Με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς, και φαρδιά πλατιά την υπογραφή και του Προκόπη Παυλόπουλου, δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Μέσα σε μια βδομάδα, δύο ψηφοφορίες (εμπιστοσύνης και κύρωσης) έδειξαν ότι η Βουλή μόνο ναός της δημοκρατίας δεν είναι. Είναι κάτι άλλο και το διαφημίζει με τα έργα και τις διαδικασίες της, με την κατάφωρη καταπάτηση κάθε στοιχειώδους έννοιας δημοκρατίας, και σεβασμού προς τον λαό.
Στην εποχή του «Τζουμπέ», όπως αποκαλούσαν τον παλιό πρωθυπουργό Δ. Βούλγαρη, είχαμε τη μοναδική –μέχρι χτες– κυβέρνηση μειοψηφίας. Επέβαλλε κι εκείνη διαδικασίες «κουρελού» και ψήφιζε προϋπολογισμούς χωρίς απαρτία και χωρίς καν να ειδοποιούνται οι βουλευτές της αντιπολίτευσης για τις συνεδριάσεις του κοινοβουλίου. Ήταν τότε, το 1874, που ο αντίστοιχος του Ν. Βούτση πρόεδρος της Βουλής διαπίστωνε: «Κύριοι, οι βουλευταί είμαστε 190, αφαιρέσατε 23 απόντας και μη ορκισθέντας, μένουν 167, το ήμισυ είναι 84, ημείς είμαστε 92 και ακόμη παραπάνω. Κηρύττω απαρτίαν»!
Σήμερα έχουμε κυβέρνηση μειοψηφίας. Με καταπάτηση της δεδηλωμένης, διαδικασίες και κληρώσεις στυλ Βούτση που βγάζουν το αποτέλεσμα που πρέπει, αγοραπωλησίες βουλευτών, εκβιασμούς και αλλαγή του κανονισμού λειτουργίας της Βουλής.
Η κυβέρνηση «κουρελού», αφού συμπληρώνει τις απαραίτητες ψήφους αλά καρτ κάθε φορά, ψηφίζει ό,τι τη βολεύει. Η δε αντιπολίτευση (μεγάλη και μικρότερη) περιμένει τη στιγμή των εκλογών και δεν κάνει τίποτα ιδιαίτερο όταν επικυρώνονται εθνικά και κοινωνικά ξεπουλήματα.
Ορισμένες στιγμές, παίζεται και το παιχνίδι της γκαζόζας… Λείπει εσκεμμένα κάποιος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος για να γίνει ονομαστική ψηφοφορία. Η γκαζόζα, που προκαλεί τάση για ούρηση, γίνεται «διαδικασία» που δείχνει και την έκπτωση κάθε κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, στοιχειοθετείται ένα αηδιαστικό και παρακμιακό πολιτικό περιβάλλον.
Παράλληλα, σε ένα κοινοβούλιο χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες, στην ευρωβουλή, η ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή ευθυγραμμίστηκε με το εν εξελίξει πραξικόπημα που προωθούν οι ΗΠΑ στη Βενεζουέλα. Δύο ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (Κούλογλου και Κούνεβα) καταψήφισαν. Ο επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου, ο πιο πονηρός κ. Παπαδημούλης, έλειπε! Ίσως για γκαζόζα, αν και ο ίδιος λέει ότι ταξίδευε… Δεν καταψήφισε πάντως.
Ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας προχώρησε σε μια «τολμηρή ενημέρωση» προς τον Μακρόν. Τόσο για τον αριθμό των συμμετεχόντων στα συλλαλητήρια και τους υποστηρικτές της Συμφωνίας των Πρεσπών, όσο και για τη διανοητική κατάσταση μεγάλου μέρους των πολιτών…
Πώς να εξηγήσουν και οι δύο το γεγονός του πολλαπλασιασμού των «ακραίων» στις δύο χώρες; Πώς αλλιώς να ερμηνεύσουν ότι έχουν απέναντί τους το 70-80% του πληθυσμού (όχι απλά των ψηφοφόρων);
Η άλλη Αριστερά, ΚΚΕ και πέρα, δεν βλέπει ότι η όποια δημοκρατία έχει ξεχαρβαλωθεί. Δεν την πολυαπασχολεί, γιατί «έτσι κι αλλιώς καπιταλισμό έχουμε». Δεν βλέπει τη δημοκρατία, έστω και την αστική, ως όπλο για τις λαϊκές τάξεις. Δεν έχει και καλές σχέσεις με τη δημοκρατία γενικώς. Στα δε δημοψηφίσματα, ανακατεύονται οι τάξεις και μπερδεύεται το πράγμα…
Ζούμε σε αλλόκοτους και ταραγμένους καιρούς. Η δημοκρατία, η λαϊκή και εθνική κυριαρχία, η κοινωνική δικαιοσύνη, αντιμετωπίζουν έναν μεγάλο αντίπαλο: Τον ολοκληρωτισμό και φασισμό της παγκοσμιοποίησης, η οποία ρευστοποιεί τα πάντα, προβάλλοντας τον εαυτό της ως «προοδευτικό πόλο» που προστατεύει «δικαιώματα» και μικρές «ταυτότητες». Και τάχα μάχεται ενάντια στην ακροδεξιά και τον φασισμό… Παγκοσμιοποιητικός πολτός εναντίον «εχθρού λαού»!
«Τσιπς, κοκ, τυρόπιτες ζεστές, παγωμένες γκαζόζες, κολλύριο για τα μάτια»…
Μέσα σε μια βδομάδα, δύο ψηφοφορίες (εμπιστοσύνης και κύρωσης) έδειξαν ότι η Βουλή μόνο ναός της δημοκρατίας δεν είναι. Είναι κάτι άλλο και το διαφημίζει με τα έργα και τις διαδικασίες της, με την κατάφωρη καταπάτηση κάθε στοιχειώδους έννοιας δημοκρατίας, και σεβασμού προς τον λαό.
Στην εποχή του «Τζουμπέ», όπως αποκαλούσαν τον παλιό πρωθυπουργό Δ. Βούλγαρη, είχαμε τη μοναδική –μέχρι χτες– κυβέρνηση μειοψηφίας. Επέβαλλε κι εκείνη διαδικασίες «κουρελού» και ψήφιζε προϋπολογισμούς χωρίς απαρτία και χωρίς καν να ειδοποιούνται οι βουλευτές της αντιπολίτευσης για τις συνεδριάσεις του κοινοβουλίου. Ήταν τότε, το 1874, που ο αντίστοιχος του Ν. Βούτση πρόεδρος της Βουλής διαπίστωνε: «Κύριοι, οι βουλευταί είμαστε 190, αφαιρέσατε 23 απόντας και μη ορκισθέντας, μένουν 167, το ήμισυ είναι 84, ημείς είμαστε 92 και ακόμη παραπάνω. Κηρύττω απαρτίαν»!
Σήμερα έχουμε κυβέρνηση μειοψηφίας. Με καταπάτηση της δεδηλωμένης, διαδικασίες και κληρώσεις στυλ Βούτση που βγάζουν το αποτέλεσμα που πρέπει, αγοραπωλησίες βουλευτών, εκβιασμούς και αλλαγή του κανονισμού λειτουργίας της Βουλής.
Η κυβέρνηση «κουρελού», αφού συμπληρώνει τις απαραίτητες ψήφους αλά καρτ κάθε φορά, ψηφίζει ό,τι τη βολεύει. Η δε αντιπολίτευση (μεγάλη και μικρότερη) περιμένει τη στιγμή των εκλογών και δεν κάνει τίποτα ιδιαίτερο όταν επικυρώνονται εθνικά και κοινωνικά ξεπουλήματα.
Ορισμένες στιγμές, παίζεται και το παιχνίδι της γκαζόζας… Λείπει εσκεμμένα κάποιος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος για να γίνει ονομαστική ψηφοφορία. Η γκαζόζα, που προκαλεί τάση για ούρηση, γίνεται «διαδικασία» που δείχνει και την έκπτωση κάθε κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, στοιχειοθετείται ένα αηδιαστικό και παρακμιακό πολιτικό περιβάλλον.
Παράλληλα, σε ένα κοινοβούλιο χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες, στην ευρωβουλή, η ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή ευθυγραμμίστηκε με το εν εξελίξει πραξικόπημα που προωθούν οι ΗΠΑ στη Βενεζουέλα. Δύο ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (Κούλογλου και Κούνεβα) καταψήφισαν. Ο επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου, ο πιο πονηρός κ. Παπαδημούλης, έλειπε! Ίσως για γκαζόζα, αν και ο ίδιος λέει ότι ταξίδευε… Δεν καταψήφισε πάντως.
Ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας προχώρησε σε μια «τολμηρή ενημέρωση» προς τον Μακρόν. Τόσο για τον αριθμό των συμμετεχόντων στα συλλαλητήρια και τους υποστηρικτές της Συμφωνίας των Πρεσπών, όσο και για τη διανοητική κατάσταση μεγάλου μέρους των πολιτών…
Πώς να εξηγήσουν και οι δύο το γεγονός του πολλαπλασιασμού των «ακραίων» στις δύο χώρες; Πώς αλλιώς να ερμηνεύσουν ότι έχουν απέναντί τους το 70-80% του πληθυσμού (όχι απλά των ψηφοφόρων);
Η άλλη Αριστερά, ΚΚΕ και πέρα, δεν βλέπει ότι η όποια δημοκρατία έχει ξεχαρβαλωθεί. Δεν την πολυαπασχολεί, γιατί «έτσι κι αλλιώς καπιταλισμό έχουμε». Δεν βλέπει τη δημοκρατία, έστω και την αστική, ως όπλο για τις λαϊκές τάξεις. Δεν έχει και καλές σχέσεις με τη δημοκρατία γενικώς. Στα δε δημοψηφίσματα, ανακατεύονται οι τάξεις και μπερδεύεται το πράγμα…
Ζούμε σε αλλόκοτους και ταραγμένους καιρούς. Η δημοκρατία, η λαϊκή και εθνική κυριαρχία, η κοινωνική δικαιοσύνη, αντιμετωπίζουν έναν μεγάλο αντίπαλο: Τον ολοκληρωτισμό και φασισμό της παγκοσμιοποίησης, η οποία ρευστοποιεί τα πάντα, προβάλλοντας τον εαυτό της ως «προοδευτικό πόλο» που προστατεύει «δικαιώματα» και μικρές «ταυτότητες». Και τάχα μάχεται ενάντια στην ακροδεξιά και τον φασισμό… Παγκοσμιοποιητικός πολτός εναντίον «εχθρού λαού»!
«Τσιπς, κοκ, τυρόπιτες ζεστές, παγωμένες γκαζόζες, κολλύριο για τα μάτια»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου