέγχου του «ζωτικού χώρου» της Ευρασίας από τις ΗΠΑ,  μία περιοχή «υψηλού γεωπολιτικού ενδιαφέροντος», που ευλόγως προκαλεί την εντονότατη αντίδραση της Ρωσίας. Τα όσα «ψελλίζει» η Κυβέρνηση,  περί διμερούς συνεργασίας Αθηνών- Σκοπίων και σταθερότητας στα Βαλκάνια, δεν είναι παρά   ψεύτικα ψιμύθια,  το πενιχρό αντίτιμο της υποταγής, τα «ψίχουλα» που απομένουν από την προώθηση Στρατηγικών συμφερόντων  των ΗΠΑ και της Γερμανίας, που ασφαλώς δεν συνάδουν με ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Η Συμφωνία των Πρεσπών δεν διασφαλίζει την  Ειρήνη και  την  Σταθερότητα στα Βαλκάνια, ούτε και την συνεργασία των λαών της Βαλκανικής. Αντίθετα υποδαυλίζει αλυτρωτισμούς και μεγαλοϊδεατισμούς. Αναμφίβολα, η Συμφωνία των Πρεσπών, μείωσε  την πολιτική επιρροή της Ελλάδας στα Βαλκάνια, αφού την εκχώρησε στο ΝΑΤΟ και το κυριότερο, εφόσον υλοποιηθούν τα αμερικανο-ευρωενωσιακά σχέδια,  για αλλαγή συνόρων της Βαλκανικής (Κόσσοβο- Σερβία), η Ελλάδα πιθανότατα μπαίνει σε οδυνηρές περιπέτειες.

Η Τουρκία απαιτεί …

Το βασικό δόγμα των ελληνικών κυβερνήσεων μετά την δραματική περιπέτεια των Ιμίων (1996), απέναντι στην Τουρκία, είναι η «εξημέρωση  του θηρίου», μέσω της ενεργού υποστήριξης από τη χώρα μας,  της πορείας ένταξης της Τουρκίας   προς την Ε.Ε.. Αυτή η επιλογή απέτυχε παταγωδώς. Μάλιστα, κατά την  πρόσφατη επίσκεψη του Α. Τσίπρα στην Άγκυρα, όταν ο έλληνας πρωθυπουργός επανέλαβε την πρόταση για ελληνική στήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας,  τα φιλοκυβερνητικά τουρκικά ΜΜΕ, την απαξίωσαν και την κατέταξαν στις ελληνοτουρκικές γραφικότητες(!!!), αφού ούτε η ίδια η Τουρκία,  δεν επιθυμεί πλέον να ενταχθεί σε αυτή την Ε.Ε.!! Η Τουρκία ή ακριβέστερα το πολυδαίδαλο σύστημα εξουσίας του Τ. Ερντογάν, δεν αφήνει καν περιθώρια για θετικές σκέψεις, ότι έχει υποχωρήσει,  από τις πάγιες επιθετικές και διεκδικητικές πολιτικές σε Θράκη, Αιγαίο, Κύπρο και Ανατολική Μεσόγειο. Η Τουρκία επιμένει στην στρατιωτικοποίηση της ελληνοτουρκικής κρίσης, με την ανοχή,  αν όχι και την ενθάρρυνση του ΝΑΤΟ. Και εδώ είναι που προκύπτει ένα εύλογο ερώτημα, που «εξορκίζουν» φιλονατοϊκοί  έλληνες πολιτικοί. Τα συμφέρονται του ΝΑΤΟ, συμπίπτουν ή  αποκλίνουν, με τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα; Η Δυτική Συμμαχία (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε.), θα προωθήσει ασφαλέστερα τα Στρατηγικά της σχέδια στην περιοχή μας (Βαλκάνια- Αιγαίο – Αν. Μεσόγειο) με μια ανυπότακτη και εθνικά κυρίαρχη  Ελλάδα ή με «λιγότερη και υπάκουη Ελλάδα»;